Η έκτρωση δεν είναι ούτε δικαίωμα ούτε παράνομη είναι πραγματικότητα. Ανέκαθεν η ανθρωπότητα έβρισκε τρόπους, ενίοτε και ανορθόδοξους, να σταματάει κάθε ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Από ιστορική σκοπιά λοιπόν η οποιαδήποτε συζήτηση για την κατάργηση ή το δικαίωμα στην έκτρωση δεν είναι παρά ανόητη.
Το πραγματικό ζήτημα που έχει προκύψει με την εν λόγω αφίσα της οργάνωσης "Αφήστε με να ζήσω" και την εντολή του υπουργού να κατέβει από τις πινακίδες του μετρό δεν έχει να κάνει τόσο με το ζήτημα της έκτρωσης αλλά με το δικαίωμα και την ελευθερία του λόγου.
Κατά πόσο είναι θεμιτό λοιπόν, ή δημοκρατικό, να ζητάμε μια γνώμη να αποσύρεται από τον δημόσιο λόγο;
Για την ιστορία η τελευταία φορά που θυμάμαι να είχε απαγορευτεί αφίσα στην Ελλάδα ήταν η αφίσα που σχολίαζε τον εμπρησμό του πολυτεχνείου το 1992 με 33 συλληφθέντες αφισοκολλητές. Έκτοτε το δικαίωμα της ελευθερίας του "αφισοκολλητικού" λόγου έχει (είχε) έως τώρα κατοχυρωθεί και οι όποιες διώξεις αφισοκολλητών είχαν να κάνουν με ζητήματα ρύπανσης κι όχι περιεχομένου.
Απλά μαθήματα δημοκρατίας που πρέπει (δυστυχώς) να πάρουμε όλοι μας. Το τεκμήριο της ελευθερίας του λόγου δεν κατοχυρώνεται σε ό,τι μας βρίσκει σύμφωνους αλλά -κυρίως- σε ό,τι διαφωνούμε. Οι καιροί αναποδογυρίζουν επικίνδυνα.
.
