1.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΒΡΙΑ ΓΡΑΦΕΙ Η Dalila Nesci και την πόλη Vibo Valentia, Kalabria.
Σκεφτείτε την Καλαβρία ως βαθιά Ellade, θυμηθείτε τις ρίζες των εδαφών μας.
Η ιστορία της Magna Greece που μας διαμόρφωσε και οι προτάσεις που σκαλίζουν βαθιά στις παλαιότερες ζωές μας, θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να ανακτήσουμε τα ηνία της ευρωπαϊκής
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, πολιτικός και διανοούμενος, είναι πεπεισμένος ότι από την Ελλάδα - χάρη στις προσπάθειες του συνδέσμου «Monte Sussidiario di Parghelia» - ήρθε στο Βίμπο Βαλέντια.
Στην Αίθουσα CEV του Palazzo Gagliardi, με συντονιστή τον δημοσιογράφο Maurizio Bonanno και τη συμβολή του Francescantonio Iannelli, χθες το βράδυ, βυθιστήκαμε σε μια πραγματική κινητοποίηση του μυαλού, μια επίγνωση της σημασίας και της ευθύνης της Ιστορίας που είναι το παρόν και μαζί το μέλλον από Καλαβρία, από Ιταλία, από Ευρώπη.
Η βαθιά ελληνική μας ύπαρξη, άνδρες και γυναίκες του λόγος (logos) είναι το κλειδί. Αυτή η συνεισφορά στην ανθρωπότητα που δίνει ο Ελληνισμός μέσω της εκδήλωσης σκέψης, λέξης και διαλόγου είναι ακόμα το μόνο αντίδοτο στη βαρβαρότητα και τον πόλεμο.
Δεν πρέπει να χάνουμε τη μνήμη μας για το πόσο έχει συμβάλει η Ελληνική γλώσσα στον ανθρωπισμό και τον πολιτισμό της Ανθρωπότητας.
Πρέπει να ξεκινήσουμε ξανά από τις πολιτιστικές μας ρίζες για να διαμορφώσουμε τη νέα ανθρωπότητα. Αν η Καλαβρία ήταν κέντρο πολιτισμού και η «Hellenicita είναι συνώνυμη της Ιταλίας». Αυτό σημαίνει ότι ήμασταν οι βασικοί πρωταγωνιστές στη σκηνή της Ιστορίας.
Αυτό θα πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε: η εξάρτηση ή η υπανάπτυξη ορισμένων Μεσογειακών Περιφερειών είναι μια πάθηση ή περίσταση και επομένως πιθανόν να υπογραμμίσει μια χρονική περίοδο αν και όχι πολύ σύντομη. Στο χέρι μας είναι να εγκαταλείψουμε την κατάσταση της εξάρτησης και να υφαίνουμε τα νήματα της μοίρας μας, του πιο αυθεντικού, ότι πρέπει να είμαστε οι δημιουργοί ενός Νέου Ανθρωπισμού.
Σε ευχαριστώ Μιχάλη για την μαρτυρία σου και ευχαριστώ όλους τους διοργανωτές αυτής της σημαντικής πολιτιστικής εκδήλωσης στο Vibonese.
……………………….
2.
Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Όπως είναι γνωστό είμαι υπέρ της Ελληνοϊταλίας. Ενάντια στην Τουρκοϊταλία
Το είπα στο Ρήγιον της Καλαβρίας κατά την διάρκεια της ομιλίας μου για «την λύση του Τουρκικού προβλήματος, της Τουρκικής παθολογίας» και οφείλω να το επαναλάβω εδώ. Εγώ δεν είμαι για την κατασκευή της ΤουρκοΙταλίας όπως σκέφτονται, σχεδιάζουν ορισμένοι, μάλλον πολλοί σε αυτήν την χώρα.
Το διάβασα σε ένα περιοδικό, στο εξώφυλλό του μάλιστα κατά το ταξίδι μου τον προηγούμενο Σεπτέμβριο. Τι θα είναι η ΤουρκοΙταλία; Ένα τέρας. Πολύ χειρότερο. Τι τρομερή σκέψη. Τι ρόμπα. Τι άσχημη εικόνα για την Ιταλία σήμερα.
Εγώ είμαι υπέρ της επιστροφής, της επανασύνθεσης, της ΕλληνοΙταλίας που υπήρξε επί αιώνες, επί χιλιετίες. Αντιπροσωπεύει την εστία του Παγκόσμιου Πολιτισμού και είναι ζωντανή μέχρι σήμερα.
Για αυτήν την ανθρώπινη ευγενική προσδοκία μου που ταυτίζεται με την ζωή μου θα σας μιλήσω σήμερα.
Είμαι ένας Ιταλιώτης Έλληνας γράφω στο βιβλίο μου.
Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Αιξωνή, Οκτώβριος 23
*Μιλώντας στο Hipponnion (VV) κατά την παρουσίαση του βιβλίου του “Καλαβρία η Βαθιά Ελλάδα - Calabria Ellade Profonda”
Η ομιλία θα εκδοθεί τους προσεχείς μήνες
Δευτέρα 23 Οκτωβρίου 2023
…………….
3.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ - (ΕΠΙΣΥΝΑΨΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ):
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΥΤΗ Ο Μ. Χ. : Ήταν πολύ ευγενής, από τις λίγες στην πρόσφατη ιστορία του Κοινοβουλίου, η πρωτοβουλία του κ. Νικήτα Κακλαμάνη να φέρει στο Κοινοβούλιο τις δύο προτάσεις μου. Ωριμάζουμε μάλλον και εκπολιτιζόμαστε. Ένα παράδειγμα ομορφιάς της αληθινής πολιτικής θα έλεγα.
Οι προτάσεις είναι: Ταυτόχρονη έκθεση στο Μουσείο του Ρηγίου και το Μουσείο της Ακρόπολης κλασικών έργων τέχνης. Αριστουργημάτων της Ελληνικής Τέχνης. Των δύο Αγαλμάτων του Ριακίου στο δεύτερο και μίας Καρυάτιδας και μίας Κόρης στο πρώτο.
ΕλληνοΙταλικό – ΙταλοΕλληνικό Πανεπιστήμιο στην Καλαβρία, την Κέρκυρα και την Σπάρτη – Μιστρά. Ας μην επεκταθώ στο Ελληνικό Ινστιτούτο Βενετίας.
Διάβασα την απάντηση της Υπουργού Πολιτισμού κας. Μενδώνη στην πρόταση που την αφορά άμεσα. Δεν είδα ακόμη την απάντηση του Υπουργού Παιδείας κ. Πιερρακάκη.
Έχω όμως να πω το εξής. Αυτά τα ζητήματα αποφασίζονται σε ένα άλλο επίπεδο αποφάσεων του συστήματος – χώρα. Αυτό της Κυβέρνησης, του Πρωθυπουργού.
Νομίζω ότι ήρθε ο καιρός να τα θέσει ο Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, η Ελληνική δηλαδή στην Ιταλική πλευρά.
Ώστε οι δύο χώρες τον 21ο αιώνα να φανούν αντάξιες των σύγχρονων δυναμικών τους αλλά κυρίως της πολυδιάστατης Κοινής Κληρονομιάς τους.
Κληρονομιά την οποία και οι δύο πλευρές αγνοούν.
Αυτή είναι ως γνωστόν η γνώμη μου.
4.
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΗΝ ΜΠΟΒΑ – ΕΛΛΗΝΟΙΤΑΛΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ - ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΕΚΘΕΣΗ ΕΡΓΩΝ ΤΕΧΝΗΣ ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΡΗΓΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ
Ο Ιστορικός αυτός Χώρος της Χώρας του Βούα 800 μέτρα ψηλά από την θάλασσα προκαλεί τον Λόγο, την Μνήμη, την Αλήθεια. Το έζησα αυτό λίγα χρόνια πριν, το 2007. Οι δύο ομιλίες μου που γέννησε ο τόπος αυτός περιλαμβάνονται στο βιβλίο “ΚΑΛΑΒΡΙΑ Η ΒΑΘΕΙΑ ΕΛΛΑΔΑ – CALABRIA ELLADE PROFONDA”
Ένα από τα πλέον αγαπημένα σε εμένα βιβλία μου.
Σήμερα όμως θα μείνω σε τρεις προτάσεις.
Πρόταση πρώτη: Στη χώρα του Βούα υπάρχουν πολλές εκκλησίες. Νομίζω ότι είναι οκτώ. Μία από αυτές θα μπορούσε να δοθεί στους ορθόδοξους χριστιανούς.
Πολύ θα ήθελα προσωπικά αλλά νομίζω ότι τα ίδια αισθήματα διαπερνούν χιλιάδες χριστιανούς από την Ελλάδα ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ στη Χώρα του Βούα. Δεν θέλω να προχωρήσω σε αναλύσεις, ερμηνείες, εκτιμήσεις. Απλά να πω ότι θεωρώ αδιανόητο να μην υπάρχει μια Ορθόδοξη εκκλησία στη Χώρα του Βούα.
Είμαστε σε άλλη εποχή.
Σκέφτηκα ότι πρέπει να πάρω τον δρόμο προς την Άγια Γη της Ρώμης. Μίας από τις γενέτειρες πόλεις μου. Το 1978 έκανα την διαδρομή προς ένα άλλο Άγιο Τόπο. El camino de Santiago di Compostela. Εκεί έμαθα ισπανικά. Θα μιλήσω λοιπόν με τον αργεντινό Πάπα Φραντσέσκο σε αυτήν την γλώσσα για την εκκλησία στην Μπόβα.
Να κάνω γνωστό ότι ο Άγιος Μελέτιος ο Αττικός, η μονή του σώζεται ακόμη, επισκέφτηκε το Σαντιάγκο Ντι Κομποστέλα τον 11ο αιώνα. Οικουμενική, ευρωπαϊκή ιστορία.
Πρόταση δεύτερη: Ενώ το 1980 με τη νέα κυβέρνηση στη Ελλάδα συμμετείχα στην συνάντηση για τον οδικό και σιδηροδρομικό άξονα Ότραντο – Ηγουμενίτσα. Τα επόμενα χρόνια παρατήρησα ότι εξαφανίστηκε η διάσταση του Ιονίου. Ο Claudio Signorile ήταν ο τελευταίος που την υπερασπίστηκε. Μετέπειτα άκουγα για πολιτικές στην Αδριατική που περιθωριοποιούσαν το ιστορικό Ιόνιο.
Την δεκαετία του ΄80 πρότεινα την Ιόνια Συνδιάσκεψη. Αναφέρομαι στο “ΚΑΛΑΒΡΙΑ Η ΒΑΘΕΙΑ ΕΛΛΑΔΑ – CALABRIA ELLADE PROFONDA”
Ως συνέχεια αυτού του ορίζοντα πρότεινα ένα ελληνοϊταλικό πανεπιστήμιο με έδρες το Ρήγιον, τη Λοκρίδα στην δυτική πλευρά του Ιονίου, την Κέρκυρα, την Σπάρτη – τον Μυστρά. Θα είναι διεθνούς αναφοράς και θα επικεντρώνεται στις κλασικές, στις βυζαντινές σπουδές, την φιλοσοφία αλλά και άλλους τομείς όπως η αγροδιατροφή. Η ίδρυση του θα συνοδευτεί με την επιστροφή στο Μυστρά των οστών του Πλήθωνα. Τα οστά του μετέφερε στο Ρίμινι ο φιλέλληνας και ανθρωπιστής Sigismondo Malatesta όπως το περιγράφει η εξαίρετη βυζαντινολόγος Silvia Ronchey στο βιβλίο L’enigma di Piero .
Έτσι νομίζω γράφεται η Ιστορία και οικοδομείται η Ευρώπη. Ο ευρωπαϊκός λαός. Αυτό πρέπει να κάνει η Πολιτική. Μια νέα Πολιτική. Σας μίλησα γιαυτό το 2007.
Πρόταση Τρίτη: Είναι γνωστή η ευαισθησία, οι επιφυλάξεις ιδίως στην Ελλάδα και την Ιταλία στο ζήτημα της μεταφοράς αρχαίων έργων τέχνης και έκθεσης τους σε άλλες χώρες. Στην περίπτωση όμως των σχέσεων Ελλάδας – Ιταλίας των κλασικών έργων τέχνης της Ελλάδας και της Magna Grecia βρισκόμαστε σε άλλη σφαίρα συναισθημάτων, συγκινήσεων, αισθητικής, πολιτισμού, συγγένειας, ιστορίας.
Αυτή η ιερή σφαίρα επιβάλει έναν άλλο ορίζοντα.
Τι προτείνω. Την μεταφορά και έκθεση στο αρχαϊκό μουσείο του Ρηγίου μιας Καρυάτιδας και μιας από τις θαυμάσιες κόρες και την παράλληλη μεταφορά και έκθεση δύο Ελλήνων οπλιτών του Ριακίου στο μουσείο της Ακρόπολης. Αυτό που με εντυπωσιάζει όταν πάντοτε επισκέπτομαι το μουσείο του Ρηγίου είναι η ευγενής έκφραση και παρουσία των δύο οπλιτών. Δεν νομίζω ιστορικά παγκοσμίως να υπάρχει παρόμοια απεικόνιση.
Οι ιστορικοί της τέχνης, οι κριτικοί της τέχνης, η αρχαιολογία, η ψυχολογία δεν μίλησαν ακόμη γι΄αυτές τις ευγενείς μορφές οπλιτών.
Είναι σαφές ότι θέλω να αποκαταστήσω, να τους ονομάσω με το αληθινό τους όνομα. Έλληνες οπλίτες του Ριακίου.
No bronzi – Όχι μπρόντζι.
Οι παράλληλες αυτές εκθέσεις θα είναι το μεγαλύτερο πολιτιστικό γεγονός του 21ου αιώνα.
Η σκυτάλη είναι σε μια Πολιτική στην Ελλάδα και την Ιταλία άξια του Ονόματός της, της Ιστορίας και του μέλλοντος.
