Το ΝΠΔΔ “Ηλίας Κατσούλης με τους 61 καταστατικά αναφερόμενους και προβλεπόμενους σκοπούς στους τομείς κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης (35), υγείας (5), παιδείας (2), πολιτισμού (9), αθλητισμού (6) και περιβάλλοντος (4) αποτελεί ενα σημαντικό μέσο για την άσκηση δημοτικών πολιτικών. Αποτελεί επίσης ένα “βήμα” που θεωρητικά του παρέχεται η δυνατότητα για την ύπαρξη μιας ανεξάρτητης και αυτοδύναμης βάσης και φωνής. Δυστυχώς και για διαφόρους λόγους δεν κινείται αλλά ούτε και καλλιεργείται μια τέτοια κατεύθυνση. Μια βασική αδυναμία αποτελεί το γεγονός οτι έχει μηδενική διοικητική, μηχανογραφική, οικονομική και κτιριακή υποδομή. Τυπικώς μόνο, του αντιστοιχεί το προσωπικό των παιδικών σταθμών, των ΚΑΠΗ και των καθηγητών του Ωδείου. Η κυρίαρχη αντίληψη στις τοπικές κοινωνίες είναι ότι ασχολείται με τις καλοκαιρινές πολιτιστικές εκδηλώσεις. Μια αιτία για αυτό είναι ότι δεν έχει καταστεί δυνατή η εφαρμογή της διεύρυνσης των αρχών διαφάνειας και δημοσιότητας στη λειτουργία του. Συνεχίζεται έτσι να χειραγωγείται από την εκάστοτε δημοτική αρχή και η πολιτική του να υποκαθίσταται από αυτήν και τους/-τις αντίστοιχους/ -ες δημοτικούς/-ες αντιπροέδρους . Το θέμα της αυτοδυναμίας, της υποκατάστασης και της ενίσχυσής του δεν έχει αποτελέσει ποτέ θέμα συζήτησης στα δημ. συμβούλια και δείχνει να μην απασχολεί κανέναν.
Από πλευράς μου κατατέθηκαν οι εξής προτάσεις :
Η δημιουργία ανεξάρτητης ιστοσελίδας που να αφορά το ΝΠΔΔ. Υλοποιήθηκε η κατασκευή της αλλά το περιεχόμενο της ιστοσελίδας κινείται στο επίπεδο μιας τυπικής πληροφόρησης χωρίς να περιλαμβάνει την έννοια μιας δημοτικής διαδραστικότητας. Κανείς δημότης δεν γνωρίζει το ποιός λέει τι και τι ευρύτερα συζητείται στις συνεδριάσεις του ΔΣ του.
Η δημιουργία δημοτικού πολιτιστικού μητρώου. Η πρόταση αυτή στηρίζεται στη θέση ότι για να ασκήσεις πολιτικές που σχετίζονται με τον πολιτισμό πρέπει να γνωρίζεις το ποιοι είναι οι πολιτιστικοί σου πόροι, διαφορετικά δεν μπορείς να αξιοποιήσεις την όποια εσωτερική δημοτική δυναμική. Η πρόταση αυτή παρότι έτυχε ομοφωνίας δεν έτυχε υλοποίησης.
Η δημιουργία και η υλοποίηση για την καθιέρωση ενός διεθνούς φεστιβάλ γλυπτικής. Η πρόταση αυτή στηρίζεται στην άποψη ότι ο Δήμος πρέπει να αποκτήσει μια ταυτότητα όπως και ορισμένοι πρωτοπόροι άλλοι δήμοι (βλ. Καλαμάτα-χορός, Τρίκαλα-καινοτομία κλπ). Η ταυτότητα αυτή μπορεί να συνδεθεί με την ελληνική αρχαιότητα και η κληρονομικότητα του κορινθιακού ρυθμού παραλλήλως να αποτελέσει ένα θέμα προς εξέλιξη. Ορισμένοι ευηθείς έσπευσαν να ταυτίσουν την πρόταση με μια άλλη που είχε κατατεθεί προ 15ετίας από τον τότε πολιτιστικό σύλλογο Σαρανταπηχιώτικων για την εκεί δημιουργία αλσυλλίου γλυπτικής. Όμως η πρόταση για το διεθνές φεστιβάλ γλυπτικής κινείται σε διαφορετικό επίπεδο. Η στόχευση είναι η αναζήτηση δημοτικής ταυτότητας και τα παρελκόμενα οφέλη. Για παράδειγμα το βασικό υλικό θα μπορούσε να είναι ο ντόπιος πωρόλιθος και οι δημιουργίες που θα προέκυπταν θα μπορούσαν να διοχετεύονται και να κοσμούν στα δημοτικά κοινοτικά διαμερίσματα αλλά και ο “πευκιάς” θα μπορούσε να αναπλαστεί και να αναβαθμιστεί και όχι να αντιμετωπίζεται ως “τοτέμ”. Η τύχη της πρότασης παρότι έτυχε ομοφωνίας αγνοείται ως προς την υλοποίησή της!
Η κατάργηση της οργανικής θέσης ΤΕ Φυσικοθεραπείας και η παροχή δωρεάν αντιστοίχων υπηρεσιών από τοπικούς ιδιωτικούς φορείς ή φυσικά πρόσωπα στις κατηγορίες ευπαθών δημοτών και σε όλους τους τραυματίες αθλητές όλων αναγνωρισμένων τοπικών σωματείων. Η πολιτική αυτή στόχευε στον εσωτερικό εκσυγχρονισμό των δομών, στη βελτίωση και αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών και στην μείωση της υπάρχουσας δημοτικής δαπάνης. Η πρόταση αυτή παρότι έχει κατατεθεί από τον Ιούλιο του 2021 δεν έτυχε μέχρι σήμερα συζήτησης.
Με δεδομένη την υποκατάσταση των ρόλων, όλες οι ανωτέρω προτάσεις δεν έτυχαν ουσιαστικής στήριξης και συζήτησης σε επίπεδο Δημοτικού Συμβουλίου είτε λόγω δειλίας, είτε λόγω διαφορετικών αντιλήψεων, είτε λόγω μη ενασχόλησης.
Προσωπικά πιστεύω στη συλλογική λειτουργία σ΄ ένα πλαίσιο κανόνων και αρχών. Επιπλέον πιστεύω ότι η συμμετοχή στα κοινά σημαίνει ενασχόληση με τα κοινά. Αντιλαμβάνομαι ότι στο υπάρχον πλαίσιο αυτό δεν υφίσταται και η νοοτροπία την οποία ασπάζομαι απέχει από τη σημερινή πρακτική. Η έννοια της συλλογικότητας δείχνει να έχει εξαϋλωθεί. Η καλλιέργεια της μη ενασχόλησης με τα κοινά σε παρόντα χρόνο και της εναπόθεσης όλων των δημοτικών ζητουμένων για το τελευταίο τρίμηνο προ των εκλογών είναι βαθύτατα οπισθοδρομική γιατί τοποθετεί στον ενδιάμεσο των εκλογών χρόνο την κοινωνία στη δημοτική απάθεια και την μη συμμετοχή ευνοώντας τελικώς το ομιχλώδες και ιδιοτελές τοπίο -σχετικά με τις επιλογές προ της κάλπης-, με αποτέλεσμα το ατομικό συμφέρον να υπερίπταται πρωταγωνιστικά και κυρίαρχα σε σχέση με το κοινωνικό όφελος.
Αδυνατώ να συνεχίσω από τη θέση του μέλους του ΔΣ του ΝΠΔΔ και της δημοτικής επιτροπής διαβούλευσης ως μέρος μιας κυρίαρχης αντίληψης που υπηρετεί το: «έτσι βολεύει».
Με διαπίστωση την ύπαρξη ενός απέραντου περιθωρίου για βελτίωση ας ελπίσουμε σε νέες και διαφορετικές συμπτώσεις του μέλλοντος ……..
(*): Δημότης Δήμου Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης
