Η ΝΟΤΙΑ ΠΥΛΗ τού Δήμου Ξυλοκάστρου - Ευρωστίνης (Χούνη - Δρυοδάσος Μουγγουστού)
Η φυσική και ιστορική Πύλη τού Δήμου Ξυλοκάστρου - Ευρωστίνης
"Η αδικία σε καιρούς καραντίνας κι η Καραντίνα ενός Τόπου σε καιρούς ηλιθιότητας"
(Δε πρόκειται ποτέ να βάλω "γλώσσα μέσα" διότι δε πρόκειται να βάλετε μυαλό εσείς)
Εδώ και πλέον εικοσαετίας παρακολουθούμε την αδικία τής άνισης "ανάπτυξης" του Βουνού μας, αυτής μόνο πάνω στο κεντρικό άξονα Ξυλόκαστρο - Τρίκαλα - Χιονοδρομικό Ζήρειας.
Βέβαια ακόμα και σε αυτό το τμήμα η αδικία φαίνεται σε χωριά όπως η Ρίζα, το Ρέθι, τα Κάτω Τρίκαλα.
Η διαχρονική πολιτική τής αδικίας
"αναπηδά" στο χάρτη (ρίζα),
ή περνά παραδίπλα (Ρέθι, Κάτω Τρίκαλα), δίνοντας σημασία μόνο στα Μεσαία καί Άνω Τρίκαλα.
Η λέξη "ανάπτυξη" σε εισαγωγικά διότι επί τής ουσίας είναι Μη-Ανάπτυξη, μιας και σκοπό έχει την αφαίμαξη τού τοπικού πλούτου· δλδ, του βουνού, του τοπίου, των ιστορικά μόνιμων αυτόχθονων κατοίκων.
Δεν υπάρχει δηλαδή η αρμονική ανάπτυξη "από το βουνό για το βουνό" αλλά υπάρχει κυρίως η "από ξενόφερτο επενδυτή για το προσωπικό του κουμπαρά".
Κι ενώ λοιπόν το βουνό γέρνει μονόπαντα (χειρότερα κι από μετακίνηση φορτίου στη ναυσιπλοΐα),
η μεγάλη αδικία διακρίνεται στή Νότιο-Ανατολική του πλευρά:
Στον ιστορικό άξονα Ξυλόκαστρο - Ζεμενό - Χούνι Μουγγουστό - Στύλια - Παναρίτη - Μάρκασι -
όπου συναντούμε μεγάλη παραγωγή τοπικών προϊόντων και πολυπληθή χωριά (με μόνιμους ντόπιους κάτοικους κι όχι διπλοκάτοικους ή ξενόφερτους).
Τα χωριά αυτά αφημένα στη τύχη καί στό σαράκι τού χρόνου μαραζώνουν μόνα, ερημώνουν, υποβαθμίζονται χρόνο το χρόνο...
Οι καλλιέργειές τους, ναι μεν δυναμικές κάποτε (μη επιδοτούμενες) πού προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους μόνο με τη ποιότητα τους!
Καλλιέργειες όπου τα παραγόμενα προϊόντα (μήλα ονομαστά, αχλάδια, βερίκοκα, λάδι, σταφύλια κ.ά) λόγω των κεντρικών πολιτικών όλων των κυβερνήσεων -πασοκ, νδ, συριζα- οδηγήθηκαν στην υποβάθμιση και κατ' επέκταση στον αφανισμό.
Οι Παραγωγοί κάτοικοι υπερχρεωμένοι στη πανούργα "Πειραιώς".
Οδικό δίκτυο περίγελος από τα Βαλκάνια έως τα οροπέδια τής λίμνης Βάν κι ακόμα "πάρα πέρα"...
Αν το κείμενο συνοδεύονταν από φωτογραφίες τής σημερινής υπάρχουσας κατάστασης της επαρχιακής οδού, θα σάς θύμιζε το κάποτε βομβαρδισμένο Μόσταρ, την ισοπεδωμένη Πομπηία και πάει λέγοντας...
Όμως για ποιο βουνό μιλάμε;
για ποια περιφέρεια;
για ποια "πινέζα"-ΤΟΠΟΣ στον ιστορικό, πολιτισμικό και γεωγραφικό άτλαντα;
Μιλάμε για το σημείο εκείνο τής ιστορίας και τής γεωγραφίας όπου σμίγει η Μυθική Στυμφαλία με την Αρχαία Πελήνη,
όπου το αρχέγονο τοπίο της Αρκαδίας συναντά το τοπίο της Αιγιάλειας.
Το σημείο εκείνο της μυθολογίας πάνω στο (χρόνο και το χάρτη), όπου συναντάς τον Ηρακλή προ χιλιάδων ετών να συμπέφτει γεωγραφικά με τόπους όπου εκφράστηκαν αγωνίες της εθνικής ιστορίας,
συγκεκριμένα τίς μαζώξεις στα χωριά του ίδιου αυτού τόπου από το Νικηταρά,
κόντρα στις βουλές των Νοταραίων,
ώστε να πείσει τούς χωρικούς για την αναγκαιότητα της μάχης στα Δερβενάκια· (τέσσερις Ζεμενίτες μαχητές έδωσαν το παρών σε εκείνη τη μάχη).
Είναι το σημείο της ιστορίας εκείνο όπου "έλαβε χώρα" η περήφανη μάχη τού απελευθερωτικού πνεύματος κατά των δωσίλογων φασιστών, στη Ντούσια
(το Δημοτικό Σχολείο στο Μάρκασι ήταν το Νοσοκομείο των αγωνιστών),
το οποίο σημείο αγγίζει τη γιορτή Σταφυλιού (Σουλτανίνας) στο Ζεμενό πού οργάνωναν οι Αδελφοί Τυπάλδου τη δεκαετία του '60 (με τη τότε πρωτοποριακή Κατασκήνωση του Πευκιά και την άφιξη των πρώτων τουριστών πανελλαδικά),
ως συνάντηση αλληλεγγύης κι ομολογίας κοινών πανανθρώπινων αξιών του πνεύματος της φιλίας των λαών.
Είναι επίσης η συνάντηση τού Σλαβικού στοιχείου του Μοριά
(με τα ως άνω χωριά πού αυτοί ίδρυσαν),
με αυτό των Αρβανιτών κι η αρμονική συνύπαρξη και πρόσμιξη ηθών, εθίμων, με τρανό παράδειγμα τα αρβανιτόφωνα χωριά μας.
Είναι οι εκτελεσμένοι νέοι από τους ναζί σε ένα χωριό,
τα καμένα σπίτια από τούς ίδιους σε κάποιο άλλο διπλανό χωριό.
Είναι το σημείο όπου "διαχρονικά" εφάπτεται η Αθηναϊκή Συμμαχία με την Αχαϊκή Συμπολιτεία, ή πιο σωστά:
Είναι τα πολλά και τόσο Σπουδαία που κανένα Αθηναϊκοκεντρικό κράτος δεν έλαβε ποτέ υπ' όψιν του.
Είναι τα πολλά και Σπουδαία πού καμία Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση δε κατανόησε
(ειδικά η σημερινή των Νίκα-Γκιολή πού ως αναλφάβητοι πολιτικά ακύρωσαν δημοπρατημένο έργο ενός μικρού τμήματος του οδικού άξονα που αναφέρθηκε).
Είναι η ανεπάρκεια όλων των Δημοτικών Αρχών Ξυλοκάστρου αλλά και Δημοτικών Παρατάξεων πού ούτε έχουν πάρει χαμπάρι τι εστί αυτοδιοίκηση
(εκτός μόνο μιας παράταξης, της "Συμπολιτείας Ξ-Ε") που όμως ανέστειλε τη δράση της, δεν υφίσταται πιά.
Στη τελική, είναι η μία από τίς τρείς μοναδικές πύλες τού Δήμου Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης στην επικοινωνία του με τους όμορους Δήμους της Κορινθίας αρχικά και όλης της Περιφέρειας του Μοριά συνολικά.
(μιας και το "Ξυλόκαστρο" επίσης σκεφτόταν πάντα μονοκεντρικά)
Είναι στοιχεία Ιστορίας πού κάποιοι νομίζουν λανθασμένα πώς υπάρχει η Μητρόπολη Κορίνθου ενώ η αλήθεια είναι πως υπάρχει μόνο η:
"Μητρόπολη Κορίνθου Συκιώνας Ζεμενού Ταρσού και Πολυφέγγους".
*
η λαϊκή σοφία λέει πως
"η άκρη τρώει τη μέση" κι είθε να χτυπά ως καμπανάκι σε όσους πιστεύουν πώς οι (Α/Γ) ανεμογεννήτριες θα περιοριστούν στη Μικρή Ζήρεια (Ντούσια-Μάρκασι)
κι όχι και στη των (Τρικάλων) Μεγάλη Ζήρεια.
φωτογραφία:
βαγγελης ζαχαρατος
