ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΛΟΥΤΡΑΚΙΟΥ- ΠΕΡΑΧΩΡΑΣ-ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΔΩΡΩΝ: Αυτοδιοικητική ομάδα ανοιχτών οριζόντων - Η ύπαιθρος, η γαστρονομία, η οικονομία της θάλασσας και των ιαματικών πηγών. (γράφει ο ΝΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ)

1. Από τον Καποδίστρια στον Κλεισθένη.

Το ψευδοκράτος των Αθηνών από το 1998 μέχρι το 2018, έφερε τρία νομοσχέδια αυτοδιοικητικά. Θα τα ονομάσω "προϊόντα" παραγωγής τεχνοκρατών, χωρίς καμία ιστορική, πολιτισμική, γεωοικονομική και αυτοδιοικητική κουλτούρα και παιδεία. Τα βάπτισε και με ονόματα επιφανών της νεώτερης ιστορίας και της αρχαίας Αθήνας. Καποδίστριας Καλλικράτης, Κλεισθένης. Η αλήθεια είναι ότι: Αυτά τα είκοσι χρόνια έχουμε υποχώρηση, της δημοκρατίας, της οικονομικής δημοκρατίας, της ανεξαρτησίας και της αυτοτέλειας των ΟΤΑ. Λεηλασία πόρων και ανθρώπων σε όλο της το μεγαλείο.

Το κλειδί είναι η επιστροφή στην εκκλησία του Δήμου. Επιστροφή στην αγορά του λόγου.

 Επιστροφή στην πολιτική (άμεση) δημοκρατία, όπου οι επιλογές και οι στόχοι της σε τοπικό επίπεδο, θα πρέπει να βασίζονται σε μία ισχυρή πλειοψηφία και τοπική δημοκρατία που θα εξασφαλίζουν την οικονομική δημοκρατία και την τοπική αυτοδυναμία.

2. Τι θα μπορούσε να κάνει μια αυτοδιοικητική ομάδα ανοιχτών οριζόντων στον δήμο Λουτρακίου-Περαχώρας-Αγίων Θεοδώρων;

Ο νέος κύκλος προϋποθέτει μια νέα συμμαχία ανθρώπων με γνώσεις, πολιτιστική και πολιτισμική επάρκεια που θα καταγράψουν τη φυσιογνωμία, την ταυτότητα, τους πόρους, τον παραγωγικό ιστό του δήμου. Η αυτογνωσία, η μνήμη, η ερμηνεία  πως φτάσαμε ως εδώ, είναι προϋπόθεση ενός  βιώσιμου σχεδίου για την πόλη των νερών και τις δημοτικές ενότητες.

Πρώτο: Ένα προσκλητήριο στο κοινωνικό κεφάλαιο του δήμου, διασφαλίζοντας τη δυνατότητα της πολυφωνίας για το συνολικό σύστημα διακυβέρνησης, έτσι ώστε οι επιλογές και οι στόχοι της σε τοπικό επίπεδο να βασίζονται σε μία ισχυρή τοπική δημοκρατία.

Δεύτερο: Ένα συνέδριο με την συμμετοχή των πολιτών, των φορέων και του Ελληνικού Πανεπιστημίου που θα αναδείκνυε, στο σύνολο του τον φυσικό, πολιτισμικό και αγροτικό πλούτο, των τόπων, της υπαίθρου και θα ιεραρχούσε τα βήματα  για τα επόμενα δέκα-είκοσι χρόνια.

Στο  Δήμο Λουτρακίου-Περαχώρας-Αγίων Θεοδώρων, η πυκνότητα των μνημείων, στο Λουτράκι, στο Ηραίο και τα Ίσθμια, το αγροτικό και φυσικό κεφάλαιο, και στις τρεις δημοτικές ενότητες, η θάλασσα, το ιαματικό και επιτραπέζιο νερό, τα τυπικά τοπικά προϊόντα είναι τα δικά μας συμβολικά κεφάλαια.

Είναι τα κλειδιά μιας άλλης ανάπτυξης και συμφιλίωσης του κορεσμένου και πλαδαρού παραλιακού μετώπου με την ενδοχώρα.

Ο δήμος τα επόμενα χρόνια, πρέπει να ανακτήσει την σχέση του με την ύπαιθρο, τον τόπο (Πίσια, Σχοίνος, Περαχώρα, λίμνη βουλιαγμένης, Άγιοι Θεόδωροι, Ηραίο, Γεράνεια, υδροφόρος ορίζοντας, Ισθμός, Ίσθμια, παραλιακό μέτωπο).

Το δόγμα, ήλιος-θάλασσα-οικοδομή -εμφιαλωμένο νερό και χαμηλής ποιότητας υπηρεσίες στον ιαματικό θεραπευτικό τουρισμό, κρίνεται σήμερα ανεπαρκές για να αντιμετωπίσει τις μεγάλες, σύγχρονες προκλήσεις που αφορούν την ανάπτυξη, την απασχόληση, το περιβάλλον, την ποιότητα ζωής.

3. Η ύπαιθρος, η γαστρονομία, η οικονομία της θάλασσας και των ιαματικών πηγών.

Τα Γεράνεια, το σύνορο του Λουτρακίου της Περαχώρας και των Αγίων Θεοδώρων, μπορεί να γίνει, ένας ακόμη πόλος ανάπτυξης. Ένα εργαστήριο περιβαλλοντικής μελέτης σε συνδυασμό με τις εξορμήσεις αναψυχής και θρησκευτικού τουρισμού.

Η ύπαιθρος, τα αγροτικά διαμερίσματα πρέπει να αποκτήσουν μια νέα παραγωγική φυσιογνωμία. Η οικονομία της υπαίθρου, η αγροτική οικονομία, η τοπική γαστρονομία, τα τοπικά, τυπικά προϊόντα, είναι το μέλλον ενός νέου αγροτοδιατροφικού μοντέλου ανάπτυξης, βιωσιμότητας και οικονομικής αυτοδυναμίας.

Τα παραδοσιακά γλυκά της περιοχής κάποτε ταξίδευαν σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σκεφτείτε τι θα μπορούσε να πετύχει μια έξυπνη τοπική αυτοδιοίκηση, σε συνεργασία με τους επιχειρηματίες της περιοχής και τους νέους, σήμερα, που επιστρέφει η γεύση στη παράδοση και στα τυπικά-τοπικά προϊόντα.

Το Λουτράκι θα μπορούσε να αναδειχθεί ως ένα διεθνές κέντρο ανάδειξης της τοπικής γαστρονομίας. Μια σχολή γαστρονομίας-ζαχαροπλαστικής, θα ήταν η αρχή να συνδεθεί το ιστορικό brand name της λουτρόπολης, με τους έλληνες και ξένους επισκέπτες μας. Θα είχε, πολλαπλασιαστικά οφέλη για τον δήμο και την ευρύτερη περιοχή.

Κανένα αναπτυξιακό τουριστικό μοντέλο δεν είναι βιώσιμο χωρίς την ένταξη της τοπικής γαστρονομίας.

Η οικονομία της θάλασσας και των νερών τα τελευταία χρόνια προσέφερε ελάχιστα στο τοπικό εισόδημα. Οι ιαματικές πηγές, ο θεραπευτικός τουρισμός έμεινε στάσιμος. Τα weekends, έχουν αξία αν ο επισκέπτης αποκτά συνείδηση, συνδέεται με τον προορισμό του και τις παραδόσεις της περιοχής.

Το ιαματικό νερό σε άλλες χώρες έγινε παγκοσμιοποιημένο δερμοκαλλυντικό φαρμακευτικό προϊόν (l’oreal, vichy κ.α). Έχει γράψει ο Ηρόδοτος και ο Ιπποκράτης για τις ευεργετικές ιδιότητες των ιαματικών λουτρών, έχει γράψει ο Ξενοφών για τα δικά μας λουτρά, τις θέρμες.

Ο Δήμος σε συνεργασία με την Ελληνική και διεθνή ιατρική επιστημονική κοινότητα, τον σύνδεσμο ιαματικών πηγών, τον ευρωπαϊκό σύνδεσμο, θα μπορούσε να αναδείξει το Λουτράκι  σε διεθνές κέντρο ενημέρωσης και τόπο παραγωγής δερμοκαλλυντικών προϊόντων.

Η πρόκληση είναι μπροστά μας. Είναι το στοίχημα του νέου ιστορικού κύκλου, ενός νέου ιστορικού στόχου για τις τοπικές κοινωνίες, την αειφόρο ανάπτυξη.