πρός τό δεῖν οὕτω



  • εὕσημον λόγον δῶτε

     Νικαίας εγκώμιον*του ΚΩΣΤΑ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥΤη χρονιά αυτή συμπληρώνονται 1700 χρόνια από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο η οποία συνήλθε στη Νίκαια της Βιθυνίας. Οι θεολογικές εκδηλώσεις, προφανώς, θα είναι αρκετές. Στο σημείωμα αυτό ας θυμηθούμε την κάποτε λαμπρή ελληνική πόλη της Βιθυνίας, που γνώρισε κι αυτή τις συνέπειες της κατάκτησης και του εξανδραποδισμού, μέσα από το εγκώμιο που έγραψε ο αυτοκράτορας Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρις, τον καιρό που η πόλη ήταν έδρα του εξόριστου βυζαντινού κράτους (μετά την πρώτη άλωση της Κωνσταντινούπολης, την 13η Απριλίου 1204) και το οποίο σε ελεύθερη νεοελληνική απόδοση παραθέσαμε στο βιβλίο Το στέμμα των αυγών (Καστανιώτης, 2020). Το 1331, μετά από τριετή πολιορκία, η Νίκαια έπεσε οριστικά στα χέρια των Οθωμανών. Έκτοτε παρήκμασε και το 1920, πριν εισέλθει σε αυτήν ο ελληνικός στρατός, για μια τελευταία ελπίδα ελευθερίας, γνώρισε τη δήωση από τους τσέτες του Κεμάλ, τη σφαγή των κατοίκων της και την καταστροφή του ιστορικού ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (φωτογραφία). Ο άλλος ιστορικός της ναός, η Αγία Σοφία, που μετατράπηκε σε μουσείο

    Προηγούμενα εὕσημον λόγον δῶτε

    Ολα τα εὕσημον λόγον δῶτε








    Δάσκαλος “πατριδογνωσίας” Πολλά γράφτηκαν για τον Κώστα Γεωργουσόπουλο, ένα σημαντικό Έλληνα που πέθανε σήμερα, στα 87 του. Για το φιλολογικό, το μεταφραστικό, το εκπαιδευτικό και κριτικό του έργο.

    αναρτήθηκε από : tinakanoumegk on : Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2024 0 comments


    Δάσκαλος “πατριδογνωσίας”

    Πολλά γράφτηκαν για τον Κώστα Γεωργουσόπουλο, ένα σημαντικό Έλληνα που πέθανε σήμερα, στα 87 του.
    Για το φιλολογικό, το μεταφραστικό, το εκπαιδευτικό και κριτικό του έργο.
    Για πολλούς από μας, ο Γεωργουσόπουλος, με το ψευδώνυμο
    “K. X. Μύρης” ήταν αυτός που, σαν στιχουργός, μας έμαθε να βλέπουμε από μια άλλη σκοπιά, να γνωρίσουμε, να πονέσουμε και να αγαπήσουμε την έννοια “της πατρίδας μας”.
    Για δεκαετίες, η έννοια της “πατρίδας” είχε “μαγαριστεί”, είχε βιαστεί και εξανδραποδιστεί σαν λέξη, ταυτόσημη με την “εθνικοφροσύνη”, μύριζε παρελάσεις και τενεκεδένια λόγια στις σχολικές γιορτές και τα σχολικά βιβλία.
    ✔️ Ο “Κ.Χ. Μύρης” σε δύσκολους καιρούς με το “Χρονικό”, την “Ιθαγένεια”, τη “Θητεία” του Μαρκόπουλου, τη “Μεγάλη Αγρυπνία” της Καραΐνδρου κι άλλα που δεν θυμάμαι, μας έμαθε ότι είναι “κάτι άλλο” από το απεχθές τρίπτυχο “Πατρίς/Θρησκεία/Οικογένεια”…
    • Είναι, όπως τον θυμάμαι να εξηγεί ο ίδιος σαν φιλόλογος σε μια συζήτηση -στην ΕΡΤ αν δεν κάνω λάθος- ένα αρχαίο επίθετο που από “πατρίς γαία” αυτονομήθηκε σαν ουσιαστικό για να σημαίνει αυτό που εννοεί :
    - Η γη των πατεράδων μας. ΑΠΟ "θερσίτης"
    “Ήταν ο τόπος μου (1944)” από το Χρονικό με τον Νίκο Ξυλούρη:

    Ετικέτες: