ΤΟ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ (ΔΗΛΑΔΗ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΥΠΑΙΘΡΟ ΠΟΥ ΕΡΗΜΩΝΕΙ) ΚΑΙ ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗΣ ΕΠΑΡΚΕΙΑΣ.

Δυστυχώς ο πολιτισμός του φαγητού απουσιάζει ως στοιχείο προγραμματικής βάσης από το πολιτικό προσωπικό αλλά και αυτού των Δήμων, των λεγόμενων πνευματικών κέντρων, αλλά και των επαγγελματικών φορέων. Έχουν υποκαταστήσει την εργασία και τα παραγωγικά μοντέλα με τριτογενείς δραστηριότητες και την κατανάλωση. Υποσκάπτεται έτσι το δικαίωμα ενός βιώσιμου μέλλοντος.                                 

 Όσοι διαμορφώνουν πολιτικές να αποδώσουν στρατηγική σημασία: 

 - στις γεωγραφίες παραγωγής, στο  πολυώνυμο σύστημα της υπαίθρου και της πλούσιας κιβωτού των γεύσεων. 

- στον αγρότη το κοινωνικό κύρος που του αναλογεί, να προβάλουν την ιδέα της ζωής και του αγροτικού πολιτισμού και να προσανατολίσουν αναδιευθετήσεις με κρίκο την ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού με προγράμματα καινοτόμων πρακτικών.

  Για βασικά στοιχεία γνώσης προτείνω ενδεικτικά τρία βιβλία: 

               Α.  «Περί εντοπιότητας και ιδιοτυπίας των τροφίμων – μία εδαφική προσέγγιση της ανάπτυξης των αγροτικών περιοχών» σε επιμέλεια Θ. Ανθοπούλου, 

               Β.  «ΑΓΡΟΦΙΛΙΑ- Νέα Αγροτικότητα, Αγροτική Αναγέννηση» του Μ. Χαραλαμπίδη και

               Γ. «ΥΠΑΙΘΡΟΣ ΧΩΡΑ, η Ελληνική Κοινωνία στο τέλος του Εικοστού Αιώνα» σε επιμέλεια Χ. Κασίμη – Λ. Λουλούδη. 

               Επίσης το τεύχος 25, Άνοιξη του 2015, της εξαμηνιαίας έκδοσης επιστημών του χώρου ΓΕΩΓΡΑΦΙΕΣ με αφιέρωμα «Τα αγροτροφικά συστήματα στην ανθρωπογεωγραφία και τον σχεδιασμό».

Δώστε σημασία α) στην δευτερολογία του Χαράλαμπου Κασίμη στην ημερίδα του Δήμου Βόχας πέρυσι και β) στην ομιλία του Δημήτρη Γούσιου στο 8ο ΠΟΛΥΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ & ΑΝΑΠΤΥΞΗ (εδώ), https://www.youtube.com/watch?v=2L7DYTdycKk

5. Το ότι φταίει η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει απάντηση ότι δεν ισχύει: με τις ίδιες νόρμες η Ιταλία είναι υπερδύναμη παραγωγής ποσότητας και ποιότητας.