Good morning comrades....
....ένα άλμπουμ "ποτ πουρί" από την πρόσφατη και συνεχιζόμενη ιστορία παράδοσης "εθνικής κυριαρχίας", "ονόματος και συμβόλων"..... με πρωταγωνιστές τα γνωστά και πιστά υπάκουα στας εντολάς, πρόσωπα και κόμματα "μιας χρήσης"... και ας μην απορεί κανένας γιατί όλα αυτά τα κόμματα και οι αρχηγίσκοι τους "αναβράζουν" σαν το ντεπόν... και διαλύονται τόσο γρήγορα...
Δεν τα χρειάζονται πια το βαθύ κράτος, τα αρχηγεία της νέας τάξης και η "σωστή πλευρά της ιστορίας"...... Τώρα πως γίνεται η Συμφωνία των Πρεσπών να εντάσσεται στην σωστή πλευρά της Ιστορίας, και άτοπο ακούγεται και παρανοϊκό ώστε να γίνεται αποδεκτή η κολοβή αυτή συμφωνία από την πιστή στην σωστή πλευρά της ιστορίας σημερινή μας κυβέρνηση....
Οι εικόνες περιλαμβάνουν απ' όλα.... Από τον "αξέχαστο" Αμερικανό Πρέσβη Πάϊατ, παιδί του βαθέως κράτους των "δημοκρατικών"... ο οποίος όπου και αν έχει πάει όλο και κάποιο κακό έχει συμβεί (θυμόμαστε το 2014 στην Ουκρανία....)..., τον Κοτζιά, τον Νίμετζ (φιλοσκοπιανό διαμεσολαβητή), τους δύο χρήσιμους και βολικούς ΠΘ Τσίπρα και Ζάεφ, την ΕΕ με την χειροκροτούσα και επιβραβεύουσα Μογκερίνι..., την άθλια και πιέζουσα Μέρκελ, τον ανθέλληνα Σόρος χρηματοδότη των Σκοπίων και φίλο του Ράμα..., κλπ, κλπ, κλπ...
...αξίζει το ξεσκόνισμα της μνήμης, γιατί αλλιώς δεν θα μπορούμε να προετοιμαστούμε για τις Πρέσπες Νο 2 που ζυγώνουν.... Όλα γίνονται κρυφά και ερήμην του Ελληνικού λαού, που θα έπρεπε να ρωτιέται... Τις τελευταίες μέρες ακούσαμε ομολογίες περί μειοδοσίας... Μειοδοσία για κάποιους που παίζουν με τις λέξεις, δεν είναι προδοσία, ούτε το ανάποδο... είναι όμως και τα δυό τους είναι αδέρφια, άντε ξαδέρφια...
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο ζήτημα εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας δεν είναι καθόλου αμέτοχος και τότε (με την κατάργηση δήθεν της συμφωνίας των Πρεσπών....) αλλά και τώρα με την απραγία απέναντι στην κατάφωρη παραβίαση της συμφωνίας από τους Σκοπιανούς... και βέβαια με τα ελληνοτουρκικά αλισβερίσια τα οποία κρύβονται επιμελώς από τον Ελληνικό λαό...... Και να προσθέσω, γιατί όχι, την ανοχή απέναντι στο φιλοτουρκικό απόβρασμα των Βαλκανίων και εχθρό της Ελληνικής ομογένειας στην Αλβανία, που ακούει στο όνομα Ράμα...
Ο χρόνος και οι φυσικοί νόμοι, θα τους στείλουν μια μέρα, όλους αυτούς τους πρόθυμους υπαλλήλους ξένων κέντρων, αναγκαστικά στο περιθώριο και εύκολα θα ξεχαστούν, γιατί οι άθλιες και ενσυνείδητες πράξεις τους υπήρξαν επιζήμιες, ενώ ο σεβασμός και η προσφορά τους στο Έθνος των Ελλήνων μηδενική έως προσβλητική... Η αμείλικτη ιστορία θα τους καταγράψει όλους, μαζί με τα ντροπιαστικά τους κατορθώματα με ανεξίτηλη μελάνη...
σταμ
(Οι φωτό του Κοτζιά και από τότε που επέβλεπε την αστυνομία να δέρνουν διαμαρτυρόμενους Έλληνες πατριώτες στις Πρέσπες.... Η διαταγή του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να πέσει αλύπητο ξύλο και να μην πλησιάσει κανένας τη λίμνη...!!! Λέγεται ότι είχαν φέρει και ξένες αστυνομίες για να ξυλοκοπήσουν τους χιλιάδες Έλληνες πολίτες εκεί στο Πισοδέρι..., τους οποίους είχαν βαφτίσει ακροδεξιούς, φασίστες, φανατικούς δεξιούς εθνικιστές, βαλτούς, κλπ... Η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ δεν χωράει στην πατριωτική αριστερά όπου αυτή υπάρχει και θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει...)..
1.
Αντώνης Ανδρουλιδάκης
Κάτι σπουδαίο συνέβη χθες βράδυ στο συλλογικό μας ασυνείδητο. Το αρχέτυπο της "παγωμένης" αδιαφορίας υποχώρησε δραστικά μπροστά στην ανάδυση της κοινής για όλους μας ευαλωτότητας.Η κοινότητα όλων των νεκρών και ζωντανών μας μαζί, η συστημική μας "κοινότητα μοίρας" (Bert Hellinger), συγκροτήθηκε εκ νέου ως άλλη Εκκλησία του Δήμου και το ψήφισμα εγκρίθηκε πανηγυρικά. Όλοι μας, οι ζωντανοί και οι αγαπημένοι μας νεκροί, ήταν "εκεί" κοινωνώντας από το κοινό κοχλιάριο της Αγάπης. Εκείνες τις ώρες οι ψυχές απαλλάσσονται από τις ναρκισσιστικές του υπεκφυγές, τα χελωνίστικα καβούκια μας θρυμματίζονται και το κοινό τραύμα εκτίθεται με γενναιότητα στη συμπονετική ανάσα του διπλανού. Οι κοινωνικοί ιστοί που είχαν εδώ και χρόνια διαραγεί, στη στιγμή επανασυντίθενται. Ο συντονισμός με τον Άλλο που επίσης πονά κατορθώνεται, όπως οι μουσικές, οι φωνές του τραγουδιού εναρμονίζονται κι ας είναι η καθεμιά διαφορετική. Όλη αυτή η ωκεάνεια κοινωνική δυναμική συμπυκνώνεται, "βάζει λόγια στα δάκρυα μας" και εκφράζεται επιτέλους στον λυγμό του Foivos Delivorias. "Δεν θα κάνω πίσωΚαι δεν θα ξεχάσωΘα σε πάρω εγώπαιδάκι μου όταν φτάσω".Η ανάληψη της ενήλικης ευθύνης επούλωσης του Συλλογικού Τραύματος, η θεραπευτική του βάση δηλαδή, έχει ήδη θεμελιωθεί. Μέσα απ' αυτες τις δεκαέξι λέξεις το Συλλογικό μας Ασυνείδητο βρήκε τον δρόμο του να γίνει συνειδητό. Η δέσμευση έρχεται με τεράστια δύναμη από το παρόν, κοιτά στο παρελθόν και αναφέρεται στο μέλλον. "Θα σε πάρω εγώ παιδάκι μου όταν φτάσω". Το "παιδάκι μου" είναι ο νέος νοηματοδοτικός ελκυστής, που μας σηκώνει από τον εντός μας καναπέ. Αυτό ορίζει πλέον τη στάση μας απέναντι στα πράγματα. Δεν σημαίνουν όλα αυτά πως από αύριο όλα θα είναι διαφορετικά στην "έρημη χώρα". Θέλει χρόνο το νερό που ποταμού να τρέξει απ' την πηγή του ως τη θάλασσα. Θέλει χρόνο η νερένια οργή για να πνίξει τους ανεύθυνους υπεύθυνους και τους "άνοιωθους" συνοδοιπόρους τους. Αλλά η πηγή ήδη αναβλύζει, ρέει και κανείς δεν μπορεί να τη σταματήσει...
Κάτι σπουδαίο συνέβη χθες βράδυ στο συλλογικό μας ασυνείδητο.
Το αρχέτυπο της "παγωμένης" αδιαφορίας υποχώρησε δραστικά μπροστά στην ανάδυση της κοινής για όλους μας ευαλωτότητας.
Η κοινότητα όλων των νεκρών και ζωντανών μας μαζί, η συστημική μας "κοινότητα μοίρας" (Bert Hellinger), συγκροτήθηκε εκ νέου ως άλλη Εκκλησία του Δήμου και το ψήφισμα εγκρίθηκε πανηγυρικά.
Όλοι μας, οι ζωντανοί και οι αγαπημένοι μας νεκροί, ήταν "εκεί" κοινωνώντας από το κοινό κοχλιάριο της Αγάπης.
Εκείνες τις ώρες οι ψυχές απαλλάσσονται από τις ναρκισσιστικές του υπεκφυγές, τα χελωνίστικα καβούκια μας θρυμματίζονται και το κοινό τραύμα εκτίθεται με γενναιότητα στη συμπονετική ανάσα του διπλανού.
Οι κοινωνικοί ιστοί που είχαν εδώ και χρόνια διαραγεί, στη στιγμή επανασυντίθενται. Ο συντονισμός με τον Άλλο που επίσης πονά κατορθώνεται, όπως οι μουσικές, οι φωνές του τραγουδιού εναρμονίζονται κι ας είναι η καθεμιά διαφορετική.
Όλη αυτή η ωκεάνεια κοινωνική δυναμική συμπυκνώνεται, "βάζει λόγια στα δάκρυα μας" και εκφράζεται επιτέλους στον λυγμό του Foivos Delivorias.
"Δεν θα κάνω πίσω
Και δεν θα ξεχάσω
Θα σε πάρω εγώ
παιδάκι μου όταν φτάσω".
Η ανάληψη της ενήλικης ευθύνης επούλωσης του Συλλογικού Τραύματος, η θεραπευτική του βάση δηλαδή, έχει ήδη θεμελιωθεί.
Μέσα απ' αυτες τις δεκαέξι λέξεις το Συλλογικό μας Ασυνείδητο βρήκε τον δρόμο του να γίνει συνειδητό. Η δέσμευση έρχεται με τεράστια δύναμη από το παρόν, κοιτά στο παρελθόν και αναφέρεται στο μέλλον. "Θα σε πάρω εγώ παιδάκι μου όταν φτάσω".
Το "παιδάκι μου" είναι ο νέος νοηματοδοτικός ελκυστής, που μας σηκώνει από τον εντός μας καναπέ. Αυτό ορίζει πλέον τη στάση μας απέναντι στα πράγματα.
Δεν σημαίνουν όλα αυτά πως από αύριο όλα θα είναι διαφορετικά στην "έρημη χώρα". Θέλει χρόνο το νερό που ποταμού να τρέξει απ' την πηγή του ως τη θάλασσα. Θέλει χρόνο η νερένια οργή για να πνίξει τους ανεύθυνους υπεύθυνους και τους "άνοιωθους" συνοδοιπόρους τους.
Αλλά η πηγή ήδη αναβλύζει, ρέει και κανείς δεν μπορεί να τη σταματήσει...
2. Γρηγόρης Κλαδούχος
ΜΕΓΑΛΑ ΟΝΟΜΑΤΑ - ΑΔΥΝΑΤΕΣ ΨΥΧΕΣ: θα περίμενα δύναμη ψυχής από μεγάλες φωνές του τραγουδιού, γνωστούς καλλιτέχνες και ανθρώπους του πνεύματος και της εκπαίδευσης. Να ήταν εκεί, στον τόπο που συν - κοινωνείται η αλήθεια. Να μιλήσουν:
«…τάσσομαι ολόψυχα, μ' αυτή την Ελλάδα που αυτή την ώρα σπαράζει στο Καλλιμάρμαρο».
ΑΛΛΑ:
«…Θέλει χρόνο η νερένια οργή για να πνίξει τους ανεύθυνους υπεύθυνους και τους "άνοιωθους" συνοδοιπόρους τους…».
(Τα σε εισαγωγικά από σημείωμα του Αντώνης Ανδρουλιδάκης)
AΠΟ: Σπύρος Κουρούμαλης
-
Μάλλον λάθος κάνετε τη δουλειά σας...
Η δουλειά της δημοτικής αρχής, των θεσμικά ορισμένων εκπροσώπων που πληρώνονται από την πολιτεία άρα από εμάς, εκείνη την μαύρη Κυριακή με 8 μποφόρ και μεγάλη επικινδυνότητα, είναι να βρίσκονται υπ' ατμόν και να έχουν έτοιμες τις ομάδες πυροπροστασίας του δήμου.
Όχι να βρίσκονται στα μελίσσια και τις καφετέριες διότι είναι ακραία ανευθυνότητα.
Η δουλειά της δημοτικής αρχής αφού μπήκε η φωτιά είναι με τη συνδρομή των ομάδων πυροπροστασίας, του Κυλλήνιου Άδωνι και της πυροσβεστικής να τη σβήσει πριν ξεφύγει.
Η δουλειά της δημοτικής αρχής τις τρεις μέρες της καταστροφής είναι να συντονίζει τους πάντες που δεν ξέρουν τον τόπο μας και έρχονται από μακριά και να συνδράμει το έργο της πυροσβεστικής.
Όχι να παρουσιάζεται τρεις μέρες ένα μεγάλο αλαλούμ συντονισμού.
Η δουλειά της δημοτικής αρχής μετά την καταστροφή είναι να ενημερώσει τους δημότες και να ενώσει δυνάμεις για να διεκδικήσει όσα περισσότερα από την πολιτεία για τις οικογένειες που θρηνούν και για τους πυρόπληκτους που αδυνατούν να βιοποριστούν.
Όχι μεταξύ μας με τους δικούς μας για τους δικούς μας…
Η δουλειά της δημοτικής αρχής σίγουρα δεν είναι να κάνει τον αστυνόμο Σαίνη ποιός έβαλε τη φωτιά…είναι αλλουνού “παπά ευαγγέλιο” και βρίσκεται σε εξέλιξη.
Δεν είναι δυνατόν λοιπόν η πρώτη ανακοίνωση του δημάρχου μετά τη φωτιά να μιλάει γι αυτό και όχι για θανάτους και πυρόπληκτους….
ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ www.tinakanoume.gr η γραφή είναι επεξεργασία εργαλείων αλλαγών. Είναι οικοδόμηση προϋποθέσεων συνείδησης πράξης Δεν επαρκούν οι αναλύσεις, η διαπίστωση συμπτωμάτων. Πολιτικός λόγος είναι η ανάγνωση των αιτίων, και η πρόταση που μπορεί να μετουσιωθεί σε πράξη μετασχηματισμών. Η ΧΩΡΑ είναι καταδικασμένη σε ανεπίστροφη πορεία από το ανεπαρκές, διεφθαρμένο, πολιτικό προσωπικό. Από την κομματοκρατία έως και την σημερινή έκφραση της αριστεροκαπηλείας, το παρακρατικό βάθος και διαπλοκή. Ένα προσωπικό άγνοιας, ιδιοτέλειας, μεταπρατισμού. Μαζί με την πολιτική χάθηκε ο δημόσιος χώρος του λόγου και της ευθύνης. Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΘΕΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ προοπτικής και νέων κομμάτων οφείλεται σε: 1.) κυριαρχία παρωχημένων και ψεύτικων εννοιολογήσεων, 2.) αναδιάταξη θέσεων του παλιού πολιτικού προσωπικού 3.) αντιλήψεις άμυνας κεκτημένων χωρίς στρατηγικό βάθος και 4.) άγνοια σχέσεων τεχνικών οικονομίας και πολιτικής διεύθυνσης. Ότι απαιτείται η κλασσική και φιλοσοφική παιδεία για την διαχείριση του πολιτικού και της πόλης, αυτά που η χρηματιστική ολιγαρχία και η δικτατορία των αγορών δεν θέλουν να συμβαίνει.
