Η κρίση της πολιτικής και της χώρας σήμερα είναι το αποτέλεσμα όλης της ιστορικής περιόδου της μεταπολίτευσης. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ιδιαίτερα, είμαστε αντιμέτωποι με την αμφισβήτηση του συστήματος των θεσμών και την παρουσια κομμάτων που αδυνατούν να υποστηρίξουν, τον κοινωνικό, πολιτιστικό και πολιτικό τους ρόλο. Το σπιράλ της παρακμής διαπερνά όλη την θεσμική πυραμίδα της τρίτης ελληνικής δημοκρατίας.
Είναι ορατή η κρίση, η ανυπαρξία πραγματικών κομμάτων και η μεταμόρφωσή τους σε κόμματα χωρίς ιδέες, χωρίς αρχηγούς και χωρίς κόμμα. Στην μπλοκαρισμένη δημοκρατία ανακυκλώνεται το παλιό, απουσιάζει η έννοια της ηθικής και ντροπής. Κυριαρχεί η ψευδολογία, ο ψευτοεκσυγχρονισμός, οι «μεταρρυθμίσεις» χωρίς την κοινωνία, οι τεχνολογικοί και επενδυτικοί λαϊκισμοί, η διαφθορά και διαπλοκή. Προωθούνται ασημαντότητες, εξωθεσμικές προκατασκευές, οι ίδιες οι ένοχες ομάδες. Κανένας δεν έχει κάτι να πει για την βαθιά αγωνία της ύπαρξης, για τον κόσμο των αξιών.
Ιστορικά στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, η δημόσια πλατεία του λόγου, δεν ακολούθησε τις διαδρομές και τις διαδικασίες που συνοδεύουν τις δημοκρατίες. Η ρηγματώδης διάσταση κοινωνίας και κομματοκρατισμού είναι εμφανής και αμφισβητεί το σύνολο του συστήματος εξουσίας. Σε αυτή την σεισμική κοινωνική έκρηξη το σύστημα αναζητά άμυνα, διέξοδο, εφεδρείες, δημιουργία αναχωμάτων για να συντηρηθεί. Η κυβέρνηση αγωνιά, αισθάνεται την απώλεια νομιμοποίησης, αυτή που παρασύρει και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, εφόσον γενική είναι η διαπίστωση ότι «αντιπολίτευση δεν υπάρχει». Τα μιντιακά μονοπώλια περιφρουρούν το κομματοκρατικό σύστημα για την μείωση κάθε ενδοπολιτικού ανταγωνιστικού ρίσκου.
Στο πεδίο της σύγκρουσης, απέναντι στην απάτη, τον αυταρχισμό, την αριστεροδεξιά ανεπάρκεια και μεσιτεία, αναδύεται η ανάγκη ηθικοποίησης της πολιτικής, του οξυγόνου δημοκρατίας και των αναπτυξιακών προτάσεων. Πρέπει να περάσουμε από το πένθος και την οργή, στην αντιμετώπιση αυτού του διαρκούς τραύματος και των τραγωδιών, στην θεραπεία, στην επιστροφή της πολιτικής, του δικαιακού και ηθικού κώδικα. Πρέπει να αναβιώσει ένα αυτόνομο διανοητικό περιβάλλον, με τον σχηματισμό αυθεντικού πολιτικού τοπίου.
Σε αυτό το χαμηλότερο επίπεδο συγκατάθεσης, με αποχή των μισών ψηφοφόρων και τους υπόλοιπους που μοιράζουν την αντίδρασή τους προς μικρά κόμματα, η κοινωνία δεν μπορεί να επιβάλει ένα μεταβατικό σχήμα, γιατί δεν έχει μια παιδεία μετασχηματισμών. Οι μαζικές εκδηλώσεις- αν περάσουν από την ηθική ηγεμονία που κατέχουν, στην δημοκρατική και αναπτυξιακή- μπορούν να επιβάλουν λύσεις, οι οποίες, όμως, επειδή υπάρχει έλλειμμα τετοιων, οφείλουν να εξελιχθούν σε νέα μορφωτικά κινήματα, που με την σειρά τους θα δημιουργήσουν πολιτικά κινήματα.*
Σε αυτό το χαμηλότερο επίπεδο συγκατάθεσης, με ένα ανεπαρκές και ένοχο πολιτικό σύστημα, που η κοινωνία πολιτών δεν μπορεί να επιβληθεί, ένα μεταβατικό σχήμα άμυνας και διεξόδου, που θα θέσει τους γενικούς στόχους και μια αναγεννητική παιδεία στήριξης της κοινωνίας και του έθνους είναι: κυβέρνηση ειδικών, πρωθυπουργός υψηλής επιστημονικής και τεχνοκρατικής επάρκειας, με ήθος, ανθρωπιστικές αξίες, ικανότητες συνθέσεων και κατανόησης του γενικού συμφέροντος.*
Επικεφαλής ενός κυβερνητικού σχήματος και παραγωγικού συνασπισμού διεύθυνσης, που λόγω οικονομικής πρότασης, ηθικής και λειτουργίας των θεσμών, της ειλικρινούς ανάληψης ευθύνης, θα έχει την συγκατάθεση και των εργαζομένων και το υψηλό επίπεδο κύρους διαπραγματεύσεων με το εξωτερικό. Με μια πρόταση Μεταβατικού Σχεδίου που θα εμπνέει την εμπιστοσύνη ανάμεσα στους πολίτες και της κοινωνίας προς τους θεσμούς, πολιτικής ενσωμάτωσης στον εθνικό χάρτη της παραγωγικών και περιφερειακών δυνατοτήτων.*
Αυτή η διαδικασία θα δώσει την δυνατότητα ανάδειξης νέων πολιτικών υποκειμένων και κομμάτων, στην απόδοση ευθύνης του ένοχου παρελθόντος. Πέραν των ιδιοτελών, καριεριστών, γραφειοκρατών, δουλικών στην προστασία, και χωρίς την συμπαράσταση των ολιγαρχικών τηλεοπτικών μέσων, υπάρχουν άνθρωποι εδώ και στην Διασπορά*.
Αυτός είναι ο δρόμος της υπεράσπισης της αξιοπρέπειας των Ελλήνων και της χώρας. Αυτός είναι ο δρόμος αποστρατείας του ένοχου και υπανάπτυκτου προσωπικού, η αποτροπή ανακύκλωσης και αθώωσης του μεταπολιτευτικού πολιτικού κύκλου. Οι νέες ερμηνείες και σχεδιασμοί θα αφήσουν στο παρελθόν το παλιό, σύμφωνα με νέες μορφωτικές και πολιτικές δεσμεύσεις.
---
Με * : Παράγραφοι με κύρια αναφορά και βάση προτάσεις του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.
14 Απριλίου 2025
