Κώστας Κουτσουρέλης
Στην είδηση ότι ένας επιδημιολόγος, ο Καρλ Λάουτερμπαχ, θα είναι ο νέος υπουργός υγείας της Γερμανίας, μου ήρθαν αυτόματα στον νου οι παλιοί στίχοι του Σαββόπουλου:
Τα όνειρά σου μη τα λες
γιατί μια νύχτα κρύα
μπορεί και οι φροϋδιστές
να 'ρθουν στην εξουσία
Ο Κλεμανσώ τον καιρό του είχε προειδοποιήσει, «ο πόλεμος», είχε πει, «είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε στα χέρια των στρατιωτικών». Και εννοούσε βέβαια ότι η πολιτική είναι εντελώς διαφορετική στο είδος της δραστηριότητα, ότι απαιτεί εντελώς ξεχωριστές δεξιότητες και αρετές από αυτές ενός εξειδικευμένου.
Για την ακρίβεια, η πολιτική είναι το ακριβώς αντίθετο της εξειδίκευσης, προϋποθέτει καθολική ανθρώπινη πείρα, ευρύ αισθητήριο κοινωνικό και ψυχολογικό, προορατικότητα και ευελιξία, τριβή με την καθημερινότητα, πολυπραγμοσύνη και φιλοπεριέργεια, προπάντων όμως τον, τόσο σπάνιο φαίνεται, κοινό νου. Η πολιτική είναι φρόνηση, είναι σοφία. Και η σοφία εκ φύσεως δεν ειδικεύεται.
Σήμερα, δεν ακούει κανείς. Οι ειδήμονες έχουν μασκαρευτεί σε πολιτικούς και τα αποτελέσματα φυσικά είναι ανάλογα. Από τις τέχνες ώς την οικονομία, παντού κυβερνούν Fachidioten, άνθρωποι βιωματικά άτριφτοι, μονότροποι και μονομερείς, παρωπιδοφόροι της ειδικότητας, θιασώτες της μιας και μόνης αλήθειας - πού καιρός και πού μυαλό να διαπιστώσουν ότι η αλήθεια είναι πάντα πληθυντική...
Ο Τζωρτζ Στάινερ έχει αφιερώσει μερικές καλές γελοιογραφικές σελίδες σ' αυτόν τον ανθρωπότυπο, του πανεπιστημιακού ιδίως ξερόλα, που διεκδικεί τον ύπατο λόγο για πράγματα που, ακριβώς λόγω της ειδίκευσής του, αδυνατεί να δει σφαιρικά, να τα σταθμίσει και να τα εντάξει στα κοινωνικά τους συμφραζόμενα. Όλη η ιστορία, από τον "αποκλείεται να συμβεί" Α' Παγκόσμιο Πόλεμο" ώς την "ούτε μία στο εκατομμύριο" κρίση του 2008-2010, δεν είναι παρά ένα τεράστιο νεκροταφείο προβλέψεων ειδημόνων, που διαψεύστηκαν παταγωδώς, όχι όμως προτού προκαλέσουν με τις "γνώσεις" τους απίστευτα δεινά.
Δεν ξέρω τι ψάρια θα πιάσει ο συμπαθής Λάουτερμπαχ, αν πέραν του επιδημιολογικού του πτυχίου έχει και στοιχειώδες τάλαντο πολιτικό. Το εύχομαι πάντως όσο τίποτε, διότι οι δικοί μας φωστήρες είναι περίπου βέβαιο ότι θα σπεύσουν να τον μιμηθούν, όπως κάνουν δυο χρόνια τώρα για ό,τι μας έρχεται, τρομάρα μας, από τη φωτισμένη Ευρώπη. Καλού καλού όμως, εκτός από την ευχή ας κάνουμε και καμιά προσευχή, παραφράζοντας και πάλι Σαββόπουλο:
«Του θεού η χάρη μάς φυλάει απ' τους εξπέρ...»
