Πορεία πολιτισμού, πρότασης ιεράρχησης ενός αξιακού συστήματος, ανάκτηση μιας σχεδιαστικής ικανότητας ήταν το αποτέλεσμα της διανοητικής και πολιτικής αυτονομίας του Μιχάλη Χαραλαμπίδη. Απείχε και ήταν εχθρικός στο εκφυλισμένο πολιτικό θεατρικό ανήμπορων και ιδιοτελών, στον πόλεμο των λόμπυ, των μεσαζόντων υπηρετών της προστασίας.
ΘΕΣΜΟΙ
Ο Μ Χ πρότεινε και έγινε σύμβολο ενός υγιούς πολιτικού παραδείγματος, γιατί η πολιτική έχει την αύρα του ορίζοντα, δεν είναι καταναλώσιμο υλικό εφήμερης κομματικής ή προσωπικής χρήσης. Η πολιτική είναι ευγένεια και ανθρωπισμός, θεσμοί κοινωνικής συμπληρωματικότητας, με νέα δεδομένα στις ιεραρχήσεις μηχανισμών λήψης αποφάσεων. Αν θέλουμε κάτι υπηρετικό της και μορφωτικό για την κοινωνία, ο δρόμος είναι οι καινοτομικές θεσμικές διατυπώσεις. Καινοτομία είναι πρώτα από όλα η δημιουργία θεσμών, που υπηρετούν τον λόγο, την έρευνα, την επιστήμη, την παραγωγή. Οι αυθορμητισμοί, οι ατομικές πρωτοβουλίες έχουν εγγυημένη την αυριανή ήττα.
ΔΙΗΜΕΡΟ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙ ΘΕΣΜΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ
Στις 28 και 29 η ατομική πρωτοβουλία αγνώστων οργανωτών, που συνέρχονται και συζητούν «στην μνήμη» του Μ. Χ., αποτελεί μια ψευδαισθησιακή διεκπεραίωση. Το κύρος του τιμώμενου δεν μπορεί να παραδοθεί σε ευκαιριακές εμφανίσεις. Ούτε ανακοίνωση οργανωτικού φορέα ευθύνης, ούτε συνεκτικός δεσμός θεματολογίας και ομιλητών που τον σέβονται υπάρχει. Ένας αυτοσχεδιασμός που αποκλείει την σοβαρότητα.
Το όνομα Μ. Χ. απαιτεί πολιτική μόρφωση, αναγνώριση ότι το έργο του μπορεί να βρεί συνέχεια μέσα από θεσμική παρέμβαση. Γιατί ο τιμώμενος ήταν ξένος σε κάθε υποκειμενικότητα, που λειτουργεί ως αντικειμενικός μηχανισμός συναίνεσης σε εξουσιαστικά και παρακμιακά αφηγήματα. Ο θεσμός Ιδρύματος ενεργού αυτοέρευνας και τεκμηρίωσης, όπου θα συναιρούνται ιδέες, θα οικειοποιούνται και θα παράγουν γνωσιακούς καρπούς είναι το χρέος.
Οι ιδεοληπτικοί «ακτιβιστές» με την συνάθροισή τους καταδείχνουν ότι για αυτούς το έργο του Μ.Χ. είναι ευκαιριακό υπόστρωμα ανέλκυσης στην σκηνή των ξελογιασμένων τους εγώ. Αν δεν συγκροτηθει ένα πολιτισμικό εργαλείο θεσμικά, τότε θα σέρνεται ένα εκμεταλλευτικό σύστημα προσωπικής ανάληψης πράξης που χωρίς επεξεργασίες θα οδηγήσει σε αναποτελεσματικότητα και σε σημασιολογικές αυθαίρετες αναθεωρήσεις και ανατροπές. Θα φθάσουμε στην επαγγελματισμό της καπατσοσύνης.
Τιμή στον Μ.Χ. είναι οργάνωση Συνεδρίου, Γεγονότων, Καταστάσεων από Ίδρυμα με το όνομά του, με σαφή θεματική, πρόγραμμα που την υπηρετεί, ανταλλαγή εμπειριών, πληροφορίας, γνώσης, παρουσίαση αποτελεσμάτων έρευνας ή εργασιών. Αυτά προϋποθέτουν κοινά ενδιαφέροντα, ειδικότητες εργασιών. Και τέλος να αφήνει την εντύπωση της συνέχειας και διάρκειας στους συμμετέχοντες.
ΨΙΛΙΚΑΤΖΙΔΙΚΟΣ ΤΖΙΡΟΣ
Δυστυχώς τίποτα από όλα αυτά δεν προηγήθηκαν, ούτε προδικάζονται από το λεγόμενο διήμερό τους. Ιδιαίτερα το αναφέρω προς γνώσιν του Βασίλη Ασημακόπουλου που θα κάνει το κλείσιμο του διημέρου και κατά όσο έμαθα είναι ο οργανωτής της συνεύρεσης, αφού δημοσίως δεν μου έδωσαν απάντηση ποιος είναι. Πολλοί μπορεί να είναι πανεπιστημιακοί αλλά πρέπει να αποκτήσουν σφαιρική μόρφωση, να αποδεχθούν αυτό που ο Χάιντεγκερ έλεγε για την πρωτοκαθεδρία της μεθόδου απέναντι στα περιεχόμενα, που δεν θα επεκτείνουμε εδώ. Τέλος: παρακολουθώντας την σκέψη του Μ.Χ. διαπιστώνω ότι η μεταπολίτευση έκανε μεγάλη ζημιά στο μορφωτικό επίπεδο των Ελλήνων, και πολλοί, ακόμα και ομιλητές της συνάντησης των… δεν είναι σε θέση να ανασυστήσουν την δομή της σκέψης του και περιφέρονται σε γραμματολογική φιλολογία. Εάν δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος, να μην ευτελίζουν…
Επειδή οι μετέχοντες στο διήμερο έχουν κάνει τις αποφασιστικές τους επιλογές, απόντων πολλών άλλων που θέλουν να υπηρετούν τον λόγο του Μ.Χ. (και δεν εννοώ εμένα), τότε η κριτική μεταφέρεται σε επίκριση και «πολεμική τοις εναντίοις». Μεταφέρεται ως αποκάλυψη αυτών που έτρεξαν στο «συμβολαιογραφείο» αποδεκτών κληρονομιάς. Αυτή η επιδίωξη δημιουργίας μιας διαφοριστικής κοινότητας κληρονόμων δεν έχει τίποτα παραπάνω από εφήμερη εταιρία κατανάλωσης ενός ψιλικατζίδικου τζίρου.
ΣΥΡΙΖΟΠΑΣΟΚΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΨΗ και ΜΕΣΙΤΕΙΑ
Στο διήμερο έχουν κληθεί και μιλούν: - Νίνα Κασιμάτη, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Τί έχει πει ο Μ Χ για αυτό το κόμμα; «σταλινογενής Κεμαλοφασιστική αριστερά, ψευτοαριστερά που πεθαίνει», ότι μετέχουν στο «θαθύ νεοεθνικόφρων κράτος», ότι «καταρρέει στην χωματερή της ιστορίας… στα τοξικά μπάζα της», «αριστεροδεξιό κιτς». Εκπρόσωπος αυτού του κόμματος θα πάει να «τιμήσει». (Ο Β. Ασημακόπουλος για πολλούς λόγους δεν έπρεπε να την προσκαλέσει). – Μανώλης Χατζηνάκης και ο Πανεπιστημιακός Γρηγόρης Ζαρωτιάδης, του ΠΑΣΟΚ που ο Μιχάλης ονόμασε το «κόμμα» τους ως τερατογονία και για το σύνολο κομματικό αριστεροδεξιό σύστημα έγραφε: «κλειστές κάστες, ολιγαρχίες συνδεδεμένες με συμφέροντα, όχι με ιδεολογικά κίνητρα, λόμπυ εξουσιών ολιγαρχικού τύπου» και «μεσιτικό λημέρι ΠΑΣΟΚ… μεσιτική γιάφκα του ΣΥΡΙΖΑ…μεσιτική γιάφκα της ΝΔ. Αυτοί οι κομματικοί πηγαίνουν στο Διήμερο για να «τιμήσουν». – Ο Ρινάλντι (μαζί με άλλα) ελέγχεται γιατί στην εφημερίδα του, στην παρουσίαση αυτού του διημέρου έβαλε υπέρτιτλο – καπέλο το δικό του Συνέδριο «Το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας». Κρατάει χρόνια η σταλινική κολόνια. Και αυτός θα «τιμήσει». – Δεν θα αναφερθώ σε άλλα πρόσωπα, μόνο στον πανεπιστημιακό Σωτήρη Ρούσσο που στις 15 Ιουλίου 2018 υπέγραψε μαζί με άλλα πρόσωπα κείμενο υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών. Ο Μ. Χ. έγραφε ότι αυτή η Συμφωνία είναι Σχέδιο ΑΝΑΝ 2, μεσιτεία σε εξωεθνικά στρατηγικά δόγματα ασφαλείας, Νατοϊκά, νεοαποικιοκρατικά». Και αυτός παρών για να «τιμήσει». (Δεν ήμουν ποτέ στο ΠΑΣΟΚ, αλλά από τα φοιτητικά της Ρώμης και την εξέλιξή του μπορώ να πω ότι ο Γιάννης Νάος δεν εξοφλεί το χρέος του στον Μιχάλη… Ο πανεπιστημιακός Β. Φούσκας δεν απάντησε σε ερωτήσεις μου για το διήμερο. Είναι και η σιωπή δηλωτική).
ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΨΥΧΩΝ – ΒΙΩΣΙΜΗ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑ
Το Διήμερο με την θεματολογία του και τα πρόσωπα αποποιείται την εικόνα του τιμώμενου προσώπου- διανοητή, ελευθερωτή ψυχών. Δεν επαναποδίδει την πολυεδρική πολιτική διάστασή του, μνήμης και μοντερνικότητας, ένα ιδεοσύστημα νέας πολιτικής αναφοράς. Ξεχωρίζουν δύο τρεις ομιλητές με επαρκή εφόδια.
Όταν έχει χαθεί ένας σταθερός ορίζοντας αξιών, τα πράγματα χάνουν ουσίες και σημασίες, αλλοτριώνονται, μεταπίπτουν σε όργανα ενός «ατομικού σχεδιασμού που αρνείται οτιδήποτε υπερβαίνει το εγώ». Όταν χάνεται ο σταθερός ορίζοντας αναφοράς, μεταπίπτουμε στην ασημαντότητα της δράσης. Υποκαθίσταται η έλλειψη ταυτότητας με αγωνιώδη αναζήτησή της. Παρουσιάζεται ένα πλεόνασμα ως προς την αξία τους.
Ο σεβασμός από εδώ και πέρα σημαίνει αποναρκοθέτηση, άρση αναχωμάτων για την συνέχεια της παραγωγικότητας του έργου του Μ. Χ. Αποκάλυψη των μηχανισμών παραμόρφωσης του έργου του. Η βιώσιμη παραγωγικότητα σημαίνει πρωτοβουλίες θεσμικής κοινωνικοπολιτικής οργάνωσης. Έρευνα - τεκμηρίωση – γνώση, απέναντι σε κάθε εφήμερο θόρυβο: Ίδρυμα - Δομή ως προϊόν και αφετηρία πολιτισμού.
Γρηγόρης Κλαδούχος – Ξυλόκαστρο 26 Μαρτίου 2025
