Ήταν μέρες τραγικής επιβεβαίωσης, μάλλον, παρά ενίσχυσης του αισθήματος ασφάλειας αυτές που ζήσαμε πρόσφατα κατά την επίσκεψη της Αμερικανίδας ΥΦΕΞ Βικτώριας Νούλαντ στην Ελλάδα.

Γράφει η

Κρινιώ Καλογερίδου

   Επιβεβαίωσης της συνεξάρτησης των εθνικών ζητημάτων που αντιμετωπίζουμε στα ελληνοτουρκικά με την ζημιογόνα πρόσδεσή μας στο νατοϊκό άρμα και την αμερικανική γεωπολιτική, η οποία ρίχνει νερό στον μύλο των τουρκικών αξιώσεων σε βάρος των συμφερόντων του Ελληνισμού.

   Η ”αγγελιοφόρος” των ΗΠΑ ήρθε για να ζητήσει ωμά τον αφοπλισμό των ελληνικών νησιών του Αιγαίου και της Κύπρου. Να μας κάνει γνωστό ότι στους ενεργειακούς σχεδιασμούς Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ θα συμπεριλαμβάνεται και  η Τουρκία και να μας ενημερώσει για την ενίσχυση του περιφερειακού ρόλου της και την ανάγκη για ”συνεκμετάλλευση” με αυτήν του φυσικού αερίου Ελλάδας και Κύπρου.

 Κερασάκι στην τούρτα των έξωθεν αποφάσεων που ελήφθησαν για μας χωρίς εμάς ήταν η απόπειρα που ακολούθησε της επίσκεψής της για νομιμοποίηση μέσω της ελληνικής Βουλής της ουκρανικής πολιτοφυλακής  του ΑΖΏΦ  από τον Ουκρανό Πρόεδρο Ζελένσκι.

   Η σπουδή του να ”ξεπλύνει” την ακροδεξιά στρατιωτική μονάδα εθελοντών πεζικού της χώρας του βάζοντας εκπρόσωπό της να μιλήσει στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ήταν συνέχεια της πρόθεσης που είχε εκδηλώσει προ εβδομάδος (σε συνέντευξή του στο αμερικανικό FOX News) για την αναγνώριση της συμβολής του υπερεθνικιστικού Τάγματος στην υπεράσπιση της Ουκρανίας, μολονότι αυτό υιοθετεί τις απόψεις του Χίτλερ περί Αρίας φυλής, όπως και άλλες ιδέες απ’ την ναζιστική λειψανοθήκη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

 Έτσι, όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός χειροκροτούσε όρθιος τον Ουκρανό Πρόεδρο συμπαρασύροντας την πλειάδα των βουλευτών του (πλην των Καραμανλή-Σαμαρά που αποχώρησαν μαζί απ’ την αίθουσα της Ολομέλειας), κάλυπτε ο απόηχος των χειροκροτημάτων του και τους ΑΖΩΦίτες , για να αποδειχθεί τελικά ότι όχι μόνο δεν είμαστε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, αλλά — από κοινού με τους αδελφούς μας Κυπρίους — είμαστε οι ”χρήσιμοι ηλίθιοι” αυτής, που εξευτελίζονται.

   Συμπεριλαμβάνω στον εξευτελισμό που υπέστη ο Ελληνισμός και την Κύπρο, γιατί κατά την ομιλία Ζελένσκι στο Κυπριακό Κοινοβούλιο – με το που επιχείρησε η Πρόεδρός του να αναφερθεί στην τουρκική εισβολή σε αντιστοιχία με τη ρωσική στην Ουκρανία, διακόπηκε μαγικά απ’ τους Ουκρανούς η απευθείας σύνδεση με το πρόσχημα του τεχνικού προβλήματος που προέκυψε.

 Έτσι η δήλωση Σαμαρά ”Μεγάλο λάθος‘‘ πήρε γενικότερη διάσταση, αφού όχι μόνο στηλίτευσε τη ντροπή που υπέστη ο Ελληνισμός με τα όσα διαδραματίστηκαν, αλλά και την επιθετική στάση του πρωθυπουργού έναντι της Μόσχας. Τη γενικότερη αντιρωσική πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη, δηλαδή, η οποία απέβλεπε σ τα εύσημα των Αμερικανών.

   Αυτή είναι η κατάντια των πολιτικών ηγεσιών του Ελληνισμού. Ηγεσιών άβουλων και ετεροκατευθυνόμενων, ανίκανων να υπερασπιστούν με πολιτική αυταπάρνηση τα εθνικά μας συμφέροντα που τείνουν να χαθούν παρασυρμένα απ’ τα συμφέροντα των Μεγάλων και την γεωπολιτική ρευστότητα της εποχής μας.

   Οι ηγέτες μας, προφανώς, έχουν μπερδέψει τον ρόλο των συμμάχων με εκείνων των αποικιοκρατών του μακρινού παρελθόντος. Αλλιώς δεν εξηγείται η τυφλή πρόσδεσή μας στο άρμα της υπερατλαντικής υπερδύναμης η οποία εκπέμπει φιλοτουρκικά, έστω και αν της έχουμε δώσει Γη και  Ύδωρ.

   Δεν εξηγείται το γεγονός ότι διαιωνίζεται η παρακμιακή πορεία μας, ο εκφυλισμός της δημοκρατίας, της Παιδείας και των πατρογονικών αξιών μας. Η απουσία εμπνευσμένων θρησκευτικών και πολιτικών ηγεσιών, η ανυπαρξία ικανών αυτοδιοικητικών και η ύπαρξη απολιθωμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών στην Ελλάδα.

   Δεν εξηγείται το γεγονός ότι έχουμε κάνει εθνική μας πολιτική την ζημιογόνα για την πατρίδα μας και αποτυχημένη ”κατευναστική” πολιτική της υποταγής και της απεμπόλησης των εθνικών μας δικαίων. Την πρόκριση των ξένων συμφερόντων έναντι των Ελληνικών και την μετατροπή των ηγετών μας σε θεραπαινίδες των της αθηναϊκής ελίτ και των ξένων ποδηγετών μας.

   Δεν εξηγείται η ζημιογόνα για τα συμφέροντα Ελλάδας και Κύπρου επιθετική στάση της κυβέρνησης κατά της Ρωσίας (που συνοδεύτηκε απ’ την αποστολή στρατιωτικού υλικού στην Ουκρανία), με το ανόητο σκεπτικό ότι θα μας επιβραβεύσουν οι δυτικοί σύμμαχοι σε περίπτωση τουρκικής απειλής σε βάρος της χώρας μας ή της Μεγαλονήσου.

   Κάτι που επέσυρε την οργή της Ρωσίας (η ένταση και διάρκεια της οποίας θα φανεί μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα), με αποτέλεσμα να μας εντάξει στις εχθρικά διακείμενες χώρες που συμμετέχουν στις κυρώσεις εναντίον της, σε αντίθεση με την Τουρκία η οποία — αν και είναι χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ — παρέμεινε ουδέτερη και δεν ψήφισε τις κυρώσεις σε βάρος της.

   Πέραν αυτού, με τον διαμεσολαβητικό ρόλο που ανέλαβε ο Ταγίπ Ερντογάν στην ουκρανική κρίση, η χώρα του βγήκε απ’ την απομόνωση, αναβαπτίσθηκε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και απέβαλε μαγικά το στίγμα του εισβολέα-κατακτητή, με συνέπεια να αρθούν όλες οι απαγορεύσεις σε βάρος της και να αναβαθμιστεί γεωπολιτικά και διπλωματικά σε αντίθεση με την Ελλάδα.

   Την Ελλάδα η οποία, ενώ είχε τη χρυσή ευκαιρία να καταγγείλει στα διεθνή forum την Τουρκία γιατί 48 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή το ’74 εξακολουθεί να κατέχει το βόρειο τμήμα της Κύπρου μένοντας ατιμώρητη, της έδωσε άφεση αμαρτιών δια του Έλληνα πρωθυπουργού.

   Αν τώρα σε όλα αυτά προσθέσουμε το γεγονός ότι όσο πιο υποτακτικοί και πειθήνιοι είναι οι ηγέτες μας στις υποδείξεις δυτικών συμμάχων (βλ. Αμερικανών και Γερμανών) τόσο περισσότερο τους δίνουμε το δικαίωμα να μας πιέζουν να υποκύψουμε στις απαιτήσεις της Τουρκίας, θα έχουμε διαμορφώσει το παζλ της δεινής θέσης στην οποία βρισκόμαστε.

   Κι αυτό γιατί αρνούνται να καταλάβουν οι ηγεσίες μας ότι ΔΕΝ ενδιαφέρει τους ”Μεγάλους” η προστασία της εδαφικής μας ακεραιότητας. Γι’ αυτό και αδιαφορούν για τους κινδύνους που ελλοχεύουν γι’ αυτήν σε περίπτωση αφοπλισμού των νησιών μας.

   Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να διαλύσουν κάθε πιθανότητα προσέγγισης της Ελλάδας με τη Ρωσία για λόγους γεωστρατηγικής πολιτικής. Κι αυτό το έχουν ήδη πετύχει χάρη στην πολιτική Μητσοτάκη.

   Την πολιτική του πρωθυπουργού ο οποίος ”κατάφερε”  με το αντιρωσικό μένος, την επιθετικότητά του έναντι της Ρωσίας (η οποία δεν προκάλεσε εθνική ζημιά στον Ελληνισμό, όπως οι άλλοι για τους οποίους κόπτεται) να προκαλέσει την πλήρη διάρρηξη των σχέσεων της Ελλάδας μαζί της.

   Κι αυτό δεν του το ζήτησε κανείς απ’ την πλειοψηφία των Ελλήνων οι οποίοι δυσανασχετούν φανερά ή κρυφά με τη στάση του. Δεν του ζήτησε κανείς να μην καταδικάσει τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αφού η εθνική εμπειρία μάς παραπέμπει αναγκαστικά στην Κύπρο και την τουρκική εισβολή το ’74…

   Δεν του ζήτησε κανείς να μην κρίνει ως καταδικαστέα τη ρωσική εισβολή ως γενόμενη σε βάρος ενός ανεξάρτητου κράτους. Αυτό που ήθελε ο καθένας και όλοι μαζί οι Έλληνες ήταν να υπενθυμίσει στη Δύση ότι ο Τούρκος ειρηνοποιός–διαμεσολαβητής στην Ουκρανική κρίση, ήταν ο εισβολέας Αττίλας που αιματοκύλησε την Κύπρο το ’74. Αυτός που εδώ και 48 χρόνια κατέχει το 40 % της Επικράτειάς της, διατηρεί τον στρατό κατοχής και εποικίζει τα Κατεχόμενα.

   Η πλειοψηφία των Ελλήνων ήλπιζε να διαφυλάξει ο πρωθυπουργός τις ελληνορωσικές και ρωσοκυπριακές σχέσεις σαν αντίβαρο στην ευφυή στάση του Ερντογάν ο οποίος — παρ’ όλο που η Τουρκία είναι χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ — συμπεριφέρεται ως ηγέτης ανεξάρτητης χώρας αποδεικνύοντας με την άρνησή του να συνυπογράψει τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας ότι δεν είναι κύμβαλο αλαλάζον των Δυτικών.

   Γι’ αυτό άλλωστε και οι τελευταίοι τον λογαριάζουν. Αρκεί να θυμηθούμε ότι ξεπάγωσαν την προμήθεια οπλικών συστημάτων από την Τουρκία, ενώ οι Αμερικανοί ακύρωσαν για χατίρι της τον αγωγό East Med (αντ’ αυτού θα μεταφέρεται φυσικο αέριο με LNG), τής δίνουν τα 40 F-16 block 70 που είχε ζητήσει και της υπόσχονται αναβάθμιση 80 παλιών F-16 μολονότι ο Ερντογάν αρνήθηκε να στείλει στην Ουκρανία τους S-400, την ίδια στιγμή που ο Μπλίνκεν περιμένει την επίσκεψη Τσαβούσογλου στην Ουάσινγκτον στις 18 Μαἴου).

   Με δεδομένα αυτά, θα υποστούμε την ”Νέμεση Πούτιν” σε βάρος των εθνικών συμφερόντων μας λόγω της διπλωματικής ανεπάρκειας και της εξάρτησης των εκπροσώπων της εξουσίας από τους ”Μεγάλους”. Αυτούς που εκδηλώνουν την αγάπη και την προστασία τους ζητώντας να κάνουμε πιο… προσβάσιμα στους Τούρκους τα νησιά μας.

   Με δεδομένα αυτά, και συνυπολογίζοντας τη στροφή της Ουάσιγκτον προς την Άγκυρα (χωρίς η τελευταία να κάνει ούτε μισό βήμα πίσω στο θέμα των προκλήσεων σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο και χωρίς να υποστείλει τη σημαία της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων), οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι τα χειρότερα για μας και την Κύπρο είναι μπροστά μας.

   Κι αυτό δεν το λέω ούτε αυθαίρετα, ούτε κινδυνολογικά. Αρκεί να θυμηθούμε, ειδικά για την τελευταία περίπτωση, πως — κατά σύντομη παραμονή της στην Κύπρο η ΥΦΥΠΕΞ των ΗΠΑ Βικτώρια Νούλαντ — ήρθε σε επαφή με τον ηγέτη του ψευδοκράτους Ερσίν Τατάρ, τον οποίο αποκάλεσε ”Πρόεδρο” αναγνωρίζοντας ως τετελεσμένα τα τραγικά συμβάντα του ’74!

   Άλλη μια τραγική επιβεβαίωση του γεγονότος ότι η ψυχρότητα στις σχέσεις Αμερικής –Τουρκίας δεν υφίσταται, κι ας υπογράψαμε με την πρώτη την πολυδιαφημισμένη από την κυβέρνηση ”Ελληνοαμερικανική συμφωνία” (που αποδείχθηκε, τελικά, ”αδειανό πουκάμισο” των εθνικών  μας προσδοκιών).

   Ας της δώσαμε τη Λάρισα τη Σούδα, το Στεφανοβίκειον, την Αλεξανδρούπολη, τη Γη και το Ύδωρ μας για αμερικανικές βάσεις, σε περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη για τα εθνικά θέματα, με μονομερείς αξιώσεις εκ μέρους της Τουρκίας στο Αιγαίο, όπως η νέα παράνομη Νavtex που εξέδωσε πρόσφατα για την μεγάλη περιοχή (σε διεθνή και ελληνικά  χωρικά ύδατα) μεταξύ Σκύρου-Χίου και Λέσβου και την μικρότερη μεταξύ των δύο τελευταίων νησιών μας …