«Για τους ναζί, η «κουλτούρα» ήταν στην αρχή μια απλή μεταγραφή της φύσης: οι άνθρωποι λάτρευαν δέντρα και ρυάκια, ζευγάρωναν, τρέφονταν και μάχονταν όπως τα άλλα ζώα, υπερασπίζονταν την ορδή τους και μόνο αυτήν. Η απομάκρυνση από τη φύση και ο εκφυλισμός επήλθαν όταν οι Σημίτες εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, όταν ο εκχριστιανισμός εισήγαγε τον ιουδαιοχριστιανισμό και όταν, αργότερα, η Γαλλική Επανάσταση ολοκλήρωσε αυτά τα παράλογα ιδεολογικά κατασκευάσματα: ισότητα, συμπόνια, αφηρημένο δίκαιο…
Για να σωθεί η γερμανική φυλή, έπρεπε να διενεργηθεί μια «πολιτιστική επανάσταση», να ξαναβρεθεί ο τρόπος ζωής των Αρχαίων και να ταυτιστεί εκ νέου η κουλτούρα με τη φύση. Επανιδρύοντας έτσι το δίκαιο και την ηθική, ο Γερμανός άνθρωπος πίστεψε ότι μπορούσε να δρα σε συμφωνία με ό,τι επέβαλλε η επιβίωσή του. Ξαναγράφοντας το δίκαιο και την ηθική, ήταν πλέον νόμιμο και ηθικό τό να χτυπά και να σκοτώνει.
Στο βιβλίο αυτό, ο Johann Chapoutot ασχολείται με την ανάγνωση του στωικισμού και του Πλάτωνα υπό το καθεστώς του Τρίτου Ράιχ, τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιήθηκε ο Καντ και η κατηγορική προσταγή του ή η πρόσληψη του Ρωμαϊκού Δικαίου στη Γερμανία, δείχνοντας πώς ξαναγράφτηκε από τον ναζισμό η ιστορία της Δύσης και μέσα από ποιους διαύλους τούτες οι ιδέες έφτασαν ως τους δράστες των ναζιστικών εγκλημάτων».
(Από το εξώφυλλο της έκδοσης)
Όπως αναφέρει ο Γάλλος ιστορικός στην Εισαγωγή του βιβλίου, το ναζιστικό φαινόμενο αποτέλεσε, επίσης, ένα αφήγημα και ένα σώμα κανόνων, το αφήγημα αυτό είναι η ναζιστική θεώρηση της ιστορίας, γεμάτη βιολογικό άγχος και διάστικτη από αποκαλυπτικές προειδοποιήσεις: «Σύμφωνα με αυτήν την “κοσμοθεωρία”, η γερμανική φυλή είναι από καταβολής της αλλοτριωμένη και αλλοιωμένη από ξενικές πολιτιστικές και βιολογικές επιδράσεις, που την καταστρέφουν σιγά σιγά και σύντομα θα την οδηγήσουν στον αφανισμό. Το αφήγημα αυτό ξαναδιαβάζει υπό το πρίσμα της φυλετικής βιολογίας όλα τα επεισόδια της ιστορίας της «φυλής», από την Αρχαία Ελλάδα ως τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης, περνώντας από το τέλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τον εκχριστιανισμό, τον ουμανισμό, τη Γαλλική Επανάσταση και τον Μεγάλο Πόλεμο».
Ο κανόνας, λοιπόν, είναι το σώμα των προσταγών που συνάγονται από αυτήν την ιστορία, δηλαδή η υποχρέωση ανάληψης δράσης για να σωθεί η γερμανική φυλή από την ολέθρια αυτή μοίρα. Για να αναληφθεί, όμως, αυτή η «αναγκαία» δράση έπρεπε να πραγματοποιηθεί τόσο στο σώμα όσο και στην ψυχή του γερμανικού λαού μια πολιτιστική επανάσταση, έπρεπε να επιτευχθεί μια επιστροφή στις απαρχές σε ό,τι υποτίθεται ότι ήταν ο Γερμανός άνθρωπος, πριν η απώλεια οδηγήσει σε μια βιολογική και πολιτιστική αλλοτρίωση.
Όπως σημειώνει ο συγγραφέας, «αυτή η επιστροφή στις απαρχές επιτρέπει την επανίδρυση του νομικού κανόνα, εκείνου που διέπει την εσωτερική αλλά και την διεθνή τάξη και που, τελικά, διασφαλίζει το μέλλον της φυλής, δηλαδή, την αναπαραγωγή. Πέρα από τον νομικό κανόνα, τέλος, επανιδρύεται η ηθική στο σύνολό της, μέσω εννοιών και κατηγοριών που επιτρέπουν τη δράση, την κυριαρχία και την εξόντωση».
Αυτές οι ιδέες, όπως τονίζει Johann Chapoutot, όπως ίσως αγνοούν ακόμη οι περισσότεροι, δεν είχαν ιδιαίτερη ανάγκη διάδοσης όχι μόνο στην γερμανική κοινωνία, αλλά και στις δυτικές κοινωνίες γενικότερα, στους ναζί όμως οφείλεται η ενοποίηση και εφαρμογή τους, ραγδαία, βίαια, χωρίς παραχωρήσεις και δισταγμούς από το 1933 στην Γερμανία και από το 1939 στην Ευρώπη: «Η βιολογική –η ακόμη και ζωολογική– σύλληψη του ανθρώπου και της κοινωνίας κυκλοφορούσαν ευρύτατα στη Δύση μετά την θεαματική ανάπτυξη των επιστημών της φύσης κατά τον 19ο αιώνα, πριν και μετά τον Δαρβίνο. Η ιδέα ότι υπήρχε ένας βιολογικός κίνδυνος, ένας κίνδυνος εκφυλισμού και εξάλειψης, λόγω ενδογενούς εξάντλησης ή αλλογενούς διείσδυσης, ενισχύθηκε από τις συνέπειες του Μεγάλου Πολέμου και τον τρόπο με τον οποίο τις αντιμετώπισαν οι άνθρωποι της εποχής, που τους κατέτρυχε ο φόβος της δημογραφικής καθίζησης και της βιολογικής εξασθένησης».
Αυτός ο μύθος μιας άσπιλης αρχής, ενός χαμένου παραδείσου είναι, όμως, τόσο παλιός και οικουμενικός όσο και οι διάφοροι πολιτισμοί και θρησκείες. Παρ’ όλα αυτά, η ναζιστική «κοσμοθεωρία» αποτελεί μια πολύ συγκεκριμένη πρόταση για το πεπρωμένο όλων μας, καθώς υποστηρίζει ότι η ελευθερία δεν αποτελεί πρόβλημα για όποιον γνωρίζει ότι η φύση έχει αποφασίσει για τα πάντα, για την ουσία, τη θέση και τον προορισμό του καθενός.
Άλλωστε, «ότι οι ιδέες αυτές συνεπάγονταν την εκτόπιση, την υποδούλωση ή ακόμα και τη δολοφονία ατόμων που θεωρούνταν καταραμένα ή αλλογενή μπορεί άλλωστε να φάνταζε ως η απώτατη ριζοσπαστικοποίηση ορισμένων τάσεων εγγενών στον δυτικό πολιτισμό, που τις είχε παρακολουθήσει κανείς επί το έργον στον τόσο απάνθρωπο καπιταλισμό της Βιομηχανικής Επανάστασης, στη συμφωνημένη μοιρασιά των αποικιακών εδαφών ή στις βιομηχανικές σφαγές του Μεγάλου Πολέμου».
ΑΠΟ ANARCHYPRESS Συσπείρωση Αναρχικών
