πρός τό δεῖν οὕτω



  • εὕσημον λόγον δῶτε

    Γεώργιος Σκλαβούνος21 ώρ.  · ΤΑ ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΙΟΝΙΟΥ ΒΟΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗΑπό το ψήφισμα της Εθνικής αξιοπρέπειας στο ψήφισμα της υποτέλειαςΗ κατεστημένη Εθνική και Επτανησιακή ιστορία παραθέτει συνήθως, αν όχι πάντα, ένα ψήφισμα για την Ένωση.Για την Ένωση των Ελληνικών Ιονίων με τον Ελλαδικό κορμό υπάρχουν τρία ψηφίσματα και όχι ένα.Πρόκειται για ψηφίσματα που διαφέρουν ριζικά μεταξύ τους ως προς τη νομική και πολιτική τους θεμελίωση. Ως προς την εθνική τους στόχευση.Βέβαια, το πέρασμα από το ένα ψήφισμα στο άλλο προϋποθέτει και αποκαλύπτει αλλαγές πολιτικής.Αποκαλύπτει αλλαγές – καρπούς σκληρών και αδυσώπητων αγώνων που παραμένουν στη λήθη και προφανώς προσπερνιόνται στις πανηγυρικές εκδηλώσεις.Το πέρασμα από το πρώτο ψήφισμα, το ψήφισμα της Εθνικής Αξιοπρέπειας, στο τελευταίο ψήφισμα, το ψήφισμα της Υποτέλειας, προϋπέθετε τη διάλυση, όχι απλά τη διάσπαση, του κόμματος των Ριζοσπαστών, όπως επίσης και τη διάσπαση, αν όχι τη διάλυση, του κόμματος των Μεταρρυθμιστών.Τα τρία αυτά ψηφίσματα με τις θεμελιώδεις μεταξύ τους διαφορές παρουσιάζονται κατωτέρω:1. Το Ψήφισμα τη

    Προηγούμενα εὕσημον λόγον δῶτε

    Ολα τα εὕσημον λόγον δῶτε








    ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ / Ο μύθος του Ερυσίχθονα / ΑΛΕΞΗΣ ΔΑΜΙΑΝΟΣ

    αναρτήθηκε από : tinakanoumegk on : Τρίτη 6 Ιουνίου 2023 0 comments

     

    ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
    Υπάρχει ένας αρχαίος μύθος. Ο μύθος του Ερυσίχθονα.
    Ο Ερυσίχθων, νέος, ωραίος, δυνατός, πλούσιος και επιτυχημένος,
    διατάζει τους δούλους του να κόψουν τα δέντρα του άλσους,
    που είχαν αφιερώσει οι Πελασγοί στη Θεά Δήμητρα,
    για να χτίσει εκεί παλάτι.
    Ο Ερυσίχθων βλασφημεί
    κόβοντας το ιερό δέντρο της Θεάς Δήμητρας, τη Λεύκα.
    Η Δήμητρα θυμώνει και βρίσκει την Πείνα.
    Της λέει
    να πάει να βρει τον Ερυσίχθονα και να του δώσει ένα φιλί στο στόμα.
    Η Πείνα πηγαίνει.
    Tον βρίσκει να κοιμάται. Του δίνει το φιλί και χάνεται.
    Εκείνος ξυπνάει κι αισθάνεται λιγούρα.
    Πεινάει. Τρώει.
    Πεινάει κι άλλο. Ξανατρώει.
    Πεινάει.
    Πεινάει ακατάσχετα.
    Αφού έφαγε ότι φαγώσιμο υπήρχε,
    αρχίζει να τρώει ότι βρίσκει μπροστά του.
    Τρώει τα ζώα του, τρώει τη γυναίκα του, τρώει τα ξύλα του σπιτιού του.
    Τρώει τα πάντα.
    Μέχρι που πια, δεν υπάρχει τίποτα γύρω του
    και στη μέση της ερημιάς,
    αγριεμένος τρώει τις σάρκες του.
    Έρυσις σημαίνει πληγή και χθών σημαίνει γη,
    δηλαδή Ερυσίχθων μπορεί να σημαίνει και πληγή της γης.
    Αυτή η ρίζα του Ερυσίχθονα, το αδυσώπητο ''Εγώ'',
    που επισημάνθηκε επίμονα και με πολλές παραλλαγές
    από τους Αρχαίους Έλληνες
    (Προκρούστης, Θυέστης, Ατρέας, Οιδίπους),
    στις μέρες μας έχει θεριέψει και νομιμοποιηθεί.
    Ατομισμός, υπερκαταναλωτισμός,
    ανταγωνισμός, παγκοσμιοποίησις της εξουσίας.
    Αυτές είναι οι αξίες μας σήμερα, αυτές προβάλλονται και επιβάλλονται
    από τα Marketing, τα Advertising, τα Μ.Μ.Ε, την κάθε υπερδύναμη.
    Σε αυτές σκοτωνόμαστε να ανταποκριθούμε
    και σαν τον Ερυσίχθονα
    τρώμε τις σάρκες μας και βλαστημάμε τη ζωή μας.
    Θέλω να ξεφύγω
    από τη μιζέρια και τον παραλογισμό της εποχής μας.
    .
    Ακούω το αχολογητό των δασών,
    που φέρνει με ελαφριά σκόνη τον θρήνο του κονιορτοποιημένου ρητού
    ''το κατά φύσιν ζην εστί κατ' αρετήν''.
    Τον μύθο διηγήθηκε σε συνέντευξή του ο σκηνοθέτης ΑΛΕΞΗΣ ΔΑΜΙΑΝΟΣ.
    Ετικέτες: