Πρέπει να ασχοληθείς με ηθικές ανορθογραφίες; Ακόμα κι όταν διαπράττονται στην αντιγραφή κειμένων; Να απαντάς είναι διακινδύνευση υπέρβασης ορίων σοβαρότητας. Όμως η απάντηση σε ζηλοτυπίες ή φθόνο «χαμηλής έντασης», που δεν έχει υπερβεί τα όρια ψυχωσικής εκτροπής, ίσως αποτελεί αφορμή να μιλήσουμε για την δημιουργική απασχόληση των ενηλίκων, την ιεροτελεστία θυσίας συγκινήσεων για να εξευμενίσουν τον εαυτό τους.
Στην πόλη μας η εποπτεύουσα αρχή, αναπτύσσει οικονομικές σχέσεις εργοδότη – χορηγού υπηρεσιών με μέλος της. Αυτό λέγεται πρωτογενής διαπλοκή και «κυκλική οικονομία» εντός της πολιτικής διεύθυνσης. Επανέρχομαι, γιατί το θέμα δεν αφορά σχέσεις μεταξύ ιδιωτών, ή αρχών και ιδιωτών, αλλά για οικονομικά ζητήματα εντός της πολιτικής. Είναι δημόσια πράγματα, απαιτείται δημόσιος λόγος, έλεγχος της εξουσίας, διαφάνεια και δημοσιότητα και ένας ορίζοντας ανορθωτικών προτάσεων για τον δήμο. Είναι προφανές ότι για τα κοινά πράγματα πρέπει να παραμερίζουμε συναισθηματισμούς, φιλίες, επαγγελματικές σχέσεις, όνειρα συλλογικά αυτοκολακευόμενων ομάδων, κατίσχυση ρομαντικών αναπολήσεων πάνω στην πραγματικότητα.
1. ΨΥΧΙΚΑ ΑΓΑΘΑ
Βλέπω συμπολίτες μου να αντιμετωπίζουν ανθρώπους της εξουσίας ως θύματα και πάσχοντα από προσβολές της προσωπικότητάς τους. Συντρέχουν σε συμπαράσταση με διαδικτυακά επιφωνήματα τύπου like, και με το περιορισμένο εκφραστικό δίπολο θαυμασμού και κατηγόριας.
Ας το δούμε αυτό το συγκινησιακό μικροσύμπαν από την ψυχιατρική και στις δύο πλευρές: και των αποστολέων και του προορισμού.
Η εκτίμηση με like προς πολιτικό υποκείμενο που κατέχει θέση εξουσίας (και για την περίπτωσή μας), σημαίνει αναγνώριση έλλειψης αυτοεκτίμησης από αυτό το υποκείμενο και κήρυξη επιστράτευσης προς υποκατάστασή της. Κάθε άνθρωπος με σιγουριά και αυτοπεποίθηση για το δίκαιο της πράξης του δεν έχει ανάγκη την δημόσια φιλανθρωπία. Δεν έχει ανάγκη αυτόκλητων κολαούζων, δεν απλώνει την παλάμη του και μαζεύει τον οβολό, την ελεημοσύνη του διαδικτύου.
Ποτέ, αν δεν υπήρχαν λίγοι αμετροεπείς, που συναισθηματικά εξιδανικεύουν τις εξουσίες και λογικά εξυπηρετούν και τους δύο, οι εξουσίες δεν θα παρέκκλιναν προς την ιδιοτέλεια. Η προθυμία να κλείνεις τα μάτια σε εξουσιαστικές παρεκβάσεις, να παρέχεις συχώριο δίκην καλών τρόπων και ευγένειας οδηγεί στην βαρβαρότητα επιστροφής και ανακύκλωσης νοσηρών και ατιμώρητων καταστάσεων, οδηγούν σε μια συμφιλίωση μαζί τους και στην λήθη και στην παραγραφή. Οι πολίτες τότε αποστερημένοι από αισθήματα κοινωνικής ευπρέπειας γίνονται οι πλέον κατάλληλοι για να κάνουν ανεμπόδιστα τις δουλειές τους οι πολιτικοί. Και βλέπεις τους χρήσιμους με αγοραία συμπεριφορά πληβείων να σαλιαρίζουν και να χορταίνουν με τα σάλια τους. Μέσα στις άθλια διαβίωσή τους προσκυνούν τις ηθικές κακοτοπιές όσων τους εξουσιάζουν.
Βλέπω συμπολίτες μου να αντιμετωπίζουν ανθρώπους της εξουσίας ως θύματα και πάσχοντα από προσβολές της προσωπικότητάς τους. Συντρέχουν σε συμπαράσταση με διαδικτυακά επιφωνήματα τύπου like, και με το περιορισμένο εκφραστικό δίπολο θαυμασμού και κατηγόριας.
Ας το δούμε αυτό το συγκινησιακό μικροσύμπαν από την ψυχιατρική και στις δύο πλευρές: και των αποστολέων και του προορισμού.
Η εκτίμηση με like προς πολιτικό υποκείμενο που κατέχει θέση εξουσίας (και για την περίπτωσή μας), σημαίνει αναγνώριση έλλειψης αυτοεκτίμησης από αυτό το υποκείμενο και κήρυξη επιστράτευσης προς υποκατάστασή της. Κάθε άνθρωπος με σιγουριά και αυτοπεποίθηση για το δίκαιο της πράξης του δεν έχει ανάγκη την δημόσια φιλανθρωπία. Δεν έχει ανάγκη αυτόκλητων κολαούζων, δεν απλώνει την παλάμη του και μαζεύει τον οβολό, την ελεημοσύνη του διαδικτύου.
Ποτέ, αν δεν υπήρχαν λίγοι αμετροεπείς, που συναισθηματικά εξιδανικεύουν τις εξουσίες και λογικά εξυπηρετούν και τους δύο, οι εξουσίες δεν θα παρέκκλιναν προς την ιδιοτέλεια. Η προθυμία να κλείνεις τα μάτια σε εξουσιαστικές παρεκβάσεις, να παρέχεις συχώριο δίκην καλών τρόπων και ευγένειας οδηγεί στην βαρβαρότητα επιστροφής και ανακύκλωσης νοσηρών και ατιμώρητων καταστάσεων, οδηγούν σε μια συμφιλίωση μαζί τους και στην λήθη και στην παραγραφή. Οι πολίτες τότε αποστερημένοι από αισθήματα κοινωνικής ευπρέπειας γίνονται οι πλέον κατάλληλοι για να κάνουν ανεμπόδιστα τις δουλειές τους οι πολιτικοί. Και βλέπεις τους χρήσιμους με αγοραία συμπεριφορά πληβείων να σαλιαρίζουν και να χορταίνουν με τα σάλια τους. Μέσα στις άθλια διαβίωσή τους προσκυνούν τις ηθικές κακοτοπιές όσων τους εξουσιάζουν.
2. ΚΟΙΝΑ ΑΓΑΘΑ
Πολλοί Έλληνες είναι ακόμα δέσμιοι του «εγώ» και η «πάρτη μου». Το βλέπουμε σε όλη την θεσμική καθετότητα: να έχω εξουσία και δυνατότητα να μοιράζω δημόσια αγαθά, δημόσιο χρήμα σε ημέτερους ή εαυτό μου. Απηχεί ένα σύστημα αντιλήψεων για το κράτος, τους δήμους, είναι ένα στυλ ζωής και απόδειξη αντιπολιτισμού: πληθυσμιακή μερίδα βάζει πλάτη σε αυτήν την πολιτική ανηθικότητα. Όχι πάντα από άγνοια, πολλές φορές επιβεβαιώνεται το από τον Α. Βυζαντινό νωρίς – νωρίς (1870), «Το διέπειν την εξουσίαν δεν είναι πλέον λειτούργημα, αλλά προσοδοφόρον επάγγελμα. Ιερόν σύνθημα: δος μοι και σοι δίδω». Έχει ισχύ η θεωρία της υλικής βάσης του κοινωνικοπολιτικού και πνευματικού εποικοδομήματος.
Υπάρχει και ο άλλος δρόμος. Δύσκολος. Για να ανεβείς στην ζωή και να αφήσεις πίσω την παρακμή θέλει έμπειρους δασκάλους ορειβασίας, πνευματικούς ανθρώπους, καθηγητές, επιστήμονες. Αυτοί θα δώσουν τα κουπιά, τον εξοπλισμό να κωπηλατήσεις αλλά και τα σωσίβια για να αμυνθείς από τα στοιχειά του εγωκρατισμού. Είδα εκπαιδευτικούς χωρίς σωσίβια. Ιδανικός φίλος δεν είναι κάποιο πρόσωπο, μια φίλη, αλλά οι πνευματικές αξίες. Να μην εξαιρούμε τον εαυτό μας από αυτό που πρέπει να γίνει.
Πολλοί Έλληνες είναι ακόμα δέσμιοι του «εγώ» και η «πάρτη μου». Το βλέπουμε σε όλη την θεσμική καθετότητα: να έχω εξουσία και δυνατότητα να μοιράζω δημόσια αγαθά, δημόσιο χρήμα σε ημέτερους ή εαυτό μου. Απηχεί ένα σύστημα αντιλήψεων για το κράτος, τους δήμους, είναι ένα στυλ ζωής και απόδειξη αντιπολιτισμού: πληθυσμιακή μερίδα βάζει πλάτη σε αυτήν την πολιτική ανηθικότητα. Όχι πάντα από άγνοια, πολλές φορές επιβεβαιώνεται το από τον Α. Βυζαντινό νωρίς – νωρίς (1870), «Το διέπειν την εξουσίαν δεν είναι πλέον λειτούργημα, αλλά προσοδοφόρον επάγγελμα. Ιερόν σύνθημα: δος μοι και σοι δίδω». Έχει ισχύ η θεωρία της υλικής βάσης του κοινωνικοπολιτικού και πνευματικού εποικοδομήματος.
Υπάρχει και ο άλλος δρόμος. Δύσκολος. Για να ανεβείς στην ζωή και να αφήσεις πίσω την παρακμή θέλει έμπειρους δασκάλους ορειβασίας, πνευματικούς ανθρώπους, καθηγητές, επιστήμονες. Αυτοί θα δώσουν τα κουπιά, τον εξοπλισμό να κωπηλατήσεις αλλά και τα σωσίβια για να αμυνθείς από τα στοιχειά του εγωκρατισμού. Είδα εκπαιδευτικούς χωρίς σωσίβια. Ιδανικός φίλος δεν είναι κάποιο πρόσωπο, μια φίλη, αλλά οι πνευματικές αξίες. Να μην εξαιρούμε τον εαυτό μας από αυτό που πρέπει να γίνει.
3. ΑΤΟΜΙΚΑ ΑΓΑΘΑ
Δύσκολα, αδιάφορα τα παραπάνω, πάμε σε κάτι που ταιριάζει σε αυτούς και πολλές (αυτές) ντόπιες φαν της παρακμής. Αυτές και άλλους που νομίζουν ότι η εκδήλωση υπερπληθωρισμού αγάπης, λατρείας, η δημιουργία ειδώλων είναι διαπιστευτήρια καταλληλότητας. Το αληθινό είδωλο στον καθρέπτη: “Πρόσωπο άδειο και πλαστό, μα ταίριαζα στο περιβάλλον. Κι ήξερα ψέματα να πω, πιο όμορφα από των άλλων” που λέει και ο Β. Τερλέγκας. Ταιριάζει για λαϊκούς του πάλκου, αλλά και του έντεχνου και των ιερειών της εκπαίδευσης.
Κατά τον Πλάτωνα: “τα ελαττώματα φοράνε τη μάσκα της υποκρισίας”. Οπότε: εργαστηριακός έλεγχος αποκάλυψης πραγματικού προσώπου, ακτινογραφίες προσώπου και πνεύματος, ή χωρίς μάσκες άφοβα. Οι ιοί αξιών είναι ευλογημένοι.
Όσοι επιμένοντες, να παίρνουν θέση σωστή στις πολιτισμικές διχοτομίες. Γιατί θέλει στους δύσκολους καιρούς κουράγιο και για τα πιο εύκολα: την υπεράσπιση αξιών απέναντι στην προσβολή τους.
Δύσκολα, αδιάφορα τα παραπάνω, πάμε σε κάτι που ταιριάζει σε αυτούς και πολλές (αυτές) ντόπιες φαν της παρακμής. Αυτές και άλλους που νομίζουν ότι η εκδήλωση υπερπληθωρισμού αγάπης, λατρείας, η δημιουργία ειδώλων είναι διαπιστευτήρια καταλληλότητας. Το αληθινό είδωλο στον καθρέπτη: “Πρόσωπο άδειο και πλαστό, μα ταίριαζα στο περιβάλλον. Κι ήξερα ψέματα να πω, πιο όμορφα από των άλλων” που λέει και ο Β. Τερλέγκας. Ταιριάζει για λαϊκούς του πάλκου, αλλά και του έντεχνου και των ιερειών της εκπαίδευσης.
Κατά τον Πλάτωνα: “τα ελαττώματα φοράνε τη μάσκα της υποκρισίας”. Οπότε: εργαστηριακός έλεγχος αποκάλυψης πραγματικού προσώπου, ακτινογραφίες προσώπου και πνεύματος, ή χωρίς μάσκες άφοβα. Οι ιοί αξιών είναι ευλογημένοι.
Όσοι επιμένοντες, να παίρνουν θέση σωστή στις πολιτισμικές διχοτομίες. Γιατί θέλει στους δύσκολους καιρούς κουράγιο και για τα πιο εύκολα: την υπεράσπιση αξιών απέναντι στην προσβολή τους.
Γρηγόρης Κλαδούχος - Ξυλόκαστρο / 16 Αυγούστου 2020
