του Απόστολου Αποστόλου*
Είναι γεγονός ότι βρισκόμαστε πέρα από το συνηθισμένο σχήμα της πολιτικής έκφρασης. Έχουμε δηλαδή υπερβεί την αντίθεση μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς και έχουμε περάσει στις τεχνο-ειδικευμένες αποφάνσεις της πολιτικής εκεί που η ίδια η πολιτική ολοκληρώνεται αποκλειστικά και μόνο ως διαστακτική δύναμη, δηλαδή ως βία.
Είμαστε μπροστά στη μετα-πολιτική, στη μετα-δημοκρατική διαδικασία που αναζητά να βρει τα διευθυντήρια τα οποία θα ολοκληρώσουν το νέο σχήμα εξουσίας. Έτσι λοιπόν, αργά αλλά σταθερά παντού σ’ όλες τις χώρες αναζητούνται τα νέα διευθυντήρια.
Εδώ στη χώρα των λωτοφάγων με αναλογικές επανεισαγωγές και με έμπνοο ενθουσιασμό κυρίως κάποιοι αριστεροί βάζουν τις βάσεις για τις μετα-πολιτικές διαδικασίες.
Προσφάτως μια ομάδα από «ανανεωτικούς» αριστερούς, σ’ ένα κρεσέντο για την επιβολή ενός καθολικού εμβολιασμού στην αποστροφή των λόγων τους, με αρκετή οίηση θα μας πουν ότι «όσοι δεν θέλουν να εμβολιαστούν ας πάνε στα βουνά». Πρόκειται για τους κυρίους Αλεβιζάτο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου και Γεροτζιάφα καθηγητής Αιματολογίας, (Αλεβιζάτος στον Antenna και Γεροτζιάφας στον Kontra).
Οι παραπάνω απόψεις αποτελούν ίσως τη νέα εργαλειακή λογικότητα, που λειτουργεί στα περιθώρια της πανδημικής εκνομίκευσης και αυτοπειθάρχησης και φυσικά επιβάλει τον αποχωρισμό μας από τις συνταγματικές μας αρχές.
Ή θα μπορούσαμε ακόμη να πούμε ότι πρόκειται για μια νέα νομοθετική παραγωγή η οποία θα είναι τελεσίδικη και τελειωτική με τα ισχύοντα νομοθετικά κριτήρια που ίσχυαν στο παρελθόν.
Αυτά όμως τα επιχειρήματα χθαμαλής προβληματικής που προβάλλουν πολλοί ιατρογνώμονες και νομοθεωρητικοί του νομικοβιολογισμού είναι φανερό ότι πάσχουν στη συλλογιστική τους ακολουθία. Γιατί ουσιαστικά επιθυμούν να συνδέσουν τη συμμόρφωση με τους κανόνες εξουσίας.
Προσπαθούν να προτάξουν αξιώσεις μέσω μιας δικαιολόγησης όχι με όρους συναίνεσης και αναλογικότητας, αλλά μέσω μια έκτακτης δικαιοδοτικής επιβολής.
Έχουμε έτσι μια επιχειρηματολογία προειλημμένης πίστεως, κλεισμένη στη ταυτότητά της, η οποία με συγκείμενα ταυτοποιητικών σχημάτων σβήνει όλες τις αντίθετες απόψεις.
Τέτοιες όμως αντιλήψεις οδηγούν όπως έλεγε και ο Μισέλ Φουκώ στη μηχανική ποινικοποίηση της ύπαρξης. Δηλαδή να ορίζουμε την εξουσία κάτω από σκέψεις που θα διακατέχονται από μια καθαρά νομική αντίληψη και η οποία θα διασχίζει τα πράγματα εντελώς καταπιεστικά και με κοινωνικούς διαχωρισμούς μεταξύ καθαρόαιμους ημετέρους (εμβολιασμένους) και μιάσματα (ανεμβολίαστους).
Στους απρόθυμους να εμβολιαστούν δηλαδή στα μιάσματα, προτείνεται ο εγκλεισμός, ο αποκλεισμός και ο στιγματισμός και για τους πρόθυμους να εμβολιαστούν θα υπάρχει η βούληση για μια περαιτέρω ελευθερία.
Και το απίστευτο, νευροχειρουργός σε συνέντευξη σε δημοσιογράφο στο XANAL web tv δήλωσε ότι τον έσωσε από τον κορωνοϊό ο φίλος του κ. Χ. Γώγος μέλος της επιτροπής παραχωρώντας του φάρμακο, που ο υπουργός κ. Κικίλιας μας δήλωνε ότι δεν υπάρχουν φάρμακα. Ο κ. Γώγος είναι το μέλος της επιτροπής που τον φωτογράφησαν να μη φοράει μάσκα, και επίσης εκείνος που δήλωσε «προσπαθούμε να βρούμε τρόπο να κάνουμε υποχρεωτικό τον εμβολιασμό». Διακρίσεις σε ασθενείς και σε θεραπείες; Εισαγγελέας υπάρχει; Ή η νεκροπολιτική κατάργησε κάθε θεσμό;
Βλέπετε ότι σε μια μετα-δημοκρατία το καλό προσδιορίζεται από την ηγεμονική τάξη, έτσι ώστε η εξουσία να μπορέσει να αποκτήσει πρόσβαση στα σώματα των ατόμων, στις πράξεις τους, στις στάσεις τους, στους τρόπους της καθημερινής συμπεριφοράς τους.
Το κύκλωμα ελέγχου της νέας πολιτικής μας εξέλιξης, οργανώνεται τώρα πια στη διαδικασία μιας θεραπευτικής προσανατολιστικής, όπου ο γιατρός γίνεται ο διαχειριστής των συμπτωμάτων και των σωμάτων και παράλληλα θα είναι εκείνος που θα ευοδώνει τη θεραπεία και την ελευθερία.
Και στη συνέχεια πάντα στο ίδιο πλαίσιο του κυκλώματος το δίκαιο θα πρέπει να καθίσταται εύπλαστο εργαλείο για να δικαιολογεί τις τεχνικές ελέγχου και την κανονιστικότητα.
Έτσι ο νομικοβιολογισμός θα αποτελέσει τη σύγχρονη θεώρηση της μετα-δημοκρατίας.
Τι θα πρέπει να ξέρουν όμως οι κατασταλτικοί ιατρογνώμονες;
Ότι η επιστήμη είναι σήμερα «γουέστερν» (όπως ισχυριζόταν ο Κορνήλιος Καστοριάδης) δηλαδή ότι η μια θέση πυροβολεί την άλλη. Άρα ουδείς σήμερα μπορεί να πει ότι κατέχει την αλήθεια των ζητημάτων στους επιστημονικούς ορίζοντες.
Και αυτό γιατί κάποιοι ιατρογνώμονες με την πανδημία απαξίωσαν επιστημονικές απόψεις όπως εκείνες των Μάϊκλ Λέβιτ, Λουκ Μοντανιέ, (νομπελίστες και οι δύο) του Ντιντιέ Ραούλ και άλλων, που μιλούσαν για τραγικά λάθη του παγκόσμιου ιατρικού ιερατείου αναφορικά με τον κορωνοϊό και μάλιστα τους απαξίωσαν με τρόπο που δείχνει τόσο την επιστημονική τους ανεπάρκεια όσο και το χαμηλό τους ήθος.
Ας γνωρίζουν οι πανσοφίτες ιατρογνώμονες εκείνο που έλεγε ο Σ. Φρόϋντ και ο Ζ. Λακάν «η επιστήμη αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη άρνηση της αρχής της ηδονής». Που σημαίνει ότι αν η επιστήμη δεν εμπνευστεί από την τέχνη ενός ποιητικού στοχασμού καθώς θα έλεγε ο Γκαστόν Μπασελάρ θα καταστεί αυταρχική επιστασία. Αυτό δεν ζούμε σήμερα;
Ομοίως και για τους νομικοβιολόγους που προσπαθούν μέσω μιας αποφασιοκρατίας να επιβάλουν ένα ανακλαστικό δίκαιο που θα δικαιολογεί την πολιτική στρατηγική ενός αυταρχικού και ανομοποίητου καθεστώτος.
Ξέρουμε από το παρελθόν πως η νομική επιστήμη λειτούργησε ως βολική δικαιολόγηση για το αυταρχικό κράτος. Φαίνεται λοιπόν, πως πολλοί σύγχρονοι νομικοβιολόγοι ζήλεψαν τη δόξα των Georg Friedrich Puchta, Gustav Hugo, Friedrich Carl von Savigny και πατούν επάνω σε εκείνες τις απόψεις που νομιμοποιούσαν με μονομερή επιβολή τις σχέσεις εξουσίας και κυριαρχίας του αυταρχικού κράτους.
Όσες όμως τεχνικές θεραπευτικής ατομικοποίησης και αν νομοθετήσουν και όσες διαδικασίες συγκαθοριστικής ολοποίησης και αν εφαρμόσουν, η επιβαλλόμενη ισομοιρία του φόβου θα παραμείνει ανίσχυρη.
Ο Γάλλος φιλόσοφος Αντρέ Κομτ-Σπονβίλ αναφερόμενος στις προθέσεις του παγκόσμιου συστήματος τόνισε: «Όταν εμπιστευόμαστε τη δημοκρατία σε ειδικούς, εκείνη πεθαίνει. (Quand on confie la démocratie aux experts, elle se meurt)… Φοβάμαι ότι η υγειονομική τάξη θα αντικαταστήσει την «ηθική τάξη», όπως συνέβη στις μέρες του μακαρθισμού. Φοβάμαι ότι θα βυθιστούμε στην «υγιεινή ορθότητα», όπως έγινε και με την πολιτική ορθότητα. (Je crains que l’ordre sanitaire ne remplace «l’ordre moral», comme on disait du temps du maccarthysme. Je redoute qu’on s΄enfonce dans le «sanitairement correct», comme nous l’avons fait dans le politiquement correct.)»
Ο νέος Διαφωτισμός της υγειονομικής βιοτεχνολογίας είναι εδώ. Και οι Prudhοmme της νέας εποχής στοιχίζονται, πιάνουν στασίδι προκειμένου να στελεχώσουν τα λόμπι της σκοπιμότητας και με τα εσβεσμένα φώτα τους να δικαιολογήσουν τις συγκεκαλυμμένες δικτατορίες. Κρίμα που ο Γιόχαν Χάμαν δεν υπάρχει για να δικαιωθεί.
* Ο Απόστολος Αποστόλου είναι Καθηγητής φιλοσοφίας.
από το «https://www.antinews.gr/»
