Αρχίζει να διαφαίνεται κάτι στον ορίζοντα. Από τα προσεχώς. Μετά δεκάμηνο τριβής με την καρέκλα μάθαμε τους μεγάλους στόχους της τετραετίας από τον Δήμαρχο Ξυλοκάστρου - Ευρωστίνης.
Αναπαράγω από την συνέντευξή του, που προώθησε σε κοινωνικά δίκτυα: “ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιο είναι το μεγάλο σου στοίχημα 2020-23; ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το βασικό στοίχημα είναι ο εκσυγχρονισμός του δημοτικού φωτισμού. Βρισκόμαστε ένα βήμα από αυτό. Ξεκινάμε ν΄ αλλάξουμε όλα τα φωτιστικά σε όλο το δήμο… Και αυτό είναι το στοίχημα αυτής της 3ετίας, αυτής που απομένει.”
Την συνέντευξη αυτή θεωρεί μεγάλο επίτευγμα ο δήμαρχος, ενώ θα έπρεπε να το αντιμετωπίσει ως ένα δυστύχημα δικό του και του Δήμου. Η κεντρικότητα της αλλαγής φωτιστικών δείχνει μικρότητα στόχων και απαιτήσεων. Απορώ πως «του ήρθε» και θεώρησε αυτό το θέμα ως κυρίαρχο, ώστε να επενδύσει σε αυτό. Αυτά είναι τα μεγάλα οράματα της δημοτικής διοίκησης; Αυτό δείχνει μορφωτική ανεπάρκεια, άγνοια του κοινωνικού περιβάλλοντος, των αξιών και σταθερών κατευθύνσεων πλοήγησης του Δήμου. Τα μεγάλα και σημαντικά είναι άλλα. Έχουμε μιλήσει πολύ για αυτά. Αλλά τί κάνει τον Δήμαρχο να πελαγοδρομεί στην αναζήτηση ενδιαφερόντων;
Σε κείμενό μου στις 2 Μαρτίου 2014, για την υποψηφιότητα Τσιώτου έλεγα ποιες είναι οι προϋποθέσεις μιας δημοτικής ηγεσίας: «να έχει γνώση του τόπου του, να έχει μια ερμηνεία της ιστορικής διαμόρφωσης του κοινωνικού σχηματισμού, να συμπυκνώνει και διαθέτει καλύτερα από τους άλλους δυνατότητες έκφρασης ενός ανορθωτικού σχεδίου και να έχει την συναίνεση πάνω σ΄ αυτό». Έχει κάνει κάποιο διανοητικό βήμα με βάση αυτές τις απαιτήσεις;
Στην συνέντευξη μίλησε για βουνά, θάλασσες, μαγαζιά, και εκτός από μια λιμνοδεξαμενή όλα τα άλλα μας τα έχουν δώσει οι Θεοί και η εργασία των ανθρώπων. Είναι, δηλαδή, κληροδοτημένα δεδομένα που τα βρήκαμε. Δεν έχουν να κάνουν με ανθρώπινη ή δημοτική παρεμβατικότητα. Η μεγάλη προσθετική παρέμβαση είναι οι λάμπες;
Οι δημότες έχουν σκέψεις και απαιτήσεις ανώτερης ποιότητας από αυτά που έχει στο μυαλό του ο δήμαρχος. Αποδεικνύεται ένας σαφής ο διαχωρισμός δυνατοτήτων ανάμεσα στην δημοτική αρχή και την κοινωνία, ούτε κάποιο ισοζύγιο μεταξύ τους.
Ο τόπος μας έχει δώσει βάσεις πολιτισμικής αγωγής, που δυστυχώς δεν παραλαμβάνει ο Δήμαρχος και προφανώς και οι συνεργάτες του. Αυτά τα κεντρικά πολιτικά επιτεύγματα με λάμπες, λακκούβες και μάζωμα σκουπιδιών είναι μια φθηνή εικόνα ενός μέλλοντος που αδικεί τις δυνατότητες του τόπου.
Ένας υπεύθυνος πολιτικός εκτός από αξίωση αυτοελέγχου του πρέπει να καλλιεργεί την ευθύνη και όταν κάνει λάθη να τον επαναφέρουν οι συνεργάτες του. Δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί τον αφήνουν να εκτεθεί και να περιφέρει στο διαδίκτυο κάτι που είναι αρνητικό για αυτόν, για τους συνεργάτες του, για το δημοτικό συμβούλιο και για όλους εμάς τους δημότες.
(Γρηγόρης Κλαδούχος)
Αναπαράγω από την συνέντευξή του, που προώθησε σε κοινωνικά δίκτυα: “ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιο είναι το μεγάλο σου στοίχημα 2020-23; ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το βασικό στοίχημα είναι ο εκσυγχρονισμός του δημοτικού φωτισμού. Βρισκόμαστε ένα βήμα από αυτό. Ξεκινάμε ν΄ αλλάξουμε όλα τα φωτιστικά σε όλο το δήμο… Και αυτό είναι το στοίχημα αυτής της 3ετίας, αυτής που απομένει.”
Την συνέντευξη αυτή θεωρεί μεγάλο επίτευγμα ο δήμαρχος, ενώ θα έπρεπε να το αντιμετωπίσει ως ένα δυστύχημα δικό του και του Δήμου. Η κεντρικότητα της αλλαγής φωτιστικών δείχνει μικρότητα στόχων και απαιτήσεων. Απορώ πως «του ήρθε» και θεώρησε αυτό το θέμα ως κυρίαρχο, ώστε να επενδύσει σε αυτό. Αυτά είναι τα μεγάλα οράματα της δημοτικής διοίκησης; Αυτό δείχνει μορφωτική ανεπάρκεια, άγνοια του κοινωνικού περιβάλλοντος, των αξιών και σταθερών κατευθύνσεων πλοήγησης του Δήμου. Τα μεγάλα και σημαντικά είναι άλλα. Έχουμε μιλήσει πολύ για αυτά. Αλλά τί κάνει τον Δήμαρχο να πελαγοδρομεί στην αναζήτηση ενδιαφερόντων;
Σε κείμενό μου στις 2 Μαρτίου 2014, για την υποψηφιότητα Τσιώτου έλεγα ποιες είναι οι προϋποθέσεις μιας δημοτικής ηγεσίας: «να έχει γνώση του τόπου του, να έχει μια ερμηνεία της ιστορικής διαμόρφωσης του κοινωνικού σχηματισμού, να συμπυκνώνει και διαθέτει καλύτερα από τους άλλους δυνατότητες έκφρασης ενός ανορθωτικού σχεδίου και να έχει την συναίνεση πάνω σ΄ αυτό». Έχει κάνει κάποιο διανοητικό βήμα με βάση αυτές τις απαιτήσεις;
Στην συνέντευξη μίλησε για βουνά, θάλασσες, μαγαζιά, και εκτός από μια λιμνοδεξαμενή όλα τα άλλα μας τα έχουν δώσει οι Θεοί και η εργασία των ανθρώπων. Είναι, δηλαδή, κληροδοτημένα δεδομένα που τα βρήκαμε. Δεν έχουν να κάνουν με ανθρώπινη ή δημοτική παρεμβατικότητα. Η μεγάλη προσθετική παρέμβαση είναι οι λάμπες;
Οι δημότες έχουν σκέψεις και απαιτήσεις ανώτερης ποιότητας από αυτά που έχει στο μυαλό του ο δήμαρχος. Αποδεικνύεται ένας σαφής ο διαχωρισμός δυνατοτήτων ανάμεσα στην δημοτική αρχή και την κοινωνία, ούτε κάποιο ισοζύγιο μεταξύ τους.
Ο τόπος μας έχει δώσει βάσεις πολιτισμικής αγωγής, που δυστυχώς δεν παραλαμβάνει ο Δήμαρχος και προφανώς και οι συνεργάτες του. Αυτά τα κεντρικά πολιτικά επιτεύγματα με λάμπες, λακκούβες και μάζωμα σκουπιδιών είναι μια φθηνή εικόνα ενός μέλλοντος που αδικεί τις δυνατότητες του τόπου.
Ένας υπεύθυνος πολιτικός εκτός από αξίωση αυτοελέγχου του πρέπει να καλλιεργεί την ευθύνη και όταν κάνει λάθη να τον επαναφέρουν οι συνεργάτες του. Δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί τον αφήνουν να εκτεθεί και να περιφέρει στο διαδίκτυο κάτι που είναι αρνητικό για αυτόν, για τους συνεργάτες του, για το δημοτικό συμβούλιο και για όλους εμάς τους δημότες.
(Γρηγόρης Κλαδούχος)
