https://ziria.info
https://ziria.info
Όρος Κυλλήνη
Το όρος Κυλλήνη ή Ζήρεια (η ονομασία Ζήρεια έχει σλαβική ρίζα που σημαίνει «βελανίδι», βλ. κροατικά žir) είναι το δεύτερο υψηλότερο βουνό της Πελοποννήσου και βρίσκεται κατά το μεγαλύτερο μέρος της στο νομό Κορινθίας. Το βουνό χωρίζεται σε δύο συγκροτήματα με την ψηλότερη κορυφή να φτάνει στα 2.374 μέτρα. Τον ορεινό όγκο «διχοτομεί» η χαράδρα της Φλαμπουρίτσας, καταφύγιο της άγριας ζωής. Αριστερά προς το οροπέδιο βρίσκεται το μεγάλο ορειβατικό καταφύγιο του βουνού και λίγο πιο νότια ένα μικρότερο. Ο χώρος είναι ιδανικός για τους λάτρεις της πεζοπορίας.
Το υψόμετρο επιτρέπει την ανάπτυξη ορο-μεσογειακής ζώνης πάνω από τα 2000μ. Τα δάση ορεινών κωνοφόρων (ελάτη, μαύρη πεύκη) σχηματίζουν μια εκτεταμένη ζώνη που αρχίζει από τα 1.000 και φτάνει στα 2.000 μέτρα. Μαύρη πεύκη, βουνοκυπάρισσα, αγριοκορομηλιές, σφενδάμια μεταξύ 1350-1650 μέτρα. Μεταξύ 600-1.000 μέτρων τα δάση των φυλλοβόλων δρυών σχηματίζουν μια ιδιαίτερη ζώνη. Αείφυλλα και σκληρόφυλλα, δενδρώδη και θαμνώδη παρατηρούνται σε υψόμετρο 850-1000 μ. σε θέσεις ανατολικού κυρίως προσανατολισμού, σε εδάφη μέτριας και μεγάλης κλίσης. Σε υψόμετρο μεταξύ των 100-550μ. σχηματίζονται πευκώνες, από χαλέπιο πεύκη και αγριελιές. Τα φρύγανα καταλαμβάνουν τα κατώτερα και μεσαία τμήματα στους πρόποδες του όρους από το επίπεδο της θάλασσας μέχρι τα 600 – 700μ.
Η έντονη διάβρωση των κορυφών του όρους από το νερό είναι φανερή από τις πολλές δολίνες, στις οποίες οφείλει το αρχαίο όνομα της (Κυλλήνη ή Κύλλος χώρος ή λάκκα). Διασχίζεται από πολλούς εποχιακούς χείμαρρους και ρέματα. Στις καταπράσινες όχθες τους βρίσκουμε πλατάνια, αρμυρίκια, βουνοϊτιές, ασημοϊτιές και βατομουριές. Ενώ στις απότομες πλαγιές, στις σχισμές των βράχων παρατηρείται βραχόφιλη βλάστηση με χασμοφυτικά είδη φυτών, πολλά από τα οποία είναι ενδημικά της Ελλάδας και του όρους και σπάνια.
Η χλωρίδα του όρους
Εικόνα 1. Ποικιλότητα των χλωριδικών περιοχών της Ελλάδας σε ελληνικά ενδημικά είδη και υποείδη χλωρίδας.Το όρος Κυλλήνη εντάσσεται στη χλωριδική/φυτογεωγραφική περιοχή της Πελοποννήσου. Η χλωριδική περιοχή της Πελοποννήσου διαθέτει την υψηλότερη, από τις 13 περιοχές της Ελλάδας, ποικιλότητα φυτών, τόσο ως προς το συνολική ποικιλότητα ειδών και υποειδών, όσο και ως προς την ενδημική ποικιλότητα (Εικόνα 1). Το όρος Κυλλήνη εντάσσεται στον Μεσογειακό ορεινό τύπο, με κριτήριο την κυριαρχία των Μεσογειακών στοιχείων που αντιπροσωπεύονται με το υψηλότερο ποσοστό στο χωρολογικό φάσμα της συνολικής χλωρίδας του όρους.
Η γεωγραφική θέση της Κυλλήνης, οι ιδιόμορφες γεωλογικές και κλιματικές συνθήκες της, σε συνδυασμό με τον έντονο διαμελισμό της σε πολλές κορυφές, χαράδρες, χείμαρρους και οροπέδια, έχουν δημιουργήσει μία ποικιλία οικολογικών συνθηκών, ιδανικών για την ανάπτυξη πολλών και διαφορετικών φυτών. Χαρακτηριστικός του σημαντικού χλωριδικού της πλούτου, είναι ο μύθος για το «μώλυ», το μαγικό βότανο, που έδωσε ο Ερμής στον Οδυσσέα, για να γλιτώσει από τα μάγια της Κίρκης.
Η συνολική χλωρίδα του όρους Κυλλήνη αποτελείται από 1101 φυτικά taxa που κατανέμονται σε 444 γένη και 96 οικογένειες. Οι πολυπληθέστερες σε αριθμό taxa οικογένειες είναι αυτές των Asteraceae (138 taxa), Fabaceae (93 taxa), Poaceae (87 taxa), Caryophyllaceae (66), Lamiaceae (53 taxa) και οι ίδιες οικογένειες θεωρούνται γενικά και οι πλουσιότερες της Ελληνικής χλωρίδας σε αριθμούς taxa.
Τα ελληνικά ενδημικά αποτελούν μια μεγάλη ενότητα που αντιπροσωπεύεται από 144 taxa και αντιστοιχούν στο 13.1% της συνολικής χλωρίδας του όρους.
Ποιά είναι τα σημαντικά φυτά του όρους; Από τη συνολική χλωρίδα του όρους επιλέχθηκαν ως σημαντικά 355 φυτά με τα εξής κριτήρια: ενδημισμός, περιορισμένη εξάπλωση, σπάνια, κινδυνεύοντα, απειλούμενα/τρωτά. Το 81% του συνόλου των 355 ειδών και υποειδών που εντάσσονται στην επιλεγμένη ομάδα σημαντικών φυτών του όρους Κυλλήνη ανήκει στις παρακάτω κατηγορίες: Ελληνικά Ενδημικά (40.8%), Βαλκανικά (27.5%), Βαλκανικά-Ανατολία (12.7%).
Τα 355 σημαντικά φυτικά taxa της χλωρίδας του όρους Κυλλήνη κατανέμονται σε 51 οικογένειες, 165 γένη, 315 είδη και 100 υποείδη. Οι πολυπληθέστερες σε αριθμό taxa οικογένειες είναι αυτές των Asteraceae (45 taxa), Caryophyllaceae (39), Orchidaceae (34), Fabaceae (93 taxa), Lamiaceae (53 taxa), Brassicaceae (16), Apiaceae (16), Poaceae (13 taxa), κ.ά. Οι ίδιες οικογένειες, με μικρές αλλαγές (εξαιρώντας την οικογένεια Orhidaceae) θεωρούνται γενικά και οι πλουσιότερες της Ελληνικής χλωρίδας σε αριθμούς taxa.
Veronica contandriopouli Quézel
