πρός τό δεῖν οὕτω



  • εὕσημον λόγον δῶτε

     Νικαίας εγκώμιον*του ΚΩΣΤΑ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥΤη χρονιά αυτή συμπληρώνονται 1700 χρόνια από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο η οποία συνήλθε στη Νίκαια της Βιθυνίας. Οι θεολογικές εκδηλώσεις, προφανώς, θα είναι αρκετές. Στο σημείωμα αυτό ας θυμηθούμε την κάποτε λαμπρή ελληνική πόλη της Βιθυνίας, που γνώρισε κι αυτή τις συνέπειες της κατάκτησης και του εξανδραποδισμού, μέσα από το εγκώμιο που έγραψε ο αυτοκράτορας Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρις, τον καιρό που η πόλη ήταν έδρα του εξόριστου βυζαντινού κράτους (μετά την πρώτη άλωση της Κωνσταντινούπολης, την 13η Απριλίου 1204) και το οποίο σε ελεύθερη νεοελληνική απόδοση παραθέσαμε στο βιβλίο Το στέμμα των αυγών (Καστανιώτης, 2020). Το 1331, μετά από τριετή πολιορκία, η Νίκαια έπεσε οριστικά στα χέρια των Οθωμανών. Έκτοτε παρήκμασε και το 1920, πριν εισέλθει σε αυτήν ο ελληνικός στρατός, για μια τελευταία ελπίδα ελευθερίας, γνώρισε τη δήωση από τους τσέτες του Κεμάλ, τη σφαγή των κατοίκων της και την καταστροφή του ιστορικού ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (φωτογραφία). Ο άλλος ιστορικός της ναός, η Αγία Σοφία, που μετατράπηκε σε μουσείο

    Προηγούμενα εὕσημον λόγον δῶτε

    Ολα τα εὕσημον λόγον δῶτε








    Η ιδέα ενός «άτρωτου σώματος» στο πλαίσιο ενός «υγιέστερου και ευτυχέστερου μελλοντος» που θα φέρει η τεχνολογία... μια κυβερνητικότητα η οποία αναζητά επιστημονικά άλλοθι για ενίσχυση του ελέγχου και της επιτήρησης - ΛΑΖΑΡΟΣ ΤΕΝΤΟΜΑΣ

    αναρτήθηκε από : tinakanoumegk on : Τετάρτη 17 Απριλίου 2024 0 comments


    Το Ντουμπάι πλημμύρισε και τα δημοσιεύματα προσπαθούν να εξηγήσουν την απορία «γιατί πλημμύρισε η πρωτεύουσα της τεχνητής νοημοσύνης;». Ο λόγος περί τεχνολογίας καθώς και ο λόγος περί κλιματικής αλλαγής κάπου φαίνεται ότι αρνούνται την έννοια της διατάραξης, η οποία στους λόγους αυτούς δεν παραμένει στο επίπεδο του ενοχλητικού συμβάντος αλλά σε μια απειλή που με κάθε τρόπο δεν έπρεπε να συμβεί. Οι παραπάνω λόγοι βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στην ιδέα ενός «άτρωτου σώματος» στο πλαίσιο ενός «υγιέστερου και ευτυχέστερου μελλοντος» που θα φέρει η τεχνολογία ενοχοποιώντας παράλληλα κάθε διατάραξη ως ένδειξη μη κανονικής συνθήκης. Σ’ αυτό το σημείο εντοπίζεται μια παραδοξότητα, η εμπιστοσύνη στις δυνατότητες της τεχνολογίας ενισχύει τη δυσαρέσκεια στην οποιαδήποτε αλλαγή σχεδίων, μια συνθήκη η οποία αποτελεί συστατικό στοιχείο του κλίματος. Οι υποστηριχτές της «κλιματικής κρίσης» υπογραμμίζουν τις αλλαγές ως κάτι πρωτοφανές χρησιμοποιώντας εκφράσεις όπως αυτή που αναρτήθηκε σήμερα από εγχώριο μετεωρολόγο, ότι έρχεται «πολικός αεροχείμμαρος» προκαλώντας τη σκέψη να οδηγηθεί στο σύμπέρασμα ότι πρόκειται να συμβεί κάτι που αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου μη κανονικού συμβάντοςς (πολικού έναντι ανοιξιάτικου καιρού) και κάθε παρέκκλιση από τον «μέσο όρο-ισορροπία» είναι «αφύσικο» και άρα «επικίνδυνο». Κατ’ ανάλογο τρόπο οδηγούμε στη σκέψη ότι με κάτι τέτοια τερτίπια στήνονται καριέρες -όχι μόνο στον τομέα των θετικών επιστημών- κατασκευάζοντας πεδία πολιτικών και ερευνητικών ευκαιριών στην υπηρεσία

    μιας κυβερνητικότητας η οποία με τη σειρά της αναζητά επιστημονικά άλλοθι για ενίσχυση του ελέγχου και της επιτήρησης.
    Ετικέτες: