Ελπίζω να μην παίρνετε σοβαρά το διεθνή διαγωνισμό τραγουδιού που δημιούργησε το ΝΑΤΟ.
Η ιστορία της Eurovision
Θεωρητικά, ο εμβληματικός μουσικός διαγωνισμός γεννήθηκε τη δεκαετία του 1950 με αποστολή να ενώσει τα έθνη σε όλη την Ευρώπη χρησιμοποιώντας τη δύναμη της μουσικής. Δημιουργήθηκε από τον Ελβετό συγγραφέα και διευθυντή της Ευρωπαϊκής Ραδιοφωνικής Ένωσης, Marcel Bezençon, ο Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision που μεταδόθηκε για πρώτη φορά το 1956.
Εμπνευσμένη αρχικά από το μουσικό φεστιβάλ του Σαν Ρέμο στην Ιταλία, η Eurovision ήταν ένα από τα πρώτα τηλεοπτικά προγράμματα που μεταδόθηκε σε διεθνές κοινό. Τον πρώτο χρόνο, ο διαγωνισμός μεταδόθηκε κυρίως από το ραδιόφωνο, αλλά λίγοι Ευρωπαίοι τηλεθεατές τον παρακολούθησαν επίσης στις μικρές ασπρόμαυρες οθόνες τους. Σήμερα, περισσότερα από 65 χρόνια μετά, η Eurovision είναι ο μακροβιότερος διεθνής τηλεοπτικός μουσικός διαγωνισμός όλων των εποχών.
Ο θεσμός, όπως δείχνουν έγγραφα αρχείου είναι δημιουργία του ΝΑΤΟ. Δείτε εδώ:
https://archives.nato.int/eurovision
https://www.voltairenet.org/IMG/pdf/ac_52-d_143_eng-2.pdf
https://www.voltairenet.org/IMG/pdf/ac_52-d_159_eng-2.pdf
Το 1955, η Επιτροπή Πολιτισμού και Δημόσιας Πληροφόρησης του ΝΑΤΟ συνεδρίασε και την τελευταία μέρα τα μέλη της επιτροπής δέχθηκαν τον διευθυντή της Γαλλικής Τηλεόρασης, ο οποίος τους είπε για ένα έργο που προσπαθούσε να αναπτύξει με το BBC: τη Eurovision.
Η ιδέα είναι να συγκεντρωθούν τηλεοπτικοί σταθμοί από διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες σε ένα ενιαίο σήμα. Τους δείχνει μάλιστα χάρτη με τις συνδέσεις (καλωδιακή ή ραδιόφωνο) που πρέπει τεχνικά να γίνουν.
Η ίδια επιτροπή συνεδριάζει ξανά για να δημιουργήσει το «Μουσικό Φεστιβάλ της Ατλαντικής Συμμαχίας» για να ακούσει ομάδες από διαφορετικές χώρες του ΝΑΤΟ.
Τα πρακτικά της συνάντησης προτείνουν μια συγκεκριμένη ημερομηνία για την πρώτη έκδοση του φεστιβάλ: Απρίλιος 1956.
Το επόμενο έτος, τα πρακτικά μιας τρίτης συνεδρίασης της ίδιας επιτροπής δείχνουν ότι η υπηρεσία πληροφοριών του ΝΑΤΟ επικοινώνησε με το BBC για να ρωτήσει εάν ήταν δυνατή η χρήση του δικτύου της Eurovision για τη μετάδοση του φεστιβάλ. Η απάντηση από τη διοίκηση του βρετανικού ραδιοτηλεοπτικού φορέα είναι κατηγορηματική: ένα τέτοιο φεστιβάλ είναι αυτό ακριβώς που αναζητούν για να μεταδοθεί στο νέο δίκτυο.
Κατόπιν οδηγιών του ΝΑΤΟ, ο πρώτος διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του 1956. Το ΝΑΤΟ απέκτησε ένα εργαλείο προπαγάνδας μεγάλης κλίμακας ή, για να το θέσω αλλιώς, μια άλλη μαζική πλύση εγκεφάλου και χειραγώγηση, όπως φαίνεται στην τρέχουσα έκδοση.
Συνοψίζοντας, ο Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision σχεδιάστηκε το 1955 από τον Οργανισμό Βόρειου Ατλαντικού (ΝΑΤΟ), σύμφωνα με το πρότυπο του γαλλικού στρατιωτικού φεστιβάλ μουσικής γνωστό ως "Nuits de l'Armée", το οποίο πραγματοποιήθηκε μεταξύ 1952 και 1955.
Έτσι, το 1955 και το 1956, η Επιτροπή Πολιτισμού και Δημόσιας Πληροφόρησης του ΝΑΤΟ δημοσίευσε διάφορα απόρρητα έγγραφα που έδιναν εντολές και προϋποθέσεις για τη δημιουργία του «Φεστιβάλ Μουσικής του Βορείου Ατλαντικού», το οποίο επρόκειτο να μεταδοθεί στο ευρωπαϊκό ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό δίκτυο γνωστό ως « Eurovision» στην ελεγχόμενη από το ΝΑΤΟ Ευρώπη, ως μέσο πολιτιστικής και ιδεολογικής προπαγάνδας υπέρ της Στρατιωτικής Συμμαχίας των Ηνωμένων Πολιτειών και να κατηχήσει τον πληθυσμό της Δυτικής Ευρώπης στην ιδέα της πολιτιστικής και πολιτικής ενότητας της Ευρώπης.
Ο ρόλος του ΝΑΤΟ στη δημιουργία του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision παρέμεινε άγνωστος για μεγάλο χρονικό διάστημα και για δεκαετίες η δημιουργία του συνδέθηκε με μια πρωτοβουλία από τον κόσμο του πολιτισμού και της δημοσιογραφίας, με αναφορά στη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο Μονακό το 1955 από τον Marcel Bezençon, πρόεδρο της EBU.
Οι διπλές σχέσεις μεταξύ ΝΑΤΟ και Eurovision είναι τέτοιες που το σάιτ του διαγωνισμού τραγουδιών περιέχει και ανακοινώσεις για το ΝΑΤΟ.
Οπότε, δεν είναι καθόλου τυχαίο που εν μέσω γενοκτονίας και παρά τις διαμαρτυρίες για συμμετοχή του Ισραήλ στον διαγωνισμό, η συμμετοχή έγινε και μάλιστα προκρίθηκε στα τελικά.
Ενώ ορισμένοι υποστήριξαν ότι οι τραγουδιστές δεν είναι υπεύθυνοι για τις ενέργειες της κυβέρνησής τους και ότι η τέχνη δεν πρέπει να αναμιγνύεται με την πολιτική, άλλοι αντέτειναν ότι οι υποβολές τραγουδιών της και η απόφασή της να εκπροσωπήσει το Ισραήλ κατά τη διάρκεια του πολέμου είναι πολιτικές πράξεις.
«Όταν ένας καλλιτέχνης σαν αυτήν επιλέγει ενεργά να εκπροσωπήσει τη χώρα της και ηχογραφεί δύο προηγούμενα τραγούδια που θεωρούνται πολύ πολιτικά από την EBU [Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεόραση], απέχει πολύ από το να είναι ένα αθώο ή αποκομμένο ον από την τρέχουσα πολιτική κατάσταση». Δυο φορές προσπάθησε να τραγουδήσει για τον σιωνισμό.
Το ίδιο είχε συμβεί με την Λευκορωσία το 2021, δεν είχαν εγκρίνει τους στίχους των τραγουδιών δυο φορές, αλλά δεν της επέτρεψαν τελικά να πάρει μέρος.
Και μάλιστα το 2022 το Πεντάγωνο εξασφάλισε νίκη για την Ουκρανία.
Μόνο οι αφελείς πιστεύουν ότι αυτός ο διαγωνισμός είναι ένα δίκαιο παιχνίδι. Είναι πάνω από όλα εργαλείο προπαγάνδας. Το ΝΑΤΟ, που το συνέλαβε το 1955, ανέκαθεν τραβούσε τα νήματα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, που δεν συμμετέχουν στη Eurovision, εξακολουθούν να είναι ο πραγματικός διαιτητής. Αυτή ήταν η τρίτη νίκη για την Ουκρανία. Μετά από αυτή του 2004 («Πορτοκαλί Επανάσταση»), αυτή του 2016 (προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία) ήρθε αυτή του 2022 (Ρωσο-Ουκρανικός πόλεμος). Όταν πήρε τον τίτλο το 2022, ο τραγουδιστής του συγκροτήματος αναφώνησε Slava Ukraini, «Δόξα στην Ουκρανία!», την κραυγή μάχης των Μπαντεριτών με την οποία δολοφόνησαν 1,6 εκατομμύρια συμπολίτες τους κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Στο μεταξύ η Ρωσία αποκλείστηκε από το 2022 λόγω της ΕΣΕ στην Ουκρανία. «Το Εκτελεστικό Συμβούλιο της EBU έλαβε την απόφαση μετά από σύσταση νωρίτερα σήμερα από το διοικητικό όργανο του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision, την Ομάδα Αναφοράς, με βάση τους κανόνες της εκδήλωσης και τις αξίες της EBU».
«Η απόφαση αντικατοπτρίζει την ανησυχία ότι, υπό το φως της άνευ προηγουμένου κρίσης στην Ουκρανία, η συμπερίληψη μιας Ρωσικής συμμετοχής στον φετινό Διαγωνισμό θα έφερνε τον διαγωνισμό σε ανυποληψία». Η χώρα που διαπράττει γενοκτονία δεν υπόκειται στους ίδιους κανόνες φυσικά.
Ίσως έχει να κάνει και με το γεγονός ότι κύριος χορηγός του διαγωνισμού είναι μια Ισραηλινή εταιρεία.
Και φυσικά απαγορεύονται οι Παλαιστινιακές σημαίες.
Παρόλα αυτά, το Βέλγιο σταμάτησαν την αναμετάδοση του διαγωνισμού για να στείλουν ένα μήνυμα
«Πρόκειται για συνδικαλιστική δράση.
Καταδικάζουμε τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράττει το κράτος του Ισραήλ. Επιπλέον, το κράτος του Ισραήλ καταστρέφει την ελευθερία του Τύπου.
Αυτός είναι ο λόγος που σταματάμε την εικόνα για μια στιγμή».
Καθόλου τυχαίο δεν είναι που ο διαγωνισμός προωθεί την ίδια woke ατζέντα που προωθεί το ΝΑΤΟ. Αξίες απαράμιλλες που οι λίμπεραλ αριστεροί θεωρούν πως είναι πρόοδος.
Η απογείωση της υποκουλτούρας έγινε με την συμμετοχή της Ιρλανδίας.
Η συμμετοχή της Ιρλανδίας στη Eurovision διακηρύσσει περήφανα «ασκώ τη μαγεία». Στην κυριολεξία καλούσε τον σατανά επί σκηνής.
Η άφυλη τραγουδίστρια Bambie Thug έχει επίσης καυχηθεί για τη χρήση των αντωνυμιών They/Them σε ένα βίντεο που δημοσιεύτηκε στο Instagram από τον ιρλανδικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα της Eurovision, RTE.
Για να γίνει πιο συμπαθής, είπε πως στηρίζει την Παλαιστίνη. Αλήθεια κακό έκανε στην Παλαιστίνη παρά καλό.
Μέσα σε αυτήν την παρακμή, η ελληνική συμμετοχή μπορεί να θεωρηθεί αξιοπρεπής. Παρόλα αυτά, συνιστώ να μην στηρίξετε αυτόν τον βδελυρό διαγωνισμό και τα σκοτεινά σχέδια του. Είναι δηλητήριο της ψυχής και του πνεύματος. Ιδίως προστατέψετε τα παιδιά, να μην συνηθίσουν στα σκοτεινά μηνύματα που προωθούν. Μόνο κακό τους κάνουν. Δεν είναι διασκέδαση η Εurovision, είναι πλύση εγκεφάλου εκατομμυρίων θεατών. Δεν ήμουν οπαδός ποτέ, αυτού του χυδαίου μορφώματος που περνά ως τέχνη, τώρα μπορείτε να με κατατάξετε στους πολέμιους, για αυτό και για πολλούς άλλους λόγους.
Thanks for reading Ο Μελισσόκηπος της Μαρίας! Subscribe for free to receive new posts and support my work.
Pledge your support
2.
Η Eurovision ιδρύθηκε από το NATO για να εξυπηρετήσει γεωπολιτικούς σκοπούς, δρώντας παράλληλα ως ένας θεσμός ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας και ψυχολογικού πολέμου.
Έγραψε στις 15/3/2024 ο Μάνος Τσίζεκ
Η Eurovision ιδρύθηκε από το NATO για να εξυπηρετήσει γεωπολιτικούς σκοπούς, δρώντας παράλληλα ως ένας θεσμός ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας και ψυχολογικού πολέμου.
Τα τραγούδια που συμμετέχουν σε αυτό τον διαγωνισμό, πολύ λίγο θα έπρεπε να τα βλέπουμε ως «καλλιτεχνικά έργα», αλλά πρωτίστως ως «όπλα», διότι αυτό ακριβώς είναι στα αλήθεια: επιχειρήσεις ψυχολογικού πολέμου (Psy-Ops) στην υπηρεσία της αμερικάνικης πολιτιστικής επεκτατικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία δρα παράλληλα με (και ενισχύει) την αντίστοιχη οικονομική και γεωπολιτική στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών, έτσι όπως αυτή έχει διαμορφωθεί από την Συνθήκη της Γιάλτας και μετά.
Η Eurovision ως διαγωνισμός, είναι κρατοκεντρικός, διαγωνίζονται κράτη και όχι καλλιτέχνες.
Αυτό σημαίνει ότι τα κράτη ενδιαφέρονται για την νίκη για να διευρύνουν την ήπια ισχύ τους. Ως διαγωνισμός σχετίζεται και με την λεγόμενη λαϊκή γεωπολιτική, μέσα από την οποία εκφράζονται γεωπολιτισμικές προσεγγίσεις, προτιμήσεις, στερεότυπα, προκαταλήψεις κ.λπ. (https://armyvoice.gr/.../eurovision-pos-kai-giati.../...)
Σε αυτά τα links μπορείτε να διαβάσετε τα σχετικά αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της επιτροπής Πληροφοριών και Πολιτιστικών Σχέσεων του ΝΑΤΟ από το 1956:
Στα έγγραφα αυτά αναφέρεται χαρακτηριστικά:
"It should not be forgotten, however, that the success of the North Atlantic Festival depends primarily on its being a show and a good one at that; only the quality of the display will attract a wide public, though it is obvious that the programme and, even more the spoken commentary, will easily enable the desired aim of influencing public opinion in favour of NATO, to be easily achieved."
Δικαίως μπαίνει στο στόχαστρο του δημόσιου διαλόγου το συγκεκριμένο μουσικό κομμάτι, από τη στιγμή που δεν είναι απλώς ένα τυχαίο μουσικό βίντεο που ανέβηκε ανεξάρτητα στο youtube από κάποιον δημιουργό, αλλά το τραγούδι που θα εκπροσωπήσει επισήμως το ελληνικό κράτος στον νατοϊκό θεσμό της Eurovision.
Το συγκεκριμένο πλαίσιο, καθώς και η δαπάνη δημόσιου χρήματος, είναι που αυτομάτως ανάγουν την επιλογή αυτού του κομματιού - και κάθε αντίστοιχης συμμετοχής - σε εξόχως πολιτική πράξη, ανοιχτή σε αυστηρή κοινωνικοπολιτική κριτική.
Πόσω μάλλον δε όταν πρόκειται για τον βαθιά υποκριτικό και αποικιοκρατικό θεσμό της Eurovision, ο οποίος φέτος επέλεξε να μην απαγορεύσει τη συμμετοχή στο κράτος του Ισραήλ (όπως έχει κάνει με την Ρωσία και την Λευκορωσία), ενώ βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη η γενοκτονία στην Γάζα με 35.000 νεκρούς.
Στην προκειμένη περίπτωση, θεωρώ ότι πολύ λιγότερη σημασία έχει το εργαλειοποιημένο καλλιτεχνικό έργο καθ' αυτό, σε σχέση με τον ιμπεριαλιστικό θεσμό της Eurovision (στις γραμμές της Αμερικανικής Πρεσβείας, του NATO και της CIA, που δίνουν ντιρεκτίβες στο Υπουργείο Πολιτισμού, το ΕΚΟΜΕ και τα μεγάλα ιδρύματα αποδόμησης πολιτισμού, ψυχολογικού πολέμου και ξεπλύματος εφοπλιστικού κεφαλαίου - βλέπε Νιάρχος και Στέγη), που φέτος ξεπλένει ηθικά τη γενοκτονία ενός αραβόφωνου πληθυσμού στην λεκάνη της Μεσογείου.
Καθόλου αθώα, καθόλου τυχαία και καθόλου καλοπροαίρετη δεν μπορεί να είναι λοιπόν η επιλογή ενός τέτοιου μουσικού κομματιού, από έναν θεσμό εγκληματιών πολέμου.
