Ο Βιλιάρδος, εκτός από εκλεγμένος βουλευτής της Ελληνικής Λύσης, έχει και κανονικό επάγγελμα. Σε αντίθεση με τους περισσότερους εκεί μέσα. Είναι οικονομολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο του Αμβούργου, ειδικός στις εταιρίες εξαγωγών, και διαθέτει μεγάλη πείρα της αγοράς. Ταυτόχρονα είναι ένας εξαιρετικά καλλιεργημένος και αξιοπρεπής άνθρωπος, μία φωτεινή όαση στο τέλμα των σαπρόφυτων που αναρριχώνται στις αυλές των κομμάτων εξουσίας.
Ε, λοιπόν, αυτός ο πράος κοινοβουλευτικός κάτι μου λέει ότι έχει βγει έξω από τα ρούχα του. Έχει θυμώσει. Και ο θυμός του πυροδοτείται από την αναίσχυντα επαναλαμβανόμενη κυβερνητική μυθοπλασία περί εύρωστης ελληνικής οικονομίας. Γι’ αυτό και τις τελευταίες εβδομάδες αποφάσισε να μην αφήσει σε χλωρό κλαδί τον Χατζηδάκη. Τον βομβαρδίζει με διαδοχικές ερωτήσεις, δημόσιες επισημάνσεις, αναρτήσεις και επίκαιρες μελέτες στον εξαιρετικό του ιστότοπο The Analyst (Analyst.gr).
Σχεδόν καθημερινά ο Χατζηδάκης διαψεύδεται, γελοιοποιείται και ξεφτιλίζεται με απόλυτη ευγένεια, αλλά και όλη τη σημασία της λέξεως, από τον επίμονο Βιλιάρδο. Ο υπουργός Οικονομικών, βεβαίως, δεν μπαίνει ποτέ στον κόπο να απαντήσει. Και τι να πει, άλλωστε; Ο Κωστής Χατζηδάκης, ο πλέον υπερτιμημένος υπουργός των κυβερνήσεων Μητσοτάκη, για να μην πω της τελευταίας 20ετίας, είναι ταυτόχρονα και ο πιο άχρηστος. Ό,τι έπιασε στα χέρια του -βλέπε Ολυμπιακή- το διέλυσε στον βωμό της νεοφιλελεύθερης ιδεοληψίας του.
Τότε, πριν από περίπου 15 χρόνια, υποσχόταν ότι με το κλείσιμο του εθνικού αερομεταφορέα εξοικονομούνται πόροι για να χτίζεται ένα νοσοκομείο τον… μήνα! Σήμερα, με την ίδια έφεση στα παραμύθια, επαίρεται για την οικονομία μιας χώρας νεόπτωχων που συναγωνίζονται, ανεπιτυχώς μάλιστα, τους μέχρι πρότινος πεινασμένους Βουλγάρους.
Αυτό το τελευταίο νομίζω είναι που ερεθίζει τον Βιλιάρδο και τον ωθεί στη διαπόμπευση του «τσάρου» της εικονικής «οικονομίας-τούρμπο»: ο κομπασμός.
Σε αντίθεση με τον πολύ ικανότερο προκάτοχό του Χρήστο Σταϊκούρα, που ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός στις δηλώσεις του επειδή ακριβώς είχε επίγνωση της κατάστασης, ο Χατζηδάκης παριστάνει τον superman, όχι της τούρτας που του φιλοτέχνησαν οι νοήμονες συνεργάτες του γραφείου του, αλλά της οικονομίας και των επενδύσεων. Δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να φλομώνει τους Έλληνες με θρασύτατα ψέματα τα οποία αναιρούνται την επομένη από σοβαρά διεθνή μέσα ενημέρωσης, στα οποία η κυβέρνηση δεν έχει προνομιακή πρόσβαση, όπως αυτή που βλέπουμε στον «Εconomist»…
Ο Βιλιάρδος, λοιπόν, τον στραπατσάρει σχεδόν σε καθημερινή βάση. Παρακολουθήστε τον στη Βουλή, στο δικό του site ή στο Χ, και θα διασκεδάσετε με την ψυχή σας. Γιατί, σε αντίθεση με τον Χατζηδάκη, ξέρει το αντικείμενο. Επιπλέον γράφει και μιλά απλά, ώστε να τον καταλαβαίνει και ο τελευταίος Έλληνας.
Η πιο βασική διαπίστωση, λοιπόν, είναι ότι, παρά τις πομφόλυγες του φαφλατά υπουργού που ανακαλύπτει διαρκώς «τεχνικούς δείκτες» οικονομικής ευμάρειας, άγνωστους και σε μεταπτυχιακούς φοιτητές μακροοικονομίας, η ελληνική οικονομία επί ημερών Μητσοτάκη δεν έχει να επιδείξει κανένα απολύτως θετικό μέγεθος. Με την εξαίρεση αυτού που αρέσει στους δανειστές. Δηλαδή του ελλείμματος που κρατιέται σε νοικοκυρεμένα επίπεδα χάρη στη ληστρική φορολογία μισθωτών και επιχειρήσεων (τα περιβόητα «ματωμένα πλεονάσματα»…)
Η εικόνα εξωραΐζεται και με την πτώση του χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ, χωρίς κανείς να επισημαίνει ότι αυτό οφείλεται καθαρά στον αυξημένο πληθωρισμό και όχι στη μεγαλειώδη ανάπτυξη του… 2%.
Θεωρητικά το νοικοκυρεμένο έλλειμμα δείχνει ότι θα είσαι σε θέση να αποπληρώνεις τα χρέη σου στο μεσοπρόθεσμο μέλλον. Αμφίβολο, λέει ο Βιλιάρδος. Και περιγράφει το σοκ που θα έρθει το 2033, όταν φυσικά οι κύριοι Μητσοτάκης και Χατζηδάκης θα έχουν πάει σπίτια τους, αλλά ταυτόχρονα θα έχουν ξεπαγώσει τόκοι ύψους 25 δισ. από το δάνειο των 96 δισ. του EFSF και τα συνακόλουθα χρεολύσια.
Όπως εξηγεί ο βουλευτής σε μια πρόσφατη ανάλυσή του με τίτλο «Η τελευταία ευκαιρία της Ελλάδας», σήμερα χρωστάμε περί τα 406,5 δισ. ευρώ, πλην όμως εξυπηρετούμε μόνο 310 δισ., ενώ μετά το 2033 θα πρέπει να εξυπηρετούμε το σύνολο, συν τους τόκους 25 δισ. και όποια ελλείμματα. Δηλαδή πάνω από 430 δισ. ευρώ, όπερ σημαίνει ότι, αν η χώρα μέχρι τότε δεν έχει αλλάξει δραματικά το αποτυχημένο παραγωγικό μοντέλο (τουρισμός – φωτοβολταϊκά – ανεμογεννήτριες – αγοραπωλησίες ακινήτων), θα ξαναχρεοκοπήσει με μαθηματική ακρίβεια.
Πάμε όμως και στα υπόλοιπα. Δεν ξέρω για τους «έξυπνους δείκτες» του Χατζηδάκη, αλλά και ο μπακάλης της γειτονιάς γνωρίζει ότι η ισχύς και η ευρωστία της οικονομίας μιας χώρας, ειδικά μέσα στην ανταγωνιστική Ευρωπαϊκή Ένωση, κρίνονται από το εμπορικό της ισοζύγιο. Ούτε από τα τουριστικά έσοδα ούτε από πόσες εισαγόμενες ανεμογεννήτριες θα φυτέψει στα καμένα.
Παρά τη δραματική μείωση των εργατικών εξόδων μέσω της περικοπής μισθών, οι επιδόσεις της Ελλάδας σε αυτόν τον τομέα παραμένουν τραγικές. Οι εισαγωγές αυξάνονται δραματικά, ακόμη και για προϊόντα της πρωτογενούς παραγωγής που άλλοτε κατέκλυζαν τα ελληνικά χωράφια, ενώ οι εξαγωγές αγκομαχούν, οδηγώντας σε μία τεράστια τρύπα εμπορικού ελλείμματος 32 δισ. ευρώ!
Την ίδια ώρα γκρεμίζεται η αγοραστική δύναμη του μέσου Έλληνα. Δεν χρειαζόταν το δημοσίευμα των «Financial Times» για να μάθουμε ότι οι μισθοί έχουν μειωθεί σε πραγματικές αξίες κατά 40% σε σχέση με το 2009. Ο Βιλιάρδος εξηγεί με πολύ απλά λόγια το «κατόρθωμα» της κυβέρνησης Μητσοτάκη: Το 2005 η Ελλάδα είχε καταφέρει να βρίσκεται σε μέσο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στο 98% του μέσου όρου της Ε.Ε. των «27», ξεπερνώντας 13 χώρες, μεταξύ των οποίων όλες του πρώην ανατολικού μπλοκ και την Πορτογαλία.
Το 2018, όταν υποτίθεται βγήκαμε από την επιτήρηση, αυτό το 98% είχε γκρεμιστεί στο 66%, δηλαδή μας είχαν περάσει όλοι εκτός από τη Βουλγαρία, την Κροατία και τη Σλοβακία.
Στα πέντε χρόνια διακυβέρνησης Μητσοτάκη που ακολούθησαν αυτό το 66% αυξήθηκε μόλις κατά μία μονάδα. Έγινε 67%, ενώ η Βουλγαρία με ένα σπριντ κάλυψε 13 μονάδες, φτάνοντας στο 64% και είναι θέμα 1-2 ετών να μας ξεπεράσει και να μείνουμε ουραγοί. Τελευταίοι των τελευταίων. Προσέξτε ακόμα ένα στοιχείο: Η δραματική μείωση του μέσου κατά κεφαλήν ΑΕΠ γίνεται σε μία χώρα που υφίσταται δραματική πληθυσμιακή συρρίκνωση με την υπογεννητικότητα και το brain drain. Δηλαδή λιγοστεύει ο πληθυσμός, αλλά ταυτόχρονα μικραίνει και η πίτα! Γι’ αυτό μεγαλώνει το κατά κεφαλήν χρέος!
Όλο αυτό το «θαύμα» είναι χωρίς αμφιβολία και η αιτία της συνεχιζόμενης μεγάλης φυγής των νέων επιστημόνων, όπως και του υπόλοιπου εξειδικευμένου προσωπικού από τη χώρα: «Η Ελλάδα κατάντησε να έχει μισθούς Βουλγαρίας με τιμές τροφίμων Γαλλίας και ενοίκια Γερμανίας» λέει ο Βιλιάρδος. Ναι, αλλά έχει superman υπουργό Οικονομικών και Μωυσή πρωθυπουργό, προσθέτω εγώ. Ωσαννά, λοιπόν! Χριστός Ανέστη!
Γιώργος Χαρβαλιάς
