1.
Σήμερα γεννήθηκε η ΕΛΠΙΔΑ...
Από την κ. ιωάννα τσιβάκου
Σήμερα γεννήθηκε η ελπίδα, ότι ο ελληνικός λαός δεν έχει βυθιστεί στη λήθη, αλλά διατηρεί άσβηστες στην ψυχή του, έστω και καταχωνιασμένες στα στρώματα του ασυνείδητου, ορισμένες πάγιες αξίες που έρχονται από το απώτατο παρελθόν:
τον σεβασμό στους νεκρούς και την υπέρτατη αξία της δικαιοσύνης για τη θεμελίωση δημοκρατικού βίου.
Κάτι από τα μεγάλα σχολεία των ομηρικών επών και της αρχαίας τραγωδίας διατηρείται ακόμη στη συλλογική μνήμη.
Και κάτι από τη θεία δικαιοσύνη της ορθόδοξης λατρείας και τον σεβασμό στην οικογένεια παραμένει ζωντανό στα ελληνικά ήθη.
Τόσον καιρό υποστηρίζεται από πολλούς, λίγο ή πολύ, πως είμαστε λαός ευσυγκίνητος, που δεν έχει ακόμη εκπαιδευτεί στην δυτική ορθολογική σκέψη και στις νεωτερικές αξίες, εξ ου και η ανικανότητα μας να οικοδομήσουμε υγιείς θεσμούς.
Δεν ξέρουν όσοι το λένε πως ο δυτικός ορθολογισμός είναι μια διαδικασία της λογικής, ενώ υπάρχει και ο «βιολογικός ορθολογισμός», ως κεντρική έμφυτη λειτουργία του εγκεφάλου, που συνοδεύει τις συναισθηματικές διεργασίες του νου, προκειμένου το άτομο ή η κοινωνία να προσαρμόζεται στις περιβαλλοντικές αλλαγές ώστε να συνεχίσει να ζει.
Αυτόν ανέπτυξε ο Έλληνας, γιατί αυτός του χρειάστηκε. Σήμερα, που το συλλογικό συναίσθημα ζητά επιτακτικά την ανάσταση των ηθικών αξιών που μας γαλούχησαν, ο βιολογικός ορθολογισμός του καθένα μας συμπορεύτηκε μαζί του, αντιδρώντας στον ασφυκτικό κλοιό του σύγχρονου πολιτικού αμοραλισμού.
Κι αυτόν τον ορμεμφυτικό βιολογικό ορθολογισμό επιστρατεύσαμε σήμερα κατεβαίνοντας στις μεγαλειώδεις πορείες της ημέρας, αποδεικνύοντας τη ζωτικότητά μας.
* Ο παππούς πορεύοταν σήμερα μεταξύ Πανεπιστημίου και Ακαδημίας
Όζει ελλυχνίου (μυρίζει καμένο φιτίλι)
όζει ελλυχνίου (μυρίζει καμένο φιτίλι)
Τον παππού τον πέτυχα μεταξύ Πανεπιστημίου και Ακαδημίας. Τα είπαμε στα γρήγορα
όζει ελλυχνίου (μυρίζει καμένο φιτίλι)
