Είναι η Τρίτη φορά που αναφέρομαι σε ένα ζήτημα πολιτικής ηθικής. Με αυτό έπρεπε να ασχοληθούν οι πολίτες, οι καθηγητές, οι προϊστάμενοι πολιτισμού του Δήμου, αν βέβαια υπήρχαν. Πήγαν το θέμα αλλού, στην αξιολόγηση ανθρώπων από τις συμβάσεις της προσωπικής τους ζωής. Το ζήτημα είναι ότι η πολιτική δεν πρέπει να παρέχει δυνατότητες αξιοποίησης των δημόσιων χρημάτων και υπηρεσιών προς τα μέλη της. Εδώ προέκυψε εκτός μισθοδοσίας πολιτικό πρόσωπο να είναι πελάτης του εαυτού της. Επόμενα όλες οι υποστηρίξεις προς την Ελίνα (μέχρι και από καθηγητές) δεν απαντούν στο κεντρικό θέμα και σε υποτιθέμενη έκθεση ιδεών πάνω στο θέμα θα είχαν μηδενική βαθμολόγηση.
Η Ελίνα Μενούνου πήρε την δουλειά. Νοίκιασε το κτίριό της στον Δήμο που ένας από αυτούς που τον διοικεί είναι η ίδια. Την υποστήριξη των επιλογών της δεν ανέλαβε η ίδια. Χαρακτηριστικό των αδύναμων είναι να επιστρατεύουν χυδαιοπαραγωγούς και εμετικά αντιγραφήματα. Την βρώμικη δουλειά την αναθέτεις σε άλλους. Να στέκεσαι όρθιος είναι δύσκολο. Να μπουσουλάς ή να σου κρατούν πατερίτσες είναι εύκολο.
Από μεμονωμένες αντιδράσεις, που είδα κυρίως από παιδούλες και καρδούλες, την αντιδήμαρχο πολιτισμού κανένας δεν την αντιμετωπίζει ως πολιτικό πρόσωπο, ως υπεύθυνο πολιτισμού αλλά κυριαρχεί η συναισθηματική πλευρά της φιλίας, γειτονίας, όσα μπορεί να δημιουργήσει η κοινή ζωή στο μικρό χωριό. Είναι σοβαρή υποτίμηση για ένα δημόσιο πρόσωπο, που η ταυτότητά του σήμερα δεν πρέπει να είναι η ιδιωτικότητα αλλά η ανάληψη συλλογικών ευθυνών εξουσίας. Όταν είσαι αντιδήμαρχος πολιτισμού και κανένας δεν αναφέρεται σε αυτό, σημαίνει ότι δεν έχουν δει κάτι που να σε αναγνωρίζει έτσι. Και ότι εσύ δεν τους έχεις δώσει αυτά τα διαπιστευτήρια λόγου και έργου. Και βέβαια στον ένα χρόνο που πέρασε δεν είδαμε μία κουβέντα από την αντιδήμαρχο για μια συνθετική πρόταση για τα πολιτιστικά του δήμου.
Η πολιτιστική τραγωδία του Δήμου: σταθερά αυτά που κάνουν τυπικά όλοι, πάντα και παντού. Την ίδια λογική, ίδιο εύρος πολιτιστικών οριζόντων είχαμε και επί κ. Καζάνη και κ. Κόρκα και επί θητείας Ανδρικόπουλου. Είναι το κρατάω καλάθι, ρίξε μια ιδέα. Αποτέλεσμα αυτών οι υπέροχες σκηνές τοπικής αλληλολατρείας, που ξεκινά από κάθε μία και καθέναν, που επιδοκιμάζουν εκστασιαζόμενοι από την ντιβανοκασέλα τους. Και για πολλούς όλα είναι τέχνη και κάθε αμόρφωτος δίνει συγχαρητήρια χωρίς δύο ερμηνευτικά λόγια, δάνεια από την καλλιτεχνική φιλολογία.
Ποια είναι γνήσια επένδυση πνευματικής ζωής; Όταν αυτή είναι συνδεδεμένη με την επιστήμη. Έδωσα δύο παραδείγματα σε κείμενα για τον τουρισμό και τα Τρίκαλα.
Και μιας και ο λόγος για την κουλτούρα. Άλλα προσδιορίζουν την προοδευτικότητα, την ευαισθησία. Η σιωπή του κρινόμενου ηγέτη είναι άρνηση παρρησίας και πολιτισμικής αξίας. Τα ποιήματα, παραμύθια υπενθυμίζω υπάρχουν και σε αντιδραστικά καθεστώτα. Τέχνη υπάρχει πάντοτε και επειδή οι συνήγοροι της Ελίνας μίλησαν για τον Γκαίμπελς, να της θυμίσω ότι αυτός δεν κρίθηκε από την ανάγνωση ποιημάτων, μιας και είχε ντοκτορά στην ρομαντική φιλολογία αλλά από άλλα. Ο πολυταξιδεμένος Πλάτων έβλεπε ότι και οι βάρβαροι έκαναν τέχνη. Η Αθήνα είχε κάτι άλλο, το του Περικλή «απ΄ αρετής προτιμάται» που σήμαινε “country first”. Είναι το κοινωνικό παράδειγμα.
Όταν αντιδήμαρχος και μάλιστα πολιτισμού έχει ανάγκη βοθρολυμάτων εναντίον πολιτών, τότε το πολιτικό και πολιτισμικό παιχνίδι έχει χαθεί. Το ζήτημα είναι η εξουσία που έχει την ανάγκη τους ή τα ανέχεται. Ο κάθε πολίτης μπορεί να εκφέρει την γνώμη του, που μπορεί να εκκινεί από ειλικρίνεια, ναρκισσιστική περηφάνεια, αγχώδη υστερία να κάνει θόρυβο, ώστε να τον προσέξουν ή να φανεί καλός με ανταποδοτικά οφέλη. Η προσμονή και ο φόβος της πτώσης δημιουργεί άγχος και ανάγκη επιστράτευσης όπλων μαζικής καταστροφής χαρακτήρων. Το διαδίκτυο παρέχει την απόσταση, ώστε να εκτοξεύεται το μίσος και η βλακεία.
Οι άνθρωποι φτιάχνουν ή ανέχονται τους μελλοντικούς τους εφιάλτες. Τον κατακερματισμό στην ατομικότητα, το ίδιον συμφέρον, την τέχνη της αναρρίχησης με προσδόκιμο προσωπικές ωφέλειες. Χρέος η απομόνωση ιδεών και μεταδοτικών φορέων του θανατηφόρου γουρουνοϊού, που αποδιαρθώνει ιστορικές πολιτισμικές κατακτήσεις. Παραπληρωματικά, να έχουμε το αντισηπτικό απέναντι σε όσους εμφανίζονται με ταπεινόφωνη υποκρισία.
Γρηγόρης Κλαδούχος – Ξυλόκαστρο 24 Αυγούστου 2020
