ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΜΗΝΑΟΓΛΟΥ / ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ - ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΙ. ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΗΕ ΕΔΩ: https://blogs.sch.gr/sym02-deaath1/yliko-epimorfosis/

Ανάμεσα στην πολιτική πραγματικότητα της
Κύπρου και της Παλαιστίνης υπάρχουν πολλές
ομοιότητες και συσχετισμοί, παρότι στην Ελλάδα
αντιμετωπίζονται ως δύο τελείως άσχετα μεταξύ τους
ζητήματα. Στην ανακοίνωσή μας θα αναφερθούμε στις
τρεις σπουδαιότερες ομοιότητες-συσχετισμούς. Η πρώτη
συσχέτιση είναι η γεωγραφική-γεωπολιτική. Η Κύπρος
όχι μόνον συνορεύει δια θαλάσσης με την Παλαιστίνη,
αλλά τόσο το Κυπριακό όσο και το Παλαιστινιακό
αποτελούν τμήματα ενός ευρύτερου προβλήματος, του
Μεσανατολικού. Η δεύτερη συσχέτιση-ομοιότητα
είναι πως και για τα δύο ζητήματα υφίστανται πλειάδα
αποφάσεων του ΟΗΕ με τις οποίες καταδικάζονται οι
παράνομες κατοχές της Τουρκίας και του Ισραήλ
αντίστοιχα. Ως τρίτη σπουδαιότερη ομοιότητα θα πρέπει
να επισημάνουμε την υποστήριξη των ΗΠΑ στους
κατακτητές. Οι Αμερικανοί υποστηρίζουν τόσο την81
τουρκική κατοχή στην Κύπρο όσο και την κατοχή του
Ισραήλ στην Παλαιστίνη. Καμία από τις δύο κατοχές δεν
θα μπορούσε να υπάρχει χωρίς την έγκριση των ΗΠΑ.
Έτσι, συχνά θεωρώντας τα δύο ζητήματα
ξεχωριστά και ακόμη χειρότερα ως πλήρως άσχετα το
ένα με το άλλο, χάνουμε την μεγάλη εικόνα, του
αλληλοκατευνασμού Τουρκίας και Ισραήλ ως προς τις
κατοχές τους. Η ανοχή της Τουρκίας προς το Ισραήλ
(παρά τις λεκτικές επιθέσεις του Ερντογάν, η Τουρκία
δεν έχει διακόψει ούτε καν τις οικονομικές σχέσεις με
τους Ισραηλινούς) για το ζήτημα της Παλαιστίνης,
έρχεται ως αντάλλαγμα για την εξασφάλιση αντίστοιχα
της ισραηλινής και αμερικανικής ανοχής στην τουρκική
κατοχή στην Κύπρο. Και, βέβαια, στην «σωστή» πλευρά
της Ιστορίας η Ελλάδα δεν κάνει λόγο πλέον για
αποχώρηση των τουρκικών δυνάμεων, που παρανόμως -
βάσει του διεθνούς δικαίου και των ψηφισμάτων του
ΟΗΕ- κατέχουν την Βόρεια Κύπρο1 όχι μόνον έχοντας
υιοθετήσει την νατοϊκή απόφαση για θυσία των
ελληνικών εδαφών και δικαιωμάτων, ώστε να
ικανοποιηθεί η Τουρκία και να μην πάρει το μέρος της
Ρωσίας, αλλά και λόγω της εξίσου παράλογης και
ανθελληνικής υποστήριξης της παράνομης κατοχής
εδαφών στην Παλαιστίνη, την Αίγυπτο και την Συρία2
από το Ισραήλ3.
Η ελληνική κυβέρνηση υποστηρίζει αναφανδόν
την κατοχή του Ισραήλ σε οποιοδήποτε έδαφος κατέχει ο
ισραηλινός στρατός είτε πρόκειται για τα υψίπεδα του
Γκολάν, που βάσει του διεθνούς δικαίου και των
ψηφισμάτων του ΟΗΕ ανήκουν στην Συρία, είτε την
Δυτική Όχθη, που είναι καθαρά παλαιστινιακό έδαφος,
το τελευταίο που έμεινε από τους εποικισμούς του
Ισραήλ και μάλιστα με την μετριοπαθή κυβέρνηση της
Φατάχ, είτε τέλος την Γάζα, η οποία, ακόμη και αν πάψει
να ανήκει στην Παλαιστίνη, τότε βάσει των διεθνών
συνθηκών θα πρέπει να επιστραφεί στην Αίγυπτο.
Με αυτήν την θέση, όμως, η Ελλάδα πώς να
καταγγείλει μετά την αντίστοιχη και εξίσου παράνομη
βάσει του διεθνούς δικαίου και των ψηφισμάτων του
ΟΗΕ κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία4; Η
υποστήριξη του Ισραήλ από την ελληνική κυβέρνηση
αποτελεί το πιο ισχυρό επιχείρημα της Τουρκίας υπέρ της
συνέχισης και της δικής της κατοχής στην Κύπρο.
Αποτελεί μέγιστη ανακολουθία και αντίφαση για
παράνομες σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τα
ψηφίσματα του ΟΗΕ κατοχές σε γειτνιάζουσες μάλιστα
περιοχές της Μ. Ανατολής, τις μεν η ελληνική κυβέρνηση
να τις κατηγορεί (τουρκική κατοχή στην Κύπρο), τις δε
να τις υποστηρίζει (ισραηλινή κατοχή σε Γκολάν, Δυτική
Όχθη και Γάζα). Ως εκ τούτου, η ελληνική κυβέρνηση
επιλέγει να μην είναι ανακόλουθη, εφόσον αυτή η στάση
της επιβάλλεται κιόλας από τα νατοϊκά συμφέροντα.
Πενήντα χρόνια, λοιπόν, μετά την τουρκική
εισβολή στην Κύπρο, η οποία πραγματοποιήθηκε ενώ
τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία ήταν μέλη του ΝΑΤΟ,
με αποτέλεσμα ακόμη και ο ταυτισμένος με τις
αμερικανικές και ευρωπαϊκές επιδιώξεις για την Ελλάδα
Κωνσταντίνος Καραμανλής να αναγκαστεί να
αποχωρήσει από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ5, όχι
μόνον έχουμε πάψει να επιδιώκουμε ως χώρα την
αποχώρηση των κατοχικών τουρκικών δυνάμεων6, αλλά
πλέον εμφανιζόμαστε έτοιμοι για νέες παραχωρήσεις.
Και όλα τα ανωτέρω γίνονται προκειμένου να
κατευναστεί η Τουρκία από πλευράς ΝΑΤΟ και έτσι να
συμβάλει στο να προαχθούν τόσο τα αμερικανικά
συμφέροντα συμπαρατασσόμενη με το ΝΑΤΟ κατά της
Ρωσίας, όσο και τα ισραηλινά συμφέροντα με το να μένει
παγερά αδιάφορη μπροστά στην ολοκληρωτική
εξόντωση των Παλαιστινίων (στην μεγάλη τους
πλειοψηφία μουσουλμάνων), που συντελείται στην Γάζα.
Έτσι, και εμείς εξυπηρετούμε τελείως λαθεμένα τα
αμερικανικά και τα ισραηλινά συμφέροντα εις βάρος των
ελληνικών.
Βεβαίως, για να είμαστε δίκαιοι, θα πρέπει να
πούμε ότι και το 1974 η τουρκική εισβολή έτυχε της
αποδοχής των «συμμάχων» του ΝΑΤΟ ως μέσο
κατευνασμού της Τουρκίας7 προκειμένου η τελευταία να
λειτουργήσει υπονομευτικά ανάμεσα στα ισλαμικά
κράτη και να αποτρέψει την ένωσή τους κατά του
Ισραήλ, όπως είχε διαφανεί εκείνη την περίοδο ότι θα
μπορούσε να είχε γίνει, στο πλαίσιο μίας ρεβάνς του
πολέμου του 19678. Και όντως, όταν η Συρία και η
Αίγυπτος προετοίμασαν και εξαπέλυσαν τον πόλεμο του
Οκτωβρίου του 1973 κατά του Ισραήλ, προκειμένου να
ανακτήσουν τα εδάφη τους, που παρανόμως σύμφωνα με...  ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΟΙ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΗΕ ΕΔΩ: https://blogs.sch.gr/sym02-deaath1/yliko-epimorfosis/