ενδείξεις - αντενδείξεις





πρός τό δεῖν οὕτω



Προηγούμενα εὕσημον λόγον δῶτε








by : tinakanoumegk
Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στον υπέροχο χώρο του οινοποιείου "Ακράνη" της οικογένειας Τριανταφυλλοπούλου στην Κω, η εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, εκδήλωση η οποία αφορούσε την παρουσίαση του βιβλίου "Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Ποντίων και Κώων Βίος" καθώς και την Ποντιακή και Κωακή κουζίνα. Στο βιβλίο του Θεοφάνη Μαλκίδη "Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Ποντίων και Κώων Βίος" αποτυπώνονται οι αγώνες του ξεχωριστού διανοούμενου για το Ποντιακό ζήτημα, η αγάπη του για την Κω , η αγάπη του για την πολιτική και η προσέγγιση του σε όλα τα ζητήματα που δεν σταματάνε να απασχολούν την Πατρίδα μας. Η ιδέα για το βιβλίο που αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο την σύνδεση του Πόντου και της Κω ήταν του Θεοφάνη Μαλκίδη, της Αστικής Εταιρείας "Ιπποκράτης", της Προέδρου Κας Τελλή Διονυσίας και του επιστημονικού Διευθυντή κ. Γερούκαλη Δημήτρη και του Συλλόγου Ποντίων Κω "Ξενιτέας".
Μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη την εκδήλωση στον παρακάτω σύνδεσμο: https://malkidis.blogspot.com/2024/11/blog-post_14.htm
---
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Ποντίων και Κώων Βίος"
Έκδοση της Αστικής Εταιρείας «Ιπποκράτης». Κέντρου πρόληψης των εξαρτήσεων και προαγωγής της ψυχοκοινωνικής υγείας.
ISBN: 978-960-9714-19-8. Κως 2024.
Η παρούσα έκδοση, με εισαγωγή και επιμέλεια του Θεοφάνη Μαλκίδη, περιλαμβάνει την αποτύπωση των πεπραγμένων του αείμνηστου Μιχάλη Χαραλαμπίδη για τον Πόντο και την Κω, τους δύο ελληνικούς τόπους με τους οποίους συνδέθηκε ποικιλοτρόπως ο σπουδαίος διανοούμενος, προβάλλοντας την ιστορία, τον πολιτισμό, τη γαστρονομία, το βίο των Ποντίων και των Κώων.
Όπως επισημαίνει στο εισαγωγικό της σημείωμα η πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Κω και της Ἀστικῆς Ἑταιρείας «Ιπποκράτης» Διονυσία Τελλή-Τσιμισίρη, «ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης υπήρξε πολύτιμος συνεργάτης της Αστικής Εταιρείας ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ. Οι σκέψεις και το έργο του επηρέασαν και διαμόρφωσαν, εν πολλοίς, τον χαρακτήρα της. Διανοητής που συνδύαζε την σκέψη, την φιλοσοφία με την δράση. Οραματιστής που άνοιγε δρόμους σκέψης. Αγαπούσε την Ελλάδα και αφιέρωσε την ζωή του στον σκοπό αυτό».
Με τη σειρά του ο Χαράλαμπος Ναβροζίδης, Αντιπεριφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου και πρόεδρος του Συλλόγου Ποντίων Κω ο «Ξενιτέας, γράφει σχετικά ότι «ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης (1951-2024) υπήρξε ένας βαθιά στοχαστικός Έλληνας. Αντιλήφθηκε νωρίς ότι τα γεγονότα που οδήγησαν στη συρρίκνωση του Ελληνισμού, όχι μόνο του Ποντιακού, αλλά και του Μικρασιατικού γενικότερα και του Κυπριακού αργότερα, είχαν μία κοινή αιτία, που ονομαζόταν τουρκικός εθνικισμός. Για τον λόγο αυτό έκανε τα προβλήματα του Ποντιακού Ελληνισμού προβλήματα του Ελληνισμού συνολικά: έφερε το θέμα της Γενοκτονίας στο προσκήνιο, πρότεινε λύσεις για τα προβλήματα που βασάνισαν τον Ελληνισμό συνολικά, από την εξωτερική πολιτική και την αποκέντρωση μέχρι τη γεωργία και την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας. Για αυτά και για τόσα άλλα ακόμη, νοερά υποκλινόμαστε σε ένα μεγάλο Έλληνα Πόντιο, που δεν δίστασε ποτέ να δει την αλήθεια, να πει την αλήθεια και να φροντίσει με τον λόγο και το έργο να μην επαναληφθούν ξανά τα λάθη του παρελθόντος».
Ενώ ο Δημήτριος Γερούκαλης Ἐπιστημονικός Διευθυντής τῆς Ἀστικῆς Ἑταιρείας «Ιπποκράτης», στο πρόλογό του, τονίζει ότι «ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ὑπῆρξε μία μεγάλη μορφή τῆς συγχρόνου Ἑλλάδος. Πολιτικό ὄν, ἀσυμβίβαστος, μέ δημιουργική καί παραγωγική σκέψι, μέ ὄραμα διά τήν Ἑλλάδα, εἰς τήν ὁποίαν ἀφιέρωσε τήν ζωήν του, ἡ ὁποία ὑπῆρξε συνεπής μέ τήν φιλοσοφία του καί τά πιστεύω του. Ἀσκητικός, λάτρης τοῦ κάλλους καί τῆς αἰσθητικῆς. Ἡ Ἀστική Ἑταιρεία ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ὑπῆρξε συνέκδημος, ἐπί μακράν σειρά ἐτῶν καί ὠφελήθη τά μάλα. Στόχος του ἦτο ἡ ἀνάκτησις τοῦ Ἑλληνικοῦ τρόπου τοῦ βίου, τόν ὁποῖον μεταλαμπάδευσε εἰς τήν Ἀστικήν Ἑταιρείαν ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ καί διά τοῦτο τοῦ ὀφείλομεν χάριτας πολλάς. Γνήσιος Πόντιος, ἀγωνιστής, πρωτεργάτης τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς Γενοκτονίας τῶν Ποντίων. Ἡγωνίσθη διά τό ὄραμα τῆς Ρωμανίας, τό ὁποῖον τό μικρόψυχον πολιτικό σύστημα, ἐγκατέλειψε. Ἡ παροῦσα ἔκδοσις ἀποτελεῖ ἐλάχιστον φόρον τιμῆς πρός Αὐτόν».
Στο βιβλίο περιλαμβάνεται ο βίος και το έργο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη και οι προτάσεις του για τον Πόντο και την Κω, προτάσεις που αποτυπώθηκαν σε βιβλία και σε εκδηλώσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ακολουθώντας τη σύνθεση του συμβολισμού τον οποίον επέλεγε πάντα για να δίνει νόημα στις λέξεις και τη δράση του. Επίσης στο βιβλίο συμπεριλαμβάνονται και τρία χειρόγραφα- τεκμήρια του Μιχάλη Χαραλαμπίδη τα οποία είχαν σταλεί το 2021 στον Δημήτριο Γερούκαλη, για την προετοιμασία της εκδήλωσης για τη Βαρβάρα/ Βάρβαρα στην Κω, τη συνάντηση δηλαδή της Θρακικής, Ποντιακής και Κωακής ιστορίας και διατροφικής παράδοσης.
Η έκδοση αποτελεί προσπάθεια για να γίνει ( και μ΄ αυτόν τον τρόπο) γνωστό το έργο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, να (επι)κοινωνηθεί ευρύτερα και ιδιαίτερα στις νέες γενιές ο πρωτοποριακός λόγος του, η ιδιαίτερη γραφή του, η συνεχής πράξη του, η ανιδιοτελής πολιτική, κοινωνική και επιστημονική του προσφορά.


by : tinakanoumegk

 

*

του ΚΩΣΤΑ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ

Από τις αρχές του 21ου αιώνα, όλα τα κράτη της Δύσεως και κατ’ εξοχήν οι ΗΠΑ περιήλθαν υπό την κυριαρχία μιας αλαζονικής ολιγαρχίας, με τους πολιτικούς να γίνονται, ο ένας μετά τον άλλο, υποτελείς της και τους λαούς απλώς να αγωνιούν για τον επιούσιο, να πληρώνουν φόρους και να τρέμουν το αύριο.

«Από τότε που το κράτος έπεσε στην εξουσία και την κυριαρχία λίγων ισχυρών ανδρών, οι βασιλιάδες και οι κυβερνήσεις έγιναν υποτελείς και οι λαοί και τα έθνη απλώς πληρώνουν φόρους. Όλοι οι υπόλοιποι, όσο δραστήριοι και άξιοι και αν είναι, είτε ευγενείς είτε πληβείοι, συγκροτούμε έναν όχλο χωρίς επιρροή, χωρίς βάρος, υποταγμένοι σε αυτούς στους οποίους, σε ένα ελεύθερο κράτος, θα ήμασταν αντικείμενο φόβου»

Αυτό το απόσπασμα δεν προέρχεται από μια πρόσφατη ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ ή της Μαρίν Λεπέν, αλλά από τον Ρωμαίο συγγραφέα Σαλλούστιο (Η συνωμοσία του Κατιλίνα, 20). Μπορεί η δεξιά να έχει εμμονή με τους παραλληλισμούς μεταξύ της τρέχουσας μεταναστευτικής κρίσης και της μετανάστευσης των λαών τον 5ο αιώνα μ.Χ., όμως η εποχή μας δεν θυμίζει τόσο την ύστερη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όσο την παρακμάζουσα Ρωμαϊκή Δημοκρατία του 1ου αιώνα π.Χ., που έζησε ο Σαλλούστιος όταν η Ρώμη βυθιζόταν στην διαφθορά, την  εξαθλίωση, την ανεργία, την μαζική μετανάστευση, την διάλυση της οικογένειας, απώλεια ταυτότητας, την δημογραφική παρακμή, την παγκοσμιοποίηση (μεσογειακή τότε), την υποχώρηση της προγονικής θρησκείας και την έλευση ανατολίτικων λατρειών, για να μην αναφέρουμε τον φιλοσοφικό ηδονισμό, την χρηματοοικονομική κερδοσκοπία, τις ελίτ που απομονώνονταν από την πραγματικότητα, την απολιτική στάση από την πλευρά των μαζών, την βιοτική ανασφάλεια, τους ασύμμετρους πολέμους, την κουλτούρα του «άρτος και θεάματα».

Το πολιτικό σύστημα είχε παραλύσει από τον νεποτισμό, την διαφθορά, τις αναξιόπιστες δικαστικές αρχές και τις φατριακές αντιπαλότητες και ήταν αδύνατες πλέον οποιεσδήποτε σοβαρές μεταρρυθμίσεις χωρίς κίνδυνο εμφυλίου πολέμου, με αποτέλεσμα η αντιμετώπιση κρίσιμων ζητημάτων να αναβάλλεται διαρκώς. Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι οι Ρωμαίοι πολίτες, όπως ακριβώς βλέπουμε σήμερα, αποφάσιζαν σταδιακά να αρνηθούν να συμμετάσχουν σε ένα πολιτικό σύστημα που ευνοούσε σαφώς μια περιορισμένη ελίτ και να γίνονται όλο και πιο δεκτικοί στον λόγο της νέας πολιτικής ομάδας που είναι γνωστή ως populares, ενάντια στο πολιτικό κατεστημένο.

Η πολιτική ατζέντα εκείνων των λαϊκιστών –που, όπως οι αδερφοί Γράκχοι, ο Κατιλίνας ή ο Κλαύδιος, ήταν μέρος της ελίτ όσο και οι αντίπαλοί τους– ήταν διφορούμενη: από τη μια πλευρά, υπήρχε προφανώς η φιλοδοξία να ανέβουν στην εξουσία και σε πιο προσοδοφόρες θέσεις, κι από την άλλη, το πρόγραμμα που παρουσίαζαν, ήταν ένα εκρηκτικό μείγμα αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, ιδεαλισμού και δημαγωγίας: αναδιανομή της γης προς όφελος των φτωχών, δωρεάν διανομή σιτηρών σε όλους τους πολίτες, αύξηση της εξουσίας για τον λαό, εκδίωξη αλλοδαπών από την πόλη της Ρώμης.

Οι σημερινοί λαϊκιστές προτείνουν επίσης λύσεις που είναι απλοϊκές: χαμηλότεροι φόροι, περισσότερα κοινωνικά επιδόματα, απελάσεις μεταναστών, επιστροφή στις παραδοσιακές αξίες. Όμως, η πραγματικότητα που επικρατεί στους κρατικούς θεσμούς αποκλείει την δυνατότητα να εφαρμοστούν οι προτάσεις αυτές χωρίς να σημειωθούν σκληρές εσωτερικές συγκρούσεις. Η αυξανόμενη επιρροή των «λαϊκιστών» θα αναγκάσει τα κατεστημένα κόμματα να σχηματίσουν ένα ενιαίο μέτωπο, επιμένοντας σε μια ατζέντα παρακμής, όλο και περισσότερο ακινητοποιώντας τους πολιτικούς θεσμούς, που θα διχάζονται ανάμεσα στην παράλυση και στις αφελείς υπερβολές. Όπως και στην αρχαία Ρώμη, το αποτέλεσμα θα είναι αναπόφευκτο: καθώς οι ανισότητες και δυσλειτουργίες θα αυξάνονται και η φωνή του εκλογικού σώματος θα συνεχίζει να αγνοείται, η αξιοπιστία των πολιτικών θεσμών θα εξαφανίζεται, ωθώντας εξέχοντες οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες να προσχωρούν στον λαϊκισμό για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους, εκμεταλλευόμενοι την απελπισία των ψηφοφόρων.

Οι ΗΠΑ (και ολόκληρη η Δύση) βρίσκονται ακριβώς σε αυτή την στιγμή, στην εποχή της ύστερης Ρωμαϊκής Δημοκρατίας. Ψυχραιμία όμως. Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν έχει τα προσόντα για να είναι ο πρώτος της Καίσαρας. Είναι μάλλον ένας Κατιλίνας, του οποίου η αποτυχημένη προσπάθεια να αμφισβητήσει την διεφθαρμένη ρωμαϊκή φιλελεύθερη ελίτ τον 1ο αιώνα π.Χ. προηγήθηκε του πραξικοπήματος του πρώτου Ρωμαίου Αυτοκράτορα. Ένας Κατιλίνας που πέτυχε ειρηνικά αυτό που δεν επέτυχε εκείνος, αφού οι Δημοκρατικοί των ΗΠΑ δεν διέθεταν έναν Κικέρωνα.

Ας τολμήσουμε την πρόβλεψη. Η νέα διοίκηση Τραμπ, ως η κυβερνώσα πλέον… αντιπολίτευση των πολιτικών ελίτ, των μέσων ενημέρωσης, των πανεπιστημίων και του στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος, με τις εγγενείς αντιφάσεις του προγράμματός του, δεν θα επιτύχει οποιαδήποτε πραγματική αλλαγή στην ζωή των ανθρώπων. Η αποτυχία του Τραμπ και η συνέχιση, παράλληλα, της αυτοκτονικής κουλτούρας αφύπνισης (γουοκισμός) της φιλελεύθερης αριστεράς, θα επιδεινώσει την απογοήτευση και την οργή των ψηφοφόρων, όπως ακριβώς στην ύστερη Ρωμαϊκή Δημοκρατία, και για παρόμοιους λόγους. Και τότε, ένας σοβαρός ηγέτης, νεότερος, χωρίς την χυδαιότητα του Τραμπ αλλά πιο ικανός και πιο αδίστακτος μπορεί να γίνει ο πρώτος Καίσαρας της Αμερικανικής Δημοκρατίας.

by : tinakanoumegk

Αγαπητές φεμινίστριες,
Μπορείτε να δείτε πέρα από τη μύτη σας;

Συγγνώμη κιόλας που ρωτάω, αλλά από χτες σας βλέπω να μοιράζεστε σκίτσα της Ahou Daryaei, της Ιρανής φοιτήτριας που είδαμε σε viral βίντεο να περπατά σε πανεπιστημιούπολη της Τεχεράνης με τα εσώρουχά της. Πώς τα μοιράζεστε σκέφτηκα, αν τα έχετε δει;

Ένα ιδιαίτερα δημοφιλές σκίτσο ας πούμε, που αναρτήθηκε και σε φεμινιστικές σελίδες, δείχνει την Daryaei να ανυψώνεται πάνω από δεκάδες άλλες γυναίκες, οι οποίες όμως φορούν ολόσωμα μαύρα χιτζάμπ και έχουν εμφανώς γαμψές μύτες. Είναι μια χυδαία ρατσιστική εικόνα, όπως είναι και αυτή, ή αυτή, που δείχνουν τις μαυροφορεμένες γύρω απ’ την ηρωίδα σας, σαν φαντάσματα, απρόσωποι άγγελοι του σκότους, το οποίο εννοείται πως είναι το Ισλάμ. Κάποιες άλλες από εσάς αναπαράγατε αυτό το σκίτσο που την δείχνει και πάλι ως γίγαντα, με κάποιες μαύρες φιγούρες σαν χαλκομανίες στον πάτο. Ίσως θεωρήσατε πως είναι μια ουδέτερη εικόνα· η ουσία όμως είναι η ίδια νομίζω: οι άλλες Ιρανές (και Ιρανοί) είναι νάνοι μπροστά της, ακριβώς επειδή φορούν χιτζάμπ και άλλα θρησκευτικά σύμβολα. Το χιτζάμπ λοιπόν είναι ντε φάκτο ένδειξη καταπίεσης.

Εάν νομίζετε όμως πως τα σκίτσα αυτά είναι πολιτικά ουδέτερα, ψάξετε τουλάχιστον την πηγή τους. Στους παραπάνω υπερσυνδέσμους θα διαπιστώσετε πως όλα ανεξαιρέτως, μαζί με πολλά άλλα, έχουν αναρτηθεί από το εκπαιδευτικό/e-learning Ινστιτούτο Tavaana, μαζί με ποιήματα και εκκλήσεις για ελευθερία και αντίσταση στο ιρανικό καθεστώς, που μου θύμισαν ομολογώ και τα δικά σας φλεγόμενα ποστ των ημερών.

Η βικιπαίδεια με ενημερώνει ότι «tavaana» σημαίνει «ενδυνάμωση» στα φαρσί -μια από τις αγαπημένες σας λέξεις. Με ενημερώνει επίσης ότι το Ινστιτούτο αυτό ιδρύθηκε με επιχορήγηση από το Γραφείο Δημοκρατίας, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Εργασίας του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, ενώ έχει εξασφαλίσει επιπρόσθετα κεφάλαια και από το υπουργείο Εξωτερικών της Ολλανδίας, την USAID, την Google, και το National Endowment for Democracy (Αμερικανική ΜΚΟ που «προωθεί την δημοκρατία σε όλο τον κόσμο»). Οι ιδρυτές του Tavaana είναι το ζευγάρι Ιρανοαμερικανών αντιφρονούντων Akbar Atri and Mariam Memarsadeghi. Η δεύτερη υποστηρίζει, σύμφωνα με το ίδιο σάιτ, την αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν. Θυμίζω πως αλλαγή καθεστώτος είναι αυτό που έκαναν οι ΗΠΑ στο Ιρακ οδηγώντας σε εκατομμύρια θύματα. Δεν γνωρίζω πώς ακριβώς οραματίζεται η Memarsadegji την αλλαγή καθεστώτος στην πατρίδα της, ούτε αν θεωρεί το αμερικανικό εμπάργκο φαρμάκων και τροφίμων εναντίον των συμπατριωτών της είναι ένα αποδεκτό στάδιο εκδημοκρατισμού. Επίσης, δεν είδα κανένα σχόλιο στις αναρτήσεις σας επ’ αυτού. Πώς θα απελευθερωθούν οι γυναίκες του Ιράν ακριβώς; Με σκίτσα; Με βόμβες ίσως;

Ας μην το παιδεύω άλλο όμως: είστε όλες σας ρατσίστριες. Όχι μόνο όσες αναρτήσατε ρατσιστικά σκίτσα από αυτές τις πολιτικά κατευθυνόμενες πηγές αλλά και όσες αναπαράγατε καρμπόν το αφήγημα πως η φοιτήτρια γδύθηκε ως αντίδραση σε τραμπουκισμό ενός Πανεπιστημιακού φύλακα για να βγάλει το χιτζάμπ της. Στο BBC Persia διαβάσαμε ένα πιο ψύχραιμο ρεπορτάζ. Η Daryaei μαγνητοσκοπούσε συμφοιτητές της ενάντια στους κανονισμούς του Πανεπιστημίου ενώ δεν υπάρχουν μάρτυρες για το διάστημα ανάμεσα σε αυτό το περιστατικό και στα viral βίντεο. Δεν σας ενδιαφέρει όμως αν ευσταθεί το αφήγημα που αναπαράγατε, όχι γιατί στηρίζετε την γυναικεία απελευθέρωση, αλλά, ξαναλέω, γιατί είστε ρατσίστριες. Δεν βλέπετε πέρα από τη μύτη σας γιατί ο ρατσισμός σας σας τυφλώνει.

Αυτός είναι ο λόγος που ορμήξατε στον τροχό της επικαιρότητας, σχεδόν τόσο γρήγορα όσο και οι ακροδεξιοί. Όσο για τα εσώρουχα που φροντίσατε να μας ενημερώσετε πως φοράτε και σας διαφοροποιούν από την ακροδεξιά, δεν με αφορούν. Όσα «γυναικεία αυτοδιάθεση», «διαθεματικότητα», και «επανάσταση των γυναικών στο Ιράν» και να γράψετε, δεν αλλάζει το γεγονός πως για μια ακόμα φορά, εκτίθεστε ως έρμαια του Δυτικού λευκού φεμινισμού, τον οποίο φοράτε εδώ και χρόνια για να στηρίξετε με πάθος την κρατική καταστολή, την ποινική αυστηροποίηση, και τώρα, για μια ακόμα φορά, το ρατσιστικό αφήγημα πως η κύρια πηγή καταπίεσης των μουσουλμάνων γυναικών είναι η κουλτούρα τους και όχι τα κράτη μας και τα εγκλήματά τους κατά των λαών της Δυτικής Ασίας.

Επί του τελευταίου, κάτι ακόμα. Το ποιο χυδαίο τερτίπι της νέας σας στήριξης στη Δυτική προπαγάνδα είναι η επίκληση της Παλαιστίνης. Το Ιράν είναι σύμμαχος της Χεζμπολά και της Χαμάς την ώρα που το Ισραήλ σφαγιάζει Παλαιστίνιους και Λιβανέζους. Το Ιράν είναι το μόνο αντίπαλο δέος κατά του κράτους απαρτχάιντ. Το καθεστώς του Ιράν έδειξε αυτοσυγκράτηση πρόσφατα, με στοχευμένες επιθέσεις κατά στρατιωτικών στόχων στο Ισραήλ αντί να βομβαρδίσει αμάχους, την ίδια ώρα που η χώρα μας στηρίζει την γενοκτονία (και το Αμερικανικό εμπάργκο κατά του Ιράν) στο όνομα της δημοκρατίας, του δικαιώματος στην αυτοάμυνα, και της πάλης κατά της τρομοκρατίας. Α, και της γυναικείας και queer αυτοδιάθεσης.

Μην κατακεραυνώνετε λοιπόν την Ιρανική αστυνομία Ηθών που επιβάλλει το υποχρεωτικό χιτζάμπ. Ήθη προωθείτε κι εσείς, τα πολιτισμικά ήθη ρατσιστικών κρατών όπως η Ελλάδα που «επαναπροωθεί» και δολοφονεί πρόσφυγες από βομβαρδισμένες χώρες, όπως η Γαλλία που απαγορεύει το χιτζάμπ, όπως τόσες άλλες Ευρωπαϊκές χώρες όπου η βία κατά Μουσουλμάνων γυναικών είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη δαιμονοποίηση της ενδυμασίας και των θρησκευτικών τους συμβόλων (εδώ μια σχετική έκθεση της ίδιας της Ευρωπαϊκής Κομισιόν επ’αυτού).

Αυτό που ίσως δεν έχετε σκεφτεί ενώ διευκολύνετε δολοφόνους που το παίζουν σωτήρες, είναι πως μια μέρα μπορεί να αρχίσουν να σκιτσάρουν και την δική σας Ελληνική μύτη ως λίγο πιο γαμψή από την δική τους. Προσωπικά, δεν με ενδιαφέρει ποια στάση θα κρατήσετε σε μια πιθανή εμπλοκή της χώρας μας σε πόλεμο. Νομίζω πως ξέρω ήδη. Με ενδιαφέρει όμως να πω, για όσους θέλουν να ακούσουν, πως άν υπάρχει μια διέξοδος από τον διαρκή πόλεμο, από την κοινωνική, έμφυλη και ταξική καταπίεση, δεν είναι ο φεμινισμός σας. Ο φεμινισμός σας είναι μια επικίνδυνη καρικατούρα.

_______________________

Σημείωση: Η φωτογραφία που συνοδεύει αυτό το κείμενο είναι της Παλαιστίνιας εικαστικής καλλιτέχνη Mahasen Al-Khatib, που δολοφονήθηκε από το Ισραήλ στο προσφυγικό καμπ της Τζαμπαλία πριν μερικές μέρες. Δεν ξέρω αν είναι ήρωας, όμως φορούσε το χιτζάμπ της, παρ’ότι φαντάζομαι πως θα γνώριζε ότι αυτή της η επιλογή την έκανε στόχο.



Ζωή Μαυρουδή
Η Ζωή Μαυρουδή έχει σκηνοθετήσει το ντοκιμαντέρ Ruins/Ερείπια: Οροθετικές γυναίκες. Το χρονικό μιας διαπόμπευσης." Ζει και εργάζεται στην Αθήνα μετά από μακρά παραμονή στη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο.


by : tinakanoumegk


1.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ που έδωσα ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ (που μου έκαναν στο fb) ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΞΑΚΡΙΒΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ:

1. Οι εξουσίες απευθύνονται στο συλλογικό υποσυνείδητο με πολλαπλές μεθόδους προπαγάνδας. Έτσι δημιουργούν ελεγχόμενους λαούς και ψηφιακούς όχλους. Στην εποχή της ονειροκτοκτονίας οι έχοντες την εξουσία πείθουν ότι είσαι ασφαλής αν επιλέγουν αυτοί τους εχθρούς και φίλους των κοινωνιών. Ποντάρουν στο ότι αρέσει το μπαλαμούτι. Οι ΚΙΜ της Δύσης έχουν τους μηχανισμούς ελέγχου και επιτήρησης, πολύ πιο «εξευγενισμένους» από τον αυθεντικό ΚΙΜ.

2. Πολιτικοποίηση σημαίνει αξιολογώ και ιεραρχώ και άλλα. Σημαίνει οικουμενικές αξίες και όχι επιλογή και διαφορισμούς καταγγελίας της καταπίεσης. Ούτε μόνο χειροκρότημα (κολακεία) αυτού που θυσιάζεται. Σήμερα γίνεται κάτι πολύ σοβαρό αλλά δεν είναι πιασιάρικο. (φωτογραφία παρακάτω).

3. Προσθέτω σημείωμα του Θανάση Αλεξίου, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου:

Θανάσης Αλεξίου:

"Είναι ενδιαφέρον πως μια "πειραγμένη" φωτογραφία (κοντράστ έγχρωμου-μαύρου) ενεργοποιεί ασύνειδα όλες τις οριενταλιστικές αναπαραστάσεις για την Ανατολή, χωρίς καν να ελεγχθεί η αξιοπιστία του περιστατικού της γυμνής γυναίκας (αν πρόκειται για διαμαρτυρία ή κάτι άλλο), πόσο μάλλον όταν δίπλα υπάρχουν γυναίκες χωρίς χιτζάμπ κ.ο.κ. Μια φωτογραφία και μόνο ανασύρει όλα τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις για την Ανατολή, παρόλο που δίπλα στη Γάζα, οι Ισραηλινοί περιγελούν, προπηλακίζουν και θάβουν ζωντανές γυναίκες. Το κρίσιμο και επικίνδυνο λοιπόν είναι πως ένα μεγάλο μέρος της Δυτικής κοινής γνώμης αντιδρά ασύνειδα (δεν έχει συνείδηση της κατάστασης) αντιμετωπίζοντας τις γυναίκες στο Ιράν ως αντικείμενο, σα να είναι εκεί για να επιβεβαιώσουν απλά και μόνο τις δικές τους ιδεοληψίες. Κάτι μεταξύ χειραγώγησης και αλαζονείας".

4. Εξακριβωτισμός σημαίνει ότι αναλαμβάνω εγώ να οδηγώ την σκέψη μου, ερευνώ και αποφασίζω.

---

2.


ΣΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ Η Κ. ΚΑΜΑΡΙΝΟΥ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ.

ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΝΤΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ:

1. Μου αποδείξατε ότι επιστήμη και ορθολογισμόςλόγος της πόλης, του συνολικού καλού μπορεί να απέχουν πολύ. Και στην προηγούμενη «συνομιλία μας», εδώ στο διαδίκτυο, το καλοκαίρι, εγώ ενώ αναφερόμουν στην διαχείριση θέματος από την πολιτική εξουσία του Δήμου, εσείς μου γράφατε για την επιστημονική σας δουλειά.

2. Μου γράφετε ότι επιλέγω ΣΤΗΝ υπεράσπιση. Μου λένε ότι γράφω με δύσκολο τρόπο. Εσείς θα μπορούσατε λόγω επιστημονικής θέσης να κατανοήσετε. Με επαρκή ανάγνωση αντιθέτως: κατηγορώ κάθε μονομέρεια, επιλεκτικότητα και δείχνω έναν δρόμο υπεράσπισης της αξίας της ανθρώπινης ζωής και της ελευθερίας. Εκτός από τις δημοσιεύσεις μου, έχω γυρίσει και τουλάχιστον 20 πόλεις για εκδηλώσεις για τις γενοκτονίες. Αναποδογυρίσατε το κείμενο, με κατηγορείτε για αυτό που κατηγορώ. Δεν προσθέτει στο κουρίκουλουμ φιλολογικής φιλοπονίας.

3. Στα λίγα εργαλεία που έχουμε στην διάθεσή μας είναι και αυτό του fb. Και από εδώ εγώ αποδεικνύω το ενδιαφέρον μου για τους εργάτες που σκοτώνονται στην δουλειά, (σε τρείς ημέρες πρόσφατα σκοτώθηκαν 6 εργάτες, και ετήσια στο σύνολό τους είναι πολλαπλάσιες των γυναικοκτονιών), για τα παιδιά που χάσαμε πριν ημέρες στην φωτιά, για τα δεκάδες παιδιά που σκοτώνουν καθημερινά στην Παλαιστίνη, για την αποκατάσταση των δικαιωμάτων των λαών εκεί που παραβιάστηκαν και παραβιάζονται. Δεν είδα, τουλάχιστον στην σελίδα σας να σας απασχολούν τέτοια θέματα. Δεν προεκτείνετε την έγνοια σας σε θέματα υπεράσπισης, έστω και λεκτικής διαφοροποίησης από εκφράσεις της σύγχρονης βαρβαρότητας, (ούτε πήρατε αποστάσεις από την χυδαία προβοκατόρικη επίθεση στον Σικελιανό). Επιλέγετε μονοδιάστατες αναφορές στην καταπίεση και δολοφονίες γυναικών.

4. Η ταυτότητα των ανθρώπων δεν εξάγεται από το αν είναι άνδρας, γυναίκα, μαύρος, άσπρος, επιστήμων, δουλεύει σε απορριματοφόρο, Αλβανός ή Κογκολέζος κλπ. Είδα ότι κάνατε ομιλίες με τίτλο ««ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΟ ΦΥΛΟ ΣΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ!». Μέγα λάθος. Είναι στα πλαίσια ενός εσωτερικού κοινωνικού διαφορισμού που δημιουργεί ρήγματα. Όπως γράφω στο βιογραφικό μου στις δημοτικές του 2019, η ταυτότητά μου βγαίνει από αυτό που θέλω, προτείνω για την κοινωνία, «Ένας άνθρωπος είναι η πρότασή του (σ΄ αυτή την διαμάχη των επιθυμιών του με την ελλιπή πραγματικότητα στεναχώριας και ασχήμιας), που μπορεί να μετουσιωθεί σε πράξη μετασχηματισμών». Καράβι είναι το ταξίδι του και όχι το σκάφος. Ο Καρλ Γιούγκ έλεγε ότι είσαι αυτό που θέλεις να γίνεις.

5. Αφήνω στην άκρη το θέμα που έδωσε κίνηση στην ειρηνική πολεμική, Ιράν κλπ. ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΩ να συμμετέχετε στην κοινωνία με ιδέες, προτάσεις, για ένα καλύτερο φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον. Στον αγώνα εναντίον της ασχήμιας που ευδοκιμεί γύρω μας, στην πόλη και την ύπαιθρο, στην πολιτική αναίδεια των όσων προσπορίζονται έστω και την μικρότερη εξουσία, εναντίον αυτών που κάνουν γκρίζα την ζωή και εκπαιδεύουν, οδηγούν στην βαρβαρότητα. Για τον εξανθρωπισμό του ανθρώπου, την μετοχή του στην πιο ευγενική πράξη, την πολιτική, για έναν κόσμο αμοιβαίων συναισθημάτων και συμπληρωματικότητας. Μέσα από αυτή την πορεία ο άνθρωπος εξουδετερώνει την βιαιότητά του.

Γρηγόρης Κλαδούχος - 4 και 5 Οκτωβρίου 2024