Ποιος Κατι Που

Ολα τα θεματα Ποιος Κατι Που




ενδείξεις - αντενδείξεις


  • Γρηγόρης Κλαδούχος Τα ΤΕΜΠΗ είναι η ήττα της πολιτικής ως σχέδιο, πρόβλεψη, συνείδηση ευθύνης. Αφορά στην αιτία και όχι στα επιμέρους συμπτώματα. Έτσι είναι περιοριστικό να συζητούν για επιστημονικά θέματα, μεταφέροντας την ατζέντα της κομματοκρατικής ευθύνης. Δεν έχουμε σιδηροδρόμους, δεν έχουμε σιδηροδρόμους ασφαλείς, δεν έχουμε σιδηροδρόμους ενώ είμαστε στο κέντρο των παγκόσμιων μεταφορών και αυτό είναι το "επίτευγμα" μιας διακομματικής κακιστοκρατικής πολιτικής κάστας.





    • πρός τό δεῖν οὕτω

  • ΝΕΟ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ: ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ ΜΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΒΙΟΕΔΑΦΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ - Η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΑΖΩ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΩ.

  • Επιτροπή για την σύσταση Ιδρύματος Μιχάλη Χαραλαμπίδη: ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΚΜΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ - ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΙΔΙΚΩΝ ΩΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟ ΒΗΜΑ - ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΙ, ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ.

  • Οι Ψευδό Ελίτ στην γενέθλια γη του Πλούταρχου – Tου Ντίνου Παπαντωνίου "Στη δική μας περιφέρεια, λείπει ένα στρατηγικό σχέδιο ανάδειξης, προβολής, προώθησης των προϊόντων του Μοριά".

  • ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ: ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ – Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΕΜΠΛΟΚΗ ΑΜΥΝΤΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΟΛΑΤΡΙΚΗΣ ΜΟΝΟΛΙΘΙΚΟΤΗΤΑΣ - (Παντούλας και Νατσιός σε αναζήτηση επιμέρους σκοπών).



    • Όλα τα θέματα πρός τό δεῖν οὕτω



    εὕσημον λόγον δῶτε


    Η λαμπρή ελληνική πόλη της Βιθυνίας, που γνώρισε κι αυτή τις συνέπειες της κατάκτησης και του εξανδραποδισμού, μέσα από το εγκώμιο που έγραψε ο αυτοκράτορας Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρις,

     Νικαίας εγκώμιον*του ΚΩΣΤΑ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥΤη χρονιά αυτή συμπληρώνονται 1700 χρόνια από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο η οποία συνήλθε στη Νίκαια της Βιθυνίας. Οι θεολογικές εκδηλώσεις, προφανώς, θα είναι αρκετές. Στο σημείωμα αυτό ας θυμηθούμε την κάποτε λαμπρή ελληνική πόλη της Βιθυνίας, που γνώρισε κι αυτή τις συνέπειες της κατάκτησης και του εξανδραποδισμού, μέσα από το εγκώμιο που έγραψε ο αυτοκράτορας Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρις, τον καιρό που η πόλη ήταν έδρα του εξόριστου βυζαντινού κράτους (μετά την πρώτη άλωση της Κωνσταντινούπολης, την 13η Απριλίου 1204) και το οποίο σε ελεύθερη νεοελληνική απόδοση παραθέσαμε στο βιβλίο Το στέμμα των αυγών (Καστανιώτης, 2020). Το 1331, μετά από τριετή πολιορκία, η Νίκαια έπεσε οριστικά στα χέρια των Οθωμανών. Έκτοτε παρήκμασε και το 1920, πριν εισέλθει σε αυτήν ο ελληνικός στρατός, για μια τελευταία ελπίδα ελευθερίας, γνώρισε τη δήωση από τους τσέτες του Κεμάλ, τη σφαγή των κατοίκων της και την καταστροφή του ιστορικού ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (φωτογραφία). Ο άλλος ιστορικός της ναός, η Αγία Σοφία, που μετατράπηκε σε μουσείο

     η συνέχεια  ► 

    Προηγούμενα εὕσημον λόγον δῶτε

    Ολα τα εὕσημον λόγον δῶτε








    ΟΧΙ ΑΛΛΟ 41% - Η επανάληψη του 41% σε πολλές ανακοινώσεις και αναρτήσεις (ως αποστασιοιποίηση), λειτουργεί διαθλαστικά στο μυαλό αυτών που το διαβάζουν ως: 1. Επαναφορά στην μνήμη ότι όσα γίνονται έχουν πρόσφατη κοινωνική συμφωνία. 2. Υπενθύμιση ότι οι του 41% πρέπει να ντρέπονται. Σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι σίγουρο ότι το συναίσθημα της ντροπής αποτελεί μια αξία. Όταν έχει ξεφτίσει κάθε αίσθημα ενοχής και νομίζουν οι άνθρωποι ότι η προσωπική τους ζωή και επιλογές τους δεν συνδέονται με την πορεία της κοινωνίας, φθάνουμε εμείς να ντρεπόμαστε που άλλοι δεν ντρέπονται με τους ξεδιάντροπους. Αυτό πολιτικά πουθενά δεν οδηγεί, έχει και μια δόση από έναν παραδοσιακό κώδικα μεταφοράς της ντροπής σε τιμή και τιμωρία, ενώ στην διαλεκτική της πολιτικής οι αντιθέσεις επιλύονται προς την παιδεία δημιουργίας κοινωνικού κεφαλαίου.

    αναρτήθηκε από : tinakanoumegk on : Σάββατο 9 Σεπτεμβρίου 2023 0 comments

     ΟΧΙ ΑΛΛΟ 41%

    Η επανάληψη του 41% σε πολλές ανακοινώσεις και αναρτήσεις (ως αποστασιοιποίηση), λειτουργεί διαθλαστικά στο μυαλό αυτών που το διαβάζουν ως:
    1. Επαναφορά στην μνήμη ότι όσα γίνονται έχουν πρόσφατη κοινωνική συμφωνία.
    2. Υπενθύμιση ότι οι του 41% πρέπει να ντρέπονται. Σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι σίγουρο ότι το συναίσθημα της ντροπής αποτελεί μια αξία. Όταν έχει ξεφτίσει κάθε αίσθημα ενοχής και νομίζουν οι άνθρωποι ότι η προσωπική τους ζωή και επιλογές τους δεν συνδέονται με την πορεία της κοινωνίας, φθάνουμε εμείς να ντρεπόμαστε που άλλοι δεν ντρέπονται με τους ξεδιάντροπους. Αυτό πολιτικά πουθενά δεν οδηγεί, έχει και μια δόση από έναν παραδοσιακό κώδικα μεταφοράς της ντροπής σε τιμή και τιμωρία, ενώ στην διαλεκτική της πολιτικής οι αντιθέσεις επιλύονται προς την παιδεία δημιουργίας κοινωνικού κεφαλαίου. (Γ. Κ.)
    Ετικέτες: