Ο ΑΝΘΡΩΠΟΤΥΠΟΣ HOMO SYRIZEUS ΣΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΕΡΙΚΛΗ ΜΕΝΟΥΝΟΥ – Η ΠΡΟΣΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΜΦΟΡΤΟΥ ΚΕΝΟΥ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΗΝ ΟΥΓΙΑ «ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ».
Ο Περικλής Μενούνος επέστρεψε. Με σχόλιό του στην σελίδα μου. Με μία αυτοπεποίθηση ηγέτη έμφορτου φανατισμού και φίλαθλου ακολουθητισμού επανεμφανίστηκε. Ξέχασε τα περασμένα διαμειφθέντα.
Θαυμάζω τον ΣΥΡΙΖΑ και τους δυναμικούς διανοητές του. Αντιπροσωπευτικός τύπος ο Π. Μ. ο οποίος κρίνει, κατακρίνει, λοιδωρεί και αναθεματίζει, αντιγράφει και επικολλά αναρτήσεις άλλων. Η παραγωγή συλλογισμών, διανοητική του παραγωγή δεν υπάρχει. Από όποιο πόστο και αν πέρασε άφησε μόνο το βάρος του στην καρέκλα.
Επανεμφανίστηκε και σε ανάρτησή μου σχολίασε με το υψηλής αισθητικής διανοητικό του κατόρθωμα: « Periklis Menounos
Ντροπή, σοβαρέψου και κοιταξου στον καθρέφτη.»
Άναρθρα επιτεύγματά του.
Τον ενημερώνω ότι κοιτάζω, αυτά που μου μετέδωσαν αυτοί που αγωνίστηκαν για την ελευθερία, οι γονείς μας, οι πρόγονοι, οι δάσκαλοί μου – του ήθους και της γνώσης – την κλασική παιδεία και τα μεγάλα διανοητικά επιτεύγματα του Πολιτισμού. Εγώ κοιτάζομαι στον καθρέπτη φυσικώ τω τρόπω, αλλά κοιτάζω και παίρνω ό,τι καλύτερο από τον καθρέπτη της κληροδοτημένης σκέψης άλλων.
Πριν είχα σημειώσει στον αγαπημένο φίλο Θ. Ν. κάτι, που ο Π. Μ. δεν τα έλαβε υπόψη του.
Σε αυτά που του είχα «καταμαρτυρήσει» σε προηγούμενη λογομαχία και όχι συζήτηση, γιατί εκεί είχε κατεβάσει το επίπεδο, δεν θα επανέλθω. Την άποψή μου για αυτόν μονολεκτικά την έχω εκφράσει ανοιχτά και απέναντί του χρόνια πριν με λέξη που δεν γράφεται εδώ. Γιατί ασχολείται με κάποιον, που γνωρίζει ποια εκτίμηση έχει για αυτόν; Μόνο μελετώντας βιβλία, όπως στο «η χρησιμότητα των βλακών στον δημόσιο βίο», ή στο «περί βλακείας», ή στο «οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας» μπορεί να εξηγηθεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στην περιοχή (και γενικώς) δεν φημίζεται για μια αξιόλογη πολιτικά κομματική βάση. Αναρωτήθηκα πώς δέχθηκε σε αυτήν την κατάσταση ανύπαρκτου κομματικού προσώπου να είναι γραμματέας ένας πανεπιστημιακός, ο Χ. Κασίμης. Σε ένα κόμμα τηλεοπτικού εκμοντερνισμού χωρίς σχέση και πρωτοβουλίες μέσα στην κοινωνία. Είναι ο Π. Μ. μια μονάδα αντιπροσωπευτική αυτού του ανύπαρκτου πολιτικού στάτους. Δεν νομίζω κάποιος μέσα σε αυτούς να παρατήρησε το χαμηλό επίπεδο και να σήμανε αλάρμ. Να μπορέσουν να βάλουν μπρος, να ορίσουν κάποιες συντεταγμένες παρεμβάσεων και κοινωνικής συμπεριφοράς.
Για την κατάσταση των πραγμάτων παραθέτω δύο μόνο παραδείγματα:
1. Πριν αρκετά χρόνια μίλησε σε εκδήλωση, που διοργανώθηκε εδώ στο Ξυλόκαστρο από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο τότε πρύτανης του Γεωπονικού Λ. Λουλούδης. Δεν θα αναφερθώ στην δική μου παρέμβαση και τι ειπώθηκε εκεί αλλά στο τι έγραψε ο Λ. Λ. στα πολιτιστικά ένθετα της ΑΥΓΗΣ: έγραψε ότι βρήκε άσχετους τους συντρόφους του. Επίπεδο τοπικού πολιτικού προσωπικού στο οποίο μετέχει και ο Π. Μ.
2. Επειδή – κακώς – κάνω παραχωρήσεις, που δεν πρέπει, όταν δέχθηκα να μετάσχω στο ψηφοδέλτιο του Ν. Κατσούλα, η ΑΥΓΗ έγραψε ότι ήταν συνδιασμός του ΣΥΡΙΖΑ. Αναστάτωση, μετρήσεις πολιτικού κόστους, έφτασα στο σημείο την απάντηση στην ΑΥΓΗ να την γράψω εγώ, γιατί ήθελε «τρόπο» και απευθύνθηκαν σε μένα. Που την θεωρώ μια εφημερίδα εγνωσμένης αριστεροκαπηλείας – ασχέτως αν δημοσιογραφούν και άνθρωποι κύρους, όπως ο θεατροκριτικός Λ. Πολενάκης. Δεν μπορούσαν να γράψουν για να λέμε την αλήθεια μια «ημιδιάψευση». Επίπεδο τοπικού πολιτικού προσωπικού στο οποίο μετέχει και ο Π. Μ.
Δεν θα προχωρήσω και σε άλλα στοιχεία και δεν θα παρουσιάσω εκτενώς τα παραπάνω τρία γεγονότα, που δείχνουν την κατάσταση των πραγμάτων, που δηλώνουν και ανατρέφουν την απουσία, βουβότητα, αμάθεια και ξηρασία που στέγνωσε κάθε δημιουργικό πνεύμα.
Αριστερή ρεκλάμα σήμερα δεν αρκεί. Να σοβαρευτεί ο Π. Μ. και να αισθάνεται ντροπή, γιατί ο άκριτος ακολουθητισμός είναι η προδιαδικασία φασισμού. Όταν ήμουν φοιτητής τέτοιες περιπτώσεις τις λέγαμε σοσιαλφασισμό. Το λίπασμα του φασισμού είναι ο άκριτος λόγος και η απαιδευσία.
ΕΠΕΙΔΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΓΚΕΦΑΛΑΙΩΣΩ:
Α. Δεν αναφέρομαι συνολικά για το πρόσωπο κανενός παρά μόνο κρίνω τις ιδέες του. Έχω υποχρέωση να απαντώ σε όσα μου χρεώνουν αδίκως.
Β. Με αφορμή τις δυο λέξεις του Π. Μ. έγραψα για τον ΣΥΡΙΖΑ. ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΕΚΤΡΕΦΕΤΑΙ Η ΤΥΦΛΟΤΗΤΑ ΚΡΙΤΙΚΗΣ, Η ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΑΔΡΑΝΕΙΑ, Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΝΩΘΡΟΤΗΤΑ. Ταιριάζει αυτό που λέει ένας καθηγητής και πολιτικός Ιταλός: «εξετάζουν και παρατηρούν χωρίς να συμμετέχουν και συμμετέχουν χωρίς να εξετάζουν». Στο διαδίκτυο υποκαταστάθηκε η εκτόνωση του Π. Μ. με τρεις λέξεις. Είναι πλέον κεκτημένο ότι την κραυγή την θεωρούν μόχθο. Ως αρνητές του λόγου περιμένουν να έχουν κομματικό κέρδος. Αυτό είναι το μέγιστο της ιδεολογικής τους ωριμότητας: το συναξάρι αφορισμών.
Γ. Προτιμώ συνομιλία με ανθρώπους που διαφωνώ πολιτικά, αλλά που πράττουν σύμφωνα με ηθικές αξίες και διαλογική ευπιστία, με αυτούς που δεν είναι ψεκασμένοι με εξουσιαστικά αφηγήματα.
(Από το Ξυλόκαστρο, Γρηγόρης Κλαδούχος, 7 Δεκεμβρίου 2021)
