Σήμερα είχαμε μια αναπάντεχη συνάντηση με την δημοσιογραφία. Ανακοινώθηκε από την δημοσιογράφο ότι στο Ξυλόκαστρο «έχει δημιουργήσει σάλο» η νέα εγκατάσταση του ΚΔΑΠ. Και κλήθηκε η αντιδήμαρχος, που μίσθωσε το οίκημά της στον Δήμο, να ενημερώσει. Δικαίωμά της να υπερασπίζεται τον εαυτό της. Η Αντιδήμαρχος μίλησε για «κακοήθειες», «απαράδεκτα» και η κ. Μαίρη Νικολοπούλου πρόσθεσε ότι «από την εκπομπή μας βγαίνουν οι αλήθειες». Άλλο, όμως, ήταν το θέμα που σήκωσε διαμαρτυρίες. Το «επίδικο» ήταν, αν ένα πολιτικό πρόσωπο μπορεί να έχει σχέση πελάτη – ενοικιαστή του κτίσματός της τον Δήμο, δηλαδή τον εαυτό του. Δηλαδή, αυτό το ασυμβίβαστο. Αυτό στην «συνέντευξη» δεν αναφέρθηκε. Θα γινόταν «σάλος», αν οποιοσδήποτε δημότης νοίκιαζε κάτι στον Δήμο; Όχι. Επειδή το παίζουν κουτοί ή πονηροί θα το δώσω με παράδειγμα: επειδή η Μαρέβα ασχολείται με υφάσματα, μπορεί ο Μητσοτάκης να αποφασίσει αυτή να εξοπλίζει με σεντόνια τα νοσοκομεία;
Ανέφεραν ότι δεν υπήρχε άλλη προσφορά, άλλη πρόταση. Αν είναι έντιμοι να μας απαντήσουν: ποιος ή ποια επιτροπή του Δήμου εξέτασε το δημοτικό οικιστικό απόθεμα και το οποίο κρίθηκε ακατάλληλο; Θα αναφερθώ σε αυτό αργότερα, σε γενικότερη θεώρηση της αξιοποίησης του δημοτικού οικιστικού πλούτου. Είναι σοβαρές εξηγήσεις ότι … μου είπε ο κ. Παπαδόπουλος και εγώ εισηγήθηκα – πρότεινα να πάει το ΚΔΑΠ στο κτίριό μου; Ότι «το μόνο κατάλληλο ήταν το δικό μου…». Έτσι παίρνονται οι αποφάσεις των αυτοδιοικητικών μας; Χωρίς να εξεταστεί το θέμα ΚΔΑΠ πολυπαραγοντικά, χωρίς κριτήρια κοινωνικής λειτουργικότητας, είπε κάποιος κάτι και βουρ. Αυτές είναι λειτουργίες καφενείων.
Είπε η κ. Αντιδήμαρχος ότι θα μπορούσε να το νοικιάσει στον Δήμο με απευθείας ανάθεση. Υπάρχει και αυτή η εκδοχή. Είναι κι αυτό επιτρεπτό. Για να καταλάβουμε την αμβλυμένη αντίληψη της κ. Αντιδημάρχου για τα ζητήματα πολιτικής ηθικής είπε ότι μας κάνει και χάρη που «το πήγε έτσι». Άλλωστε βοήθησε και η κ. Νικολοπούλου να μας ενημερώσει ότι χάρη και παραχώρηση έκανε η Αντιδήμαρχος με το να πει «είχατε τη δυνατότητα να κάνετε ιδιωτικό ΚΔΑΠ» και παρακάτω έβγαλε και το πόρισμα ότι «βρισκόμαστε σε καλή εξέλιξη», αφού θα λειτουργήσει σύντομα.
Για να κλείσουμε με την σύνοψη, η Αντιδήμαρχος με το πάντα εκφραστικό της ιδίωμα και με την πετυχημένη συνταγή προσποίησης θύματος, είπε ότι «ηθικά κινούμενη δεν μπορούσα να αφήσω τα παιδιά…» και η φιλοξενούσα κυρία απεφάνθη ότι «για την λάμψη της αλήθειας - σας καλέσαμε… για να διαλευκάνουμε την κατάσταση». Δικαιώθηκε, έτσι, ο πλουραλισμός της ενημέρωσης.
Να μιλάμε καθαρά, χωρίς μισόλογα. Θα μπορούσε να μου πεί κάποιος ή η κ. Νικολοπούλου πώς θα χειριζόταν το θέμα μονόπλευρης ενημέρωσης εξυπηρετικής της αντιδημάρχου ένας υπάλληλος επικοινωνιακής πολιτικής του Δήμου; Θα το χειριζόταν διαφορετικά;
Επειδή δεν έχουμε όλοι σε όλα τις ίδιες προσληπτικές ικανότητες και όλοι έχουμε σε πολλά προσληπτικές ανικανότητες, δεν θέλω να υπεισέλθω σε βαθύτερα και ίσως απρόσιτα του τι είναι δημοσιογραφία, τίνος το μέρος πρέπει να παίρνει η εξουσία του τύπου, της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου. Άλλωστε σήμερα ξεκινά και η δίκη του Άσανζ. Η αλήθεια δεν είναι μόνο αυτή εκείνου που έχει την ισχύ, το μαχαίρι και το πεπόνι. Για να μην φθάσουμε στον Όργουελ που το 1938 έγραφε ότι είναι δύσκολο να αποφύγουμε την ιδέα ότι «οι άνθρωποι είναι ηθικοί μόνο όταν δεν κατέχουν εξουσία».
Η αλήθεια είναι μια διαρκής αναζήτηση, δεν μπορεί ποτέ να αφαιρεί το βασικό προαπαιτούμενο, το μέγιστο ηθικό διακύβευμα, την επαλήθευση μιας πορείας, που δεν κρύβει αυτό που ανήκει στον αδικημένο, στην κοινωνία και δεν πρέπει να αναπαράγει εκδοχές των πραγμάτων που ωφελούν τον εξουσιαστικό λόγο.
Η κ. Νικολοπούλου, εξάλλου, έχει ιδιαίτερες ικανότητες σε άλλο τομέα, στην ανάδειξη του γαστρονομικού πολιτισμού της περιοχής, που πρέπει να αξιοποιηθεί θεσμικά. Να τις εντάξει στα πολιτισμικά γεγονότα. Να γίνει θέμα του «Ηλίας Κατσούλης». Με την προσθετικότητα αυτών που αναφέρω σε κείμενο σε μια τοπική εφημερίδα, που βγάζαμε το 2002, δεν μπορεί να υπάρξουν συνταγές, γαστρονομικές πολιτισμικές εκδηλώσεις με απουσία αυτών που παρέχουν – παράγουν την πρώτη ύλη, δηλαδή την πρώτη ενεργειακή ανάγκη, που είναι τα τροφικά προϊόντα. Στον άλλο όμως τομέα, που καταπιάνεται, κάτι σαν ενημέρωση, αφήνει κενά, που την εκθέτουν. Θεώρησε ασήμαντο, απέφυγε οποιαδήποτε αναφορά στο γιατί παραιτήθηκε η αντιδήμαρχος κ. Μαστέλλου, ενώ ενημέρωσε για το τι είπε κάποιος για την γιαγιά του.
Διάβασα και απολίτικα, συναισθηματικά σχόλια υποστήριξης της Αντιδημάρχου. Μου προκαλεί έκπληξη να βλέπω ανθρώπους να μην μπορούν να διακρίνουν ταυτότητες και θεσμικές ευθύνες. Ένα έλλειμμα πολιτικής παιδείας επιβεβαιώνει τις χαμηλές σταθερές των ηθικών κωδίκων του κοινωνικού περιβάλλοντος. Και αν θελήσουμε να επιστρέψουμε στις πηγές, ας σκεφτούμε την έννοια της αιδούς, την πολύπλευρη ηθική έννοια, που νοείται ως αίσθημα προφύλαξης της τιμής του ατόμου που θέλει να σέβεται τον εαυτό του και τους άλλους.
Για τις ανάγκες της ουσίας του ζητήματος κοινοποίησα τρία σημειώματα που μπορείτε να δείτε παρακάτω.
Έχουν γραφεί για να μελετηθούν από τους υπεύθυνους πολιτισμού του δήμου αλλά και τοπικούς εκπαιδευτικούς. Για τις διαμορφωτικές συνειδήσεων τοπικές δυνάμεις.
Διάβασα και ένα σχόλιο ότι «όλοι έχουμε δικαίωμα να εκμεταλλευόμαστε την περιουσία μας». Αλλοίμονο να υπάρχουν αρνητές αυτού. Πρώτον, όμως, δεν μπορεί η επιδίωξη θέσεων εξουσίας να είναι μέσον εκμετάλλευσης περιουσίας. Δεύτερον, είκοσι χρόνια υποστηρίζω ότι πρώτιστο καθήκον είναι ο εμπλουτισμός των κοινών αγαθών, η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Είναι προϋπόθεση του ευ ζην. Πριν χρόνια o παγκόσμιας κλάσης τουμπίστας Γιάννης Ζουγανέλης σε εκδήλωση με τον Αργύρη Χιόνη στο intro είχε πει ότι στην ζωή του προσπάθησε να μείνει φτωχός. Έδωσε έναν πλούτο καλλιτεχνικής δημιουργίας, μοίρασε τον πλούτο του. Απέναντι ποιος σύγχρονος ελληνικός ανθρωπολογικός τύπος βρίσκεται; Ο «εγώ» και «το δικό μου».
Είμαστε μικρή κοινωνία, έχουμε ανάγκη επιβεβαίωσης αλλά να λέμε «και του στραβού το δίκιο». Και οι Ξυλοκαστρίτες – Ευρωστίνιοι έχουν μυαλό. Δεν πρέπει να τους αντιμετωπίζουν ως Σπιναλόγκα ηλιθίων. Μπορεί να ευδοκιμούν και σάλιαγκες και φοβισμένοι αλλά έχουμε και πολίτες. Γι΄ αυτό και μεγάλη δυσαρέσκεια για την διαχείριση του θέματος ΚΔΑΠ. Πριν χρόνια είχαμε τον ΠΡΙΣΜΑ του κ. Αντωνίνη από τον οποίο όλοι, άτομα και παρατάξεις εξέθεταν τις απόψεις τους. Μήπως υπάρχει κάποια ρωγμή μέσα στο σημερινό σύστημα ενημέρωσης, να συσταθεί ένα φόρουμ, ένα μέσο έκφρασης λόγου δημοτών και συνομιλίας;
Πολλοί αναρωτούνται γιατί ο δήμος και στις δύο ενότητες ενώ ήταν πρωταγωνιστικός έμεινε κομπάρσος. Δεν υπάρχουν πολιτικές διευθύνσεις με συναίσθηση του συλλογικού, με βάσεις παράδοσης και σχέδια μετασχηματισμών. Η συλλογική ζωή και τα δεδομένα παραμένουν ένα ιστόρημα χαμένου χρόνου. Ο δρόμος της επιστροφής; Οι πολίτες. Ακόμα και χωρίς αντίληψη του καθολικού, κάποτε διακρίνουν και κόκκινες γραμμές. Ένα παράδειγμα είναι οι αντιδράσεις στο θέμα ΚΔΑΠ. Αφού από όλους είναι δεκτό, και από την φιλοξενούσα την κ. Αντιδήμαρχο, ότι «έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων» και «έγινε σάλος*».
*Σάλος: ευρύτατος συνήθως αρνητικός αντίκτυπος, που έχει ένα γεγονός στην κοινή γνώμη.
Γρηγόρης Κλαδούχος – Ξυλόκαστρο, 9 Σεπτεμβρίου 2020
