Ntinos Papantoniou
Κορινθιακή σταφίδα: Ο μαύρος χρυσός στο πιάτο μας
Ιστορικές πηγές αναφέρουν πως η σταφίδα πρώτο καλλιεργήθηκε στη Ζάκυνθο τον 16ο αιώνα σε ευρεία κλίμακα. Αργότερα άρχισε η παραγωγή της και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, στη Πελοπόννησο και στην Κορινθία (όπου συχνά την ονομάζουν και κορινθιακή σταφίδα). Κατά τον 19ο αιώνα η μαύρη σταφίδα αποτελούσε το 90% των εξαγωγών της Ελλάδας στην Ευρώπη.
Δεν είναι υπερβολή αυτό που είχε πει ο Ξ. Ζολώτας, ότι η σταφίδα για την Ελλάδα ήταν «ό,τι και ο καφές για τη Βραζιλία».
Η χρήση της σταφίδας ήταν διαδεδομένη και στους περασμένους αιώνες .
Ο στρατηγός Αννίβας είχε εφοδιαστεί με πολλούς τόνους πριν περάσει με τα στρατεύματά του τις Άλπεις. Ο Χριστόφορος Κολόμβος και το πλήρωμά του διέσχιζαν τον Ατλαντικό μασώντας σταφίδες. Ακόμα, οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι διακοσμούσαν τους χώρους λατρείας τους με σταφίδες και τις έδιναν ως έπαθλο στους νικητές αθλητικών διαγωνισμών.
Επίσης, οι Ρωμαίοι θεραπευτές πρότειναν τις σταφίδες ως θεραπεία για τα πάντα, από την τροφική δηλητηρίαση μέχρι και τα γεράματα. Τέλος, και ο αυτοκράτορας Αύγουστος σε γιορτές που έκανε πρόσφερε στους καλεσμένους του μαύρη σταφίδα.
