Επιστολή της ΔΕΥΔΗΒ ( ΔΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΙΟΗΘΙΚΗΣ) προς την Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2021

Προς Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής

[email protected]

Θέμα: Υποχρεωτικός Εμβολιασμός-«Πιστοποιητικό Ανοσίας» ως Έμμεση Υποχρεωτικότητα σε Ιατρική Πράξη

Αξιότιμοι κύριοι/κυρίες,

Η Διεπιστημονική Ένωση Υπεράσπισης της Δημοκρατίας και της Βιοηθικής συστάθηκε τον Μάρτιο του 2021 προκειμένου να συνεισφέρει στον δημόσιο διάλογο μέσω επιστημονικών ερευνών, εκθέσεων και παρεμβάσεων για τα κρίσιμα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας και της βιοηθικής. Η ανάγκη αυτή έχει αναδειχθεί από την ίδια την κοινωνία και την ανησυχία των πολιτών για τις απειλές άρσης της συναίνεσης σε ιατρική πράξη (απειλές που έχουν ήδη υλοποιηθεί στην περίπτωση των υποχρεωτικών αυτοδιαγνωστικών τεστ και του «Διαβατηρίου Ανοσίας»), καθώς και για την επαπειλούμενη επιβολή υποχρεωτικών εμβολιασμών, η οποία είναι δηλωμένη πρόθεση της κυβερνησης.

Στο πλαίσιο αυτό, επιθυμούμε να σας αναφέρουμε τον προβληματισμό μας σχετικά με τις υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις, και ειδικότερα όσον αφορά τις ανεπίτρεπτες κάθε είδους διακρίσεις μεταξύ των πολιτών καθώς και τα εργασιακά και άλλα προβλήματα που ήδη εμφανίζονται μέσω άτυπων ή μη εκβιασμών των πολιτών για να εμβολιαστούν. 

Α) Ο κανόνας της ενημερωμένης συναίνεσης σε ιατρική πράξη

Στον χώρο της ιατρικής επιστήμης κυριαρχεί ως υπέρτατη αρχή το αδιαπραγμάτευτο και πανανθρώπινο αξίωμα σύμφωνα με το οποίο «η βούληση του ασθενούς είναι ο υπέρτατος νόμος» (voluntas aegroti suprema lex) που ως ηθική επιταγή διαχρονικής αξίας και σπουδαιότητας χαρακτηρίζει το σύνολο των ιατρικών πράξεων και καθορίζει τα θεμιτά όρια της ιατρικής παρέμβασης στην ζωή και στην υγεία των ανθρώπων. Αυτός ο κανόνας αποτυπώνεται με σαφήνεια τόσο στην εγχώρια όσο και στην διεθνή έννομη τάξη, και είναι καθολικός και απόλυτος: «Ο ιατρός δεν επιτρέπεται να προβεί στην εκτέλεση οποιασδήποτε ιατρικής πράξης χωρίς την προηγούμενη συναίνεση του ασθενή» (Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας, Ν.3418/2005, άρθρο 12 § 1. Η μόνη εξαίρεση σε αυτό είναι οι κατεπείγουσες περιπτώσεις (άμεσος κίνδυνος για τη ζωή) και η αυτοκτονία (§ 3).

Η αρχή αυτή της συναίνεσης δεν έχει εξαίρεση σε κανένα νομικό κείμενο, και φυσικά ισχύει και για τα παιδιά – όπου τη συναίνεση την δίνει ο γονιός. Το ζήτημα αυτό έχει απασχολήσει και την Επιτροπή σας, σχετικά με την απαίτηση προσκόμισης βιβλιαρίου εμβολιασμού κατά την εγγραφή στο σχολείο. Στη σύσταση1 της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής τον Μάιο του 2015 διαβάζουμε: «Η Επιτροπή κρίνει, ειδικότερα, ότι η παρακολούθηση του προγράμματος της υποχρεωτικής εκπαίδευσης δεν μπορεί να εξαρτάται από τον όρο εμβολιασμού, αφού τότε η συμμόρφωση προς μια δημόσια υποχρέωση θα προϋπέθετε την παραίτηση από την άσκηση θεμελιώδους δικαιώματος». Για το ίδιο θέμα έχει αποφανθεί και ο Συνήγορος του Παιδιού το 2013 κρίνοντας τον υποχρεωτικό εμβολιασμό ως προϋπόθεση εγγραφής στο σχολείο αντισυνταγματικό2.

Η μέριμνα για την μη υποβολή των πολιτών σε υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις δεν είναι νομοθετικά και κοινωνικά ξεπερασμένη: σχετική διάταξη έρχεται να επιβεβαιώσει την ισχύ της το 2018, ενώ είχαν ήδη εκδηλωθεί προβληματισμοί για τις παγκόσμιες επιδημίες: «οποιαδήποτε απόφαση αντίθετη με τις διατάξεις του N. 3418/2005 [Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας] είναι άκυρη. Αν στη λήψη των αποφάσεων αυτών έχουν συμμετάσχει ιατροί, υπέχουν πειθαρχικές ευθύνες» (Ν. 4512/2018, άρθρο 338).

Το Σύνταγμα της Ελλάδος υπερασπίζεται με θετικό τρόπο τόσο το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση των πολιτών όσο και την ατομική και δημόσια υγεία. Ειδικότερα το δικαίωμα στην υγεία αποτυπώνεται σε δύο άρθρα του Συντάγματος. Άρθρο 5 §5: «Καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας και της γενετικής του ταυτότητας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία κάθε προσώπου έναντι των βιοϊατρικών παρεμβάσεων». Άρθρο 21 §3: «Το Κράτος  μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων». Αυτό το άρθρο αφορά την υποχρέωση του Κράτους να παρέχει στους πολίτες του όλα όσα προβλέπονται σε ένα σύγχρονο και δημοκρατικό κράτος προκειμένου να μεριμνούν οι ίδιοι για την υγεία τους, πρόκειται δηλαδή για μία θετική μέριμνα και όχι για διατάξεις που νομιμοποιούν τον περιορισμό άλλων δικαιωμάτων των πολιτών, και μάλιστα θεμελιωδών.

Σε διεθνές επίπεδο, όλα τα ανωτέρω θεμελιώνονται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Καταρχάς, η Σύμβαση ΟΒΙΕΔΟ (πλήρης τίτλος: Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας του ατόμου σε σχέση με τις εφαρμογές της βιολογίας και της ιατρικής), η οποία κυρώθηκε από την Ελληνική Πολιτεία με τον Ν. 2619/1998 (ΦΕΚ Α΄ 132) και έχει την υπερνομοθετική ισχύ που ορίζει το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, προβλέπει ότι «Επέμβαση σε θέματα υγείας μπορεί να υπάρξει μόνον αφού το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δώσει την ελεύθερη συναίνεσή του, κατόπιν προηγούμενης σχετικής ενημέρωσής του» (άρθρο 5).

Τα ίδια προβλέπει και η Παγκόσμια Διακήρυξη για την Βιοηθική και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα της UNESCO, που μάλιστα αναφέρει ότι, η συναίνεση κοινότητας ή/και του αρχηγού της δεν υποκαθιστά την ατομική συναίνεση (άρθρο 6 §3).

Στην Διακήρυξη της Λισαβόνας, που εκδόθηκε από την Παγκόσμια Ιατρική Ένωση, ορίζεται ότι ο ασθενής, αφού ενημερωθεί για την κατάσταση της υγείας του, έχει το δικαίωμα να συμφωνήσει με την θεραπεία που του προτείνεται ή να διαφωνήσει με αυτήν και να μην την αποδεχθεί, και ως εκ τούτου κατοχυρώνεται ρητώς το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του ασθενούς ως απόρροια της ανθρώπινης υποστάσεώς του, σύμφωνα με το οποίο μπορεί να αποφασίζει ο ίδιος αποκλειστικά για την υγεία του. Παρομοίως και ο Κώδικας της Νυρεμβέργης που περιλαμβάνει ένα σύνολο αρχών και κανόνων ηθικής ιατρικής δεοντολογίας, ο οποίος έχει ενσωματωθεί στο άρθρο 7 του Διεθνούς Συμφώνου των Ηνωμένων Εθνών για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και έχει κυρωθεί από την Ελληνική Πολιτεία με τον νόμο 2462/1997.

Σας ενημερώνουμε ότι, η αρχή της συναίνεσης είναι τόσο βασική και απαραβίαστη ώστε το Συμβούλιο της Επικρατείας επικύρωσε3 απόφαση του Εφετείου για την αποζημίωση συγγενών λόγω ψυχικής οδύνης ύψους 400.000 ευρώ στην οικογένεια θανόντος σε δημόσιο νοσοκομείο. Με την απόφαση 252/2020, το ΣτΕ ερμηνεύει το άρθρο 5 της Σύμβασης του Οβιέδο και αποδέχεται την αιτιώδη συνάφεια της παράλειψης ενημέρωσης και συνακόλουθης έλλειψης συναίνεσης του ασθενούς και του θανάτου του με το αιτιολογικό ότι: «Ο θεράπων ιατρός, κατά παράβαση νόμιμης υποχρέωσής του, παρέλειψε να ενημερώσει τον ασθενή ως πρός τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της θεραπευτικής μεθόδου που εφαρμόστηκε τελικώς σε σχέση με άλλες μεθόδους που υφίστανται για την ίδια ασθένεια, ώστε ο τελευταιος να παράσχει την έγκυρη συναίνεσή του… Επομένως τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα ότι δεν υφίσταται νόμιμη υποχρέωση του θεράποντος ιατρού να παρέχει την κατά τα ανωτέρω πλήρη ενημέρωση του ασθενούς και ότι η παράλειψη  ενημέρωσης δεν μπορεί να αποτελέσει, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, πρόσφορη αιτία του θανάτου του ασθενούς πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμα».

Είναι σαφές ότι, οποιοσδήποτε εκτελεί κι εφαρμόζει αποφάσεις και διατάξεις κατά παράβαση του Συντάγματος και των Διεθνών Κανόνων, της Ιατρικής Δεοντολογίας και των υφιστάμενων νόμων, υπόκειται σε έλεγχο τόσο ποινικώς όσο και αστικώς. Αυτό ισχύει και για όσους εκτελούν παράνομες εντολές και αποφάσεις – δια πράξεως ή δια παραλείψεως.

Β) Ανθρώπινα Δικαιώματα και ιατρικές παρεμβάσεις

Το Σύνταγμα της Ελλάδος θεσπίζει στο άρθρο 2 §1: «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας». Πρόκειται για μία από τις τρεις Βασικές Διατάξεις με τις οποίες ξεκινά, και δεν ορίζει καμία εξαίρεση ή προϋπόθεση που να την θέτει υπό αίρεση. Πρόκειται για μία «υπερ-αρχή» που κυριαρχεί σε όλο το φάσμα του Δικαίου και καταδεικνύει την καθολική κυριαρχία και τήρησή της επί οποιασδήποτε αντίθετης ρύθμισης ή συμπεριφοράς, ιδιωτικής ή κρατικής.

Στη Σύμβαση Οβιέδο αναφέρεται στο Άρθρο 1: «τα συμβαλλόμενα μέρη θα προστατεύουν την αξιοπρέπεια και ταυτότητα όλων των ανθρώπινων όντων και θα εγγυηθούν σε όλους, χωρίς διακρίσεις, τον σεβασμό της ακεραιότητας και άλλα δικαιώματα και θεμελιώδεις ελευθερίες σε σχέση με τις εφαρμογές της βιολογίας και της ιατρικής». Η προτεραιότητα του ανθρώπου στο πλαίσιο της ανάπτυξης της ιατρικής και της έρευνας αναδεικνύεται με τον πιο απόλυτο τρόπο στο Άρθρο 2: «τα συμφέροντα και η ευημερία του ανθρώπου υπερέχουν έναντι αυτών της κοινωνίας και της επιστήμης» («The interests and welfare of the human being shall prevail over the sole interest of society or science»)!

Η θεμελίωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εποχή αποτελεί ρητή δέσμευση των κοινωνιών ότι δεν θα αφήσουν να επαναληφθεί η θηριωδία εναντίον του πολιτισμού και η αποκτήνωση του ανθρώπου. Ο Κώδικας της Νυρεμβέργης αντανακλά ακριβώς αυτό το μεταίχμιο: τη μετάβαση από τον Πόλεμο στην Ειρήνη, από τη χρήση των ανθρώπων ως πειραματόζωα στον απόλυτο σεβασμό της ζωής, της αξιοπρέπειας και της αυτοδιάθεσης.

Γ) Συμμετοχή σε πείραμα

Επιπροσθέτως στα παραπάνω, που αφορούν τα εμβόλια καθώς και ΚΑΘΕ ΙΑΤΡΙΚΗ ΠΡΑΞΗ γενικώς (όπου ιατρική πράξη είναι η κάθε πράξη σχετική με την υγεία, όπως οι διαγνωστικές και παρακλινικές εξετάσεις, ακόμη και η συνταγογράφηση (άρθρο 1, § 1,2,3 του Ν. 3418/2005), επιπλέον λόγοι συνηγορούν κατά της υποχρεωτικής διάθεσης των εμβολίων για την Covid-19. Όλοι οι νόμοι και διατάξεις που αναφέραμε ήδη ορίζουν επακριβώς τους όρους και τις προϋποθέσεις της συμμετοχής ανθρώπων σε ιατρικές έρευνες και πειράματα. Προφανώς στους όρους αυτούς αναφέρεται η συναίνεση, και μάλιστα ενημερωμένη, που μπορεί να αρθεί οποιαδήποτε στιγμή. Πέραν της συναίνεσης, όμως, υπάρχουν αυστηροί όροι για τη συμμετοχή ανθρώπων σε ιατρικά πειράματα, όπως για παράδειγμα η προηγούμενη επαρκής μελέτη σε ζώα.

Τα εμβόλια για την Covid-19 εμπίπτουν ακριβώς σε αυτή την κατηγορία: τα εμβόλια αυτά πήραν «άδεια υπό προϋποθέσεις» και «άδεια επείγουσας/έκτακτης χρήσης» στην ΕΕ και στις ΗΠΑ αντίστοιχα (Conditional Marketing Authorization και Emergency Use Authorization). Στην ιστοσελίδα4 της Pfizer, για παράδειγμα, αυτό δηλώνεται με σαφήνεια, ενώ υπάρχει και παραπομπή σε ενημερωτικό δελτίο5 σχετικά με το τι σημαίνει επείγουσα αδειοδότηση: σημαίνει ότι το εμβόλιο «δεν θεωρείται εγκεκριμένο, η χρήση του είναι ερευνητική και η αποτελεσματικότητα και ασφάλειά του δεν έχουν θεμελιωθεί»! Με απλά λόγια, και με τον πιο επίσημο τρόπο, τα εμβόλια αυτά θεωρούνται πειραματικά, και οι επίσημες μελέτες τους εκτιμάται6 από τις εταιρείες ότι θα ολοκληρωθούν το 2023.

Η ιδιαιτερότητα αυτών των εμβολίων έγκειται προφανώς στο ότι είναι καινούργια, αφορούν μιαν νέα ασθένεια για την οποίαν ακόμα η επιστήμη μαθαίνει, είναι αδοκίμαστα και οι κατεπείγουσες διαδικασίες έγκρισής τους (όπου εγκρίθηκαν) αφήνουν ενδεχόμενα κενά ασφαλείας. Μάλιστα, τα διαθέσιμα στην Ελλάδα εμβόλια χρησιμοποιούν τη νέα τεχνολογία mRNA, που είναι μια νέα τεχνολογία η οποία ως τέτοια δεν έχει εφαρμοστεί ξανά σε ανθρώπινα εμβόλια ώστε να είναι αναμενόμενες οι όποιες παρενέργειες θα έχουν και να έχουν εκτιμηθεί σωστά ως ανεκτές ή μη. Κατ’ αυτή την έννοια, όσοι εμβολιαστούν με αυτά, συμμετέχουν σε πείραμα πάνω σε μια εν πολλοίς δοκιμαστική τεχνολογία για έναν καινούργιο ιό.

Κι εδώ υπεισέρχεται μια πρόσθετη και εξίσου σημαντική παράμετρος ενάντια σε κάθε υποχρεωτικότητα προς εμβολιασμό: η μη-συναινετική συμμετοχή πολιτών σε ιατρικές έρευνες και πειράματα απαγορεύεται ρητώς. Το εμβόλιο για τον SARS–CοV-2 ειδικότερα εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία: τυχόν εξαναγκασμός των πολιτών με οποιονδήποτε τρόπο (νομική υποχρέωση, εκβιασμός, απάτη) να εμβολιαστούν μαζικά με ένα εμβόλιο σε πειραματική φάση τούς καθιστά πειραματόζωα. Αυτό απαγορεύεται ρητώς από κάθε συνθήκη και νόμο, όπως ήδη αναλύσαμε, και η απαγόρευση αυτή αποτελεί κατάκτηση των λαών μετά τα εγκλήματα των ΝΑΖΙ και τα πειράματα σε ανθρώπους που διενεργήθηκαν σε μαζική κλίμακα. Όπως προείπαμε, ο Κώδικας της Νυρεμβέργης θεσπίστηκε ως αποτέλεσμα της περιβόητης Δίκης των Ιατρών, όπου δικάστηκαν γιατροί οι οποίοι συμμετείχαν σε πειράματα πάνω σε ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων των περιπτώσεων αναγκαστικών στειρώσεων περίπου 3,5 εκατομμυρίων Γερμανών και Γερμανίδων που διενεργήθηκαν από το 3ο Ράιχ και τους συνεργάτες του.

Είναι προφανές ότι το παραπάνω επιχείρημα περί πειραματικότητας είναι απλώς πρόσθετο: η υποχρέωση σε ιατρική πράξη απαγορεύεται ούτως ή άλλως. Όμως, το αναφέρουμε για να επιστήσουμε την προσοχή σ’ εσάς, τους επιστήμονες της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής, για το γεγονός ότι, ακριβώς λόγω του πειραματικού χαρακτήρα των εν λόγω εμβολίων, όχι απλώς θα έπρεπε εξαρχής να μην έχει επιτραπεί καμία επίσημη τοποθέτηση περί υποχρεωτικότητας, αλλά και θα έπρεπε να έχει υπάρξει θεσμική παρέμβαση για το γεγονός ότι στους πολίτες δεν έχει παρασχεθεί καμία επίσημη ενημέρωση για τη συμμετοχή τους σε μία πειραματική φάση ενός ιατρικού σκευάσματος. Στα εμβολιαστικά κέντρα, για παράδειγμα, σε όσους προσέρχονται να εμβολιαστούν, οι ιατροί δεν τους το αναφέρουν καν. Αυτή η θεσμική παρέμβαση λοιπόν, σε γνωμοδοτικό τουλάχιστον επίπεδο, θεωρούμε πως είναι αρμοδιότητα της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής και οφείλει να γίνει πάραυτα.

Επίσης, για κάθε ιατρικό σκεύασμα υπάρχει η Κίτρινη Κάρτα, δηλαδή μια διαδικασία καταγραφής των παρενεργειών. Αυτή πραγματοποιείται σε κάθε χώρα και οφείλει να γίνεται για κάθε ιατρικό σκεύασμα, πόσο μάλλον για σκευάσματα που δεν πληρούν ακόμη τις προϋποθέσεις πλήρους αδειοδότησης: η καταγραφή των παρενεργειών είναι ουσιώδης για τον έλεγχο της ασφάλειας και αποτελεσματικότητας των εμβολίων. Στην Ελλάδα, οι εμβολιασθέντες δεν ενημερώνονται για την υποχρέωσή τους αυτή, αλλά δεν το γνωρίζουν και αρκετοί ιατροί και νοσηλευτές: στα εμβολιαστικά κέντρα δεν έχει δοθεί κεντρική οδηγία από το Υπουργείο Υγείας για το τόσο σημαντικό αυτό ζήτημα, ενώ αντιθέτως παρατηρείται και καταγγέλλεται ήδη από συμπολίτες μας ότι, όταν αναφέρονται στους ιατρούς στα νοσοκομεία σοβαρές παρενέργειες που είχαν, αυτοί σπεύδουν να τους πουν ότι «δεν οφείλεται στο εμβόλιο». Φαίνεται, δηλαδή, πως υπάρχει κεντρική (και άτυπη υποθέτουμε) οδηγία να μην καταγράφονται οι παρενέργειες, παρά την οφειλόμενη οδηγία της υποχρεωτικής καταγραφής των πάντων. Αυτή η επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία κατάσταση οδήγησε τον καθηγητή Παθολογίας-Ανοσολογίας της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ Παναγιώτη Βλαχογιαννόπουλο στην παραίτησή του από την Επιτροπή Φαρμακοεπαγρύπνησης του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων, καταγγέλλοντας ότι «η Επιτροπή αυτή δεν έχει το θάρρος να αναδείξει πιθανά προβλήματα των εμβολίων».

Να σας ενημερώσουμε εδώ ότι η διαδικασία καταγραφής τυχόν παρενεργειών γίνεται παγκοσμίως ως εξής: όλες ανεξαιρέτως οι ανεπιθύμητες αντιδράσεις, ανεξαρτήτως σοβαρότητας, οφείλουν να καταγράφονται στην Κίτρινη Κάρτα, χωρίς προηγούμενη εξέταση περί συσχετισμού με τον εμβολιασμό. Αυτό γίνεται επειδή είναι εξαιρετικά δύσκολο να πιστοποιηθεί με βεβαιότητα η αιτιώδης συνάφεια της δράσης ενός φαρμάκου με ένα συμβάν. Έτσι, η λεπτομερής καταγραφή κάθε παρενέργειας, σε όλη τη χώρα και παγκοσμίως, συνθέτει μια συλλογή δεδομένων που αξιοποιούνται μέσω της στατιστικής: αν μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα παρατηρηθεί η ίδια παρενέργεια και σε άλλους ανθρώπους, τότε αυτή καταγράφεται ως παρενέργεια του εμβολίου. Η σπουδή πολλών ιατρών να δηλώσουν ότι κάτι οφείλεται ή δεν οφείλεται στον εμβολιασμό είναι μία εκτίμηση που δεν μπορεί να παρακάμπτει την επίσημη διαδικασία φαρμακοεπαγρύπνησης. Όμως, δεν νοείται ιατρός που έχει λάβει άδεια άσκησης επαγγέλματος να μη γνωρίζει και να μην εφαρμόζει την ιατρική τέχνη/πράξη χωρίς ευθύνη. Σε άλλες χώρες της Ευρώπης, όπως στη Νορβηγία, η άδεια άσκησης αφαιρείται ή τίθεται υπό περιορισμό σε περιπτώσεις ανεύθυνης άσκησης της ιατρικής. Είναι πάντως γεγονός ότι αρκετοί ιατροί δεν έχουν λάβει πρόσθετες οδηγίες αναφορικά με τους εμβολιασμούς για τον κορωνοϊό από το Υπουργείο Υγείας και τον ΕΟΦ και δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξη της Κίτρινης Κάρτας.

Αυτή τη στιγμή, ορισμένες χώρες της ΕΕ, όπως το Βέλγιο και η Νορβηγία, έχουν σταματήσει ολοκληρωτικά τον εμβολιασμό με ορισμένα από αυτά τα σκευάσματα, εξαιτίας μόλις ενός θανάτου. Παραδόξως, στην Ελλάδα οι εμβολιασμοί συνεχίζονται ακριβώς με αυτά τα εμβόλια. Σας ερωτούμε: είναι δυνατόν κάποιες ευρωπαϊκές χώρες να τα σταματούν, κι εμείς να μιλάμε για υποχρεωτικότητα;

Δ) Προστασία του Γονιδιώματος

Μια πρόσθετη παράμετρος του ζητήματος αφορά το ανθρώπινο γονιδίωμα. Τα mRNA εμβόλια αποτελούνται από τεχνητό αντίγραφο τμήματος mRNA του ιού που φέρει τον κώδικα της πρωτεΐνης (S) της ακίδας (spike) προστατευμένο μέσα σε νανοσωματίδιο. Από το σημείο του εμβολιασμού μπαίνει στην κυκλοφορία του αίματος και μέσω αυτής προσλαμβάνεται από τα κύτταρα του οργανισμού, στα οποία δίνει την εντολή να παραγάγουν την πρωτεϊνική ακίδα. Δηλαδή τα κύτταρα του καθενός μας παρασκευάζουν το αντιγόνο εναντίον του οποίου πρέπει να κινηθεί το ανοσοποιητικό σύστημα για να παραγάγει αντισώματα. Όπως διαπιστώνουμε, η διαφορά των κλασικών εμβολίων και των καινούριων είναι πολύ μεγάλη.Τα κλασικά εμβόλια περιέχουν έτοιμο το δραστικό παράγοντα (αντιγόνο) στη δοσολογία που από την έρευνα έχει προσδιοριστεί ως αποτελεσματική και ασφαλής, ενώ με τα mRNA εμβόλια τα κύτταρα μας γίνονται το εργαστήριο παραγωγής της πρωτείνης της ακίδας (αντιγόνου). Η ποσότητα του αντιγόνου που παράγεται από τα κύτταρα του κάθε οργανισμού με αυτόν τον τρόπο δε μπορεί να είναι σταθερή ποσοτικά γιατί εξαρτάται και από το εργαστήριο (κύτταρο).

Οι υπέρμαχοι αυτού του τύπου εμβολίου καθησυχάζουν ότι το mRNA δεν μπαίνει στον πυρήνα του ανθρώπινου κυττάρου, όπου βρίσκεται το DNA μας, και πως το mRNA αποδομείται αφού συναρμολογηθεί μέσα στο κύτταρο η πρωτεϊνική δομή. Όμως οι παραπάνω διαβεβαιώσεις δεν έχουν αποδειχθεί κλινικά και με επάρκεια, ενώ ούτε σε θεωρητικό ή πειραματικό επίπεδο φαίνεται να υπάρχουν οι σχετικές εγγυήσεις προκειμένου να ξεκινήσει η μαζική χορήγηση στον πληθυσμό. Το mRNA δεν είναι κάτι ξεχωριστό από το DNA αλλά ένα κομμάτι του, ή καλύτερα ένα αντίγραφο μέρους του, που φεύγει από το DNA και πάει να δώσει εντολή (εκ μέρους του DNA) προκειμένου το κύτταρο να αρχίσει την παραγωγή κάποιας πρωτεΐνης. Σύμφωνα με κορυφαίους επιστήμονες, η αντίστροφη πορεία, δηλαδή από το RNA στο DNA, είναι δυνατόν να συμβεί σε ορισμένες περιστάσεις, ειδικά επειδή τα ανθρώπινα κύτταρα περιέχουν τους λεγόμενους ενδογενείς ρετροϊούς στο DNA μας οι οποίοι μπορούν να παραγάγουν ένα ένζυμο (την αντίστροφη μεταγραφάση) που έχει την ικανότητα να εγγράψει με αντίστροφη φορά. Σε αυτή την περίπτωση μπορούμε να έχουμε επέμβαση στο DNA από το mRNA. Μάλιστα, πρόσφατη έρευνα (αφότου ξεκίνησαν οι εμβολιασμοί) έχει καταδείξει7 ότι αυτή η αντίστροφη μεταγραφή είναι πράγματι δυνατή. Υπάρχουν όμως και πρόσθετα ζητήματα. Για παράδειγμα, κάποια από αυτά τα εμβόλια χρησιμοποιούν γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς, κάτι που απαιτεί μακροχρόνια περιβαλλοντική μελέτη των επιπτώσεων, σύμφωνα με τον ίδιον τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων, η οποία φυσικά δεν έχει γίνει.

Όπως θα γνωρίζετε, το γενετικό υλικό κάθε οργανισμού είναι ο ίδιος ο κώδικας της ζωής, που αποτελείται από το DNA και το RNA. Η ζωή του ανθρώπου είναι καταγεγραμμένη σε αυτόν τον κώδικα, ο οποίος καθορίζει την βιολογική μας εξέλιξη ως είδος αλλά και ατομικά. Ο νομικός μας πολιτισμός κατοχυρώνει με απόλυτο τρόπο την προστασία του ανθρώπινου γονιδιώματος. Στο ελληνικό Σύνταγμα προστέθηκε με την αναθεώρηση του 2001 η παράγραφος 5 στο άρθρο 5: «Καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας και της γενετικής του ταυτότητας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία κάθε προσώπου έναντι των βιοϊατρικών παρεμβάσεων» (αρ.5 §5). Η εν λόγω παράγραφος κρίθηκε ως απαραίτητη εν όψει των ραγδαίων βιοτεχνολογικών εξελίξεων προκειμένου να προστατεύσει ρητώς το απαράγραπτο αυτό δικαίωμα. Η Σύμβαση Οβιέδο, στο Άρθρο 13, αναφέρει ότι παρεμβάσεις στο ανθρώπινο γονιδίωμα μπορούν να γίνουν μόνο για θεραπευτικούς, διαγνωστικούς ή προληπτικούς λόγους εφόσον δεν δημιουργούν μεταβολές στο γονιδίωμα των απογόνων. Και η Παγκόσμια Διακήρυξη για την Βιοηθική και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (UNESCO) επίσης μιλά για την προστασία των επόμενων γενεών και της γενετικής τους σύστασης από τις επιδράσεις της επιστήμης (άρθρο 16).

Το σκεπτικό γύρω από τη διεθνή αυτή προστασία φαίνεται ξεκάθαρα σε ένα πιο εξειδικευμένο κείμενο της UNESCO, την Παγκόσμια Διακήρυξη για το Ανθρώπινο Γονιδίωμα και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα8, όπου στο πρώτο της άρθρο ορίζει ότι «το ανθρώπινο γονιδίωμα υπογραμμίζει τη θεμελιακή ενότητα όλων των μελών της ανθρώπινης οικογένειας καθώς και την αναγνώριση της εγγενούς τους αξίας και διαφορετικότητας. Συμβολικά, είναι η κληρονομιά της ανθρωπότητας». Σε ότι αφορά το θέμα μας, επαναλαμβάνεται ότι κάθε «έρευνα, θεραπεία ή διάγνωση που έχει επίδραση στο γονιδίωμα του ατόμου θα πρέπει να έπεται προηγούμενης αυστηρής εκτίμησης των ρίσκων και ωφελειών, σε συνάφεια με τους εθνικούς νόμους», και πάντα υπό την ελεύθερη συγκατάθεση του πλήρως ενημερωμένου ατόμου (άρθρο 5 §a,b). Και τέλος, «καμία έρευνα ή ερευνητικές εφαρμογές που αφορούν το ανθρώπινο γονιδίωμα, ειδικότερα στους τομείς τις βιολογίας, της γενετικής και της ιατρικής, δεν μπορούν να υπερισχύουν έναντι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των θεμελιωδών ελευθεριών και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ατόμων ή ομάδων» (άρθρο 10).

Αποτυπώνεται ξεκάθαρα στα κείμενα αυτά η ανησυχία γύρω από τις επεμβάσεις της επιστήμης πάνω στον άνθρωπο και στο μέλλον του. Πρόκειται για διακηρύξεις που έθεσαν τα όρια για τις εφαρμογές της επιστήμης έναντι όχι μόνο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας αλλά και του μέλλοντος της ανθρωπότητας. Από νομικής απόψεως, αυτές οι διακηρύξεις ορίζουν ότι θα έπρεπε και οφείλουμε να περιμένουμε πολύ περισσότερα αποτελέσματα δοκιμών πριν εφαρμόσουμε σε ευρύ πληθυσμό σκευάσματα που τα μακροχρόνια αποτελέσματά τους πάνω στο ανθρώπινο γονιδίωμα είναι άγνωστα. Πολύ περισσότερο στον βαθμό που έχουν παραβιαστεί οι ίδιες οι προϋποθέσεις έγκρισης έρευνας σε ανθρώπους. Συγκεκριμένα, έχει παραβιαστεί η ίδια η απαίτηση του Κώδικα της Νυρεμβέργης (αρ. 3: το πείραμα θα πρέπει να έχει σχεδιαστεί και να βασίζεται σε αποτελέσματα πειραμάτων σε ζώα και τη γνώση του φυσικού ιστορικού της νόσου) σε συνδυασμό με τη Συνθήκη Οβιέδο (αρ.16: να μην υπάρχει εναλλακτική της μελέτης σε άνθρωπο). Για το εμβόλιο της Pfizer–Biontech, για παράδειγμα, οι δοκιμές σε ανθρώπους ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 2020, ενώ η συνεργασία των εταιρειών Pfizer και Biontech για την παρασκευή εμβολίου για την Covid-19 ανακοινώθηκε μόλις τον Μάρτιο. Την 1η Ιουλίου ανακοίνωσαν την πρώτη φάση δοκιμής σε ανθρώπους με 45 εθελοντές, και στις 24 Ιουλίου ξεκίνησε το μεγάλο πρόγραμμα εθελοντών με 45.000 άτομα, χωρίς καν να έχουν ολοκληρωθεί τα πειράματα σε ζώα: τα πρώτα αποτελέσματα των πειραμάτων σε ζώα ανακοινώθηκαν9 από την κοινοπραξία μόλις τον Σεπτέμβριο, ενώ τον Νοέμβριο δόθηκε η προσωρινή άδεια για εμβολιασμό του πληθυσμού. Ενδεικτικά, στην εφημερίδα New York Times10 διαβάζουμε ότι λόγω της βιασύνης σημαντικές δοκιμές έχουν παρακαμφθεί, όπως είναι η δοκιμή του εμβολίου στα ζώα, και αποφάσεις μηνών πάρθηκαν μέσα σε λίγες μέρες – σημειωτέον ότι η εφημερίδα το αναφέρει όχι ως έλλειμμα ασφαλείας αλλά ως επίτευγμα! Η έρευνα που έχει προγραμματιστεί για το εμβόλιο εκτιμάται από την εταιρεία ότι θα ολοκληρωθεί το 2023 (φάση τρία).

Η συζήτηση για την υποχρεωτικότητα αυτών των δοκιμών και πειραματικών σκευασμάτων που λειτουργούν μέσω μηχανισμών του γονιδιώματος, τη στιγμή που σύμφωνα με τις παραπάνω διακηρύξεις και κανονισμούς δεν θα έπρεπε να έχουν καν αδειοδοτηθεί τόσο σύντομα για τον ευρύ πληθυσμό, ξεπερνάει τα όρια της κοινής λογικής, τα όρια της επιστήμης αλλά και τον νομικό μας πολιτισμό.

Ε) Πιστοποιητικό Ανοσίας

Η επιβολή του εμβολιασμού, όπως και κάθε άλλης ιατρικής ενέργειας, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί στην πράξη. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε; Θα κυνηγούν οι γιατροί τον κόσμο με τη σύριγγα στο χέρι, ή θα τους φέρνει δεμένους η αστυνομία στα εμβολιαστικά κέντρα; Η επιβολή ιατρικής πράξης με οποιονδήποτε τρόπο συνιστά βασανιστήριο.Τα βασανιστήρια είναι παράνομα σε όλο το διεθνές νομικό σύστημα, και δεν υπάρχει καμία εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Έτσι, χρησιμοποιείται η μέθοδος τη πίεσης, της παραπληροφόρησης, των εκβιασμών και της στέρησης θεμελιωδών δικαιωμάτων προκειμένου να επιτευχθεί η… συμμόρφωση. Η συζήτηση περί «προνομίων» των εμβολιαζομένων και η επιβολή «Πιστοποιητικού/Διαβατηρίου Ανοσίας» εμπίπτουν ακριβώς σε αυτή την κατηγορία.

Καταρχήν, η αρχή της ισότητας και της αξιοπρέπειας της προσωπικότητας του ατόμου απαγορεύουν κάθε σκέψη περί «προνομίων». Άλλωστε, αυτά που στον δημόσιο λόγο ονομάστηκαν «προνόμια» δεν είναι παρά ένας εύσχημος τρόπος να αποκρυβεί αυτό που πραγματικά συνιστούν: τιμωρία για όσους δεν συμμορφώνονται με παράνομες υποδείξεις. Τιμωρία μάλιστα που περιλαμβάνει την στέρηση αναφαίρετων συνταγματικών δικαιωμάτων. Η «γενική πρόβα» έγινε με τα υποχρεωτικά τεστ στους μαθητές, επί ποινή στέρησης της υποχρεωτικής εκπαίδευσης – πολλά παιδιά έμειναν στην ίδια τάξη από απουσίες επειδή οι γονείς τους αντέδρασαν στην επιβολή της ιατρικής αυτής πράξης. Στη συνέχεια μεταξύ εργοδοτών κι εργαζομένων, οι οποίοι για να ασκήσουν το δικαίωμά τους στην εργασία, για να επιβιώσουν με απλά λόγια, υποχρεώθηκαν σε τεστ, όπως υποχρεώνονται καθημερινώς στην χρήση μάσκας – που επίσης είναι ιατρική πράξη. Ταυτοχρόνως ακούγονται συνεχώς απειλές από μέλη της κυβέρνησης περί απολύσεων ή δυσμενών μεταθέσεων για όσους δεν εμβολιαστούν, χωρίς καν να έχει νομοθετηθεί κάτι τέτοιο. Βεβαίως, ακόμη και αν νομοθετούνταν, δεν θα μπορούσε να υπερβαίνει τα αναφερόμενα στις παραπάνω συνταγματικές κατοχυρώσεις και συνθήκες που προστατεύουν τα δικαιώματα του πολίτη. Σε όλ’ αυτά έρχεται να προστεθεί το «Πιστοποιητικό Ανοσίας», δηλαδή ο εμβολιασμός, το τεστ ή προηγούμενη νόσηση προκειμένου να ταξιδέψει κανείς τόσο διεθνώς όσο και εντός της Ελλάδας προς τα νησιά. Αν αυτός δεν είναι εκβιασμός προς ιατρικές πράξεις και περιορισμός των δικαιωμάτων του πολίτη, τότε τί είναι; Δεν είναι προφανές ότι αυτό το πιστοποιητικό που εισάγεται για τα ταξίδια ήδη επεκτείνεται σε κάθε δραστηριότητα των πολιτών;

Το γεγονός ότι ο εμβολιασμός, που μάλιστα γίνεται με πειραματικά σκευάσματα, αποτελεί μία από τις προϋποθέσεις για την άσκηση ενός δικαιώματος, του ταξιδιού, είναι απλώς αδιανόητο. Προκείται για πίεση σε συμμετοχή σε κλινική έρευνα, κάτι που καταπατά όλους τους νόμους που έχουμε προαναφέρει και διαλύει τη βάση του νομικού μας πολιτισμού. Πολύ περισσότερο μάλιστα στον βαθμό που, τόσο ο εμβολιασμός όσο και το τεστ τα οποία τίθενται ως προϋπόθεση ταξιδιού και «προνομίων», δεν εξασφαλίζουν τη Δημόσια Υγεία. Όπως έχει ανακοινωθεί, τόσο από τον εθνικό φορέα του ΕΟΔΥ όσο και από τον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων (ΕΜΑ), ο εμβολιασμός δεν εξασφαλίζει ότι δεν θα κολλήσεις ή δεν θα μεταδώσεις τον ιό, και είναι άγνωστο ακόμα πόσο κρατάει η ανοσία που προσφέρει. Στην πράξη, στα νοσοκομεία έχουν ήδη εισαχθεί για νοσηλεία άνθρωποι που είχαν εμβολιαστεί καιρό πριν. Συνεπώς, οι ελεύθερες μετακινήσεις των εμβολιασμένων έναντι των υπολοίπων ως μέτρο για την προφύλαξη της δημόσιας υγείας μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες διότι δίνει την ψευδαίσθηση στους εμβολιασμένους ότι είναι ασφαλείς έναντι τις νόσου, κάτι το οποίο δεν ισχύει. Ήδη στην Γαλλία, το αρμόδιο εκεί δικαστήριο απέρριψε αίτημα εμβολιασμένου πολίτη να μην τηρεί τους περιορισμούς ακριβώς με αυτό το σκεπτικό.

Η εναλλακτική του «ράπιντ-τεστ» και του «σελφ-τεστ», που προσφέρει το Πιστοποιητικό επίσης δεν εξασφαλίζει τη Δημόσια Υγεία διότι: 1) έχει όπως και τα εμβόλια προσωρινή άδεια κατά παρέκκλιση (είναι και αυτό πειραματικό, άρα δεν μπορεί ν’ αποτελεί εναλλακτική σε άλλο πειραματικό σκεύασμα)· 2) προορίζεται για επαγγελματική χρήση σε εργαστήρια και χώρους ιατρικής φροντίδας, όχι για αυτοδιάγνωση· ) δεν ανιχνεύει μόνο τον κορωνοϊό, σύμφωνα με τις εσώκλειστες οδηγίες· 4) δεν ενδείκνυται για χρήση από ασυμπτωματικά παιδιά και ενήλικες διότι ένα αρνητικό αποτέλεσμα δοκιμής δεν εξαλείφει την πιθανότητα μόλυνσης από Sars–CoV-2. Επομένως κάποιος μπορεί να νοσεί, να έχει αρνητικό αποτέλεσμα και να διασπείρει τον ιό στην κοινότητα (δείτε τη μελέτη με τις οδηγίες του κατασκευαστή για τα τεστ εδώ11).

Για να συνοψίσουμε, τόσο το εμβόλιο όσο και το τεστ βρίσκονται σε ερευνητική φάση και ουδείς μπορεί να υποχρεωθεί σε αυτά καθώς κάτι τέτοιο συνιστά συμμετοχή σε πείραμα, ούτε το ένα μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική του άλλου. Επιπροσθέτως, δεν προφυλάσσουν από τον ιό που προκαλεί Covid-19 και δεν έχουν ασφαλή αποτελέσματα. Με άλλα λόγια, δεν συνιστούν μέτρο προφύλαξης της δημόσιας υγείας. Είναι γνωστό ότι ο εμβολιασμός προστατεύει (όσο και αν προστατεύει) μόνο αυτόν ο οποίος κάνει το εμβόλιο και κανέναν άλλον, διότι ο εμβολιασμένος μπορεί να μεταδώσει την ασθένεια σε άλλους – αυτός είναι και ο λόγος που κάποιες χώρες για το άνοιγμα του τουρισμού δεν αρκούνται σε εμβολιασμό και θέλουν επιπροσθέτως αρνητικό τεστ. Έτσι, κατά μείζονα λόγο μιλάμε για μιαν ατομική προστασία η οποία προϋποθέτει ατομική απόφαση και όχι συλλογική υποχρέωση. Έτσι, η αρχή της αναλογικότητας καταστρατηγείται εμφανώς με μέτρα που είναι αμφίβολο αν εξυπηρετούν τον σκοπό της διαφύλαξης της δημόσιας υγείας. Ήδη οι διατάξεις των σχετικών ΚΥΑ (όπως η Δ1α/ΓΠ.οικ.24526, 19.4.2021) που προβλέπουν την μη αποδοχή του εργαζόμενου στην εργασία του και την περικοπή των αποδοχών του αποτελούν ένα μέτρο εκβίασης σε αποδοχή μη υποχρεωτικής ιατρικής πράξης, καθώς η εκτέλεση της ποινής συνεπάγεται ότι ο εργαζόμενος που δεν θα συναινέσει θα περιέλθει σε αδυναμία επιβίωσης και εξασφάλισης των προς τα ζην, στερώντας τον ουσιαστικά από τον σκληρό πυρήνα των ατομικών και κοινωνικών του δικαιωμάτων, κάτι που απαγορεύεται ρητώς απ το Σύνταγμά μας.

Τέλος, να αναφέρουμε ότι, επί της ουσίας, σε βιοπολιτικό επίπεδο ένα τέτοιο «διαβατήριο» πιστοποιεί το τέλος των προσωπικών δεδομένων και του ιατρικού απορρήτου – που επίσης προστατεύονται από τη διεθνή και εγχώρια νομοθεσία. Επίσης, συνιστά μία επιπρόσθετη πίεση προς εμβολιασμό, στον βαθμό που το εμβόλιο παρέχεται δωρεάν και με κεντρική διαφημιστική έμφαση, το τεστ αντισωμάτων δεν διαφημίζεται/προωθείται καθόλου και διενεργείται μόνο σε ιδιωτικά διαγνωστικά εργαστήρια έναντι 80 ευρω, όπως και το μοριακό τεστ που εδώ κι έναν χρόνο τώρα συνταγογραφείται και κοστιζει κυρίως 60 ευρώ στα ιδιωτικά.

Συνοψίζοντας, στον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας θεσπίζονται οι προϋποθέσεις της έγκυρης συναίνεσης του ασθενούς: α) Να παρέχεται μετά από πλήρη, σαφή και κατανοητή ενημέρωση [«για το περιεχόμενο και τα αποτελέσματα της προτεινόμενης ιατρικής πράξης, τις συνέπειες και τους ενδεχόμενους κινδύνους ή επιπλοκές από την εκτέλεσή της, τις εναλλακτικές προτάσεις» (άρθρο 11 §1)]· και β) «Η συναίνεση να μην είναι αποτέλεσμα πλάνης, απάτης ή απειλής και να μην έρχεται σε σύγκρουση με τα χρηστά ήθη» (άρθρο 12 §2). Συνεπώς, οι απειλές στέρησης θεμελιωδών δικαιωμάτων, οι ύβρεις, οι πιέσεις κλπ. αίρουν την συναίνεση ακόμη και όταν τελικώς δοθεί. Ειδικότερα το «Διαβατήριο Ανοσίας» εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία: όπως έγραψε ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης σε δημόσια επιστολή12 του στην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν τον Ιανουάριο του 2021, «Ενώ δεν πρόκειται να καταστήσουμε τον εμβολιασμό υποχρεωτικό ή προαπαιτούμενο για να ταξιδεύσει κάποιος, τα άτομα που έχουν εμβολιαστεί θα πρέπει να είναι ελεύθερα να ταξιδεύουν. Αυτό θα αποτελέσει επίσης και ένα θετικό κίνητρο ενθάρρυνσης των πολιτών να εμβολιαστούν, που είναι και ο μοναδικός τρόπος να εγγυηθούμε την επιστροφή στην κανονικότητα». Αυτό που ονομάστηκε «θετικό κίνητρο ενθάρρυνσης» είναι στην πραγματικότητα μία απειλή στέρησης των δικαιωμάτων για όσους δεν εμβολιαστούν.

Όμως, η πράξη του σωματικού ή ψυχικού καταναγκασμού δεν γίνεται ανεκτή στο διεθνές δίκαιο για κανέναν λόγο, ούτε καν για την περίπτωση που έτσι θα σωθεί η ζωή ενός ατόμου αν το ίδιο το άτομο δεν συναινεί! Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι, ακόμη και η επιβολή σίτισης, στους απεργούς πείνας, ακόμη και σ’ εκείνες τις περιπτώσεις όπου μετά από πολυήμερη απεργία πείνα κινδυνεύει η ζωή του ανθρώπου, θεωρείται βασανιστήριο καθώς προσβάλλει την αξιοπρέπεια και την αυτοδιάθεσή του. Ο παγκόσμιος Ιατρικός Σύλλογος, για παράδειγμα, την θεωρεί ως ηθικώς μη παραδεκτή ιατρική παρέμβαση, και ο Ερυθρός Σταυρός έχει αναγνωρίσει το δικαίωμα στους κρατούμενους που έχουν σώας τας φρένας να προβαίνουν σε απεργία πείνας. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να διενεργηθεί επέμβαση στο σώμα του προσώπου παρά τη θέλησή του, διότι αυτό θα αντέβαινε στην αρχή της ανθρώπινης αξίας, όπως οποιοδήποτε βασανιστήριο.

Επαναλαμβάνουμε, η επιβολή εμβολιασμού ή οποιασδήποτε άλλης ιατρικής πράξης όχι απλώς δεν μπορούν να αποτελούν προϋπόθεση για την άσκηση θεμελιωδών και συνταγματικών δικαιωμάτων, αλλά επιπλέον συνιστούν βασανιστήριο. Στο ελληνικό Σύνταγμα (άρθρο 7 §2) θεσπίζεται ότι «τα βασανιστήρια, οποιαδήποτε σωματική κάκωση, βλάβη υγείας, ή άσκηση ψυχολογικής βίας, καθώς και κάθε άλλη προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας απαγορεύονται και τιμωρούνται, όπως ο νόμος ορίζει». Τα βασανιστήρια και «η απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία» απαγορεύονται επίσης από τη Σύμβαση για την Προστασία των ∆ικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών του Συμβουλίου της Ευρώπης (άρθρο 3), από το Διεθνές Σύμφωνο Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων του ΟΗΕ (άρθρο 7), και πλήθος άλλων συμβάσεων.

Το απόλυτο αυτό δικαίωμα του ανθρώπου να αποφασίζει τί θα εισαγάγει μέσα στο σώμα του επιβεβαίωσε άλλωστε και πρόσφατα το Συμβούλιο της Ευρώπης, με την απόφαση 2361 (Φεβρουάριος 2021)13, όπου καλεί τα κράτη μέλη να αναλάβουν δράση ώστε να εξασφαλίσουν: 1) «ότι οι πολίτες είναι πλήρως ενημερωμένοι για το ότι ο εμβολιασμός δεν είναι υποχρεωτικός και ότι κανένας δεν μπορεί να δέχεται κοινωνικές, πολιτικές ή άλλες πιέσεις για να εμβολιαστεί αν δεν το επιθυμεί» (7.3.1)· 2) κανείς δεν θα υποστεί διακρίσεις εξαιτίας του γεγονότος ότι δεν προτίθεται να εμβολιαστεί, είτε εξαιτίας της κατάστασης υγείας του είτε επειδή δεν το επιθυμεί» (7.3.2)· και 3) τυχόν χρήση πιστοποιητικών εμβολιασμού μπορεί να υπάρξει μόνο για τον σκοπό της επιτήρησης της αποτελεσματικότητας του εμβολιασμού και για την καταγραφή των παρενεργειών» (7.5.2).

ΣΤ) Ο γγ του ΟΗΕ Γκουτιέρες για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην πανδημία

Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτιέρες καταδίκασε τη χρήση της πανδημίας απ’ ορισμένες χώρες ως πρόσχημα για την λήψη ακραίων και αυταρχικών μέτρων τα οποία θίγουν το θεμέλιο του πολιτισμού μας, που είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα. «Προβάλλοντας την πανδημία ως πρόσχημα, οι αρχές ορισμένων χωρών έχουν λάβει αυστηρά μέτρα ασφαλείας κι έχουν υιοθετήσει έκτακτες ρυθμίσεις για την καταστολή της διαφωνίας, για την παραβίαση των πλέον θεμελιωδών ελευθεριών, για την φίμωση των ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης και την παρεμπόδιση του έργου των μη κυβερνητικών οργανώσεων», δήλωσε ο ΓΓ του ΟΗΕ κατά την ετήσια ομιλία του ενώπιον του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με μαγνητοσκοπημένο μήνυμά του τον Φεβρουάριο του 2021. Η προειδοποίηση του κ. Γκουτιέρες πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψιν, καθώς τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ιστορικά το πρώτο θύμα σε μια κρίση.

Σήμερα, χωρίς καν να έχουν τολμήσει οι κυβερνήσει να θεσπίσουν υποχρεωτικό εμβολιασμό, αφού γνωρίζουν ότι είναι παράνομος, προσπαθούν εντούτοις να πιέσουν, να εκβιάσουν και να πείσουν εντέλει τον πληθυσμό ότι αυτό είναι νόμιμο, ηθικό και αποτελεσματικό. Βεβαίως αυτή η άποψη, εκτός του ότι παραβιάζει όλες τις συνθήκες, είναι κι επιστημονικώς αναποτελεσματική διότι έχει διαπιστωθεί ότι πολώνει την κοινωνία και δημιουργεί περισσότερους πολέμιους στον εμβολιασμό. Για παράδειγμα, η νομοθέτηση του υποχρεωτικού εμβολιασμού για την ευλογιά στην Αγγλία και την Ουαλία το 1853, καθιέρωσε κι ενίσχυσε [την παρουσία τού] αντιεμβολιαστικού κινήματος, στο οποίο προσχώρησαν όχι μόνο όσοι ήταν εναντίον των εμβολίων αλλά και όσοι ήταν εναντίον της εισβολής και παρέμβασης των κυβερνήσεων στην προσωπική αυτονομία. Πόσο μάλλον που η ευλογιά ήταν μία νόσος με θνητότητα 30% και με υψηλή θνητότητα και στα παιδιά, έναντι της Covid 19 που είναι μόνο στο 0,15-0,6 και θίγει κυρίως τους ηλικιωμένους.

Οι επιπτώσεις αυτής της δημόσιας προπαγάνδισης και απειλής του πληθυσμού είναι ήδη ορατές. Στην Διεπιστημονική Ένωση γινόμαστε συχνά αποδέκτες μηνυμάτων πολιτών από όλη την Ελλάδα που εκφράζουν τον φόβο, την αγωνία και την αγανάκτησή τους για την επαπειλούμενη καταπάτηση της αυτοδιάθεσης του σώματός τους – ειδικά καθώς αυτές οι απειλές έχουν αρχίσει και εκτοξεύονται απέναντι και στα παιδιά τους. Γονέας από την επαρχία με παιδί με αναπηρία μάς είπε πως η υπηρεσία του δήμου «Βοήθεια στο Σπίτι» τούς δήλωσε ότι δεν θα ξαναπάει υπάλληλος στο σπίτι τους αν δεν εμβολιαστεί το παιδί τους. Δομές φροντίδας δήλωσαν δημοσίως πως οι τρόφιμοι θα εκδιωχθούν αν δεν εμβολιαστούν και οι εργαζόμενοι θα απολυθούν. Εργαζόμενοι απειλούνται με απόλυση ή με μη ανανέωση της σύμβασής τους αν δεν εμβολιαστούν. Ταυτοχρόνως, στήνεται μια πολεμική μέσα στην κοινωνία με απρόβλεπτες συνέπειες, καθώς τηλεοπτικοί σταθμοί ανερυθρίαστα υβρίζουν όσους δεν εμβολιάζονται ως ανεύθυνους, ανόητους, «ψεκασμένους», αλλά κι εν δυνάμει δολοφόνους οι οποίοι θα διασπείρουν τον ιό – που, όπως είπαμε, διασπείρουν και οι εμβολιασμένοι. Επί της ουσίας, αυτές οι δηλώσεις αποτελούν παραπληροφόρη, διασπορά ψευδών ειδήσεων, και διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης.

Για όλους τους ανωτέρω λόγους, καλούμε την Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής, ως την κατεξοχήν αρμόδια για το θέμα, να πάρει δημόσια θέση και να τοποθετηθεί για τα ακόλουθα καίρια ζητήματα, εντός των θεσμοθετημένων κανόνων και αρχών του Διεθνούς και Ενωσιακού Δικαίου, που έχουν εισαχθεί με την διαδικασία του άρθρου 28&2 του Συντάγματος στο εσωτερικό μας Δίκαιο, αναφορικά με τα κάτωθι :

1. Ποια είναι η θέση σας για την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού; Μπορεί να υπάρξει εξαίρεση στην συναίνεση σε ιατρική πράξη με βάση το νομικό μας σύστημα;

2. Μπορούν να υπάρξουν προνόμια για πολίτες εμβολιασμένους, ή αντίστοιχα τιμωρία για όσους επιλέγουν να μην συναινέσουν σε ιατρική πράξη;

3. Η ελεύθερη μετακίνηση πολιτών μπορεί να έχει ως προϋπόθεση τη συμμετοχή τους σε οποιαδήποτε ιατρική πράξη;

4. Μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε πίεση προς ιατρική πράξη που είναι σε ερευνητικό στάδιο;

5. Οφείλει η πολιτεία και οι αρμόδιοι φορείς (ΕΟΦ, εμβολιαστικά κέντρα. κλπ.) να ενημερώνει πλήρως και με σαφήνεια για όσα ισχύουν κατά το νόμο, καθώς και για την ερευνητική φάση στην οποία βρίσκονται τα εμβόλια; Τί οδηγίες πρέπει να δίνουν οι ιατροί στα εμβολιαστικά κέντρα στους πολίτες σχετικά με το εμβόλιο αλλά και την καταγραφή των παρενεργειών; Τηρούνται οι προϋποθέσεις συναίνεσης;

6. Πώς πρέπει να γίνεται η καταγραφή των παρενεργειών; Έχουν παρθεί όλα τα μέτρα για την αποτελεσματική λειτουργία της φαρμακοεπαγρύπνησης;

7. Έχει το δικαίωμα το κράτος να δεσμεύει πόρους για να πείσει τους πολίτες να συμμετάσχουν σε έρευνα; Είναι νόμιμη, για παράδειγμα, η διαδικασία των τηλεφωνημάτων και μηνυμάτων προς πολίτες από Κέντρα Υγείας για να τους δηλώσουν ότι «το ραντεβού τους έχει κλειστεί» χωρίς κανείς να τους το έχει ζητήσει;

8. Τι παρεμβάσεις οφείλει να κάνει η πολιτεία, οι αρμόδιοι εισαγγελείς καθώς και το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης για την ελλιπή ενημέρωση των πολιτών σχετικά με την προσωρινή και υπό προϋποθέσεις άδεια των εμβολίων, αλλά και των τεστ;

9. Είναι ηθικός και νόμιμος ο διαχωρισμός των πολιτών σε «εμβολιασμένους» και «ανεμβολίαστους» που πραγματοποιείται από δημοσιογράφους και πολιτικούς; Αυτά τα δεδομένα δεν εμπίπτουν στο ιατρικό απόρρητο;

Η κυβέρνηση έχει κάνει γνωστές τις προθέσεις της, όμως πρόσφατα δήλωσε ότι αναμένει τη δική σας γνωμοδότηση. Αυτό μας θυμίζει άλλη μία παράσταση σαν εκείνη που ζήσαμε εδώ κι ένα χρόνο, με την κυβέρνηση να επικαλείται για τις αποφάσεις της τις γνώμες των «ειδικών», ενώ μέλη των επιτροπών παραιτούνταν δηλώνοντας πως οι απόψεις τους δεν εισακούγονταν ή διατυπώνονταν μόνο εκ των υστέρων μιας απόφασης. Φαίνεται ότι η κυβέρνηση επιθυμεί τον περιορισμό σας στον ρόλο αυτού που θα νομιμοποιήσει προειλημμένες αποφάσεις προσφέροντας το «μαξιλάρι» της κυβερνητικής πολιτικής. Από την άλλη, όμως, πλήθος συμπολιτών σας, γνώστες της ηθικής και νομικής διάστασης του ζητήματος, αναμένουν να διατυπώσετε μία ανεξάρτητη γνώμη με βάση την νομιμότητα, την επιστήμη και την Βιοηθική. Ό,τι κι αν αποφασίσετε, καλείστε να πάρετε ξεκάθαρη θέση, διατυπωμένη με σαφήνεια, που δεν θα αφήνει διφορούμενα και περιθώρια για ερμηνείες, έχοντας πλήρη επίγνωση της ηθικής και νομικής σας ευθύνης έναντι καταρχήν των πολιτών, προς χάριν των οποίων άλλωστε συσταθήκατε, της Αλήθειας και του Δικαίου.

Εμείς θα είμαστε αρωγοί στην προσπάθειά σας —εφόσον αυτή κείται εντός του αρραγούς

Διεθνούς κι ενωσιακού δικαίου αναφορικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα της Ελλάδος— και πάντα διαθέσιμοι για διευκρινίσεις και πρόσθετα στοιχεία σχετικά με υπάρχουσες έρευνες κι επιστημονικά δεδομένα για τα θέματα που σας αναφέραμε. Σε κάθε περίπτωση, θα αναμένουμε με ενδιαφέρον να μας απαντήσετε στα ανωτέρω ερωτήματα που σας έχουμε θέσει δυνάμει του Άρθρου 10 του Συντάγματος εντός των προθεσμιών που προβλέπονται στον κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας.

Με τιμή

Διεπιστημονική Ένωση Υπεράσπισης της Δημοκρατίας και της Βιοηθικής

Αθήνα, 14 Ιουνίου 2021

www.dimobio.gr

Σπυρίδων Καμπιώτης (Πανεπιστημιακός)

Μαριάννα Ευαγγέλου (Βιοχημικός)

Δημοσθένης Παπαμεθοδίου (Ιατρός Νευρολόγος-Ομοιοπαθητικός)

Ιωάννης Αυγουστάτος (Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπευτής)

Ανδρέας Γιαννουλόπουλος (Ιατρός Καρδιολόγος)

Ζαχαρούλα Σαρρή (Παιδίατρος)

Βάσω Γέμου (Καθηγ. Παιδιατρικής, Παιδιατρικής Αλλεργιολογίας)

Ιωάννης Τήνιος (Ορθοπεδικός)

Ευγενία Στρατηγάκη (Πνευμονολόγος-Ομοιοπαθητικός)

Χρήστος Καρακώστας (Δικηγόρος)

Σάκης Καραμπείδης (Δικηγόρος)

Λιάνα Καστρινάκη (Δικηγόρος)

Αθανασία Γεωργοσοπούλου (Δικηγόρος)

Αντώνης Παπαντωνίου (Ναύαρχος εν αποστρατεία, Νομικός)

Νίκος Προγούλης (Οικονομολόγος)

Φώτης Τερζάκης (Συγγραφέας)

Νέλλη Ψαρρού (Δρ. Πολιτικών Επιστημών, δημοσιογράφος)

Ιωάννης Λαζάρου (Εικαστικός, ερευνητής-δημοσιογράφος)

Βασίλης Παρασκευαΐδης (Μηχανικός τηλεπικοινωνιών και ενέργειας)

Κοινοποίηση στους εξής αποδέκτες:

• ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου

• Υπόψη Προέδρου Υποεπιτροπής: Καραμανλή Αρκαδίου Άννα, [email protected]

• Υπόψη Α’ Αντιπροέδρου: Αγαθοπούλου Δημητρίου Ειρήνη-Ελένη, [email protected]

• Υπόψη Β’ Αντιπροέδρου: Γιαννακοπούλου Ιωάννη Κωνσταντίνα, [email protected]

• Υπόψη μελών Υποεπιτροπής:

• Βασιλειάδης Νικολάου Βασίλειος:

[email protected], [email protected]

• Δούνια Δημητρίου Παναγιώτα, [email protected]

• Ευθυμίου Ταξιάρχη Άννα, [email protected], [email protected]

• Κεφάλα Στεφάνου Μαρία – Αλεξάνδρα, [email protected]

• Κυρανάκης Ιωάννη – Παναγιώτη Κωνσταντίνος, [email protected]

• Μαντάς Παντελή Περικλής, [email protected], [email protected]

• Μπουτσικάκης Ιωάννη Χριστόφορος – Εμμανουήλ, [email protected]

• Σκόνδρα Κωνσταντίνου Ασημίνα, [email protected]

• Χατζηβασιλείου Γεωργίου Αναστάσιος, [email protected]

[email protected]

• Καρασαρλίδου Γεωργίου Ευφροσύνη, [email protected]

• Νοτοπούλου Παναγιώτη Αικατερίνη, [email protected]

• Τζούφη Στεφάνου Μερόπη, [email protected]

• Χρηστίδου Δημητρίου Ραλλία,

[email protected], [email protected]

• Κανέλλη Χρήστου Γαρυφαλλιά, [email protected]

• Αλεξοπούλου Κωνσταντίνου Αναστασία – Αικατερίνη, [email protected], [email protected]

• Αδαμοπούλου Αθανασίου Αγγελική,

[email protected], [email protected]

• Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ – HUMAN RIGHTS COMMITTEE

Υπόψη κ. Φωτεινής Παζαρτζή, Προέδρος της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, [email protected], [email protected], [email protected]

• Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights (OHCHR), [email protected]

• Υπουργείο Υγείας: sitecontact@moh.gov.gr

• Επιτροπή Ελέγχου Προστασίας των Δικαιωμάτων των Ληπτών Υπηρεσιών Υγείας

[email protected]

•  Συνήγορος Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, [email protected]