Από τότε που το ΝΑΤΟ και οι σαλπιγκτές του αποφάσισαν ότι οι ώρες του Πούτιν ήταν μετρημένες, επειδή επρόκειτο να πεθάνει ή ήταν ήδη νεκρός (οι περίφημοι σωσίες), ή ήταν σε στάση πληρωμών, ή επρόκειτο να καθαιρεθεί, ή είχε χάσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, ο Ρώσος αυτοκράτορας δεν έμοιαζε ποτέ πιο ακλόνητος, ενώ σχεδόν όλοι οι αρχηγοί κυβερνήσεων που πίστευαν ότι είχε τελειώσει έπεσαν σαν τα βελάκια: Ο Ντράγκι, ο Τζόνσον, ο Τρους, ο Ρούτε, η Σάνα Μάριν, ο Μοραβιέτσκι, ο Οντόρ, και οι επιζώντες Μπάιντεν, Σολτς και Μακρόν δεν τα πάνε και τόσο καλά. Από τότε που η Δυτική Αυτοκρατορία του Καλού ανακοίνωσε ότι απομόνωσε τη Ρωσοκινεζική Αυτοκρατορία του Κακού και ετοιμάζεται για τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο για να την κατατροπώσει, η Μόσχα και το Πεκίνο δεν είχαν ποτέ τόσους πολλούς φίλους από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Οι Brics γίνονται όλο και μεγαλύτεροι και σχεδιάζουν ένα νέο νόμισμα έναντι του δολαρίου. Και τώρα, χάρη στα εγκλήματα του Νετανιάχου και τις φλυαρίες του Μπάιντεν και της υποτιθέμενης Ευρώπης, το Ιράν αυξάνει την επιρροή του και η Ερυθρά Θάλασσα είναι λεία των πειρατών Χούτι, οι οποίοι επίσης απολαμβάνουν να επιδεικνύουν τα μοντέλα τους στον δυτικό Τύπο και να κερδίζουν συμπάθεια, ειδικά από τη στιγμή που η πονηρή Αυτοκρατορία του Καλού τους έχει κάνει ποπ σε όλο το Ισλάμ (και όχι μόνο) κλείνοντας τα μάτια και το στόμα της στα ισραηλινά εγκλήματα και βομβαρδίζοντας την Υεμένη (η αντεπίθεση των Βρετανών που πολεμούν τη νέα πειρατεία, αγνοώντας την παλιά του σερ Ντρέικ και του σερ Μόργκαν τους, είναι καταπληκτική).
Εν τω μεταξύ, στην Αφρική, οι Κινέζοι αγοράζουν γη επί γης και οι Ρώσοι επεκτείνουν την επιρροή τους ακόμη και μετά τον (υποτιθέμενο) θάνατο του Πριγκόζιν: στον Βορρά, η συμμαχία με τον Χαφτάρ στη Λιβύη (όπου σχεδιάζουν νέες στρατιωτικές βάσεις), στον Νότο η συμμαχία με τη Νότια Αφρική, στο Κέντρο το σύμφωνο με την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, η οποία με τη σειρά της συμμαχεί με την Ουγκάντα, και το μέτωπο των τριών αντιδυτικών πραξικοπημάτων στον Νίγηρα, το Μάλι και την Μπουρκίνα Φάσο που εκτόπισαν τους Γάλλους με την κραυγή "Ζήτω ο Πούτιν".
Ένα όλο και πιο άσβεστο μίσος κατά της Δύσης ξεσηκώνεται από τη Νότια και Κεντρική Αμερική, την Αφρική, τη Μέση Ανατολή και την υπόλοιπη Ασία και ρίχνεται στην αγκαλιά της ρωσικής και κινεζικής νεοαποικιοκρατίας. Όχι επειδή είναι καλύτερη από τη δική μας, αλλά επειδή η δική μας άφησε κακές αναμνήσεις και δεν κάνουμε τίποτα για να τους κάνουμε να ξεχάσουν. Αντιθέτως, επιμένουμε με πολέμους και οικονομικούς πολέμους που μας κάνουν ακόμη πιο απεχθείς. Μια προοδευτική αμερικανική και ευρωπαϊκή ηγεσία θα αμφισβητούσε το τσουνάμι του μίσους και θα άλλαζε την προσέγγισή της για να το αναχαιτίσει. Αντ' αυτού, ο μικρός μας παλιός κόσμος, ολοένα και περισσότερο απομονωμένος, φθίνων και ερημωμένος, οχυρώνεται στην άμυνα απέναντι στους "βαρβάρους" και αυταπατάται ότι τους απομονώνει με βόμβες και κυρώσεις. Δίνοντας καθημερινά νέους προσηλυτιστές στον εχθρό. Όπως ο στρατιώτης στο ανέκδοτο: "Capitàno, πήρα δέκα αιχμαλώτους!"- "Μπράβο, φέρτε τους αμέσως εδώ"- "Ε, αλλά δεν με αφήνουν να έρθω!".
O Mάρκο Τραβάλιο είναι δημοσιογράφος, διευθύνει την Ιταλική Εφημερίδα IL FATTO QUOTIDIANO
Translated with DeepL.com (free version)
