Επιτέλους Αύγουστος. Πλούσια η επικαιρότητα τον Ιούλιο. Ας ξεκινήσουμε με την πανδημία που σε όλο τον κόσμο, υπάρχει μια ανησυχία για το δεύτερο κύμα.
Στην οικονομία, το συμβούλιο κορυφής, μετά από πολλά παζάρια κατέληξε σε μια απόφαση σούπα για τις χώρες του νότου. Για όλα φταίει ο νότος λένε οι ισχυροί του βορρά.
Έχουν δίκιο. Η πρώτη ύλη για το εθνικό μας φαγητό, τα σουβλάκια, προέρχεται από τρεις βασικούς παραγωγούς με έδρα τη Δανία, την Ολλανδία και τη Γερμανία. Συγκεκριμένα, κάθε χρόνο στην Ελλάδα καταναλώνουμε περίπου 300.000 τόνους χοιρινό από τους οποίους οι 200.000 είναι εισαγόμενοι.
Σε αξία τα 500 εκατομμύρια ευρώ.
Η εγχώρια παραγωγή βοείου/ μοσχαρίσιου κρέατος καλύπτει μειοψηφικό μερίδιο της εγχώριας κατανάλωσης. Η εγχώρια παραγωγή μειώθηκε δραματικά τα τελευταία χρόνια με συνέπεια η ελληνική αγορά να εισάγει περίπου το 70% του Βοείου κρέατος που καταναλώνει, από το εξωτερικό.
Σε αξία 430 εκατομμύρια ευρώ.
Αυτά όλα ως απάντηση στο πολιτικό προσωπικό της Αθήνας, για τα παραμύθια τα Χαλιμάς και την αναδιάταξη της ελληνικής οικονομίας.
Αν βέβαια η ομάδα των χωρών του νότου είχε από χρόνια, αναπτύξει ένα πολιτικοοικονομικό δεσμό πολλές αποφάσεις στα συμβούλια κορυφής, θα ήταν διαφορετικά. Δυστυχώς λείπουν οι ηγέτες να διαμορφώσουν ένα στρατηγικό σχέδιο.
Για τα αποτελέσματα υπάρχει όπως πάντα μια διαφορετική ανάγνωση. Η κυβέρνηση μιλάει για θρίαμβο. Δεκάδες δισεκατομμύρια, θα εισρεύσουν στα κρατικά ταμεία. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, μιλούν για ήττα. Οι πιο ψύχραιμοι και σοβαροί μιλούν για δώδεκα δισεκατομμύρια, επιχορηγήσεις τα επόμενα τρία χρόνια. Σταγόνα στον ωκεανό για μια χώρα ρημαγμένη και αποικία χρέους.
Η μεγάλη βιομηχανία του τουρισμού φέτος δεν θα ξεπεράσει σε έσοδα τα τρία δισεκατομμύρια. Ο πολύς υπουργός μιλούσε για είκοσι δις.
Βέβαια τις τελευταίες μέρες όλοι μας πήραμε και κάποια μαθήματα τηλεοπτικά γεωπολιτικής, γεωστρατηγικής και αμυντικής θωράκισης, με τον συνωστισμό των διεθνολόγων, των στρατιωτικών και των αναλυτών στα τηλεοπτικά πάνελ και παράθυρα, για την κρίση στην ανατολική μεσόγειο με το ένοχο γείτονα μας.
Εντύπωση έκανε η επιμονή ορισμένων «ντελιβεράδων» της δημοσιογραφίας, να ρωτούν τους «ειδικούς», αν θα γίνει θερμό επεισόδιο και αν οι ένοπλες δυνάμεις είναι σε θέση να σταματήσουν τον νέο Χίτλερ. Η δημοσιογραφία στα καλυτέρα της. Όχι όμως για μια χώρα του δυτικού κόσμου αλλά για χώρα τηλεοπτικής μπανανίας.
Στην Κορινθία ζήσαμε όλοι μας μέσα από τις εικόνες, κυρίως των τοπικών καναλιών και δημοσιογράφων την μεγάλη πυρκαγιά.
Ένα πανέμορφο δάσος έγινε στάχτη, χιλιάδες στρέμματα ελαιόδεντρων και καλλιεργήσιμης γης δεν υπάρχουν πια.
Η καταστροφή πράγματι δεν μπορεί να υπολογιστεί γιατί θα μας ακολουθεί για τα επόμενα χρόνια.
Μεγάλο το οικολογικό πρόβλημα κυρίως τους χειμερινούς μήνες που θα προκύψει, από τα ακραία καιρικά φαινόμενα που ενδεχομένως να υπάρξουν και στην περιοχή μας όπως είναι οι βροχές που θα φέρουν κατολισθήσεις και πλημμύρες.
Εκατοντάδες οικογένειες για τα επόμενα χρόνια θα παραμείνουν χωρίς εισόδημα.
Δεν ξέρω αν θα φτάσουν ποτέ τα χρήματα να αποζημιωθούν, αν και η γνώμη μου είναι ότι τα χρήματα δεν είναι ποτέ αρκετά για να γιατρέψουν αυτή την σχέση που υπάρχει ανάμεσα στον αγρότη καλλιεργητή με τους καρπούς της μάνας γης.
