ενδείξεις - αντενδείξεις





πρός τό δεῖν οὕτω



Όλα τα θέματα πρός τό δεῖν οὕτω



Προηγούμενα εὕσημον λόγον δῶτε








Ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος για τον Κωνσταντίνο Καβάφη - ο “λίθος ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες”, που “ούτος εγεννήθη εις κεφαλήν γωνίας".

αναρτήθηκε από : tinakanoumegk on : Σάββατο 29 Απριλίου 2023 0 comments

 

Ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος για τον Κωνσταντίνο Καβάφη (29 Απριλίου 1963 – 29 Απριλίου 1933) (*)


«(…) Τον πολεμήσαν οι παλαμικοί - αλλά καταποντίστηκε κι ο ίδιος ο Παλαμάς. Τον ειρωνεύτηκαν οι μαλλιαροί – αλλά κανείς τους δεν διαβάζεται πιά. Τον αγνόησαν οι πανεπιστημιακοί - σήμερα όμως διδάσκεται σε όλα τά πανεπιστήμια του κόσμου. Τον χτύπησαν οι διάφοροι ηθικολόγοι – σήμερα όμως όλοι παραδέχονται την ηθική σημασία της ποίησής του. Τον είπαν φρούτο της αστικής παρακμής οι κομμουνιστές – στο τέλος όμως αναγκάστηκαν να τον παραδεχτούν. Όσοι τον είδαν επηρεασμένοι από τον Φρόιντ, έμειναν με τις θεωρίες τους. Όσοι τον κουτσομπόλεψαν και τον διέσυραν, μείναν με την κακία τους. Όσοι απέδωσαν την άνοδό του στη διάδοση της ομοφυλοφιλίας, υπήρξαν το λιγότερο γελοίοι. Όσοι τον μεταποίησαν σε αριστερό, υπήρξαν πλαστογράφοι και προκρούστες. Όσοι τον βάλαν δίπλα τον Σεφέρη και Ελύτη, φυτέψανε κισσούς πλάι στο δέντρο.
Μισό αιώνα μετά τον θάνατο του, πού οφείλεται αυτή η επιβίωση; Οφείλεται, νομίζω, στο πολυδιάστατο ταλέντο του. Με το ταλέντο αυτό ο Καβάφης μπόρεσε να αξιοποιήσει το πάθος του -μπόρεσε να δει στοχαστικά τη μοίρα του ανθρώπου και την ιστορία- μετέδωσε ένα μήνυμα αξιοπρέπειας -υπήρξε επαναστάτης ποιητής, χωρίς να καταφύγει σε ευρωπαϊκά μανιφέστα- ήταν πρωτότυπος (ο μόνος στην ποίησή μας) γιατί ήξερε να σκάβει μέσα του, όταν οι άλλοι μαϊμούδιζαν ξένους τρόπους. Μπόρεσε να εκφράσει την ηθική αγωνία, όχι μόνο του εαυτού του και του καιρού του, αλλά προπάντων της δικής μας εποχής.
Μισό αιώνα μετά τον θάνατο του, ο Καβάφης καλπάζει. Για την Ελλάδα είναι πλέον ο μεγάλος ποιητής, που συγχωνεύει την παράδοση με το μοντέρνο. Για τον κόσμο είναι ισάξιος με Ρίλκε, Απολλιναίρ, Μαγιακόβσκι, Πάουντ, Έλιοτ, Λόρκα. Είναι η μεγάλη παρηγοριά για όλους τους αδικημένους. Είναι το μεγάλο χαστούκι για όλους τους κατεστημένους. Είναι το μεγάλο παράδειγμα για όσους αγωνίζονται να μη λυγίσουν. Είναι το μεγάλο πρότυπο για όσους έβαλαν την ποίηση πάνω από τα πάθη τους. Είναι ο “λίθος ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες”, που “ούτος εγεννήθη εις κεφαλήν γωνίας».

(*) Το κείμενο αυτό του Ντίνου Χριστιανόπουλου δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Χάρτης», τεύχος 5/6 (Απρίλιος 1983), με τίτλο «Η επιβίωση του Καβάφη».


ΑΠΟ ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ FB:
Vaggelis Kainourgios
Μόνο για την άποψη που εκφράζει για τον Παλαμά, θα διαφωνήσω.
  • Μου αρέσει!
  • Απάντηση
  • 4 ημ.
  • Βασίλης Στοϊλόπουλος
    Vaggelis Kainourgios Σχετικά για το θέμα «Παλαμάς και Καβάφης» από τον Θ. Μουσόπουλο (*)
    « …… Το 1926, και ενώ υπήρχαν στην Αλεξάνδρεια διαμάχες όσων υποστήριζαν τον Καβάφη και όσων υποστήριζαν τον Παλαμά, σε περιοδικό της Αλεξάνδρειας σε μια συνέντευξή του ανάμεσα στα άλλα ο Παλαμάς λέγει: «Πιστεύω να μην του λείπει η σοφία … Μα για ποιητής;… Δεν ξέρω, ίσως να κάμνω λάθος… Μάλλον για ρεπορτάζ μοιάζουν τα γραφτά του, λες και φροντίζει να μας δώσει ρεπορτάζ από τους αιώνες!… Μα ας είμαστε δίκαιοι. Είναι μερικά από τα σημειώματά του αυτά που πάνε να μοιάσουν σκίτσα ιδεών, που πρόκειται να γίνουν καλά τραγούδια. Μα που ο εργάτης των τ’ αφήνει μόνο σε σχέδια…».
    Οι διατυπώσεις αυτές, πετσοκομμένες, διαδίδονταν και άναβαν «φωτιές». Έτσι στα 1928 ο Παλαμάς σε κείμενό του χαρακτηρίζει τον Καβάφη «ιδιόρρυθμο, καινοτρόπο» και καταλήγει «Τα έργα του Καβάφη, στίχος, γλώσσα, έκφραση, μορφή και ουσία, μου φαίνονται σημειώματα που δεν ημπορούν ή που δεν καταδέχονται να γίνουν ποιήματα». ….»
    Εκεί διαβάζουμε και τη σχετική επισήμανση του Νάσου Βαγενά: «΄Ολα τα στοιχεία δείχνουν ότι ο Καβάφης ήθελε να αναγνωριστεί ως ο κύριος ανταγωνιστής του Παλαμά. Αλλά και ο Παλαμάς από το 1920 και μετά θα έπρεπε στον Καβάφη να έβλεπε και όχι στον Σικελιανό το αντίπαλο ποιητικό δέος. ΄Οπως και να έχει το πράγμα, ο λιγότερο ανήσυχος για την μετά θάνατον τύχη του έργου του θα πρέπει να ήταν ο Καβάφης. Βαθύτερος μελετητής της ανθρώπινης φθοράς, θα πρέπει να ένιωθε ότι ο ειρωνικός λόγος που με τόσο μόχθο κατόρθωσε να δημιουργήσει θα μετρούσε περισσότερο στην «τράπεζα του μέλλοντος» απ’ ό,τι ο λυρικός λόγος του Παλαμά».
    ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΑΙ ΚΑΒΑΦΗΣ - Sparmatseto
    SPARMATSETO.GR
    ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΑΙ ΚΑΒΑΦΗΣ - Sparmatseto
    ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΑΙ ΚΑΒΑΦΗΣ - Sparmatseto
    • Μου αρέσει!
    • Απάντηση
    • 4 ημ.
  • Vaggelis Kainourgios
    Ναι, γνώριζα αυτή την διαμάχη. Απλά, θεωρώ ότι ο Παλαμάς έδωσε πολλά, κι ότι ο Χριστιανόπουλος κάπως τον αδικεί.
    • Μου αρέσει!
    • Απάντηση
    • 4 ημ.
    • Τροποποιήθηκε
    • Μου αρέσει!



Ετικέτες: