.
THE BIG SLEEP
Όπως κόβει η πλάκα του μπετόν τον Παρθενώνα από το βράχο, μάλλον έτσι αισθάνονται οι αφοί Κορρέ και η Μενδώνη τη σχέση τους με την Ιστορία, ένα μεγάλο Χάσμα που επειδή δε γεφυρώνεται μέσα τους, το καταστρέφουν να μην υπάρχει, να μη θυμίζει αυτό που υπήρξε και συνεχίζει να υπάρχει με τα όσα μεγάλα τραύματα του δώρισε η Ιστορία. Ένα σύστημα που κακοφορμίζει και διαφθείρει τη μαγεία "της γεμάτης κίνηση ακινησίας του βράχου". Η καταστροφή της Ακρόπολης και των σπανίων ευρημάτων στο σταθμό Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη μόνο σε δικτατορικά καθεστώτα μπορούσε να συμβεί, Μανόλη. Όλα τα υπόλοιπα εγώ δεν σου τα καταλογίζω, αλλά αυτό είναι το μέγιστο. Και κάπου μέσα σου γνωρίζεις ότι δεν υπάρχει κανένας ρομαντισμός απέναντί σου, υπάρχει μόνο η μαχητική αγάπη που διεκδικεί το δικαίωμα της να προστατεύει τη μνήμη. Και μη φοβάσαι, το λάθος είναι μέρος της δημιουργίας. Απλά ο χώρος του βράχου δεν είναι πεδίο άσκησης, ξεπερνάει όλους εμάς που νομίζουμε ότι ανακαλύψαμε την πυρίτιδα μέσω του μοντερνισμού. Ο μοντερνισμός δεν είναι τόσο φτηνός σαν το προχειροστρωμένο μπετόν πάνω στο βράχο της Ακρόπολης
Ο μοντερνισμός είναι όλα τα άλλα! είναι το φωτεινό μέλλον που μπόλιασε τον Cezanne, που γέννησε τη μεγάλη Ρώσικη επανάσταση, το Bauhaus, τον Mondrian, τον Pablo Picasso, τον πατέρα του μπετόν αρμέ Le corbuzier κι εμείς, σαν παιδιά του, παλεύουμε κόντρα στο σύστημα που στολίζεται με το Life style που εσείς του προσφέρετε. Κυβερνάτε μαζί, αλλά γεννάτε την απελπισία με αυτή σας την στάση, αυτή που έκανε κάποιους σπουδαίους ποιητές και διανοούμενους να φύγουν από τη ζωή πρόωρα και οικιοθελώς. Έχετε και μαχαίρι και την πίττα κι έχετε απέναντί σας έναν λαό σε τρόμο λόγω πανδημίας και σε βαθιά ύπνωση λόγω κατάθλιψης.... και εσείς του κλέβετε την Ακρόπολη.
