Δεν θα περιμένουμε ετυμηγορίες δικαστών, ανακριτών και εισαγγελέων, δεν θα «ενημερωθούμε» από διαρροές μπάτσων που θα δοθούν με ανταλλάγματα σε πρωινάδικα, μεσημεριανάδικα και σε βραδινά πάνελ για τις καθημερινές συνήθειες και τα πιστεύω του πατέρα και της μάνας, δεν θα συμμετέχουμε στην σταύρωση του πατέρα και οργιζόμαστε μπροστά στην νεκρολαγνεία του καναπέ και των σαλονιών που μόλις έχει αρχίσει.

Όσο οι ιεροεξεταστές είναι έτοιμοι να δικάσουν ξανά, αποκρύπτοντας τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς, τόσο εμείς οφείλουμε να στεκόμαστε ενάντια. Δεν περιμένουμε κανένα δικαστήριο να τιμωρήσει τον πατέρα, γιατί ο ίδιος θα τιμωρείται μόνος του κάθε μέρα, για όσο θα ζει. Οι ποινές του κράτους μπροστά στο εξ αμελείας έγκλημα του πατέρα δεν είναι μόνο άχρηστες, αλλά αποδεικνύουν και το παράλογο της ύπαρξής τους. Για να το πούμε ξεκάθαρα, δεν γίνεται ο θύτης, δηλαδή το κράτος, να οδηγεί σε δίκη έναν πατέρα και μια μητέρα που αναγκάζονται να δουλεύουν ενώ έχουν 5 1/2 μηνών παιδί. Ειδικά για τον πρώτο χρόνο θα έπρεπε οι γονείς, ανεξάρτητα αν είναι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό ή τον δημόσιο τομέα, να είναι επιφορτισμένοι με το μεγάλωμα του παιδιού τους και να μην είναι αναγκασμένοι να το στέλνουν σε βρεφικό σταθμό επειδή είναι μισθωτοί σκλάβοι.

Καμία κυβέρνηση δεν θεσμοθέτησε άδεια τουλάχιστον ενός χρόνου με αποδοχές σε εργαζόμενους γονείς στον ιδιωτικό τομέα, καμία κυβέρνηση δεν θέλησε να σκεφτεί να δώσει γενναίο επίδομα σε άνεργους νέους γονείς χωρίς προϋποθέσεις. Καμία κυβέρνηση δεν έκανε και δεν θα κάνει κάτι για το θέμα, γιατί το ζητούμενο για το κράτος είναι να διαιωνίζει και να εξελίσσει το σύστημα εκμετάλλευσης. Οι διάφορες καμπάνιες για το λεγόμενο δημογραφικό πρόβλημα και τα άθλια συνέδρια για την εξάλειψη της υπογεννητικότητας για το «καλό του έθνους», ουσιαστικά γίνονται για να εφοδιαστεί το σύστημα εκμετάλλευσης με νέους σκλάβους. Κάντε, λοιπόν, παιδιά και πρόβλημά σας πως και σε τι περιβάλλον θα τα μεγαλώσετε, πρόβλημά σας αν έχετε χρόνο ή όχι για τα παιδιά σας, γιατί υπάρχει ένα ολόκληρο κρατικό σύστημα διαπαιδαγώγησης που θα περνάει αρκετό χρόνο μαζί τους. Από τους πρώτους μήνες ζωής θα τα συντροφεύουν δομές, υπηρεσίες, δραστηριότητες, σχολεία και φροντιστήρια και δεν πειράζει, ας λέτε και ας νομίζετε πως τα παιδιά είναι δικά σας, ούτως άλλως τα ίδια λέτε και νομίζετε για την ζωή σας, πως σας ανήκει!

Τα χρόνια περνούν και η ζωή χάνεται μέσα από τα χέρια μας, στο τρέξιμο για τα προς το ζην και για την επιβίωση που στρεβλά μας πλασάρουν για ζωή. Όσο υπάρχει κράτος και μισθωτή σκλαβιά τόσο όλα θα είναι στρεβλά και ανάποδα. Αν θέλουμε να διατηρήσουμε την ανθρωπινότητά μας, την ελεύθερη φύση μας και να χαιρόμαστε με ό,τι έχει αξία, τότε ο αγώνας ενάντια στις στρεβλώσεις που δημιουργεί το κράτος, ενάντια στην μισθωτή σκλαβιά, στο σύστημα των «αναγκών» και των αναγκών, πρέπει να είναι συνεχής και ανελέητος, σε κάθε ανάσα.

Ας μην είμαστε αέρας στον μύλο της εξουσίας, μόνο θύελλα που αφήνει μύλους ξεδοντιασμένους, χωρίς πανιά.

Ανυπόλυτος

 ------------------------------------------------------------------------------------

Κωνσταντίνος Αργυρίου

Θάνατος βρέφους στην Άρτα...

Οι ηθικοί υποκριτές, χωρίς δεύτερη σκέψη θα αναθεματίσουν τον εγκληματικά αμελή πατέρα.

Οι ενοχικοί γονείς ταυτιζόμενοι με το συμβάν, θα νιώσουν ενοχές για πράξεις ή παραλείψεις σε σχέση με το δικό τους παιδί.

Οι αγχώδεις και φοβικοί τρέμουν στη σκέψη ότι θα μπορούσε να συμβεί και σε αυτούς.

Οι σε άκρατο βαθμό λογικοκρατούμενοι, οι της άτεγκτης και "στεγνής" λογικής, θα εκφράσουν το αδιανόητο και ασύλληπτο της πράξης του πατέρα από τον νου.

Οι εμφορούμενοι από το αίσθημα παντοδυναμίας, θα απορούν πώς μπορεί να συμβεί το χάσιμο του ελέγχου σε μια τέτοια περίπτωση.

Οι ενσυναισθητικοί, μπαίνοντας στη θέση του τραγικού πατέρα θα νιώσουν την οδύνη και των δύο γονιών.

Δυστυχώς στην αφύσικη ζωή που ζούμε, στον αλλοτριωμένο κόσμο μας, ο κατάλογος των συνδρόμων μακραίνει.

"Σύνδρομο του ξεχασμένου μωρού", λέγεται επιστημονικά και μπορεί να συμβεί και στον πιο υπεύθυνο γονέα.

Τα σύνδρομα δεν ξεπηδάνε από το πουθενά, μόνο από μια ατομική ευθύνη , αλλά " φυτρώνουν" σε έναν νοσηρό κοινωνικό χώρο που παράγει άγχος, φόβο και επισφάλειες.

Το συγκεκριμένο πρόκειται για μια απώλεια λειτουργικής μνήμης ανθρώπων που βιώνουν εξοντωτικούς αγχώδεις ρυθμούς ζωής. Ανθρώπων που αισθάνονται ότι είναι ασήμαντα γρανάζια σε μια απάνθρωπη μηχανοποιημένη κοινωνία.

------------------------------------------------------------------------------------- 

 Δημήτρης Κ. Τζανακάκης 

Κάνω μία διακοπή γιατί θέλω να πω κάτι: Τραγωδία στην Άρτα. Ο τραγικός πατέρας θέλει να δώσει τέλος στη ζωή του, το ίδιο και η τραγική μάννα. Οφείλουμε να τους δώσουμε την αγκαλιά μας, την αγάπη μας, την συμπαράσταση μας, την αλληλεγγύη μας. Θα ζουν και οι δυό τους μια ζωή με τύψεις. Ίσως ποτέ δεν θα καταφέρουν να ισορροπήσουν.

Μην τους πυροβολούν λοιπόν, οι όποιοι ..“τέλειοι”, υποκριτές της δεκάρας και φαρισαίοι, κομπλεξάρες, μικροαστοί, κακομοίρηδες της σφαλιάρας και της ροχάλας! Ο υπεύθυνος για τον θάνατο του παιδιού αυτού που δεν πρόλαβε να δει την καλημέρα της ζωής είναι το ΑΘΛΙΟ ΚΡΑΤΟΣ που έχει κάνει ζόμπι τους ανθρώπους με τα άγχη και τα βάσανα που μας φορτώνει… Αναλογιστείτε όλοι την κατάσταση που με χίλιους τρόπους και χίλιες μεθοδεύσεις έχουν οδηγήσει τους ανθρώπους τα καθάρματα που υπηρετούν το Σύστημα, που διαφεντεύουν τον τόπο και ξεζουμίζουν το λαό, πλουτίζουν και ζητούν και την ψήφο μας οι τρισάθλιοι κηφήνες!… (Έχετε φτιάξει δημόσιους βρεφονηπιακούς σταθμούς ρε τσογλάνια για τα παιδιά ή τα έχετε αρπάξει όλα με τους Πετσοπάτσηδες, τους Χατζησουπιάδες και τους Κούληδες; Kωλόπαιδα…)…

Συμπαραστέκομαι στους τραγικούς γονείς! Αυτοί που τους λιθοβολούν ας το βουλώσουν! Καλύτερα να μη μιλούν καθόλου… Αν μπορούν -που πολύ αμφιβάλλω- όλοι και όλες αυτοί και αυτές που κουνούν το δάχτυλο και θέλουν με ευκολία να λιντσάρουν τον τραγικό πατέρα η και τη μάννα, και που αύριο θα πάνε να ψηφίσουν αυτό το ανάλγητο και απάνθρωπο Σύστημα της ΜΗΔΕΝΙΚΗΣ κοινωνικής φροντίδας και πολιτικής, αν μπορούν ας αναλογιστούν τη δική τους ευθύνη που ακριβώς με την ψήφο τους, με την λευκή εξουσιοδότηση που δίνουν στα καθάρματα που κυβερνούν από συστάσεως του γελοίου ελληνικού κράτους-παράγκα, του κράτους του κομπραδόρικου καπιταλισμού, ας αναλογιστούν λοιπόν τη δική τους ευθύνη!

Συμπαραστέκομαι στους τραγικούς γονείς!, παρότι δεν είμαι γονέας… Κάνε κουράγιο και κράτα τη σκέψη σου όρθια τραγικέ πατέρα, το ίδιο και εσύ τραγική μάννα… Δεν φταίτε εσείς… (Ελπίζω οι δικαστές αύριο να σταθούν σε στοιχειώδες επίπεδο ανθρωπιάς και δικαιοσύνης…)

-Δ.Τζ.