Και μας έπνιξαν στο ψέμα... «και άλλαξαν τη σημασία των λέξεων κατά το δοκούν». «Και τὴν εἰωθυῖαν ἀξίωσιν τῶν ὀνομάτων ἐς τὰ ἔργα ἀντήλλαξαν τῇ δικαιώσει» (Θουκυδίδης, Ιστορία του Πελοπονησσιακού πολέμου, βιβλίο 3o, στίχοι 81-83).
Ονόμασαν «αντιπλημμυρικά» και «καθαρισμούς», έργα που καταστρέφουν τα ποτάμια και ακυρώνουν τον κατ’ εξοχήν αντιπλημμυρικό τους ρόλο και την οικολογική σημασία τους. Έργα που καμία σχέση δεν έχουν με αντιπλημμυρική προστασία αλλά με εργολαβίες και παρωχημένες μεθόδους που δεν χρησιμοποιούνται σε όλο τον κόσμο πλέον. Και σαν δικαιολογία για να καλύψουν τα λάθη τους επικαλούνται τη θεομηνία και τη κλιματική αλλαγή. Και προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι καταστροφές είναι αναπόφευκτες και πρέπει να συνηθίσουμε να ζούμε έτσι…
Όμως η εμπειρία από τη διαχείριση των πλημμυρικών φαινομένων στη χώρα μας δείχνει ότι, το σημαντικότερο αίτιο στην εκδήλωση πλημμυρών είναι κυρίως:
α) Ο κακός σχεδιασμός των τεχνικών έργων διέλευσης (ανεπαρκείς διατομές γεφυρών και οχετών) όπου η ροή στραγγαλίζεται με αποτέλεσμα την εκδήλωση πλημμυρών. Τεχνικές λύσεις αντιπεριβαλλοντικές, δαπανηρές και μακροχρόνια αναποτελεσματικές γιατί προκαλούν αύξηση της παροχετευτικότητας και καταστροφή του οικοσυστήματος του ρέματος :
- ευθυγράμμιση κοίτης με καταστροφή της φυσικής μαιανδρικής της μορφής,
- τσιμεντώσεις σε πρανή και κοίτη,
- καταστροφή βλάστησης και δένδρων και,
- τοποθέτηση συρματοκιβώτιων (σαραζανέτια).
β) Οι παράνομες επεμβάσεις όπως μπαζώματα, καταπατημένες όχθες και κοίτες με αυθαίρετα κτίσματα ιδιωτικά αλλά και δημοτικά (γήπεδα, κτίρια), ρίψεις απορριμμάτων, κλπ.
Τα ποτάμια και τα ρέματα με τη φυσική τους βλάστηση, όχι μόνο αποτελούν καταφύγιο της βιοποικιλότητας, αλλά επιτελούν σημαντικό αντιπλημμυρικό ρόλο.
Η ΡΟΗ κρούει για άλλη μία φορά το κουδούνι κινδύνου
Επείγει :
- H άμεση εγκατάλειψη των αναθέσεων εργολαβιών με εγκιβωτισμούς ποταμών και ρεμάτων με τσιμέντα και συρματοκιβώτια. Καθαίρεση όσων υπάρχουν και επαναφυσικοποίηση/αποκατάσταση ποταμών και ρεμάτων όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο. Τα συρματοκιβώτια αποτελούν κυρίως υλικό οδοποιίας και χρησιμοποιούνται για την αντιστήριξη πρανών οδών. Δεν είναι κατάλληλα για υγρό περιβάλλον όπου έχουν μικρή διάρκεια ζωής (15-20 έτη).
- Η απομάκρυνση κατασκευών από κοίτες όχθες και πρανή και απόδοση των επιφανειών αυτών στο ρέμα, ώστε αυτό να αποκτήσει πάλι τη διατομή που είχε κάποτε.
- Η αποκάλυψη υπογειοποιημένων τμημάτων ποταμών/ρεμάτων.
- Οι καθαρισμοί σύμφωνα με τις γεωγραφικές, μορφολογικές ή και βιολογικές ιδιαιτερότητες της κάθε περίπτωσης και εκπόνηση μελέτης κατόπιν αυτοψίας για κάθε ρέμα.
- Η γενίκευση του τρόπου καθαρισμού για όλα τα ρέματα με χειρωνακτική εργασία και όπου χρειάζεται γερανός ή μηχανική υποστήριξη να λειτουργεί εκτός κοίτης.
- Η προτεραιότητα στα έργα ορεινής υδρονομίας που συγκρατούν τη πλημμύρα στα ορεινά και μετριάζουν τις συνέπιες όταν αυτή φτάσει σε κατοικημένες περιοχές.
Όλες αυτές οι πρακτικές αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των Οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα Ύδατα (2000/60/ΕΕ) αλλά και για την Εκτίμηση και Διαχείριση του Πλημμυρικού Κινδύνου (2007/60/ΕΕ) ενσωματωμένες στο ελληνικό δίκαιο που δυστυχώς όμως δεν εφαρμόζεται.
Πάρτε αποφάσεις! Ο Σύλλογος «Ροή» έχει καταθέσει προτάσεις προς πάσα κατεύθυνση. Στις 21-4-2021 δώσαμε τις επιστημονικές μας απόψεις στον τότε Αναπληρωτή Υπουργό Περιβάλλοντος. Δεν υπάρχει δεν γνωρίζαμε!
«Σύλλογος Πολιτών υπέρ των ρεμάτων - ΡΟΗ»
Πληρ. : 6972246035 / 6972623194
