Είναι δύσκολο να δημιουργείς και να παρουσιάζεις εναλλακτικό θέατρο. Είναι πιο δύσκολο να κάνεις εναλλακτικό θέατρο στην επαρχία. Και είναι ακόμα πιο δύσκολο να παρουσιάζεις τέτοια θεάματα σε μη μυημένο κοινό. Οι κίνδυνοι που συνεπάγονται ένα τέτοιο εγχείρημα είναι μεγάλοι: από ν’ απογοητεύσεις, να αποθαρρύνεις και να απομακρύνεις από την Τέχνη το κοινό, μέχρι το να γελοιοποιηθείς.
Αυτό όμως είναι σίγουρο πως δε συνέβη την Κυριακή που μας πέρασε στο «Δέντρο της Γνώσης» στο Ξυλόκαστρο. Αντίθετα μάλιστα θα έλεγε με παρρησία ο καθένας, το θέαμα ενθουσίασε μυημένους και μη. Η Τερέζα Λουΐζου και η ομάδα της μάγεψε το κοινό με το εναλλακτικό θεατρικό δρώμενο που παρουσίασε. Η γνωστή σκηνοθέτης και η ομάδα της επέλεξε έναν μικρό καλλιτεχνικό και φιλόξενο χώρο (Δέντρο της Γνώσης) για να σκηνοθετήσει και να παίξει το «Δέσε με». Το δρώμενο – σύμφωνα με τη θεατρολόγο Ηλέκτρα Τόλια είναι εμπνευσμένο από το έργο του Κρίστοφερ Ντουράγκ  «Γελώντας άγρια»  και τα έργα των Μπένετ, Ντάριο Φο και Κοκτώ «οι ήρωες ακροβατούν ανιχνεύοντας τα όρια μεταξύ λογικής και τρέλας … τρέλας καθημερινής, ουσιαστικής, συμπονετικής».
Σε μια καλλιτεχνική δημιουργία υψηλής ποιότητας που βασίστηκε στο σώμα, στην φωνή και στην κίνηση των ηθοποιών, ήρθαμε αντιμέτωποι με διλήμματα της σύγχρονης ζωής: τι είναι λογικό και τι τρελό; Τι είναι αλήθεια και τι ψέμα; Πού βρίσκονται τα όρια ανάμεσα στην φαντασία και στην πραγματικότητα;
Οι ηρωίδες είναι γυναίκες. Γιατί; Μήπως επειδή οι κοινωνικές πιέσεις και συμβάσεις , οι απαιτήσεις και οι πολλαπλοί ρόλοι την στρέφουν στην τρέλα; Ή μήπως το θέμα ξεπερνά το φύλο και ανάγεται σ’ έναν διάλογο με τον εαυτό μας και τους άλλους;
Οι ρόλοι – όλοι γυναικείοι  όπως είπαμε – ενσαρκώθηκαν από τις ηθοποιούς της ομάδας της Τερέζας Λουΐζου τόσο  από την παιδική και εφηβική σκηνή, όσο και από την ομάδα ενηλίκων . Οι μικρές πρωταγωνίστριες Έλενα Πέτσα και Βασιλική Χιώτη  και οι δύο μαθήτριες του Δημοτικού ( η πρώτη στο Ξυλόκαστρο και η δεύτερη στο Δερβένι) απέδειξαν πως υπάρχουν παιδιά ταλαντούχα και με καλλιτεχνική κουλτούρα και γονείς που αγαπούν την Τέχνη και υποστηρίζουν τα παιδιά τους. Η τρίτη νεαρή ηθοποιός, η Ιωάννα Πολίτη, μαθήτρια της Β Λυκείου κατέδειξε με τον πιο σαφή τρόπο πως το θέατρο όχι μόνο δεν εμποδίζει τις σχολικές επιδόσεις του παιδιού, αλλά αντίθερτα βοηθά το μαθητή να αυξήσει την αντίληψή του και να διευρύνει τους πνευματικούς και διανοητικούς ορίζοντές του. Οι ενήλικες ηθοποιοί ήταν επίσης εξαιρετικές: η Νικολέτα Αθανασοπούλου με κέφι, ζωντάνια και απίστευτη ενέργεια επί σκηνής, η χορογράφος και δασκάλα μπαλέτου Χριστίνα Βήχου με ανεξάντλητο υποκριτικό ταλέντο υπηρέτησαν με τον καλύτερο τρόπο το θέατρο. Η σκηνοθέτης Τερέζα Λουΐζου παρουσίασε έναν ανατρεπτικό μονόλογο μιας σύγχρονης μητέρας με τις προκλήσεις και τα αδιέξοδά της και προκάλεσε πικρό αλλά πηγαίο γέλιο.
Τα σκηνικά υπέγραψε ο ζωγράφος Αλέξανδρος Κουμπιός που δημιούργησε έναν απίστευτο καμβά χρωμάτων αποδίδοντας απόλυτα το κλίμα τρέλας, ενώ τον ήχο και το φωτισμό επιμελήθηκε ο Χρήστος Πανούσης μεταμορφώνοντας το χώρο σε μια σκηνή πόλης.
Το Δέντρο της Γνώσης και οι άνθρωποi του υπέγραψαν τη φιλοξενία με τον δικό τους οικείο και φιλικό  τρόπο.
Της Γιώτας Μπάγκα