Η αγροτική παραγωγή, από το χωράφι πέρασε στο …χρηματιστήριο! Το κάθε συμβόλαιο με παραγωγούς (συμβολαιακή γεωργία – κτηνοτροφία) αποκτά ισχύ χρηματιστηριακού τίτλου. Τα παράγωγα τροφίμων, σημείωσαν αλματώδη αύξηση της τάξης του 80%. Όσο μεγαλύτερες οι κατά τόπους διατροφικές κρίσεις και ελλείψεις, τόσο εκτοξεύονται τα κέρδη των παικτών.
Σ' αυτόν τον ύπουλο εμπορικό πόλεμο διατροφικής, βιομηχανικής και κατ’ επέκταση γεωπολιτικής δύναμης, η επάρκεια εξ ιδίων πόρων, γίνεται το όπλο των δυνατών έναντι των αδυνάτων(χωρών). Ιδιαίτερα η δυναμική παρουσία στον έλεγχο των πηγών διατροφής, προσδίδει μεγάλη βαρύτητα σε όποιον επικρατεί και η επιρροή που μπορούν πλέον να ασκήσουν στην διαμόρφωση των πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων, στις εξαρτώμενες χώρες, είναι καθοριστικής σημασίας. Οι διεθνείς σχέσεις και ισορροπίες διαμορφώνονται υπό το πλαίσιο του ελέγχου της κάθε παραγωγής. Οι πρόσφατοι και αλλεπάλληλοι δασμοί των ΗΠΑ προς κάθε χώρα υπόσχονται ένα ζοφερό μέλλον και οικονομική αστάθεια. Ανεξάρτητα από το τρίμηνο «πάγωμα», τα ελλείμματά μας είναι υπαρκτά και θα παραμείνουν και μετά το πέρας των 90 ημερών. Μην μπερδεύουμε τα πράγματα.
Η διατροφική επάρκεια και η μείωση εισαγωγών, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για τον τόπο μας. Το κάθε χωραφάκι μας, είναι πολύτιμο, όσο γλαφυρό κι αν ακούγεται αυτό.
Η εσωτερική παραγωγή, πρέπει να τροφοδοτεί το πιάτο μας και τις όποιες ανάγκες μας στον μέγιστο βαθμό. Και ναι, ο τουρισμός είναι εξαιρετικά σημαντικός για την χώρα μας, αλλά είναι λάθος να βασιστούμε μόνο σε ένα πεδίο εισροών. Δεν είναι ασφαλές. Οταν η ύφεση χτυπήσει τις κλασικές πηγές τουριστών για την Ελλάδα, όπως Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία κλπ, ως φυσική συνέπεια, θα μας αγγίξει άμεσα και αρνητικά. Αλλά και αυτό να μην συμβεί, το απευχόμαστε και ο τουρισμός μας χρειάζεται τον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα, αν θέλουμε να ελπίζουμε σε διασπορά των τουριστικών εσόδων σε ευρεία εσωτερική κλίμακα. Εκτός αν εξαιρέσουμε την γαστρονομία, τον οινικό τουρισμό, τον αγροτουρισμό, τον συνεδριακό τουρισμό και πολλές άλλες εναλλακτικές μορφές και θα παραμείνουμε προσκολλημένοι στο επί δεκαετίες μοντέλο «ήλιος και θάλασσα» για όσους τελικά θα έχουν την δυνατότητα να κάνουν διακοπές στην χώρα μας; Αυτοκτονικό!
Η άτακτη τουριστική μονοκαλλιέργεια -γιατί για άτακτη πρόκειται - δεν απέδωσε. Οπότε, ναι στην τουριστική βιομηχανία, αλλά ταυτόχρονη ανάπτυξη του πρωτογενή και δευτερογενή τομέα. Ότι παράγει «το μικρό μας χωραφάκι», είναι πολύτιμο και ζωτικό για το μέλλον μας. Με «ξένα κόλυβα» χαΐρι δεν υπάρχει και «νηστικό αρκούδι δεν χορεύει».
Τα μόλις 2,5 δις εξαγωγών μας προς τις ΗΠΑ δεν θα μας αγγίξουν πρωτογενώς, εμμέσως όμως θα μας γονατίσει η ύφεση όλων των χωρών που αποτελούν πηγές εισροών για την οικονομία μας. Η αύξηση της παραγωγικότητας, η εσωτερική, είναι η μόνη ασφαλής πηγή δύναμης.
