Προηγούμενα εὕσημον λόγον δῶτε
Α. Εδώ κρίνεται ο ανθρωπισμός κομμάτων και πολιτών, η ηθική ευθύνης τους απέναντι στην κοινωνία. Η απουσία ενδιαφέροντος για αυτούς που το σύστημα τους εξαιρεί από την Κοινωνία είναι το μέγα ιδεολογικό επίτευγμα: ο καθένας για την πάρτη του, η ατομική ευθύνη, ο συντεχνιασμός, το εγώ και το δικό μου. Β.1. Οι κοινωνίες και οι κοινότητες συγκροτούνται σε πεδία κοινών νοημάτων. Η απουσία νοήματος κοινής ζωής (υπεροχή της ‘’ατομικής ευθύνης’’ – βολέματος), αποκλείει την δημιουργικότητα, την σκέψη, την θέληση για αλλαγές. 2. Κυριαρχεί μια αντίληψη αλλοτριωμένη του «κατοικώ». Είναι η απουσία τοπικής ταυτότητας, η έλλειψη ολιστικής προσληπτικής ικανότητας, που η κυριαρχία ενός ωφελιμισμού, με έμφαση σε μια πτυχή που το νόημα της ζωής δεν έχει προεκτάσεις κοινωνικής εμπειρίας. 3. Δεν υπάρχουν αυτοδιοικητικές ομάδες με μνήμη, ερμηνεία και σχέδιο για τον τόπο τους, για τον δήμο τους, για την περιφέρεια. Αυτός είναι και σημαντικός λόγος κοινωνικής, οικονομικής και πολιτισμικής υστέρησης, αφού δεν μπορούν να ανατρέψουν την εξαίρεση της υπαίθρου και να την εισάγουν σε εθνικές στρατηγικές. 4. Δεν υπάρχει δημόσιος λόγος, δημόσιος χώρος διαλόγου, ώστε να συζητηθούν οι πραγματικές και ιεραρχημένες ανάγκες της κοινωνίας.
