Ένα φαινόμενο που έρχεται ύπουλα να διαβρώσει περαιτέρω την εγχώρια
αρχιτεκτονική είναι η επιθετική διόγκωση μιας μανατζαρίστικης διαφημιστικής
προώθησής της.
Ένας νέος πολυπλόκαμος μηχανισμός προβολής, δικτύωσης και PR παράγει
ασταμάτητα αβάσταχτης ελαφρότητας events αποκλειστικά στημένων για να
προβάλλουν τους λαμπερούς εκπροσώπους του νέου πολιτιστικού και πολιτικού
κομφορμισμού. Events, διανθισμένων με όλο το εξυπνακίστικο οπλοστάσιο του
σύγχρονου μάρκετινγκ, που προμοτάρουν τον αφρό των αρχιτεκτόνων achievers και
των πιο φιλόδοξων παικτών της οικοδομικής βιομηχανίας.
Ατέρμονες βραβεύσεις, παρουσιάσεις και συζητήσεις επικεντρωμένες στην
αρχιτεκτονική ως περιτύλιγμα, ως καταναλωτικό προϊόν, και ως εργαλείο
εξιδανίκευσης της σύγχρονης βαρβαρότητας. Κυνικές τελετές αυτοθαυμασμού για τον
πιο αισθητικά ψαγμένο καιροσκοπισμό, για το πιο χειρουργικής ακρίβειας
ξεπούλημα.
Τελευταία περίπτωση, το υποτιθέμενο «συνέδριο» Architecture and Tourism που
ετοιμάζεται να γίνει στα Χανιά. Χωρίς ανοιχτή πρόσκληση για εισηγήσεις, χωρίς
επιστημονική επιτροπή, μόνο με καλεσμένους ομιλητές από τον επαγγελματικό χώρο,
παριστάνει ότι θέτει προβληματισμούς για το μέλλον και την κλιματική αλλαγή.
Ενώ, και με τα πιο στοιχειώδη κριτικά αντανακλαστικά μπορεί κανείς να
αντιληφθεί το άρωμα του κέρδους να ίπταται πάνω από τα πάνελς των συζητήσεων,
και μαζί τον κυνισμό της ανεπιφύλακτης κατάφασης σε όλες τις παραμέτρους της
τουριστικής λαίλαπας.