ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΥΖΗΣ (Σκλαβοχώρι, Τήνου 1 Μαρτίου 1842 – Μόναχο 4 Ιανουαρίου 1901 ) εγήρασα ονειρευόμενος ....
Γιος φτωχού ξυλουργού από το Σκλαβοχώρι της Τήνου, ο Γύζης σπουδάζει με υποτροφία στην περίφημη Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου στην οποία μετέπειτα θα εκλεγεί καθηγητής. Στη Γερμανία ζει και δημιουργεί εκπατρισμένος έως το θάνατό του με εξαίρεση τρία σύντομα ταξίδια του στην Ελλάδα.
«Επεθύμησα να καθήσω εις τις δροσοκάμαρες του χωριού μου... Τρέχει ο κόσμος σήμερον, τρέχει να υπερβή τον πλησίον του και τρέχων γηράσκει και μόλις παρά το χείλος του τάφου στέκει να ιδή, ότι ήλθεν η ώρα του, ότι είναι γέρων ή ότι κατέστρεψε το άθλιον του σώμα τρέχων. Είναι ήδη αργά! Παρήλθεν ο βίος χωρίς να αισθανθή ότι έζησεν».
«Η Τέχνη έχει σταλή εξ ουρανού προς εξέλιξιν της ανθρωπότητος. Είναι μεγάλη και ευγενής και δεν ανέχεται συρμούς, διότι ο συρμός αλλάζει. Η αποστολή της είναι να οδηγή τους ανθρώπους και όχι να διευθύνεται απ' αυτών. Είναι η Τέχνη θεία. Μόνον οι ψευδείς ιερείς της κάμνουν χρήσιν της μόδας διά να πλουτίσουν. Η Τέχνη δεν έχει ανάγκην εκατομμυρίων, ο μόνος σκοπός της είναι ο εξευγενισμός της ανθρωπότητος».
Νικόλαος Γύζης
Πίνακας : Η ΔΟΞΑ ΤΩΝ ΨΑΡΩΝ
