Από την Αίθουσα Επιχειρήσεων της Φραντζή εξεδόθη ανακοίνωσις που δεν υπάρχει στις σελίδες του Δήμου, αλλά στο facebook του Επιτελάρχη. Λίγο – πολύ γράφει στην αρχή κάναμε και κάνουμε κάτι καλό, μετά, προσέξτε εσείς. ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΠΕΡΙ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΨΕΥΔΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ. Είναι η ανάρτηση του Δημάρχου προς γνώσιν γενικώς και προς συμμόρφωσιν.
ΑΝΤΙΦΟΒΙΣΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Όποιος κατέχει θεσμικές ευθύνες, γνωρίζει τι συμβαίνει με τον νοσογόνο ιό στην κοινότητα και δεν ενημερώνει για την κατάσταση των πραγμάτων εκθέτει την υγεία της κοινότητας σε κίνδυνο. Είναι νομικά παραβατικός και ηθικά υπόλογος.
Προφανώς ευθύνες υπάρχουν στις συλλογικές αντιπροσωπεύσεις και στην ατομικότητα. Ο καθένας πρέπει να αναλαμβάνει το φορτίο του και να μην το μεταφέρει σε άλλους.
Ο Δήμαρχος είναι και υπόλογος ασυνέπειας… Πέρυσι (6 Μαρτίου) διέψευδε «ανυπόστατες φήμες» για κορονοϊό σε μια οικογένεια, αλλά τώρα γενικές αναφορές. Τώρα δεν διαψεύδει… Ίσως εννοεί ότι όλα πάνε καλά και όσα κυκλοφορούν ή γνωρίζουμε είναι ανυπόστατες φήμες.
Έκανα διαδρομή στην σελίδα του να δώ τι ανακοίνωσε για την διαχείριση της επιδημίας. Συνοπτικά: απολύμανση τον περασμένο Μάρτιο, αφαίρεσε παγκάκια, τώρα έκανε απολύμανση ίσως επηρεασμένος από τις συστάσεις της πρώην αντιδημάρχου Γ. Μαστέλλου.
ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΑΙΔΕΥΣΙΑΣ ΔΗΜΑΡΧΩΝ είναι η άγνοια αντιμετώπισης κινδύνων και η συγκρότηση (αυτό)προστατευόμενης κοινωνίας . « Πόσα Δημοτικά ή Περιφερειακά συμβούλια αυτόν τον καιρό συνεδρίασαν με αναφορά τις δικές τους ευθύνες και τον συντονισμό ενεργειών στην περιοχή τους, ανέθεσαν υπευθυνότητες για το αποτελεσματικότερο έργο των κέντρων υγείας και τις ανάγκες τους, την συμμετοχή των ιδιωτών γιατρών, όπως και την συμπληρωματικότητα προς το πιο κοντινό νοσοκομείο; Τι πρότειναν για την ασφάλεια των πολιτών, ουσιαστικά για την επάρκεια της πρώτης βαθμίδας, του τοπικού επιπέδου δημόσιας υγείας; Το «μένουμε σπίτι» σημαίνει προστασία, παρακολούθηση και μεγάλη τοπική ευθύνη μην αποβεί μεγάλη αποθήκη ασθενών. Έχει απορριφθεί ως άγνωστο αντικείμενο η λέξη σχέδιο και παρακρατείται η σιγουριά της διαχείρισης των αποτελεσμάτων μιας καταστροφής, ο διαρκής «Ξενοκράτης». Σε κάποια μοντέλα «πίεσης-εκτόνωσης» αποφασιστικό ρόλο παίζουν οι τοπικοί θεσμοί, η εκπαίδευση, οι αξίες συλλογικότητας στην δημόσια ζωή, η συγκρότηση ομάδων ετοιμότητας».
ΑΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΟΥ ΠΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ: http://www.tinakanoume.gr/2020/04/blog-post_28.html
(Γρηγόρης Κλαδούχος)
