Με αρκετή καθυστέρηση έφθασε το τεύχος του ιταλικού περιοδικού L΄Εspresso. Δείτε το ρεπορτάζ
της Bianca Senatore για το νέο κλειστό
και ελεγχόμενο κέντρο κράτησης προσφύγων για 3000 άτομα στην Σάμο.
Λίγα από την τετρασέλιδη παρουσίαση: Μοιάζει με φυλακή αλλά στην επίσημη
παρουσίαση – με παρόντες τους εκπροσώπους Αθήνας και Βρυξελλών - προβλήθηκε ως
μεγάλο πρωτοποριακό σχέδιο για την Ευρωπαϊκή φιλοξενία. Δεν υπάρχει ούτε ένα δένδρο,
ούτε ένα υπόστεγο, μόνο παράγκες και τσιμέντο με διπλή περίφραξη σε δύο επίπεδα
με δρόμο μεταξύ τους για την κίνηση των αυτοκινήτων επιτήρησης.
Το 64% αυτών που μένουν στις δομές έχουν σκεφθεί να αυτοκτονήσουν.
Μαζί με αυτήν την δομή, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα κάνει αντίστοιχες σε Λέσβο,
Χίο, Λέρο και Κω με κόστος 276 εκατομμύρια συνολικά.
ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ μας χρειάζεται.
Απολαύσαμε τις τελευταίες
ημέρες την απληστία υποκρισίας, την ανακάλυψη Πασσιονάριας, την συνέχεια μιας
ορεξάτης αγωγής επιτήρησης στα προσφερόμενα αφηγήματα ανθρωπολογικών
τροποποιήσεων. Τί να πεις όταν η συμφιλίωση με το κρατικό έγκλημα καλά κρατεί, στην
Ελλάδα που δίδαξε πολιτισμό. Ζούμε την επιστροφή των στρατοπέδων συγκέντρωσης,
την τραυματική εμπειρία απαξίωσης του ανθρωπισμού. Εμπεδώνονται τα μαθήματα από
τους φαυλοκρατικούς κρατικοκομματικούς μηχανισμούς και από την απουσία πνευματικής
ηγεσίας.
Πώς δέχονται οι Έλληνες τα νησιά που ξεκίνησε η Ελληνική φιλοσοφία η Ευρώπη
να τα θεωρεί χώρους εγκλεισμού και να τα εξορίζει πέραν των συνόρων της, έξω
από τις ιδέες του Διαφωτισμού;
