ΦΥΤΩΡΙΟΥΧΟΙ & ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΣ ΦΥΤΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ (Ένας κλάδος που θα μπορούσε να αναπτυχθεί με πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες από άλλους τομείς της οικονομίας μας…) Του: Σταμάτη Σεκλιζιώτη

ΑΘΗΝΑ 2004

Ξεκινάω με κάτι που ο χρόνος έκανε πολλούς να το ξεχάσουν και μάλιστα σχετίζεται τόσο στενά με το αστικό πράσινο, τα ολυμπιακά έργα και τις προμήθειες σε φυτικό υλικό, αλλά και αναδεικνύει την παραδοσιακά τεράστια απόσταση μεταξύ λόγων και πράξεων.

Οι περισσότεροι θα θυμούνται τις "Προφητείες" για το αστικό Πράσινο και όχι μόνο .... Ήταν το 2003, έναν περίπου χρόνο πριν τους Ολυμπιακούς....
Τώρα 16 χρόνια μετά, δικαιώνεται η κάθε μας υπερβολή και η κάθε μας καχυποψία για τις εξαγγελίες τους και μεσολαβούσης της 10ετούς κρίσης βρισκόμαστε στα ίδια και χειρότερα....

Ήταν η εποχή που όλα φάνταζαν "καταπληκτικά" και όλοι χαμογελούσαν ανυποψίαστοι για το τι έρχεται (βυθισμένοι στην επανάπαυση και τη δανεική ευημερία...)... Ήταν ακριβώς τότε που γίνονταν εκείνες οι φανταχτερές ημερίδες για το Ολυμπιακό Πράσινο με τις 4 κυρίες Γ. Αγγελοπούλου, Φ. Γεννηματά, Β. Παπανδρέου και Ντ. Μπακογιάννη να ανακοινώνουν ότι για να αλλάξει όψη η πρωτεύουσα και οι πόλεις που θα υποδέχονταν τους αγώνες, θα φυτευτούν 100 εκατομμύρια φυτά μικρά και μεγάλα και ότι μέχρι τον Αύγουστο του 2004 (ένα χρόνο μετά τις εν λόγω εξαγγελίες….) θα πρασίνιζε ο τόπος όλος.. !!!

Για όσους θυμούνται ή δεν θυμούνται, πιθανώς να ήταν και οι ίδιοι παρόντες (όπως ο υπογράφων....), ήταν εκείνο το μεσημεριανό στο Γκάζι γεμάτο από ευφορία και περηφάνια..., με το αδιαχώρητο από κόσμο, τους εργολάβους, τους μελετητές, τους περιβαλλοντολόγους, τους "φορείς", τους φυτωριούχους και τους απλούς πολίτες (δύσπιστους και ευκολόπιστους) να προσδοκούν για μια Αθήνα που θα τη συναγωνίζονταν μόνο το Λονδίνο, ή Ατλάντα, το Παρίσι και το Τόκιο..

Όσοι εκείνη την περίοδο είχαν εμπλακεί στα Ολυμπιακά έργα (και ο υπογράφων, ως μελετητής….) με κάθε μάλιστα ρόλο και τρόπο (συντονιστές, προμηθευτές, μελετητές, κατασκευαστές, επιβλέποντες, συντηρητές, κλπ), μπορούν πλέον να πιστοποιήσουν ότι η υπόθεση «Ολυμπιακό πράσινο» μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί από τις πλέον ασυντόνιστες, άκαρπες και δυσάρεστες, εάν κρίνει κανείς από την απόσταση μεταξύ καλλιέργειας προσδοκιών, πολιτικών εξαγγελιών και πράξης…

Είναι γεγονός ότι έστω και αυτό το πολύ λιγότερο «ποιοτικά και βιοκλιματικά» φτωχότερο ολυμπιακό πράσινο σε σχέση με αυτό που «εξαγγέλθηκε με τυμπανοκρουσίες», δεν επελέγη με αυστηρά κριτήρια «καταλληλότητας» (….άλλα έλεγαν οι μελέτες, άλλα σχέδια εφάρμοζαν και άλλα φυτά φύτευαν….), δεν κατάφερε κανένας να το συντηρήσει μετα-Ολυμπιακά ώστε να επιβιώσει και το οποίο τελικά ακολούθησε την ίδια και χειρότερη τύχη των κτιριακών Ολυμπιακών εγκαταστάσεων (….της απόλυτης λεηλασίας, φθοράς, εγκατάλειψης και αξιακής υποβάθμισης…). Μόνο το φονικό παράδειγμα φύτευσης των κουκουναριών εκατέρωθεν της Λ. Μαραθώνος, αρκεί για να πιστοποιήσει την επιπολαιότητα και τα «έτσι θέλω» των εργολάβων και όχι της επιστημονικής κοινότητας….

Δεν είναι της στιγμής, αλλά και το «Ολυμπιακό Πράσινο» θα πρέπει κάποτε να λεχθεί ότι έπεσε θύμα κακών επιλογών, κακοδιαχείρισης κονδυλίων, αναξιοκρατίας (σε επίπεδο συντονισμού – χωρίς Έμπειρους τεχνοκράτες και χωρίς «ψημένο» στην πράξη Επιστημονικό προσωπικό), νεποτισμού, εύνοιας προς άσχετα με το αντικείμενο πρόσωπα και «ενεργειών πανικού» της τελευταίας ώρας… «ΕΙΧΑΝ ΑΡΧΙΣΕΙ ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ, και ακόμα τα συνεγεία ΦΥΤΕΥΑΝ»…!!

ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ ΔΙΕΘΝΩΣ

Στην περίοδο 2019-2024 η διεθνής αγορά καλλωπιστικού, ανθοκομικού και φυτωριακού φυτού κάθε είδους για φύτευση (περιλαμβανομένου του πολλαπλασιαστικού υλικού), αναμένεται να αυξηθεί περίπου κατά 25-27% από το σημερινό της μέγεθος. Ο μεγαλύτερος εξαγωγέας φυτικού υλικού για αναπαραγωγή και φύτευση είναι η Ολλανδία, καλύπτοντας το 40% της παγκόσμιας αγοράς, ενώ οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία και η Ευρωπαϊκή ήπειρος είναι οι μεγαλύτεροι εισαγωγείς.

Από στοιχεία της EUROSTAT, η ΕΕ το 2006 παρήγαγε καλλωπιστικό φυτικό υλικό αξίας 18,8 δις € και σήμερα έχει ξεπεράσει τα 21,0 δις €. Μεταξύ των χωρών της ΕΕ έχουμε χώρες με αύξηση της εν λόγω παραγωγής και προμηθειών πολλαπλασιαστικού υλικού (π.χ. Ολλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Κύπρος, κ.ά.).

Η χώρα μας, πάντα με βάση την ίδια πηγή, εμφανίζει τεράστια πτωτική τάση από τα 177 εκατομμύρια € αξία του κλάδου (παραγόμενα και διακινούμενα προϊόντα) το 2006, στα 70 περίπου σήμερα, όταν π.χ. η Ολλανδία από τα 5,8 δις € το 2006 ξεπέρασε τα 7,0 δις € το 2018….

Η κατάσταση αυτή στη χώρα μας οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, σε κακές πολιτικές για το φυτό και «αδιόρθωτη» μέχρι σήμερα στραβοξυλιά από την πλευρά των αρμοδίων να αντιληφθούν την σημασία του κλάδου, αλλά και στα γεννήματα της οικονομικής κρίσης οι επιπτώσεις της οποίας δεν έχουν ακόμη απομακρυνθεί από την ελληνική παραγωγή και τη διακίνηση καλλωπιστικού φυτού.

Η ΕΓΧΩΡΙΑ ΑΓΟΡΑ

Η τραγική πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας, των δημοσίων και ιδιωτικών επενδύσεων στις κατασκευές και η σημαντική μείωση των εισοδημάτων στη χώρα, επηρέασαν αρνητικά την αγορά του καλλωπιστικού φυτού.
Δεν υπήρξε η ίδια ένταση και ίδια αγοραστική προτεραιότητα του μέσου Έλληνα για το φυτό, όπως αλλού στην Ευρώπη…., λόγω νοοτροπίας, βαθμού ευαισθησίας των Ελλήνων καταναλωτών και βέβαια της οικονομικής κρίσης…. Σε ότι αφορά τα ανώτερα φυτά (καλλωπιστικά θαμνώδη και δένδρα) που χρησιμοποιούνται σε έργα μεγαλύτερης κλίμακας και σε σχετικά ακριβές κηποτεχνικές δημιουργίες, εκεί υπήρξε σημαντική μεν κάμψη «ζορίζοντας σημαντικά ολόκληρο τον κλάδο πρασίνου», αλλά όχι κάποια τραγικής μορφής πτώση.

Τα φαινόμενα αυτά στην αγορά, εμφανίστηκαν μετά το 2004 (έτος Ολυμπιακών αγώνων) με την λήξη των Ολυμπιακών κατασκευών και την «δειλή» πλέον εκκίνηση της οικονομικής κρίσης. Προφανώς η συνολική «κηποτεχνική» δραστηριότητα στη χώρα μειώθηκε δραστικά στην περίοδο 2008-2018 αλλά δεν έπεσε και σε επίπεδα αφανισμού.., αρχίζοντας μάλιστα πρόσφατα, να εκδηλώνει δείγματα ανάκαμψης με ικανό αριθμό επιχειρήσεων φυτού, με τους πλέον παλιότερους και έμπειρους της αγοράς (παραγωγοί, φυτωριούχοι, μεταπράτες, κλπ) να επιβιώνουν της κρίσης, αν και δύσκολα σε πλαίσιο μιας ακόμα σχετικής περιορισμένης ζήτησης, κυρίως στην κατασκευή, η οποία μέχρι και σήμερα δεν έχει ανακάμψει πλήρως στα επίπεδα των δεκαετιών του 80 και του 90 και βέβαια στην περίοδο των Ολυμπιακών αγώνων.. σε υποπολλαπλάσια μικρότερη ποσότητα από της υπερβολικές εξαγγελίες που ακούστηκαν....

Η αγορά πρασίνου (ζήτηση φυτού & κατασκευές) δεν «αφανίστηκε» και άντεξε πιθανώς περισσότερο από άλλους κλάδους, ίσως γιατί είχε κάποια περιθώρια να ανταποκριθεί στο κόστος επιβίωσης..., αλλά περιλάμβανε και υπηρεσίες συντήρησης χώρων πρασίνου (με φυτά, αναλώσιμα και εργασία), στον ιδιωτικό κυρίως τομέα της κατοικίας, του τουρισμού και λοιπών επιχειρήσεων, όπου λόγω της φύσης του φυτικού υλικού, η συντήρησή του ήταν ούτως ή άλλως απαραίτητη (με κρίση ή χωρίς κρίση.., αν και πολλές επιχειρήσεις που διέθεταν πράσινο προέβησαν σε γενναίες περικοπές και σε συμπίεση δαπανών συντήρησης, μειώνοντας ανθρωποώρες, αναλώσιμα και δεν τους απασχόλησαν οι αισθητικές αλλαγές…).

Ας μην ξεχνάμε όμως και την λιανική πώληση φυτού και αναλώσιμων, εργαλείων, κλπ, στο μέτρο που αυτή τροφοδοτεί το ταμείο ημέρας, εξυπηρετούσε & εξυπηρετεί περιστασιακές ανάγκες, μικρο-διακοσμήσεις, χόμπι και τελετές, από παραδοσιακούς πάντα προμηθευτές στον αστικό κυρίως ιστό των μεγάλων κέντρων.

Επαγγελματίες μελετητές και κατασκευαστές έργων πρασίνου αναφέρουν εμπειρίες για περιστατικά όπου οι «δουλειές» ήταν μεν λιγότερες, αλλά υψηλότερης αξίας σε φυτικό υλικό, σε ποσότητες και ποιότητες, σε αναλώσιμα και ένταση εργασίας.

Έτσι ο κλάδος προμήθειας του φυτικού υλικού, μελετητών, κατασκευής και συντήρησης, επιβίωσε μεν αλλά τα κατάφεραν καλύτερα μόνο όσοι ξεχώρισαν από τις ποιοτικές τους υπηρεσίες (μελέτη κατασκευή), από το ποιοτικό προϊόν (βοτανικό είδος, ζωτικότητα, ριζοβολία, φυτοϋγεία, φάσμα ποικιλιών, ανταγωνιστικές τιμές ανά τεμάχιο, κλπ) αλλά και την πετυχημένη προεμπειρία τους...

ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΑΥΞΗΣΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΤΖΙΡΟΥ

Για να στηριχθεί σε νέες βάσεις και να αυξηθεί η Ελληνική (ποσοτική και ποιοτική) παραγωγή του καλλωπιστικού φυτού με παράλληλη αύξηση της εγχώριας κατανάλωσης για όλες τις χρήσεις, ώστε να αρχίσει να ισχυροποιείται ως σημαντικό κομμάτι «αυτάρκειας» του Πρωτογενούς Τομέα της χώρας, αλλά και για να εμφανίζει ανταγωνιστικές τάσεις στην άμεση περιοχή μας, στον Ευρωπαϊκό χώρο και σε τρίτες χώρες, απαιτείται μια σειρά από ενέργειες που αφορούν όλες σχεδόν τις εμπλεκόμενες πλευρές.

1. ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ, με νομοθετικές ρυθμίσεις σε ότι αφορά το πολλαπλασιαστικό υλικό (Επαναξιολόγηση του ισχύοντος Εθνικού και Κοινοτικού νομοθετικού πλαισίου: Θετικά σηµεία και σηµεία αρνητικά για την εγχώρια παραγωγή, τις ποικιλίες φυτών & το γενετικό απόθεμα και γενικώς «επιδιόρθωση» κατά σημεία προβληματισμού)

2. ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Ο ΑΝΕΥ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ μεταξύ καλλωπιστικών και δασικών φυτών & φυτωρίων, όταν κατά βάση όλα είναι «καλλωπιστικά», όλα χρησιμοποιούνται παντού χωρίς περιορισμούς (πλην δασικών χώρων), ενώ ειδικά για τις αναδασώσεις θα μπορούσε να χτιστεί και νομοθετικά να επιβληθεί μια νέα κατηγορία (κατάλογος) φυτών για τη χώρα μας, με χαρακτηριστικά τοπικής προσαρμογής, ανθεκτικότητας σε αντίξοες συνθήκες (πυρκαγιάς, ξηρασίας, εδαφολογικές και κλιματικές ιδιαιτερότητες). Μια σοβαρή αναδάσωση μέσα από εμπνευσμένη αναδασωτική πολιτική για τη χώρα, με τον απαραίτητο σχεδιασμό και κονδύλια, θα μπορούσε να ενισχύσει σημαντικά την μαζική παραγωγή και προμήθεια φυτού, αντί να αναμένει κανείς αποτελέσματα από την περιστασιακή αναδάσωση που συμβαίνει στη χώρα από εθελοντικές οργανώσεις και ομάδες (η οποία στο μεταξύ μπορεί ελεύθερα να συμβαίνει, αλλά χωρίς να είναι η λύση...).

3. «ΠΡΟΩΘΗΣΗ» & ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ της δυνατότητας παραγωγής και προμήθειας από ιδιωτικά φυτώρια, καταργώντας φυτώρια του δημοσίου (π.χ, δασικά και δημοτικά), τα οποία στην τελική υποκαθιστούν φυτά του εμπορίου. «Δημόσια φυτά» χαρακτηρίζονται από παλαιωμένος πρακτικές αναπαραγωγής, περιορισμένων βοτανικών επιλογών (πολλά γνωστά & εύφλεκτα κωνοφόρα και λιγότερα φυλλοβόλα και πλατύφυλλα, δενδρώδη και θαμνώδη…), αριθμητικά περιορισμένα, συνήθως ανομοιόμορφα μεταξύ ομοειδών, μικρά σε μέγεθος και ηλικία (σακουλάκι…) και αμφιβόλου έντασης «φυτοπροστασίας»... Τα Δημόσια φυτώρια δεν επιτρέπεται να ανταγωνίζονται τα ιδιωτικά φυτώρια ενισχύοντας τον αθέμιτο ανταγωνισμό και συντελώντας στη διαμόρφωση προβληματικών φυτειών…, είτε δασικών, είτε αστικού τοπίου. Οι Υπηρεσίες πρασίνου του Δημοσίου πρέπει να επωμίζονται μόνο ρόλο συντονιστικό, προγραμματικό και ερευνητικό, ελέγχου και διαχείρισης κονδυλίων αναθέτοντας και επιβλέποντας και όχι ρόλο «παραγωγού» ή "κατασκευαστή"… Κάποτε το ελληνικό δημόσιο είχε και ρόλο αποκλειστικού προμηθευτή σπόρων σποράς (βλ. ΚΥΔΕΠ) υπηρεσία και ρόλος που καταργήθηκαν. Κάτι παράλληλο επιβάλλεται να επικρατήσει και για τα φυτώρια. Το Δημόσιο μπορεί να είναι ερευνητής, συντονιστής, ελεγκτής και αξιολογητής, αλλά δεν μπορεί συγχρόνως να είναι και επιχειρηματίας. Το φαινόμενο αυτό δυστυχώς είναι διαδεδομένο στην Ελληνική διοίκηση και την οικονομία, γεγονός που λειτουργεί πάντα εις βάρος του ιδιωτικού τομέα σε πολλούς τομείς.

4. ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ με συνεχή «εκπαίδευση και πιεστική ενημέρωση» από τις αρμόδιες αρχές (Κεντρική κυβέρνηση και ΟΤΑ), της σημασίας του καλλωπιστικού φυτού για το αστικό και το περιαστικό περιβάλλον, την ανθρώπινη σωματική και ψυχική υγεία, την εκπαίδευση, την αναψυχή ενεργό και παθητική, την προστιθέμενη αξία της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και του περιουσίας του δημοσίου, της καλαισθησίας και της ελκυστικότητας των πόλεων, την απασχόληση, την τόνωση της επαγγελματικής δραστηριότητας γύρω από το «πράσινο», την προστασία από φυσικές καταστροφές, το εσωτερικό και εξαγωγικό εμπόριο και γενικά την εθνική οικονομία και την ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ.

5. ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ (Αρχιτεκτόνων Τοπίου, Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού, Γεωτεχνικών, Παραγωγικών Ομάδων και Συνδέσμων) ώστε να ξεφύγουν επιτέλους από την παγίδα της «επικοινωνίας» και επανάληψης γνωστών αφηγημάτων («επί των ιδίων πραγμάτων») και να στραφούν προς την επαρκώς κερδοφόρα επαγγελματική τους ανάδειξη και παρουσία στο πεδίο της πράξης και δημιουργίας, για την τόνωση της προτίμησης στην αγορά του φυτού, της επέκτασης της ιδέας των αναπλάσεων και την θεσμοθέτηση από την Πολιτεία (κεντρική και ΟΤΑ) της περισσότερης δυνατής χρήσης καλλωπιστικού φυτού ανά είδος και πυκνότητες (με προτιμότερες τις σωστές προδιαγραφές φυτού και δευτερευόντως τις «βλαπτικές» τιμολογήσεις εκ μέρους του δημόσιου….). Αυτά μέσα από γενναίες αυξήσεις των συντελεστών κάλυψης πρασίνου ανά μονάδα επιφανείας στα πλαίσια όλων των Μελετών και Κατασκευών και σε όλα τα επίπεδα, αλλά και με σημαντική διεύρυνση του σχετικά περιορισμένου φάσματος καλλωπιστικών φυτών που χρησιμοποιούνται σήμερα (στον κήπο, αστικό τοπίο, περιαστικό πράσινο, δρόμους, νησίδες, ταράτσες, εξώστες, πάρκα, δάση, έργα αγροδασοπονίας, οδοποιίες, αντιπλημμυρικά έργα, αντιδιαβρωτικά και αντι- κατολίσθητικά έργα, έργα αποκατάστασης τοπίου, τουριστικές εγκαταστάσεις, φυτεύσεις εσωτερικού χώρου, κλπ)…

6. ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΠΙΟΥ, για κάθε Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) που υποβάλλεται προς έγκριση, να επιβάλλεται δεσμευτική υποβολή σχεδίων φύτευσης, με αριθμό και είδος φυτών, χρονοδιάγραμμα, επιμέτρηση υλικών και εργασίας και δεσμευτική δαπάνη αποκατάστασης από την πλευρά του επενδυτή (ιδιώτη ή του δημοσίου) με σαφείς ενδείξεις και επιχειρηματολογία για την αποτελεσματικότητα προστασίας και τον «βαθμό» αποκατάστασης του περιβάλλοντος στον χρόνο που αναμένεται στον χρόνο, το οποίο έχει διαταραχτεί πρωτογενώς και δευτερογενώς...

7. ΕΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ (ΚΑΛΛΩΠΙΣΤΙΚΑ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ & ΑΝΘΟΚΟΜΙΚΑ ΕΙΔΗ) σε ευρύτερο Εθνικό Σχέδιο Αγροτικής Πολιτικής, Χρηματοδοτικών Διευκολύνσεων, αλλά και της Αναπτυξιακής Πολιτικής σε προγράμματα ενισχύσεων (ΚΑΠ και έμμεσων Εθνικών επιδοτήσεων ή ελαφρύνσεων όπως σειρά από κίνητρα, τη μείωση φορολογίας, τα μειωμένα επιτόκια, ο χαμηλός ΦΠΑ, το μεγαλύτερο φάσμα εξόδων που φορολογικά θα εκπίπτουν από τις εκμεταλλεύσεις και τις επιχειρήσεις, κλπ) σε μια εποχή που ήδη ανακοινώνεται (παρά τις διαψεύσεις) και αναμένεται βαθμιαία μείωση του Κοινοτικού Προϋπολογισμού για την πρωτογενή παραγωγή (Βλ. ΚΑΠ 2021-2027). Στα πλαίσια αυτής της ΚΑΠ, καλούνται όλοι οι ενδιαφερόμενοι να συμμετέχουν στην διαβούλευση (βλ. https://ead.gr/cap-2021-2027-consultation-qustionnaire/) όπου ανάμεσα στους 9 στόχους, κυριαρχούν και ζητήματα «Τοπίου και Βιοποικιλότητας», «Προστασίας Περιβάλλοντος», «Αύξησης της Ανταγωνιστικότητας», «Κλίματος». «Αναζωογόνησης της Υπαίθρου», κλπ. Τομείς όπου η μαζική παραγωγή και η χρηστικότητα του φυτού θα παίξουν καίριο ρόλο, με σοβαρές κοινωνικοοικονομικές συνέπειες και με οικονομική ανταποδοτικότητα για τους χρήστες.

8. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΕΜΠΟΡΙΟ. Ένα μεγάλο κομμάτι της εγχώριας αγοράς και της κατανάλωσης, αποτελεί το εισαγόμενο φυτό. Στον τομέα των μεγάλων δένδρων και θαμνόδενδρων, αλλά και του πολλαπλασιαστικού υλικού για «μεγαλώματα» σε εγκαταστάσεις της χώρα μας, κυριαρχούν οι εισαγωγές με πολλά οφέλη αλλά και με τα αρνητικά τους (κυρίως σε ότι αφορά την μεταφορά παθογόνων, τώρα που εντός της ΕΕ δεν ζητούνται πιστοποιητικά φυτοϋγείας και δεν εφαρμόζονται έλεγχοι και καραντίνες…). Ένα μεγάλο μέρος του εισαγόμενου φυτού, θα μπορούσε ή να αντικατασταθεί από την εγχώρια παραγωγή ή από κοινή παραγωγή «κοινοπρακτικά» με ξένους παραγωγούς και επιχειρήσεις σε ελληνικό έδαφος, αναπτύσσοντας σιγά σιγά και το εξαγωγικό εμπόριο σε πιο «επιχειρηματική» βάση με κανόνες μάρκετινγκ και προώθησης προϊόντος…. Οι βιοκλιματικές συνθήκες στη χώρα μας, εμφανίζονται κατά πολύ ευνοϊκότερες από τις χώρες εισαγωγής καλλωπιστικού φυτικού υλικού, σε ότι αφορά την ηλιοφάνεια, την πλούσια βιοποικιλότητα που μπορεί να υποδεχθεί και να συντηρήσει με επιτυχία ο τόπος κατά σημεία και γεωγραφικούς θύλακες..., την εκμετάλλευση εκτάσεων που σχολάζουν σε όλες τις περιοχές της χώρας, εφόσον ληφθεί υπόψη η διαθεσιμότητά τους…, αλλά και το έμψυχο δυναμικό Παραγωγών, Επιχειρηματιών, Φυτωριούχων, Γεωτεχνικών και λοιπού προσωπικού με τεράστια εμπειρία.

Μιλώντας για «εμπειρία», αξίζει ένας μεγάλος φόρος τιμής σε όλους τους Έλληνες αγωνιστές επαγγελματίες Παραγωγούς, Φυτωριούχους, Ανθοκόμους, Επιχειρηματίες προμηθευτές κηποτεχνικού υλικού και εξοπλισμού, οι οποίοι το μόνο που έχουν να ζηλέψουν από τους ξένους συναδέλφους τους, είναι μόνο ένα «διαφορετικό κράτος αρωγός»…!!

Σταμάτης Σεκλιζιώτης

(Φωτο: Red osier dogwood - η κόκκινη αμερικάνικη λυγαριά,
Cornus stolonifera, καλλωπιστικός φυλλοβόλος θάμνος Κεντρικής και Νότιας Αμερικής και της περιοχής της Manitoba...)