Σαν σήμερα πέθαινε ένας από τους μεγαλύτερους ζωγράφους του 20ου αιώνα και πολύ αγαπημένος μου: ο Giorgio de Chirico. Το έργο του στάθηκε καταλυτικό για την ανάδυση και έμπνευση του σουρεαλιστικού κινήματος και το ύφος του πολιτογραφείται ως ένα από τα χαρακτηριστικά του απελθόντος αιώνα. Η μεταφυσική του ζωγραφική ανακάλυπτε μια άλλη διάσταση της ζωής στη πόλη, μια ονειρική καταβύθιση στη πραγματικότητα που μας περιβάλλει. Άδειοι δρόμοι και σκιές που αποκτούν την δική τους προοπτική, μια αίσθηση μελαγχολίας και μοναξιάς και συνάμα ένα κύμα ελευθερίας διαπνέει τα έργα του. Ο ίδιος δήλωνε πως ένα έργο τέχνης γίνεται πραγματικά αθάνατο όταν απεγκλωβίζεται από τα ανθρώπινα όρια: η λογική και η κοινή αίσθηση αποχωρούν. Μια κατάσταση που μας οδηγεί πίσω στη κατάσταση του παιδιού και στο όνειρο σαν πυξίδα της ζωής. Τεράστιος.
