«Το κύριο πρόβλημα με τους πολιτικούς που υπηρετούν το σημερινό σύστημα είναι ότι είναι ανίκανοι να ντραπούν για τον εαυτό τους», υποστηρίζει ένας από τους σημαντικότερους νέους στοχαστές της Γαλλίας, ο Jean Vioulac (γεννημένος το 1971), του οποίου ο δεύτερος τόμος της "Μεταφυσικής του Ανθρωπόκαινου" εκδόθηκε πρόσφατα. «Η ντροπή είναι πράγματι ένα σημαντικό φαινόμενο, γιατί είναι μια μορφή αυτοσυνείδησης, όπου το υποκείμενο αποκτά επίγνωση του τι είναι. Οι ηγέτες, που σήμερα δεν είναι παρά λειτουργοί του συστήματος της καταστροφής και οι οποίοι επιπλέον χειραγωγούν ξεδιάντροπα τις μάζες μέσω του θεάματος, απολαμβάνοντας αναίσχυντα τα προνόμια της κάστας τους, θα έπρεπε στην πραγματικότητα να ντρέπονται για μια ανευθυνότητα που σήμερα συνορεύει με τη συνέργεια σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Πρέπει όμως να αναλογιστούμε και μια πιο ουσιαστική ντροπή: αυτήν του ανθρώπου που ανακαλύπτει τον εαυτό του να υπολείπεται των απαιτήσεων της ανθρωπινότητάς του. Η ντροπή του, που έχει περιοριστεί σε ένα κοπάδι καταναλωτών, τουριστών, θεατών ή οπαδών, θα μπορούσε να έχει επαναστατικές δυνατότητες».
Ευσεβής πόθος; Μάλλον. Άλλωστε ο Vioulac δεν κρύβει την απαισιοδοξία του: «Η εποχή μας αποκαλύπτει ότι η αρχή της λογικής ήταν η αρχή του θανάτου» αφού το καταστροφικό πεπρωμένο της ανθρώπινης ιστορίας δεν είναι απλώς οικολογικό γεγονός, αλλά οντολογική αλήθεια. Με άλλα λόγια, αυτό που συμβαίνει είναι, πάνω απ' όλα, η εκπλήρωση μιας ορισμένης αντίληψης για το Είναι και τον Κόσμο, που λειτουργεί ως λογισμικό του ψηφιακού πλέον πολιτισμού μας.
