Τα παιδιά παρουσίασαν ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΧΕΙΡΩΝΑΚΤΙΚΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ. Μιας εποχής που
η αυθεντικότητα της διαδικασίας, εργασίας και το αποτέλεσμα ήταν δουλειά
μαστόρων. Αυτών που το προϊόν ήταν και δική τους δημιουργικότητα και ταυτότητα.
Ήταν η εποχή που η εργασία ήταν και τέχνη, είχε την στάμπα της αναγνωρισιμότητας
του υποκειμένου – δημιουργού. Εποχή ελάχιστης συνέχειας, όταν μια σημερινή καθημερινότητα
δεσμεύεται από τον πληθωρισμό τυποποιητικής βιομηχανικίστικης παραγωγής.
Στην εκδήλωση του Σχολείου είδαμε έναν μικρό μεγάλο κόσμο: η υπενθύμιση
παραδοσιακών επαγγελμάτων επανέφερε το παράδειγμα ενός κύκλου σχέσεων δάσκαλου –
μαθητή, σε πεδία του εκπαιδευτικού μηχανισμού, απέναντι στον διεκπεραιωτισμό και
την μικρή προσπάθεια του βίου.
Αλλά στο σχολείο αυτό πνέει και η αύρα του ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ. Με την
αγάπη και φροντίδα για την δουλειά του και τα παιδιά – παιδιά του. Με την
προθυμία των πολλών τρόπων διδακτικής έκφρασης. Μεγάλη εμπειρία να περπατούν
στον Πευκιά οι μαθητές, χέρι – χέρι και ανάμεσα στους δασκάλους τους και να
συνομιλούν.
Αυτοί που συνέβαλαν στην δημιουργία του Ειδικού Σχολείου Συκιάς έκαναν μεγάλο πολιτιστικό δώρο στην τοπική κοινωνία.
Γιατί καινοτομία δεν είναι να εισάγεις νέες εφαρμογές σε κινητά ή ψηφιακές
διευκολύνσεις. Πρώτη καινοτομία είναι η δημιουργία θεσμών Παιδείας, μόρφωσης,
ψυχικής καλλιέργειας.
Πολύ κοντά στο σπίτι του Σικελιανού, του κήρυκα της πολιτισμικής επιστροφής
το σχολείο αυτό, αυτό το μικρό οίκημα και προαύλιος χώρος, είναι ένας όμορφος
πολιτιστικός -μορφωτικός- εκπαιδευτικός οργανισμός, διδακτικός για τους τοπικούς
πολιτιστικούς συλλόγους, σχολικές θεσμικές δομές.
Να κοιτάζεις στα μάτια τον εαυτό σου, την ιστορία αυτών που εργάστηκαν για
σένα, τα παραδοσιακά επαγγέλματα είναι μεν μια στροφή στην σεβαστική ειλικρίνεια
του βίου. Επιβάλλει, ωστόσο και νοητικές συσχετίσεις και πρακτικές συνέπειες: προβολή
των παραδειγμάτων εκπαίδευσης, ανθρώπινων σχέσεων και της αξίας παράδοσης της γνώσης.
Γρηγόρης Κλαδούχος / Ξυλόκαστρο / 13-Ιουνίου 2024
