Η 10η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας και μένα πάντα στο νου μου έρχεται εκείνος ο φτωχοδιάβολος, ο αγαπημένος Γιαννούλης Χαλεπάς.
Επειδή αν θες να καταλάβεις αποκλεισμός και απομόνωση, μη αποδοχή και κακοποίηση ψυχικά νοσούντος δεν έχεις παρά να ρίξεις μια μάτια στην ιστορία της ζωής του.
Επειδή πάντα θα είναι ο λατρεμένος μου "τρελός" που αγγίζει όλα τα μέσα της ψυχής μου.
Επειδή αν ποτέ τον είχα συναντήσει θα είχα προσπαθήσει πολύ να τον σώσω. Όχι από τους δαίμονες του νου, αλλά από τους δαίμονες ανθρώπους.
Επειδή πάντα και για πάντα κι όποτε δω την άγια μορφή του μου έρχεται στο νου αυτό: Να βρω τανάλιες, να κόψω όλα τα λουκέτα του υπογείου που έχεις μέσα τα γλυπτά σου, να μπεις να συνεχίσεις τα έργα σου. Γιαννούλη! Η μάνα πέθανε. Λυτρώθηκες. Είχα γράψει κάποτε αυτό για τη μέρα του θανάτου του. Το ξαναβάζω επειδή δεν θα άλλαζα λέξη.
Ο "τρελός του χωριού" πέθανε σαν σήμερα.
Τον έκλεισαν σε ψυχιατρείο, τον έδεσαν με αλυσίδες, του απαγόρευαν να πλάθει. Να σχεδιάζει. Τον είχαν δίχως φάρμακα. Του κατέστρεφαν ό,τι έφτιαχνε. Γιατροί και μάνα. Βοσκά πρόβατα, γίνεται νεροκουβαλητής. Τα πάντα πέρα από γλύπτης. Για τη μάνα του, η τέχνη του ήταν υπεύθυνη για την ψυχική του υγεία η οποία ταράχτηκε έπειτα από μια ερωτική απογοήτευση και τον οδήγησε να καταστρέψει τα έργα του και να κάνει απόπειρες αυτοκτονίας.
Του κλειδώνει το υπόγειο. Έπρεπε να περάσουν 40 χρόνια, έζησε 40 χρόνια δίχως την τέχνη του κι αφού η μάνα του πέθανε για να επιστρέψει στο πατρικό.
Ανοίγει το υπόγειο που ήταν τα έργα του. Αρχίζει πάλι να δημιουργεί. Κι ίσως κείνο που είναι το συγκλονιστικό στην ιστορία του γλύπτη, κείνο που με συνεπαίρνει είναι αυτή η καταπίεση, η στέρηση, η κακοποίηση που υπέστη εξαιτίας ψυχικής νόσου. Να θέλουν τα χέρια του να πιάσουν μάρμαρα να πλάσουν και να μη τον αφήνουν, να κρατούν τα χέρια του αιχμάλωτα, φυλακισμένα. Κείνο που είναι το εξαίσιο είναι πως το πρώτο που έκανε μετά τον θάνατο της μάνας ήταν να κατέβει στο υπόγειο και να συνεχίσει από κει που σταμάτησε. Επειδή ο άνθρωπος δε δαμάζεται, επειδή ο άνθρωπος πρέπει να μπορεί να ζει με πάθος για κάτι.
Επειδή ο νους του ανθρώπου δε φυλακίζεται.
Ο "τρελός του χωριού", ο γλύπτης, Γιαννούλης Χαλεπάς πέθανε σαν σήμερα. Ο γλύπτης πέθανε σαν σήμερα.
" Όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει. Σαν αερικό θα ζήσω"
Παγκόσμια ημέρα Ψυχικής Υγείας. Λέμε όχι στην προκατάληψη και τον ρατσισμό!
via:Gianna Kouka
