Έτοιμοι/ έτοιμες να αποδώσουν αυτή τη μομφή σε όσους μιλούσαν για την κοινωνική σημασία της μητρότητας, τώρα σιωπούν, υποκύπτουν στην άτυπη λογοκρισία ή και συναινούν στην εξελισσόμενη ιδεολογική προετοιμασία της κοινής γνώμης. Σαν να μην έφθανε η πολύμορφη ταξική και σεξιστική αντιμετώπιση, η γυναίκα καλείται πλέον να αναλάβει και ρόλο σωματικής παρένθετης και υπαρξιακής παρένθεσης. Το πιο ιερό της δικαίωμα γίνεται προϊόν εμπορεύσιμο, ετικέτα ιδιωτική που παραδίδεται προς αναψυχή. Η γυναίκα ως αναπαραγωγικό αντικείμενο πλέον, που πουλάει την ύπαρξη που κυοφορεί επί εννέα μήνες. Αλήθεια, με ποιο ηθικό δικαίωμα αρχές του νόμου και της τάξης θα κυνηγούν στο εξής και θα διαπομπεύουν δύστυχες αθιγγανίδες που πωλούν τα παιδιά τους σε άτεκνα ζευγάρια; Θα νομιμοποιηθεί και αυτό;
Το ζήτημα δεν είναι έλασσον. Διότι δεν προσβάλλεται απλώς η ανθρώπινη προσωπικότητα και υπονομεύεται η κοινωνική συνοχή. Σπείρεται ένας δαιμονικός απανθρωπισμός, στο όνομα μάλιστα της συμπάθειας και της συμπερίληψης. Συμπάθεια και συμπερίληψη, στην οποία, ως φαίνεται, δεν έχουν δικαίωμα οι υπάρξεις που αφορά πρωτίστως το ζήτημα: τα παιδιά που χωρίς να ερωτηθούν γίνονται αντικείμενα εκρίζωσης και μετεγγραφής πριν υποβληθούν σε πλύση εγκεφάλου ώστε να θεωρούν αυτήν ως φυσιολογικό γεγονός. Αλήθεια, πού θα σταματήσει αυτή η ομαδική παραφροσύνη που ευτελίζει κι άλλο τη μητρότητα χάριν του μικροαστικού βίτσιου μιας συγκεκριμένης ομάδας ενηλίκων για παιδιά- κατοικίδια και απειλεί να μετατρέψει τον κόσμο σε ένα τεχνοποιημένο/ τεκνοποιημένο χάος; Και εν τέλει, ως πού θα φτάσει το μίσος του σύγχρονου καπιταλισμού για την αθωότητα;
ΕΙΚΟΝΑ: Πίνακας του Andrej Remnev.
