Η πόλη της
Κορίνθου είχε δύο μάτια και έβλεπε τον κόσμο. Είχε δυο λιμάνια, δυο χέρια που
τον άγγιζε. Ήταν κόμβος ροής ανθρώπων και αγαθών. Αναπτύχθηκε σε σημείο τομής
μεταφορικών δικτύων.
Σήμερα τι
είναι; Αυτοκαταναλώνεται εσωτερικά. Αυτοδιασωληνώνεται με την κακομοιριά. Οι
συζητήσεις εντός της: μια εικόνα ακινησίας, μικροτήτων και όχι πόλης της
καινοτομίας. Σε κεντρικό αυτοδιοικητικό επίπεδο παρουσιάζουν μορφή
τυχοδιωχτικού ακτιβισμού. Τούτο λέγειν και ποιείν και το άλλο μη αφιέναι.
Πεζόδρομοι, πλατεία κατόπιν, τι θα κάνουμε την Δημοτική Αγορά, παραλία… και
έχει υπομονή ο χρόνος. Να τον γεμίσουμε με αυτό που «θα μας έρθει».
1. Κάθε σοβαρή πολεοδομική πρόταση, που
είναι επανακαθορισμός συμπεριφοράς ανθρώπων, δεν ξεκινά από τα υπάρχοντα
δεδομένα «μετακίνησης». Δεν είναι εφαρμογή συνεπειών αυτών που συμβαίνουν αλλά,
αν θέλουμε να είναι δομικές προτάσεις βιώσιμης προοπτικής, είναι σχεδίαση που
εκπαιδεύει σε άλλη ποιότητα ζήτησης και προσφοράς. Διαμορφώνει νέες ποιοτικές
συνθήκες ζωής και δεν είναι εφαρμογές των «τάσεων» που υπάρχουν. Αν ήταν
αλλιώς, ούτε «ενοποίηση αρχαιολογικών χώρων» θα σκεφτόταν κάποιος, ούτε
αναπλάσεις με ταυτοτικές κεντρικότητες. Στην παρουσίαση του ΣΒΑΚ (Σχέδιο
Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας, που πρώτη του παρουσίαση έκανε ο Δήμος), ο
καθηγητής Βλαστός είπε: «προέχει η πολεοδομική ταυτότητα, η κυκλοφοριακή
οργάνωση θα πειθαρχήσει στην πολεοδομική και κοινωνική ταυτότητα».
Με απλά λόγια, οι πολιτικοί δεν πρέπει να προσαρμόζονται στα δεδομένα, να
μην καθοδηγούνται από γκάλοπ, και από το «τι θέλει ο λαός». Αν ήταν σωστή αυτή
η μεθοδολογία, μεγάλος κίνδυνος από την απαίτηση μεγάλης μερίδας να κάνουμε
καφετέρια στην Ακρόπολη.
Γι΄ αυτό και κάθε μελέτη κινητικότητας μέσα στην πόλη απαιτεί ιεραρχήσεις
και αξιολογήσεις προτεραιοτήτων.
2. Εμπεδώθηκαν στο έδαφος, στον χώρο
επιλογές πεζοδρόμων, open cafe, και μετά την πλατεία Κορινθιακής
αμορφίας και αφασίας μπήκε το ερώτημα της βιώσιμης αστικής κινητικότητας. Μία
φορά δεν μπορούν να σκεφτούν και σε γενικές γραμμές συνολικά; Να αποδείξουν ότι
έχουν στο μυαλό τους μια ταυτότητα και έναν αισθητικό και κοινωνικό ορίζοντα; Η
κεντρική πλατεία σε συσκευασία απείρου γενικότητας, συμπίλημα «έργων μηχανικού»,
μηδενικής κορινθιακής αυτοπροσωπείας. Ενώ συντηρείται και μια αυτοπεποίθηση ταυτότητας και φόβου, μπας και
χάσουν την ταυτότητά τους από λίγους μετανάστες. Ποια ταυτότητα κουβαλάνε;
3. Στην παρουσίαση του προγράμματος ΣΒΑΚ
ο Γιάννης Γκεζερλής υπενθύμισε την μελέτη και τις προτάσεις του Πανεπιστημίου
της Πεσκάρας και ότι «η πόλη έχει γυρισμένη την πλάτη στην θάλασσα». Όταν στην
παρουσίαση της μελέτης τους οι Ιταλοί μιλούσαν για την μεγάλη «πλατεία του
Κορινθιακού» πολλοί έξυπνοι δικοί μας έκρυβαν τα γέλια τους. Κάποιοι τότε
έγραφαν για την θάλασσα ως «φυσικό εμπόδιο» για τα αυτοκίνητα αλλά μέχρι εκεί. Όμως
μέσα στην μελέτη αυτή, πολεοδομικών οριζόντων, θα διευρυνθούν τα πεδία κοινών
σημασιών και προτάσεων.
4. Κάποτε πρέπει να μάθουμε και εμείς οι
παραπέρα Κορίνθιοι τι θα είναι αυτό το λεγόμενο «Διοικητήριο». Μας αφορά και εμάς;
Να μάθουμε ποιος το ονόμασε Διοικητήριο, που ίσως του έχουν μείνει ψυχολογικά
στρατιωτικά κατάλοιπα. Για την χωροθέτησή του δεν κάνουν λάθος. Να το πάνε και
πιο πέρα από την Ποσειδωνία, κατά Αγίους Θεοδώρους. Θάναι ευκαιρία να κάνουμε
μια μελέτη αστικής και υπεραστικής κινητικότητας. Αν αφορά Ευρωστίνιους και
Φενεάτες να εξηγηθεί το όσο μακρύτερα τόσο καλύτερα.
5. Η Κόρινθος περιβάλλεται από πλέγμα
υποδομών κυκλοφοριακής έντασης. Έχει δημιουργηθεί μία ιεραρχία. Πότε συζητήθηκε
η συμπληρωματικότητα ή ο αποκλεισμός από αυτά τα δίκτυα; Πώς εξυπηρετείται η
πόλη της Κορίνθου ως σώμα που αντιπροσωπεύει και εξυπηρετεί την ενδοχώρα της;
6. Δυστυχώς δεν παράγουμε για να
καταναλώσουμε. Ευτυχώς παράγει αυτό που έχει μείνει από εποχές κύρους,
ευμάρειας και δόξας. Η Αρχαία Κόρινθος επιμένει να υπάρχει. Κινείται μόνο η
ιστορία και της Κορίνθου την βιωσιμότητα το παρελθόν ορίζει.
Γρηγόρης Κλαδούχος / Ξυλόκαστρο, 4 Αυγούστου 2020
