«Το εκήρυξεν ο θείος Όμηρος προ ετών τρισχιλίων:
Είς οιωνός άριστος!…
Αλλά τις έβαλεν εις πράξιν την συμβουλήν
του θειοτάτου αρχαίου ποιητού;
Εκ της παρούσης ημών γενεάς τις ημύνθη περί πάτρης;
οι εκ περιτροπής μητρυιοί
του ταλαιπώρου ωρφανισμένου Γένους;
Άμυνα περί πάτρης δεν είναι αι σπασμωδικαί,
κακομελέτητοι και κακοσύντακτοι επιστρατείαι,
ουδέ τα σκωριασμένης επιδεικτικότητος θωρηκτά.
Άμυνα πετρί πάτρης θα ήτο
η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών,
η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις,
η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και του πιθηκισμού,
του διαφθείραντος τὸ φρόνημα
καὶ ἐκφυλίσαντος σήμερον τὸ ἔθνος,
καὶ ἡ πρόληψις τῆς χρεοκοπίας.
Τις ημύνθη περί πάτρης;
Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων;
Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια.
Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.
Καὶ σήμερον, νέον ἔτος ἄρχεται.
Καὶ πάλιν τί χρειάζονται οἱ οἰωνοί; Οἰωνοὶ εἶναι τὰ πράγματα.
Μόνον ὁ λαὸς λέγει: «Κάθε πέρσι καλύτερα».
Ἂς εὐχηθῶμεν τὸ ἀρχόμενον ἔτος
νὰ μὴ εἶναι χειρότερον ἀπὸ τὸ ἔτος τὸ φεῦγον.
---------------------Οιωνός, Πρωτοχρονιά 1896
--------------------Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Δημοσιεύθηκε πριν 125 χρόνια, την 1η Ιανουαρίου 1896,
στην εφημερίδα «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ».
Προηγήθηκε, 1893, το «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Τρικούπη.
Το επόμενο έτος 1897 είχαμε τον ατυχή πόλεμο μέ την Τουρκία, και στη συνέχεια επεβλήθη ο διεθνής οικονομικός έλεγχος (ΔΟΕ).
Οι Μεγάλες Δυνάμεις εγκατέστησαν υπαλλήλους τους
που εισέπρατταν για λογαριασμό των ξένων τραπεζών
μέρος από τά έσοδα των κρατικών μονοπωλιακών επιχειρήσεων.
Πρωθυπουργός της Ελλάδας 1895 - 1897 ο Θεόδ. Δηλιγιάννης, υπεύθυνος της πτώχευσης του 1893 και του ΔΟΕ 1898.
Δεν άλλαξε τίποτε σ’ αυτό τον τόπο…
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Αποσπάσματα από:
"Οι χαλασοχώρηδες" (1892),
"Αποκριάτικη νυχτιά" (1892),
"Οι Κανταραίοι" (1908)
Η πλουτοκρατία ήτο, είναι και θα είναι,
ο μόνιμος άρχων του κόσμου,
ο διαρκής Αντίχριστος.
Αύτη γεννά την αδικίαν, αύτη τρέφει την κακουργίαν,
αύτη φθείρει σώματα και ψυχάς.
Αύτη παράγει την κοινωνικήν σηπεδόνα.
Αύτη καταστρέφει κοινωνίας νεοπαγείς. (...)
Ανέκαθεν τα αξιώματα ήσαν αγοραστά!
Και αφού η επάρατος πλουτοκρατία είναι άφευκτον κακόν,
κατά ποίον τρόπον θ’ αποκτώνται τα αξιώματα; (...)
Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί,
εκατάστρεψαν το έθνος, ανάθεμά τους.
Κάψιμο θέλουν όλοι τους!
Τότε σ’ εξεθέωναν οι προεστοί κ’ οι ‘γυφτοχαρατζήδες’,
τώρα σε ‘αθεώνουν’ οι βουλευταί κ’ οι δήμαρχοι.
Αυτοί που είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα,
τους έταζαν ‘φούρνους με καρβέλια’,
δώσαντες αυτοίς ουχί πλείονας των είκοσι δραχμών μετρητά,
και παρακινήσαντες αυτούς να εξοδεύσουν απ’ τη σακκούλα τους
όσα θέλουν άφοβα, διότι θα πληρωθούν μέχρι λεπτού,
σύμφωνα με τον λογαριασμόν, όν ήθελαν παρουσιάσουν.
Το τέρας το καλούμενον “επιφανής” τρέφει την φυγοπονίαν,
την θεσιθηρίαν, τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν,
την εις τους νόμους απείθειαν.
Πλάττει αυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων,
στοιχείων φθοροποιών, τα οποία τον περιστοιχίζουσι,
παρασίτων, τα οποία αποζώσιν εξ αυτού. (...)
Και μεταξύ δύο αντιπάλων μετερχομένων την αυτήν διαφθοράν,
θα επιτύχη εκείνος
όστις ευπρεπέστερον φορεί το προσωπείον
κι’ επιδεξιώτερον τον κόθορνον»
-----Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Σαν να μην πέρασε μια μέρα, σ’ αυτό τον τόπο…
